Monday, April 9, 2012

2012 Een verkrottend paradijs - Toerisme in Spanje in crisistijd



Dit artikel komt uit de krant Het Laatste Nieuws van 6 april 2012.

"Voorlopig lijkt de neergang van het vakantieparadijs de reisplannen van de Belg niet te beïnvloeden"

Deze stelling is een duidelijk bewijs van de mate waarin we oogkleppen aanhebben, niet alleen om te zien wat er gebeurt met een ander in het besef dat dit onaanvaardbaar is dat er kinderen geboren worden in armoede, maar ook om te zien dat de mensen die wij tegenkomen in de verkrotte wijken in Spanje en de mensonterende situaties die daar de kop beginnen op te steken, net als in Griekenland, één en gelijk zijn aan onszelf. Wat wil "één en gelijk" zeggen, dat wil zeggen dat wij ons binnen een paar jaar in dezelfde positie zullen bevinden, aangezien dat een logische stap is in het vervolg van de economische crisis, waarin Europees land na Europees land als dominostenen zal vallen.

Wie een klein beetje gezond verstand heeft zal al lang hebben ingezien dat ons geld-systeem nooit een lang leven beschoren was, met zijn iddylisch doch onmogelijk principe van 'oneindige groei', dat zich uiteindelijk vertaalde in 'oneindige schuld' en het feit dat wij nog steeds op zoek zijn naar onze vertrouwde vakantie bestemmingen en manieren zoeken om de harde werkelijkheid die zich aan het voltrekken is in de plekken die wij eens beschouwden als 'ons plekje hemel op aarde' te ontwijken en negeren, laat zien hoe wij onszelf in deze knoeiboel van een economische en ecologische crisis hebben gewerkt in de eerste plaats - namelijk door ons te laten leiden door het principe van 'wat niet weet, niet deert' en 'zolang ik het niet zie, is het er niet'.

Al onze beslissingen, niet alleen in ons eigen leven, maar overduidelijk ook op politiek, economisch, ecologisch en sociaal vlak zijn altijd geweest vanuit een oogpunt van 'schadebeperking', waarin we in ons achterhoofd misschien ergens wel wisten dat waar we mee bezig zijn in feite niet houdbaar is op lange termijn maar we willen er niet mee stoppen omdat we nu eenmaal 'gewoontebeesten' zijn die graag blijven vasthouden aan bepaalde vertrouwde gevoelens, mensen, plaatsen en handelingen die ons het gevoel geven dat we 'onszelf' kunnen zijn.

Maar als we nu eens kijken naar het bovenstaande interview - ten koste van wie/wat kunnen wij 'onszelf' zijn, en is dit beeld/idee dat we hebben over 'wie wij zijn' eigenlijk wel gezond? Want wat almaar duidelijker lijkt te worden is dat ons 'zelf-beeld' als het geheel van gevoelens, verlangens, gedachten, herinneringen en gewoontes dat we 'IK' noemen, niet houdbaar is, niet realistisch is. De aarde kan ons zelf-beeld niet ondersteunen omdat we meer willen dan wat zij kan geven en omdat we meer afval dumpen dan wat zij kan verwerken, onze economie kan ons zelf-beeld niet ondersteunen omdat onze verlangens met de verlangens van anderen botsen waarin velen gedwongen worden om de 'inferieure' positie in te nemen in ons kapitalistisch systeem en te werken en zwoegen in de fabrieken zodat sommigen kunnen genieten van alle luxe die onze consumptie-maatschappij via al dat harde werk ons aanbiedt, ons lichaam kan ons zelf-beeld niet ondersteunen omdat we verslaafd geworden zijn aan suiker en omdat we over het algemeen simpelweg niet stilstaan bij wat datgene dat we in onze mond steken eigenlijk uitvreet in ons lichaam en of het eigenlijk wel het beste is voor het fysieke lichaam.

Er moet een punt komen waarop we beseffen dat onze 'levensstijl' niet te onderhouden valt en dat we altijd hebben bestaan in een 'mooie illusie', in het troostende geloof dat de aarde en de natuur op de één of andere manier speciaal voor ons bestaan en zich wel zullen blijven buigen naar onze wil, ondanks al het bewijs tot het tegendeel dat de wetenschap ons dagelijks voorschotelt. De aarde is een levend organisme, net als ons lichaam. Als wij ons lichaam voeden met vergif en afval, krijgen we na verloop van tijd een hartaanval of een andere ziekte, en sterven we. Als we het lichaam niet voeden, zal het een aantal dagen of weken voortleven, terend op spierweefsel, en dan sterven (hetgeen we nu zo mooi gedemonstreerd zien in Oost-Afrika). En als we de ecologische relaties van de organismen in de aarde, die van de aarde de aarde maken, niet respecteren en ondersteunen, zal de aarde sterven en bijgevolg ons lichaam niet meer fatsoenlijk kunnen voeden, waardoor wij sterven.

Spanje is niet meer het vakantieparadijs dat het eens was, toen we kinderen waren en talloze herinneringen van waterpret, zon, zee, strand en bergen hebben opgeslagen in onze onderbewuste geest. Het probleem hier is dat we als kind nooit hebben stilgestaan dat het Spanje waar wij zo van genoten op dat moment niet zomaar het 'onvoorwaardelijke paradijs' was dat het leek te zijn, maar dat Spanje voor ons enkel het 'paradijs' was omdat onze ouders geld hadden. Armoede bestond toen ook, het bestond enkel niet voor ons want wij waren op vakantie met onze ouders die genoeg geld hadden om al de armoede in de wereld mooi weg te vagen uit onze kleine wereld en om de illusie op te bouwen dat de wereld één groot pretpark is dat speciaal bestaat zodat wij ons persoonlijk goed kunnen voelen.

Dit is een leugen, het was een leugen toen we kinderen waren, en het is nog steeds een leugen. Wat er nu aan het gebeuren is, is dat de consequenties van het leven in en als de leugen de kop beginnen opsteken en we noodgedwongen geconfronteerd worden met de onaangename realiteit die schuilt achter de mooie presentatie van 'het vakantieparadijs'.

Het is duidelijk dat het echte onvoorwaardelijke paradijs dat deze wereld had kunnen zijn heeft moeten plaatsmaken voor het valse paradijs als een uiterlijke show, een presentatie die gedoemd is om vroeg of laat z'n ware gelaat te laten zien, namelijk de realiteit dat het schijnbare paradijs gebouwd is op een dysfunctioneel en medogenloos geldsysteem waarvan de meesten van ons niet de voordelen ervaren.


Het is tijd dat we de waarheid van de onhoudbaarheid van onze levensstijl en levenshouding inzien en beseffen dat het zo niet langer kan. Niet enkel omdat wat wij met de aarde en elkaar doen, compleet immoreel en gebrekkig aan gezond verstand is, maar ook omdat als wij nu niet de beslissing maken en de noodzakelijke acties ondernemen om te veranderen, we uiteindelijk in een situatie zullen belanden die passend omschreven zou kunnen worden als de 'hel', want dat is de consequentie van hoe wij het leven hebben ingericht.

Onderzoek het Gelijkheids Geld Systeem/Equal Money System en neem de beslissing die gebaseerd is op Gezond Verstand en respect voor het leven. Durf de leugen van deze wereld onder ogen te komen en op te staan in het besef dat dit niet meer aanvaardbaar is.