tag:blogger.com,1999:blog-89288864040664771692024-03-13T14:50:17.792-07:00Eénheid en GelijkheidKim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.comBlogger31125tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-76622719733930536372012-06-21T03:39:00.000-07:002012-06-21T03:39:28.261-07:002012 Wetenschappelijke Studie toont aan dat Baby's Psychopaten Zijn?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.demons.desteni.org/"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzzyPZbcZFJEfqwVne2ouEKQ__j8DKvGWwSeebGQITOzFpjNfm88FhIv1XkjHpVO9bos1x_4LTOGH_EXqbmibP8SXXc9WMXkxn3fvnIoCkr0AIS_2aVYTkIUaM20q6EX3YJe1_0SH_s2HQ/s320/185482_133023493455871_100002446641750_215138_918663_n.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq" style="color: #666666;">
"Later hebben we experimenten met hersenscans gedaan en daaruit bleek dat psychopaten geen gevoel voor de emotionele lading van taal hebben. Woorden als 'kanker', 'dood' of 'pistool' hadden voor hen precies dezelfde neutrale lading als 'tafel' of 'rots', terwijl die bij normale mensen totaal andere delen van de hersenen prikkelen. Hetzelfde gold voor beelden die normaal veel emoties opwekken. We toonden onze proefpersonen foto's van zwaar verminkte verkeersslachtoffers: de meeste mensen keken er met afgrijzen naar, behalve de psychopaten" (citaat van Robert Hare, Psycholoog, geïnterviewd door Annemie Bulté, uit het artikel 'Psychopaten op de werkvloer' in Humo Nr. 3744/23, p.24)</blockquote>
<br />
Wat Robert Hare in het bovenvermeldde citaat stelt is dat 'psychopaten' mensen zijn die niet op een 'normale', voorspelbare, emotionele manier reageren op situaties, beelden en woorden als de meeste mensen in de samenleving en aldus in staat zouden zijn om moord te plegen of misdaad te begaan zonder verpinken en zonder schuldgevoel of spijt.<br />
<br />
Daaruit afgeleid kunnen we stellen dat een mens, volgens Dr. Hare, emoties nodig heeft om op een 'gezonde' manier om te kunnen gaan met zijn medemens, emoties zoals angst bij woorden als 'kanker', 'dood' of 'pistool' en walging/afgrijzen bij beelden van bijvoorbeeld zwaar verminkte verkeersslachtoffers.<br />
<br />
Dit zou met andere woorden betekenen dat baby's en kinderen in wezen psychopaten zijn omdat zij die basis-emoties nog niet bezitten, aangezien emoties aangeleerde en gekopieerde uitdrukkingen zijn die enkel ontstaan in interactie met de omgeving, vooral emotionele 'ladingen' die geassocieerd zijn met beelden en taal. Een baby zal niet reageren met angst op woorden als 'kanker', 'dood' of 'pistool' of met walging/afgrijzen bij het zien van een foto van zwaar verminkte verkeersslachtoffers. Deze emotionele reacties op het zien van beelden en het horen van taal is <a href="http://eqafe.com/p/perceptual-skills-and-the-money-system">wat het kind doorheen zijn opgroeiing leert en kopieert van zijn omgeving</a> als een instinctieve overlevingsstrategie om in de omgeving te passen en aldus geaccepteerd en ondersteund te worden door de omgeving/samenleving.<br />
<br />
Misschien is het daarom meer correct wanneer we stellen dat wat van een mens een psychopaat maakt niet zozeer de afwezigheid is van emoties, maar meer de afwezigheid van de 'spiegelneuronen', als de neiging van de mens om een kopie te worden van zijn omgeving in en als gedachten, gevoelens en emoties.<br />
<br />
Wat blijkt uit de stelling van Dr. Hare, is dat hij een essentiele diepgang mist in zijn onderzoek, omdat hij er duidelijk maar vanuit gegaan is dat emoties 'normaal' zijn, 'de realiteit' van de mens als levend wezen, zonder zich af te vragen waar die emoties vandaan komen in de eerste plaats, en aldus tot een meer volledig antwoord te komen tot de vraag 'wat is een psychopaat?'.<br />
<br />
Aangezien de mens de emotionele lading van taal en beelden leert van zijn omgeving als 'andere mensen' en dat het geven van emotionele lading aan beeld en taal niet een natuurlijk verschijnsel is dat al ingebakken zit in de baby (uiteraard omdat de baby nog niet DENKT in taal en beeld, in termen van wat 'goed' is en wat 'slecht' is), is de baby, volgens de parameters van Dr. Hare, in wezen een psychopaat. Hetgeen betekent dat alle mensen in wezen psychopaten zijn en het maar bij de gratie van de kennis van goed en kwaad is, gekoppeld aan emotionele ervaringen, dat de mens uiteindelijk opgroeit tot een 'volwassen' wezen dat 'weet' hoe hij op een fatsoenlijke/juiste manier <a href="http://eqafe.com/p/matti-freeman-what-is-a-sociopath">in interactie moet treden met andere mensen</a> en dus niet zomaar naar believen begint te moorden en stelen.<br />
<br />
Maar is de mens in essentie niet een 'systeem' van overleving? Zien we hier over het hoofd dat de huidige wetenschap gebaseerd is op Darwin's bevindingen en theoriëen van 'overleving van de sterksten'? Met andere woorden, zijn emoties werkelijk een teken van menselijke 'verbondenheid' en 'geven om elkaar' of enkel een meer gevorderde vorm van psychopathie waarvan <a href="http://eqafe.com/p/the-consequences-of-survival">de medogenloze en vernietigende gevolgen</a> niet meteen zichtbaar zijn in de onmiddellijke omgeving van de persoon?<br />
<br />
Zijn wij niet allen actieve participanten in een geld-systeem dat verwoestende gevolgen heeft in de levens van miljoenen mensen, dieren en de natuur? Heeft de hele consumptie-maatschappij waarin elk van ons een 'happy customer' is niet als consequenties dat er ontelbare kinderen geboren worden om te sterven van de honger omdat ze toevallig op het deel zitten van de wereld dat gebruikt wordt als melkkoe voor de andere delen, en dat miljoenen arbeiders in het Oosten uitbebuit worden zodat de bedrijven in het westen hun producten aan superlage prijzen kunnen aanbieden? De gevolgen van het huidige geld-systeem is een holocaust die in stilte gebeurt, terwijl de consument op zoek is naar het eeuwige geluk. Zijn dit niet de tekenen van een psychopatische stoornis?<br />
<br />
Waar zijn onze emoties die zulks lijden moeten tegenhouden? Waarom zorgt de walging en het afgrijzen bij het zien van foto's van uitgemergelde lichamen en kinderen met afgehakte ledematen er niet voor dat dit gestopt wordt? Zou het kunnen zijn dat het is omdat die emotionele reacties maar uiterlijke schijn en in wezen puur egoïstisch zijn en enkel 'werken' in onze onmiddellijke omgeving waarin we ons kunnen voordoen als een 'normaal' persoon die nooit een vlieg kwaad zou doen omdat we zo 'empathisch' ingesteld zijn, terwijl de echte gevolgen van onze daden nooit gezien en overwogen worden omdat ze aan de andere kant van de wereld gebeuren?<br />
<br />
Van al de psychopaten in de wereld zijn degenen die wij beoordelen als 'psychopatisch' dan nog de meest betrouwbaren, omdat ze zichtbaar psychopatisch zijn. De echt gevaarlijke psychopaten dat zijn wij, degenen die perfect in staat zijn om al het lijden in de wereld dat een direct gevolg is van onze dagelijkse participatie in het geld-systeem van 'vrije markt' uit onze perceptie te filteren en <a href="http://eqafe.com/p/the-secret-history-of-law-of-attraction">in alle gelukzaligheid verder mee te draaien</a> in een globaal systeem dat overduidelijk miljoenen slachtoffers maakt.<br />
<br />
Wat emoties doen is dus duidelijk de illusie wekken van 'verbondenheid' en 'empathie', waarin enkel rekening gehouden wordt met de persoonlijke overleving van de mens in zijn persoonlijke omgeving, zonder enig benul of inachtneming van de werkelijke gevolgen van zijn daden in en op het globale systeem in en van de wereld, hetgeen doorheen de tijd bewezen is als zijnde de verborgen psychopatische natuur van de mens, in de vorm van een stille holocaust die dagelijks bedekt, genegeerd, aan de kant geschoven en dus geperpetueerd wordt.<br />
<br />
Hoe hebben we ook kunnen geloven dat een wezen dat in essentie psychopatisch is omdat het van nature uit geen emotionele waarde hecht aan beelden en taal, uiteindelijk een 'niet psychopatisch' wezen kan worden? Dit houdt geen steek omdat, wie leert het kind de kennis van goed en kwaad en de bijhorende emotionele ervaringen van angst en schuldgevoel? Is dat niet de ouders? En zijn die ouders ook niet gewoon mensen, die in wezen dus ook psychopatisch zijn? Of is het soms dat Dr. Hare gelooft <a href="http://eqafe.com/p/god-is-in-control">dat er een God Figuur is</a> die de kennis van goed en kwaad heeft ingeplant in de mens in de vorm van gedachten en dat de gedachten, gevoelens en emoties dus een systeem is dat in de mens geprogrammeerd geweest is door een 'hogere macht/kracht' en aldus niet een creatie van de mens zelf? Is dit dan geen pseudo-wetenschap, waarin de zogezegde wetenschappelijk onderbouwde stellingen en theoriëen in wezen onderbouwd zijn door een blind geloof in God dat zomaar wordt aangenomen als vanzelfsprekend?<br />
<br />
Als we op puur wetenschappelijke wijze zouden kijken naar de realiteit en zouden vaststellen en aannemen dat de mens hier ALLEEN is en altijd alleen geweest is, met andere woorden, niet de creatie van één of andere God die hem zijn kennis van goed en kwaad gegeven heeft, dan zouden we daaruit moeten afleiden en vaststellen dat niets van wat een volwassene een baby/kind kan aanleren ooit werkelijk 'meer' kan zijn dan wat/wie het kind/de baby in wezen is, namelijk een egoïstisch wezen en dat de emotionele waarde die hij hecht aan taal of woorden niet echt is en dat hij dus zonder verpinken in staat is om een ander wezen te vermoorden, hetgeen dus ook verklaart hoe en waarom de mensheid als een collectief in staat is om de <a href="http://eqafe.com/p/starvation-is-not-about-food">massamoord</a> die een gevolg is van een dysfunctioneel geld-systeem goed te praten en te rechtvaardigen en dus te laten begaan elke dag opnieuw.<br />
<br />
<br />Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-78987419287349944212012-05-20T11:40:00.002-07:002012-05-20T11:47:21.408-07:002012 Waarom zal de Fairtrade Persoonlijkheid de Wereld nooit veranderen?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.facebook.com/groups/276359669072573/"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijmBxpmA4Y6JOxsWf9PbYFmSKF8jc1kCPGUUQTarecTrl64IWEeeZ5U0irPwkg6di35AFl929R0-cW28JI-1RpIg_QQ1pEO-xHa65l-HnD9AUN_qa1fyLz-cghNdyuzjJr9Lj-ZyVVIU7g/s400/ego.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<br />
Een frappant voorbeeld om maar aan te tonen hoe het hele 'Fairtrade' gebeuren niet echt ontworpen is om werkelijk de wereld te veranderen om een beter leven te geven aan zij die op dit moment worden achtergelaten en opzij geschoven door de wereld-markt en het geld-systeem, is wat ik een paar dagen geleden meemaakte. Een week geleden was mijn verjaardag, en zoals op elke verjaardag, wilde mijn familie mij een cadeau geven. Ze zochten dus naar een product dat het beste 'bij mij zal passen' om mij blij te maken en om te laten zien dat ze mij kennen en om mij geven.<br />
<br />
Afgeleid uit wat ik soms zeg op familiefeesten of onderwerpen in emails die ik soms stuur en dingen die ik post op <a href="http://www.facebook.com/kim.amourette">mijn Facebook-pagina</a>, kwamen ze tot de conclusie dat ik iemand ben die 'geeft om de wereld' en om wat er zoal gebeurt in de wereld, iemand die 'geeft om het onrecht in de wereld', en aldus besloten ze om een cadeau voor mij te gaan kopen in de Fairtrade-winkel. En op het moment dat ze mij dat cadeau gaven en zegden dat ze het hadden uitgekozen omdat ze 'weten dat ik daar (=onrecht in de wereld) om geef', besefte ik plots wat een ongelooflijke illusie het is om te geloven dat het Fairtrade-initiatief ook maar iets zal/kan veranderen in deze wereld, in termen van het werkelijk uitroeien van de ongelijkheid van ons geld-systeem dat ervoor zorgt dat mensen in derdewereld-landen uitgebuit worden, en dat Fairtrade niets meer of minder is dan een merknaam als alle andere merknamen in de consumptie-industrie/machine, dat als doel heeft de 'persoonlijkheid' en 'persoonlijke voorkeuren/smaken' van de mens aan te spreken, hetgeen compleet gebaseerd is op het verlangen naar een 'goed gevoel' in de mens over zichzelf.<br />
<br />
Alsdus zullen enkel mensen die zich een persoonlijkheid hebben aangemeten/ontwikkeld van iemand te zijn die 'geeft om de wereld', een 'altruïstische persoonlijkheid', zich aangesproken/aangetrokken voelen tot het kopen van producten met het Fairtrade logo, omdat zij zich daar persoonlijk goed over voelen, omdat het hen een gevoel van identiteit geeft in de vorm van een innerlijke dialoog (die al dan niet bewust gestuurd wordt) die de connectie en het verband maakt tussen het kopen van een Fairtrade product, het ondersteunen en helpen van de minder-bevoordeelden (=armen) in de wereld en de idee/gedachte van 'een goed persoon te zijn' door dit te doen. Maar wordt er in dit proces werkelijk stil gestaan bij de WARE consequenties en gevolgen/resultaten van het kopen van Fairtrade producten op het helpen/ondersteunen van de armen door het individu? Of vertrouwt het individu die de Fairtrade merchandise koopt min of meer blindelings dat Fairtrade 'wel zal weten waar ze mee bezig zijn' en 'uiteindelijk de wereld wel zal veranderen zodat armoede niet meer zal bestaan' zodat zij zich gewoon goed kunnen voelen over het feit dat ze een Fairtrade product gekocht hebben en daarmee zogezegd een arme hebben geholpen en nu de 'goede samaritaan' zijn?<br />
<br />
Het wordt mij stilaan meer en meer duidelijk dat mensen die Fairtrade kopen, zich waarschijnlijk gewoon net iets meer hebben laten beïnvloeden door het verhaal van 'de Goede Samaritaan' in de godsdienstlessen en aldus een schuldgevoel gecreëerd hebben waardoor ze op zoek zijn naar een manier om dat schuldgevoel om te zetten in een positief gevoel, dat gebaseerd is op het geloof van 'ik help een ander, dus ik ben een goed persoon' en waarin ze zich overduidelijk gemakzuchtig hebben neergelegd bij de 'oplossing' die de Fairtrade organisatie presenteert, zonder ooit werkelijk stil te staan bij de vraagstelling van wat er ECHT nodig zou zijn om armoede, hongersnood en uitbuiting voor eens en voor altijd te stoppen.<br />
<br />
Want wie durft echt te geven om een ander en te kijken naar de wereld vanuit gezond verstand en alles in de weegschaal te leggen van wat er op dit moment in de wereld aangerijkt wordt als 'de oplossingen', die zal ondervinden dat het allemaal vééél te licht bevonden zal worden en die zal zelfs geschockeerd zijn te zien in welke mate mensen waarachtig geven om een ander, hetgeen afgemeten kan worden in hoeveel mensen bereid zijn op te geven van hun persoonlijke levensstijl zodat een ander een beter leven kan hebben.<br />
<br />
In het geval van Fairtrade, is het duidelijk dat hun doel is om mee te kunnen draaien in het globale markt-systeem door aanspraak te maken op de <a href="http://eqafe.com/i/kamourette-bernard-poolman-energy-and-consumerism">consumptie-drift</a> gemixt met het schuldgevoel van <a href="http://eqafe.com/i/kamourette-no-1-beginners-thoughts-writings-and-self-forgiveness-conscious-subconscious-and-unconscious-mind">de elite in deze wereld</a> (= zij die genoeg geld hebben om te kopen wat de bedrijven aanrijken), hetgeen hun 'mark-strategie' is, maar wat ze zeker niet doen is de absolute noodzakelijkheid onderlijnen en doorduwen dat wij STOPPEN met consumeren, stoppen met het volgen van onze verlangens die ons duwen tot het steeds meer en meer uitbuiten van niet alleen de aarde, maar ook de mensen die toevallig in de landen wonen die door de 'grote spelers' in de markt-economie geprogrammeerd zijn doorheen de geschiedenis als hun persoonlijke slaven. Fairtrade vermeld niet de complete absurditeit van zijn eigen bestaan, als het ultieme bewijs van de medogenloosheid en ronduit kwaadaardigheid van het systeem waarin wij dagelijks participeren waarin uitbuiting en misbruik van miljoenen nodig is zodat een handvol mensen in deze wereld in luxe kunnen leven.<br />
<br />
En dat zoveel mensen Fairtrade of welke andere organisatie dan ook uit het spectrum van 'hulp-organisaties' die zichzelf presenteren als de oplossing, aanvaarden als een geldige oplossing en niet verder kijken naar wat zich werkelijk afspeelt in deze wereld of zich maar de vraag stellen hoe het zover is kunnen komen, is maar het bewijs dat mensen niet echt geven om een ander maar enkel geven om het beeld dat ze van zichzelf presenteren in deze wereld, als hun 'persoonlijkheid' en 'karakter', dat altijd producten en 'levensstijlen' zal zoeken om zichzelf mee te kunnen identificeren, profileren en onderscheiden van andere mensen.<br />
<br />
De oorzaak van het lijden in deze wereld ligt niet aan het feit dat de meerderheid er niet voor kiest om Fairtrade te kopen, maar aan de algemeen aanvaarde onwetendheid en blindheid van/in de mens die telkens persoonlijke gemoedsrust en positieve gevoelens verkiest en plaatst boven het leven op deze planeet en aldus nooit verder zal willen kijken dan zijn neus lang is vanuit het besef dat armoede en hongersnood niet eens zouden mogen bestaan, en dat het wel bestaat zegt iets over elk mens in deze wereld, ongeacht welke producten je al dan niet koopt.<br />
<br />
<br />
<a href="http://www.equalmoney.org/" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="313" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrR4lWpyjbqiVDV-DWVtRCHnimqWsA0afQyGGHYE_KxP44XTjmNfzskyvELw5n2IpQZc9YM0O0aGQtMFBUfnLlq_1UORKCYmXsWwajdDWeiNIc6VKstoM56w35L5myW1K89WwM3bCon95O/s320/196644_10150160946966084_706371083_8574023_485291_n.jpg" width="320" /></a>Als nog maar de helft van de mensen die beweren dat ze geven om wat er gebeurt met de natuur, het dierenrijk en de medemens werkelijk zouden geven, dan zou deze wereld al lang veranderd zijn tot een hemel op aarde omdat wat mensen tegenhoudt om zichzelf echt volledig te GEVEN voor het veranderen van deze wereld is dat we onze individualiteit niet willen verliezen, ons idee/gevoel van persoonlijkheid, ons zelf-beeld dat gebaseerd is op 'wat andere mensen van mij denken', onze gewoontes, onze levensstijl en positieve gevoelens.<br />
<br />
<br />
Met andere woorden, mensen willen zichzelf niet in de schoenen van een ander verplaatsen om daadwerkelijk in te zien <a href="http://www.youtube.com/watch?v=e799zY7IwDE">hoe het is om om te komen van de honger</a>, en dus blijven we bestaan in afscheiding van elkaar waarin we vanop een afstand observeren wat er gebeurt in de wereld en vanuit persoonlijke gevoelens van 'compassie', 'empathie' en 'medelijden' al dan niet de beslissing maken om het leven van zij die lijden in deze wereld beter te maken.<br />
<br />
Maar wie zelf-eerlijk is zal inzien dat deze zogezegde nobele gevoelens niet echt te vertrouwen zijn omdat ze niet consistent zijn, sommige mensen voelen ze, sommigen niet, en omdat ze op zich niet echt iets te maken hebben met de wezens in deze wereld maar enkel met de persoon die ze voelt die probeert een positief zelf-beeld te genereren in zichzelf om zich goed/positief te kunnen voelen over zichzelf, hetgeen ook vaak zal resulteren in mensen die hun 'welwillende' persoonlijkheid/daden/gedrag opgeven eenmaal ze beseffen dat ze niet het gewenste resultaat bereiken in wat ze proberen te doen en dat ze aldus het gewenste goede gevoel niet kunnen bereiken.<br />
<br />
<br />
De enige ware oplossing is om te leven in deze wereld als hoe je zou willen dat een ander leeft voor jou. Jezelf geven aan een ander als hoe je zou willen dat een ander zich geeft aan jou, geven om een ander als hoe je zou willen dat een ander geeft om jou. Omdat wat we niet lijken te beseffen is dat als we armoede en hongersnood toestaan te bestaan in deze wereld als de noodgedwongen gevolgen/neveneffecten van het geld-systeem van competitie waarin we dagelijks participeren, waarin er steeds winnaars en verliezers zullen zijn, dat we nu misschien in de winnaars-positie zullen staan en in luxe kunnen leven, maar dat we evengoed binnen 10 jaar door welke omstandigheden dan ook in de verliezers-positie terechtkomen, of dat onze kinderen in die positie terecht komen omwille van de onvoorspelbare en medogenloze natuur van het geld-syseem en het globale markt-systeem waarin elk mens niet meer of minder is dan een pion die verschoven wordt op het bord van de wereld-markt die enkel geeft om getallen/geld en niets om het individu.<br />
<br />
<a href="http://www.equalmoney.org/" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioJbzYaduLytG8AxPjHtwzB65zwUft03kIDiQxg5p7fpbpQGvNuP4gxqV7-LAPEk8O0wxHt3uaq826dbiB2FILUcyaNPargjqVtN2I96kOZkGopvlHRt-0fg2qsblouLf69InNqrTLrUgC/s320/294172_10150321616223076_632378075_8012784_1178460419_n.jpg" width="320" /></a>Met andere woorden, wat wij toestaan te bestaan in deze wereld als wat we toestaan te gebeuren in het leven van een ander, zoals armoede, hongersnood of uitbuiting, is wat we in wezen toestaan te gebeuren/bestaan in ons leven, in onze wereld, in onszelf en onze kinderen. Geven om een ander zal nooit genoeg zijn om de wereld te veranderen zolang je jezelf niet ziet in een ander en zolang je niet beseft dat <a href="http://eqafe.com/i/kamourette-where-were-you-in-this-life">wat er met een ander gebeurt in deze wereld, is wat er met jezelf gebeurt</a>, één en gelijk.<br />
<br />
<a href="http://eqafe.com/i/kamourette-freedom-blogs-the-birth-of-practivism-volume-1">Zij die dit principe bevatten en inzien zullen opstaan in deze wereld</a> en doen wat nodig is om daadwerkelijk de wereld te veranderen en zich niet laten misleiden of verleiden door mooie woorden, intenties of 'ready-made' oplossingen zoals bijvoorbeeld Fairtrade die enkel tot doel hebben om goede gevoelens te verkopen naar het principe van de consumptie-maatschappij en het huidige geld-systeem, maar niet echt het beste voor het leven ter harte hebben.<br />
<br />
Onderzoek en steun het <a href="http://www.equalmoney.org/">Gelijkheids Geld Systeem</a>, de enige geldige en aanvaardbare oplossing die het beste ter harte heeft voor elk levend wezen hier op aarde, hetgeen geboren is uit het principe van 'doe voor een ander wat je zou willen dat een ander voor jou doet' en 'geef en je zal ontvangen' en het besef dat wat wij als wezens hier op aarde toestaan te bestaan op aarde in het leven van een ander, is wat wij toestaan te bestaan in onszelf, hetgeen op dit moment pure hel op aarde is met onszelf als de Duivel.<br />
<br />
Gun jezelf de kans jezelf te ontdekken als God via het Gelijkheids Geld Systeem en met de ondersteuning van de <a href="http://www.destonians.org/">Destonians</a>, in het proces van het stoppen van ego-centrisme en eigen-belang en het opstaan in eenheid en gelijkheid met/als al het leven.Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-84391983152948270762012-04-09T05:05:00.008-07:002012-04-09T08:44:35.159-07:002012 Een verkrottend paradijs - Toerisme in Spanje in crisistijd<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdXWqHr7FzGx8GEEzftwjDwWGkyNpMlNxkiPofX3lFc2C4RWK_DU2QbbebxvY3mmX-TTihsaaHueIFFmrjeuDMdk_2NEYYzaoelYlnhVCwFX1SaWbw4esTyAyA8D6XCYadPXXrUZGAEpv_/s1600/Toeristen+in+spanje.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 397px; height: 232px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdXWqHr7FzGx8GEEzftwjDwWGkyNpMlNxkiPofX3lFc2C4RWK_DU2QbbebxvY3mmX-TTihsaaHueIFFmrjeuDMdk_2NEYYzaoelYlnhVCwFX1SaWbw4esTyAyA8D6XCYadPXXrUZGAEpv_/s320/Toeristen+in+spanje.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5729371595633519138" border="0" /></a><br /><br />Dit artikel komt uit de krant Het Laatste Nieuws van 6 april 2012.<br /><br /><blockquote>"Voorlopig lijkt de neergang van het vakantieparadijs de reisplannen van de Belg niet te beïnvloeden"</blockquote><br />Deze stelling is een duidelijk bewijs van de mate waarin we oogkleppen aanhebben, niet alleen om te zien wat er gebeurt met een ander in het besef dat dit onaanvaardbaar is dat er kinderen geboren worden in armoede, maar ook om te zien dat de mensen die wij tegenkomen in de verkrotte wijken in Spanje en de mensonterende situaties die daar de kop beginnen op te steken, net als in Griekenland, één en gelijk zijn aan onszelf. Wat wil "één en gelijk" zeggen, dat wil zeggen dat wij ons binnen een paar jaar in dezelfde positie zullen bevinden, aangezien dat een logische stap is in het vervolg van de economische crisis, waarin Europees land na Europees land als dominostenen zal vallen.<br /><br />Wie een klein beetje gezond verstand heeft zal al lang hebben ingezien dat ons geld-systeem nooit een lang leven beschoren was, met zijn iddylisch doch onmogelijk principe van 'oneindige groei', dat zich uiteindelijk vertaalde in 'oneindige schuld' en het feit dat wij nog steeds op zoek zijn naar onze vertrouwde vakantie bestemmingen en manieren zoeken om de harde werkelijkheid die zich aan het voltrekken is in de plekken die wij eens beschouwden als 'ons plekje hemel op aarde' te ontwijken en negeren, laat zien hoe wij onszelf in deze knoeiboel van een economische en ecologische crisis hebben gewerkt in de eerste plaats - namelijk door ons te laten leiden door het principe van 'wat niet weet, niet deert' en 'zolang ik het niet zie, is het er niet'.<br /><br />Al onze beslissingen, niet alleen in ons eigen leven, maar overduidelijk ook op politiek, economisch, ecologisch en sociaal vlak zijn altijd geweest vanuit een oogpunt van 'schadebeperking', waarin we in ons achterhoofd misschien ergens wel wisten dat waar we mee bezig zijn in feite niet houdbaar is op lange termijn maar we willen er niet mee stoppen omdat we nu eenmaal 'gewoontebeesten' zijn die graag blijven vasthouden aan bepaalde vertrouwde gevoelens, mensen, plaatsen en handelingen die ons het gevoel geven dat we 'onszelf' kunnen zijn.<br /><br />Maar als we nu eens kijken naar het bovenstaande interview - ten koste van wie/wat kunnen wij 'onszelf' zijn, en is dit beeld/idee dat we hebben over 'wie wij zijn' eigenlijk wel gezond? Want wat almaar duidelijker lijkt te worden is dat ons 'zelf-beeld' als het geheel van gevoelens, verlangens, gedachten, herinneringen en gewoontes dat we 'IK' noemen, niet houdbaar is, niet realistisch is. De aarde kan ons zelf-beeld niet ondersteunen omdat we meer willen dan wat zij kan geven en omdat we meer afval dumpen dan wat zij kan verwerken, onze economie kan ons zelf-beeld niet ondersteunen omdat onze verlangens met de verlangens van anderen botsen waarin velen gedwongen worden om de 'inferieure' positie in te nemen in ons kapitalistisch systeem en te werken en zwoegen in de fabrieken zodat sommigen kunnen genieten van alle luxe die onze consumptie-maatschappij via al dat harde werk ons aanbiedt, ons lichaam kan ons zelf-beeld niet ondersteunen omdat we verslaafd geworden zijn aan suiker en omdat we over het algemeen simpelweg niet stilstaan bij wat datgene dat we in onze mond steken eigenlijk uitvreet in ons lichaam en of het eigenlijk wel het beste is voor het fysieke lichaam.<br /><br />Er moet een punt komen waarop we beseffen dat onze 'levensstijl' niet te onderhouden valt en dat we altijd hebben bestaan in een 'mooie illusie', in het troostende geloof dat de aarde en de natuur op de één of andere manier speciaal voor ons bestaan en zich wel zullen blijven buigen naar onze wil, ondanks al het bewijs tot het tegendeel dat de wetenschap ons dagelijks voorschotelt. De aarde is een levend organisme, net als ons lichaam. Als wij ons lichaam voeden met vergif en afval, krijgen we na verloop van tijd een hartaanval of een andere ziekte, en sterven we. Als we het lichaam niet voeden, zal het een aantal dagen of weken voortleven, terend op spierweefsel, en dan sterven (hetgeen we nu zo mooi gedemonstreerd zien in Oost-Afrika). En als we de ecologische relaties van de organismen in de aarde, die van de aarde de aarde maken, niet respecteren en ondersteunen, zal de aarde sterven en bijgevolg ons lichaam niet meer fatsoenlijk kunnen voeden, waardoor wij sterven.<br /><br />Spanje is niet meer het vakantieparadijs dat het eens was, toen we kinderen waren en talloze herinneringen van waterpret, zon, zee, strand en bergen hebben opgeslagen in onze onderbewuste geest. Het probleem hier is dat we als kind nooit hebben stilgestaan dat het Spanje waar wij zo van genoten op dat moment niet zomaar het 'onvoorwaardelijke paradijs' was dat het leek te zijn, maar dat Spanje voor ons enkel het 'paradijs' was omdat onze ouders geld hadden. Armoede bestond toen ook, het bestond enkel niet voor ons want wij waren op vakantie met onze ouders die genoeg geld hadden om al de armoede in de wereld mooi weg te vagen uit onze kleine wereld en om de illusie op te bouwen dat de wereld één groot pretpark is dat speciaal bestaat zodat wij ons persoonlijk goed kunnen voelen.<br /><br />Dit is een leugen, het was een leugen toen we kinderen waren, en het is nog steeds een leugen. Wat er nu aan het gebeuren is, is dat de consequenties van het leven in en als de leugen de kop beginnen opsteken en we noodgedwongen geconfronteerd worden met de onaangename realiteit die schuilt achter de mooie presentatie van 'het vakantieparadijs'.<br /><br />Het is duidelijk dat het echte onvoorwaardelijke paradijs dat deze wereld had kunnen zijn heeft moeten plaatsmaken voor het valse paradijs als een uiterlijke show, een presentatie die gedoemd is om vroeg of laat z'n ware gelaat te laten zien, namelijk de realiteit dat het schijnbare paradijs gebouwd is op een dysfunctioneel en medogenloos geldsysteem waarvan de meesten van ons niet de voordelen ervaren.<br /><br /><br />Het is tijd dat we de waarheid van de onhoudbaarheid van onze levensstijl en levenshouding inzien en beseffen dat het zo niet langer kan. Niet enkel omdat wat wij met de aarde en elkaar doen, compleet immoreel en gebrekkig aan gezond verstand is, maar ook omdat als wij nu niet de beslissing maken en de noodzakelijke acties ondernemen om te veranderen, we uiteindelijk in een situatie zullen belanden die passend omschreven zou kunnen worden als de 'hel', want dat is de consequentie van hoe wij het leven hebben ingericht.<br /><br />Onderzoek het <a href="http://www.equalmoney.org/">Gelijkheids Geld Systeem/Equal Money System</a> en neem de beslissing die gebaseerd is op Gezond Verstand en respect voor het leven. Durf de leugen van deze wereld onder ogen te komen en op te staan in het besef dat dit niet meer aanvaardbaar is.Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-53520563829233041192012-03-06T15:49:00.008-08:002012-03-08T10:23:13.249-08:00Sanne S. staat terecht voor kindermoord - Wat is het Leven?<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://eqafe.com/p/energy-as-demon-possession"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 344px; height: 258px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi82YOZWqdJBY2yxykePeKn-CQS-yG0qdWv-zWB_mnFrklSYyJ62vU5yU5e56Weg1oE0fAzeMty_-152O5Gl_Qw8MUk9nUE_UhwI-a9aeWUWjbI-tZVBVv5W2yVsChb73rLWgRjDRRX7g1d/s320/185482_133023493455871_100002446641750_215138_918663_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5717590491043920386" border="0" /></a>"Op die maandagochtend 29 september 2008 deed Chiro-leidster Sanne S. (24) uit Kessel-Lo het ondenkbare: ze verstikte haar dochtertje met een handdoek en stopte het lichaampje in een zak. Vijf weken later vonden de andere Chiro-leiders het in het materiaalhok, waar Sanne verantwoordelijk voor was. Volgende week staat de jonge vrouw voor het hof van assisen in Leuven, op beschuldiging van kindermoord. Hoe kan een moeder haar pasgeboren kind om het leven brengen? Dat vraagt ze zichzelf ook nog altijd af, zeggen haar advocaten." <span style="font-style: italic;">(Uit het </span><a style="font-style: italic;" href="http://www.humo.be/humo-archief/88003/chiro-leidster-sanne-s-24-voor-assisen%20%20%22Op%20die%20maandagochtend%2029%20september%202008%20deed%20Chiro-leidster%20Sanne%20S.%20%2824%29%20uit%20Kessel-Lo%20het%20ondenkbare:%20ze%20verstikte%20haar%20dochtertje%20met%20een%20handdoek%20en%20stopte%20het%20lichaampje%20in%20een%20zak.%20Vijf%20weken%20later%20vonden%20de%20andere%20Chiro-leiders%20het%20in%20het%20materiaalhok,%20waar%20Sanne%20verantwoordelijk%20voor%20was.%20Volgende%20week%20staat%20de%20jonge%20vrouw%20voor%20het%20hof%20van%20assisen%20in%20Leuven,%20op%20beschuldiging%20van%20kindermoord.%20Hoe%20kan%20een%20moeder%20haar%20pasgeboren%20kind%20om%20het%20leven%20brengen?%20Dat%20vraagt%20ze%20zichzelf%20ook%20nog%20altijd%20af,%20zeggen%20haar%20advocaten.%22%20%28Uit%20het%20Humo%20Archief%20van%2027%20februari%202012%29">Humo Archief </a><span style="font-style: italic;">van 27 februari 2012)</span><br /><br /><br />Verder in het artikel wordt aangehaald wat de 'dokters' te zeggen hadden als zogezegd 'bewijs'/'reden'/'oorzaak'/'diagnose' uit 'onderzoek' - namelijk dat ze 'neiging tot vermijdingsgedrag' en 'autisme', een 'licht asociale persoonlijkheidsstructuur' en 'moeite om haar gevoelens te uiten' had.<br /><br />Maar voor de rest bij het ondervragen van mensen die Sanne goed kennen, wordt ze beschreven als een 'lieve', 'brave' persoonlijkheid, waar niemand ooit wat gebeurd was van verwacht had, dat zij in staat zou zijn om haar kind te verstikken.<br /><br />Met andere woorden, iedereen staat verwonderd, perplex en 'met de mond vol tanden', men weet niet wat te denken of zeggen want 'zo kende men Sanne niet' - wat dit uiteraard laat zien is dat niemand Sanne blijkbaar kende, behalve uiteraard de gespecialiseerde 'gedrags-dokters' (psychiaters/psychologen/therapeuten) dan die haar waarschijnlijk grondig 'ondervraagd' en 'onderzocht' hebben, en dan aan de hand van verschillende parameters, definities, theorieen, omschrijvingen en textboeken haar hebben kunnen 'vastpinnen' in en op bepaalde woorden/definities zoals 'vermijdingsgedrag', 'asociaal' en 'autistisch'.<br /><br />Dit is wat we zouden noemen 'de normale gang van zaken' in onze samenleving - wanneer iemand haar kind vermoord bijvoorbeeld, of een ander vermoord in een vlaag van woede, of verkrachting, kindermisbruik pleegt of iets doet dat 'niet volgens de regels' en en dus gezien wordt als 'stout', 'fout' en 'slecht' - dan is iedereen die hen zogezegd 'het beste kenden' compleet verwonderd en 'geshockeerd' en de enigen die er dan zogezegd 'aan uit kunnen' en soelaas/houvast kunnen brengen in een situatie van verwarring en verlorenheid zijn de 'deskundigen' die aan de hand van hun 'deskundigheid' als kennis en informatie kunnen zeggen 'wat er scheelt', 'hoe de wereld in elkaar steekt' en 'waarom het gebeurde is gebeurt is' - zodat mensen zich toch nog min of meer 'opgelucht', 'verzekerd' en 'veilig' kunnen voelen want 'alles is weer onder controle', 'we kunnen onze omgeving/wereld weer rationeel omschrijven voor onszelf in onze gedachten'.<br /><br />En niemand die ooit lijkt stil te staan bij het absurde van dit alles - niemand die lijkt te beseffen dat deze hele situatie, waarin blijkbaar enkel zij die allerhande kennis en informatie, theorieen, begrippen, speciale woorden en omschrijvingen, in hun hoofd hebben gepropt na een aantal jaar 'gestudeerd' te hebben, de wereld kunnen begrijpen, bevatten en 'zien' als hoe ze werkelijk is, en de rest van ons zijn blijkbaar te dom, idioot en onwetend om ook maar iets van deze wereld, van elkaar, de natuur en onszelf te bevatten.<br /><br />Wij staan erbij als kippen zonder kop, zoekend naar een antwoord, zoekend naar 'de deskundige', naar 'de wetenschapper', 'de wijsgeer', 'de spirituele/religieuze leider', 'de leerkracht' en 'de ouder' die het voor ons eens allemaal zal uitleggen zodat wij weer min of meer het gevoel kunnen hebben dat ons leven 'onder controle is' - ook al is daar niets van in, aangezien alles van wat we zogezegd 'weten' over onze wereld van die wetenschappers, deskundigen, ouderen, politici en leiders komt en we het zelf dus eigenlijk totaal niet echt zelf hebben gezien vanuit en met onze eigen ogen, we vertrouwen er gewoon op dat wat die 'intellectuelen' ons verteld hebben ook echt zo is, net zoals we vroeger onze ouders en grootouders blindelings vertrouwden en geloofden in al wat ze ons vertelden want we dachten 'ze zullen het wel beter weten zeker' en 'ik ben maar een kind - ik weet toch niets'.<br /><br />En het absurde ligt hem in het feit dat wij hier bestaan als levende wezens , we zijn allemaal hier, mens, dier of plant. We leven allemaal, één en gelijk, en toch lopen we rond alsof het hier allemaal zo vreemd is - we begrijpen er allemaal geen snars van en we zijn constant op zoek naar iemand of iets die ons zal uitleggen hoe of wat deze wereld nu eigenlijk is, en wie, wat en hoe wij zelf nu eigenlijk zijn. Filosofen zijn op zoek naar basisvragen zoals 'wie ben ik?' en 'waarom ben ik?' en 'waar ben ik?' - en de rest aanvaard zomaar dat we het antwoord niet weten en aldus liever onwetend zijn en blijven.<br /><br />In het geval van Sanne S. bestuderen de 'doktors' haar alsof ze een vreemd object is, iets dat vreemd is aan onszelf, iets dat we eigenlijk niet kennen - dat is het start punt van waaruit ze op onderzoek uitgaan, namelijk het start punt van afscheiding, van 'dit is mij onbekend', wat uiteindelijk uiteraard resulteerd in onklare, onstabiele en onzekere 'antwoorden' die in feite maar gissend zijn aangezien iets dat 'onbekend' is altijd onbekend zal blijven', iets dat 'daar ergens buiten mezelf' is zal altijd 'daar' blijven en zullen we dus nooit werkelijk 'bevatten'.<br /><br />Dus de vraag is 'is Sanne S. een 'vreemd object'?' - of is ze een levend wezen net als jij en ik en al wat hier op aarde en in het universum bestaat?<br /><br />We hebben haar beoordeeld op de daden die ze 'begaan heeft', net zoals we elk levend wezen beoordelen op hoe ze eruit zien en hoe ze zich 'gedragen. We plakken er woordjes op van 'goed' en 'slecht', 'juist' en 'fout', waarin we eigenlijk steeds maar weer de eigenlijke 'wezenlijkheid' van die 'persoon'/'levensvorm' van onszelf afscheiden alsof het een 'vreemd object' is 'ergens buiten mezelf', dat dus 'niet mezelf is' en dat ik dus ook nooit werkelijk zal kunnen 'bevatten' - waarna we dan wetenschap gaan creëeren en verlangen om aan ons uit te leggen wat/hoe/waarom/wie iets of iemand is omdat we het zelf allang niet meer zien omdat we zo verloren zijn in onze beoordelingen/woordjes en definities over wat we zien als de afscheiding/afstand die we creeren.<br /><br />Wat is 'wezenlijkheid'? 'Wezenlijkheid' is niet één of ander esotherisch, spiritueel begrip van 'energetische resonantie' of 'hogere staat van zijn', neen, 'wezenlijkheid' is datgene waarin we allemaal één en gelijk zijn, namelijk het feit dat we bestaan en daarin zijn we allemaal 'hetzelfde', één en gelijk. En de reden dat we die 'wezenlijkheid' in een ander niet meer herkennen, als één en gelijk met de 'wezenlijkheid' in/als/van onszelf, komt net door alles wat we erbovenop gecreëerd hebben van ideen, woorden, concepten, definities, goed en slecht, juist en fout.<br /><br />Wezenlijkheid kan enkel gezien en gerealiseerd worden als en wanneer we onszelf in de schoenen van een ander verplaatsen, en beseffen dat 'als ik die persoon zijn/haar leven had geleefd, dan had ik net dezelfde persoonlijkheid opgebouwd en net dezelfde beslissingen genomen' omdat we in essentie allemaal een 'bewustzijnssysteem' hebben/zijn, namelijk een automatisch systeem van voorgeprogrammeerde reacties zoals angst, woede en verdriet en afhankelijk van de verschillende gebeurtenissen in een persoon zijn/haar leven bouwen we een persoonlijkheid op van reactieve manieren van omgaan met situaties die zich voordoen in ons 'leven'.<br /><br />Met andere woorden, als wij en die dokters en de advocaten en de rechter onszelf in de schoenen zouden verplaatsen van Sanne S., en haar leven zouden doorlopen, dan zouden we beseffen/zien, dat Sanne S. geen 'vreemd object' is of geen 'vreemde, asociale, autistische persoon' is, en dat hetgene dat haar daden bepaald heeft is de persoonlijkheidsstructuur van reactieve emotionele ervaringen die zij heeft opgebouwd in zichzelf gebaseerd op herinneringen als haar zogezegde 'identiteit' die in wezen eigenlijk net hetzelfde is als de identiteit van elk van ons - het verschil zit'm in de verschillende factoren die haar persoonlijkheid doorheen haar leven 'gekleurd' hebben, zoals DNA, aanleg, traumatische gebeurtenissen, uiterlijk en uiteraard de beoordelngen die bestaan in deze 'samenleving' en die bepalend zijn voor onze 'plaats' in deze samenleving van het 'overleven van de sterksten' en aldus bepalend zijn voor het 'zelf-beeld' dat we creëeren voor onszelf.<br /><br />Zolang we onszelf als de 'wezenlijkheid' als wie we werkelijk zijn niet leren kennen, zullen we ook nooit een ander werkelijk zien als wie zij zijn - want we zullen enkel onze beoordelingen zien, als gekopieerde, geleerde kennis en informatie die afkomstig is en gebaseerd is op het geloof dat we die persoonlijkheid/identiteit als een structuur die zichzelf automatisch heeft opgebouwd via reactieve emoties doorheen onze 'opgroeiing' werkelijk zijn, in de plaats van het te zien als het systeem dat het eigenlijk is en in de plaats van te beseffen dat we eigenlijk allemaal één en gelijk zijn en dat persoonlijkheid/identiteit niet is wie wij echt zijn - het is alleen maar een 'afscheidings-middel' dat gebouwd is op stompzinnnigheid.<br /><br /><br />Want wie durft kijken naar zichzelf en de wereld, zal merken dat mensenwezens niets dan stompzinnig zijn, in hun manier van omgaan met zichzelf, elkaar, dieren, kinderen en de natuur.<br /><br />Dus als we werkelijk willen weten/zien wie Sanne S. is en waarom ze deed wat ze deed - en hetzelfde geld voor alle zogezegde 'moordenaars', 'verkrachters', 'pedofielen', etc. in onze samenleving - moeten we eerst en vooral in en naar onszelf kijjken in zelf-eerlijkheid en stoppen met het vasthouden aan het geloof dat onze 'persoonlijkheid' echt is wie wij zijn, want wie zelf-eerlijk is zal zien dat dat geloof gebouwd is op gebakken lucht en dat persoonlijkheid/identiteit/individualiteit niets is dan een hete lucht ballon waar we graag in geloven maar die op zich een grote illusie is.<br /><br />Het wordt tijd dat we eindelijk de illusie van onszelf en deze absurde menselijke wereld stoppen, want het lijden wordt te groot, de stompzinnigheid brengt te veel onnodig lijden voor te veel wezens met zich mee - en het moet stoppen!<br /><br /><br />Bezoek <a href="http://www.desteni.org/">www.desteni.org</a> en stop de idiotie!<br /><br />Matti Freeman geeft een heldere kijk op het vraagstuk 'Wat is een Sociopaat?' in dit interview '<a href="http://eqafe.com/p/matti-freeman-what-is-a-sociopath">Wat is een Sociopaat?</a>' - met bedenkingen die we nooit hebben overwogen en die shockerend kunnen zijn voor zij die nog nooit de tijd hebben genomen om vanuit gezond verstand naar zichzelf en de werkelijkheid te kijken.<br /><br />En neem een kijkje op <a href="http://www.equalmoney.org/">www.equalmoney.org</a> als de oplossing voor het veranderen van onze samenleving van één van 'overleving van de sterksten' waarin we gedwongen worden om onszelf van een ander af te scheiding en onszelf te zien als 'overlevings-machines', een 'persoonlijkheid' als een geheel van 'overlevings-mechanismen' - naar één waarin we onszelf als 'wezenlijkheid' kunnen uitdrukken, in en als het besef van onszelf als één en gelijk met alle levensvormen die HIER bestaan.Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-39193466491943566372012-02-29T15:49:00.006-08:002012-02-29T16:52:03.420-08:00Elke dag Vecht ik tegen het Mes - Zelfverwonding bij Jongeren<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikOQlxTp6weOh7AHJAYFuf-cMtK6jGkahvdoei0yUyV3lwydVK9D6bcGg-oBy0kd3jcQqMKXTFFfaVFQH686hpF5usrfBQlIhopP1E2qXppcc5whkViM8v643uUhJkAsSRhotSenfrDg7Z/s1600/296787_171372679615208_100002274320770_367329_520144872_n.jpg"><br /></a><br />Zelfverwonding is zo één van die onderwerpen waar over het algemeen niet over gesproken wordt, tenzij op therapie, bij een psycholoog of een psychiater. Zelfverwonding is iets wat verborgen wordt onder lange mouwen - het is de verborgen realiteit van veel jongeren en volwassenen.<br /><br />Net als zelfmoord is zelfverwonding een zogezegd 'taboe', een zogezegd 'pijnlijk'/ongemakkelijk/gevoelig onderwerp waarvan het schijnbaar 'moeilijk' is om erover te praten - dus wat gebeurt er: niemand praat erover en veel jongeren doen het achter gesloten deuren, zichzelf niet alleen opsluitend in hun kamer maar ook in hun gedachten, hun zelf-verwondende gedachten die een fysieke uiting krijgen.<br /><br />Het taboe maken hiervan zorgt er in feite alleen maar voor dat we het gaan aanvaarden als 'een deel van onze realiteit', net als bij zelfmoord - een onaangenaam, gevoelig en zogezegd 'slecht' deel, maar tja, nu eenmaal een deel van wie wij zijn als mensen, als de menselijke samenleving en meer specifiek de leefwereld van de 'puber'/'jongere'.<br /><br />Want we stellen ons geen vragen - het feit dat we het bewust verborgen/taboe houden wil zeggen dat we impliciet aanvaarden dat het bestaat, maar dan als de 'onderhuidse', verborgen, geheime realiteit die niet getoond mag worden, zoals er zoveel dingen zijn aan/in de mens die 'verborgen' blijven.<br /><br />Mensen zijn het gewoon geworden om zichzelf te verbergen, om hun innerlijke realiteit verborgen te houden in de vorm van gedachten, gevoelens en emoties - onder het mom van "zolang andere mensen maar denken dat ik 'goed', 'juist', 'aanvaardbaar' en 'normaal' ben, dan ben ik dat".<br /><br />Het is geen wonder dat er zoveel psychische stoornissen, mentale ziektes en afwijkingen en emotionele stoornissen zijn en dat er zoveel 'psychofarmaceutica' op de markt is om al die afwijkingen, ziektes en stoornissen te onderdrukken - aangezien de mens een 'doos van pandora' is waarvan het uiterlijk, zoals gedrag, kleding en uitdrukking maar de presentatie is die dient om de rest van de samenleving van mensen een 'imago'/beeld voor te houden uit angst om afgewezen, beoordeeld en uitgespuwd te worden als mensen 'de waarheid' zouden weten van 'wie ik werkelijk ben'.<br /><br />En het grappige/interessante/fascinerende is dat we allemaal zo denken, we houden allemaal een facade voor, we doen allemaal alsof uit angst dat wie we werkelijk zijn vanbinnen als de waarheid van onszelf 'slecht' en 'fout' is - als iets dat we geleerd hebben uit onze kindertijd waarin we vaak straf kregen, zomaar omdat we onszelf waren, omdat we onszelf hadden uitgedrukt, dus leerden we dat we moesten veranderen, dat wie we gewoon zijn vanbinnen om de één of andere reden niet goed genoeg is.<br /><br />Dus we hebben geleerd om een innerlijke 'verborgen' realiteit te cultiveren - één van 'persoonlijke' ervaringen/gedachten/ideëen/concepten over de realiteit die in complete afscheiding bestaan van de eigenlijke realiteit als onze omgeving. En gebaseerd op die persoonlijke ervaringen, nemen we dan bepaalde beslissingen, zoals onszelf vermoorden of onszelf verwonden en pijn doen of een ander pijn doen of vermoorden, etcetera... hetgeen dus allemaal gebeurt in en als gedachten, waarin een mens eerst een process doorloopt van gedachten, gevoed door emotionele reacties om dan tot één of ander besluit te komen als een idee/perceptie over hoe de werkelijkheid in elkaar steekt en wie hij/zij is in de werkelijkheid - zo creeren we allemaal continu onze eigen identiteit, namelijk door onszelf continu te identificeren met al de verschillende definities die we vormen over de realiteit in onze gedachten.<br /><br />Maar het gestoorde hieraan is dat onze innerlijke realiteit werkelijk NOOIT ook maar iets te maken heeft met de eigenlijke echte realiteit, met de wereld die HIER is - de identiteit als al die innerlijke gedachten, gevoelens en emoties is puur en alleen afkomstig vanuit het verlangen in ieder mens om 'speciaal' en 'uniek' en 'belangrijk' te zijn, waardoor we onszelf via onze gedachten gaan afscheiden van onze omgeving en onze eigen persoonlijke ervaring van onze omgeving als 'de wereld' gaan vormen - in de plaats van de realiteit te zien als wat ze echt eigenlijk is.<br /><br />In het geval van zelfverwonding bijvoorbeeld - is dit een resultaat, de fysieke uiting van de identiteit als gedachten, gevoelens en emoties die die persoon heeft geconstrueerd in zichzelf, een identiteit die overduidelijk gebaseerd is op 'zelf-haat'.<br /><br />Als we echter kijken naar wat mensen doen in deze wereld - is het duidelijk dat wat ieder mens doet, gebaseerd is op en afkomstig is vanuit de ervaring van zelf-haat - want we doen ofwel onszelf ofwel een ander pijn, we misbruiken ofwel onszelf ofwel een ander. Ieder mens oefent in meer of mindere mate een vorm van zelf-haat uit, een vorm van woede. Hoe anders verklaren we het bestaan van zelfverwonding, zelfdoding, moord, verkrachting, dierenmishandeling, oorlog, uitbuiting, kindermisbruik, kindermishandeling, sexueel misbruik, discriminatie, racisme, pestgedrag, beoordelingen.<br /><br />En dit zijn maar de uiterlijke tekenen van misbruik - hetgeen maar het resultaat is van een innerlijk process van gedachten, gevoelens en emoties, wat dus wil zeggen dat de haat en woede die voor deze fysieke manifestaties gezorgd heeft, nog veel groter en intenser is, en dat is de haat en woede die in onszelf bestaat, in de vorm van onze gedachten.<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8AUXGlmhdzhGCfaDlfZO-fqsn88AMKMynxXXTgufCo7rOpLaNOBh0WWh_iqK_LFqPx2kagiwg0DmHP_NDKU7CNXkPebaiTQeMPSnueVo-RM7vHckXYORWSa-xI81eIIxK8tYLA9RnVDLS/s1600/296787_171372679615208_100002274320770_367329_520144872_n.jpg"><img style="float:right; margin:0 0 10px 10px;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 320px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8AUXGlmhdzhGCfaDlfZO-fqsn88AMKMynxXXTgufCo7rOpLaNOBh0WWh_iqK_LFqPx2kagiwg0DmHP_NDKU7CNXkPebaiTQeMPSnueVo-RM7vHckXYORWSa-xI81eIIxK8tYLA9RnVDLS/s320/296787_171372679615208_100002274320770_367329_520144872_n.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5714723672013932754" border="0" /></a><br />En deze innerlijke realiteit van haat en woede tegenover onszelf en elkaar, noemen we dan 'identiteit' en dat vinden we dan 'normaal', we geloven zelfs dat een 'identiteit' hebben bij de 'menselijke natuur' hoort - overduidelijk niet eens beseffend dat hoe de hele realiteit op dit moment in elkaar steekt een resultaat is van die 'identiteit' als de verborgen innerlijke realiteit van elk van ons, en als we eens kijken naar deze wereld, valt er alleen maar misbruik te zien.<br /><br />Wat er op dit moment gebeurt in deze wereld, is net hetzelfde als wat er gebeurt in onszelf - namelijk 'onderhuids', in de 'achterkamer' gebeurt al het misbruik, al de woede, al de 'negatieve gedachten' - en die houden we dan verborgen achter een 'bewuste laag' van 'positieve' gedachten, om als het ware onzelf voor de gek te houden, om zelfs onzelf voor te liegen over wie we werkelijk zijn, over wat er werkelijk in onszelf bestaat. In het kapitalistisch systeem is het net hetzelfde - 'onderhuids' gebeurt al het misbruik, het uitbuiten van de aarde, een massamoord van het dierenrijk op de meest afschuwelijke onterende manieren, corruptie, bedrog, leugens, besmetting van het drinkwater en het voedsel dat we eten en allerhande plannen en geheime agenda's van bedrijfsleiders en politici, etcetera... maar dat wordt uiteraard niet getoond.<br /><br />Hetgeen wat wij dan zien, hetgeen dat ons getoond wordt, is de 'mooie', opgesmukte afgewerkte producten die in de winkel liggen, de mooie beelden op de televisie, in magazines en op reclameborden - maar dat is niet de realiteit, dat is de uiterlijke presentatie maar, één die zelfs gecreëerd is met de bedoeling om te misleiden.<br /><br />Het wordt hoog tijd dat we beseffen dat het leven, wie we zijn, de realiteit, de wereld, niet is wat we altijd hebben aangenomen als 'waarheid' - er is een hele verborgen realiteit waar we nooit eerlijk over hebben willen zijn in onszelf.<br /><br />Voor zij die het lef hebben om zichzelf te leren kennen en om eindelijk de leugen te stoppen en op te staan in en als zelf-eerlijkheid als zelf-respect en zelf-verantwoordelijkheid om voor eens en voor altijd de zelfverwonding van het bewustzijn te stoppen - Neem een kijkje op <a href="http://eenheid-en-gelijkheid.blogspot.com/">www.desteni.org</a>Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-3500807151215346142011-12-17T12:34:00.000-08:002011-12-17T13:51:04.006-08:00Pragmatisme HerbekekenWat is Pragmatisme in de huidige samenleving en hoe ervaren wij pragmatisme in ons dagelijkse leven?<br /><br />Pragmatisme wordt door het woordenboek omschreven als <span class="pnn4web_k"></span>"een stelsel dat de waarde van alle denken afmeet aan de praktische bruikbaarheid" - dit wil concreet zeggen dat wanneer we een politieker of bedrijfsleider het woord 'pragmatisch' horen gebruiken in termen van genomen of te nemen beslissingen, hetgeen vrij vaak is, ze hier bedoelen dat de beslissingen die ze hebben genomen of zullen nemen buiten alle moraliteit bekeken werden. Er werd alleen maar gekeken naar langs de ene kant wat ze willen en langs de andere kant wat er moet gebeuren om van het gewilde een realiteit te maken.<br /><br />Pragmatisme is de reden waarom we zoveel wetten nodig hebben om samen te kunnen leven - omdat we allemaal in onszelf als onze gedachten alleen maar kijken naar éénerzijds wat we willen en anderzijds wat er moet gebeuren en wat we moeten doen om van het gewilde (=onze verlangens) een realiteit te maken. Wetten zijn er dan om al dat misbruik als de verlangens van elk wezen min of meer samen te houden als een cohesief geheel als een samenleving waarin elk wezen zowel een individu kan zijn als compleet geïsoleerd en egoïstisch als een 'lid van de samenleving' die zijn bijdrage moet doen om het geheel te doen draaien.<br /><br />Pragmatisme is het verdraaien van de werkelijkheid zodat het past in mijn ideeën en geloofsystemen over mezelf als een 'goed persoon' - dus wat er ook gebeurt en wat ik ook doe, ik zal steeds een uitleg klaar hebben voor waarom ik nog altijd voldoe aan mijn definitie over mezelf als 'goed' en 'juist'.<br /><br />Pragmatisme is de reden waarom er zoveel religies bestaan - omdat elke religie in feite mooi aansluit bij wat het individu wil, waar het individu in wil geloven, welk soort god en welk soort heilige het individu wil aanbidden. In de plaats van de enige echte waarheid die onomstotelijk HIER/echt is te erkennen- presenteert pragmatisme duizend-en-één vormen van 'de waarheid' met als hoofddoel de persoonlijke verlangens van het individu te bevredigen. En religie heeft dus niets te maken met het representeren van de waarheid als 'God' en 'de Bijbel' - het is gewoon weer een vorm van consumptie-gedrag dat steunt op het principe van 'Pragmatisme' waarbij een mooi beeld/plaatje/verhaaltje wordt gepresenteerd/verkocht dat mensen dan kunnen geloven omdat ze zich daar persoonlijk goed bij voelen.<br /><br />Pragmatisme zoals we het nu kennen is het verkondigen en gebruiken van woorden zoals 'moraliteit' maar enkel wanneer het ons het beste uitkomt, en niet als een levende statement dat staat als wie wij zijn als wezens. Pragmatisme is het 'draaiende houden' van de wereld en de menselijke samenleving waarin elk individu op zoek is naar persoonlijke bevrediging in welke vorm dan ook - en politici proberen dan pragmatische beslissingen te maken en ze proberen te kijken naar de samenleving op een pragmatische manier, hetgeen eerder iets weg heeft van 'schade-beperking', om al die ego's, al die 'individuen' met elk hun eigen uiteenlopende verlangens, ideeën, religies, overtuigingen en meningen samen te laten bestaan zodat ieder individu kan participeren in het geloof dat hij/zij het centrum is van de wereld en dat de wereld rond hem/haar draait en zodat tegelijkertijd de samenleving kan bestaan waarin er min of meer voor het individu gezorgd wordt op een manier die ergens wel iets weg heeft van samenwerking.<br /><br />Het probleem is dan uiteraard dat er enorm veel uitbuiting en misbruik bestaat en gerechtvaardigd wordt in deze wereld, omdat we elk individueel leven en bestaan vanuit en gebaseerd op het principe van pragmatisme - ook de politici en al de mensen die al het geld en de macht hebben in deze wereld. We denken allemaal vanuit pragmatisme als het enerzijds kijken naar wat ik persoonlijk wil en anderzijds naar hoe ik mijn wil praktisch kan opleggen aan deze wereld.<br /><br />Het is niet moeilijk dat dit soort 'samenleving' of 'poging tot samenleving' uiteindelijk leidt tot een catastrofe - omdat er absoluut niet wordt gekeken naar wat het beste is voor alle wezens in die zogezegde 'samenleving' - omdat bijvoorbeeld de verschillende landen op zich ook weer pragmatisch zijn, waarin ze dan andere landen gaan uitbuiten om hun zin te krijgen, om ervoor te zorgen dat de wezens in dat land zich persoonlijk goed kunnen voelen.<br /><br />Er wordt in onze pragmatische manier van leven en mentaliteit absoluut niet gekeken naar wat het betekent om praktisch samen te leven als wezens op deze planeet - pragmatisme is weer maar een woord dat gecreëerd en gebruikt werd als rechtvaardiging/excuus voor egoïsme als individualiteit, en dat dus nooit representatief was voor wat het beste is voor alle levende wezens - en dat dus een realiteit heeft toegestaan te bestaan van winnaars en verliezers, van competitie, van vechten om te overleven, van armoede, hongersnood, misbruik, corruptie, leugens, etcetera...<br /><br /><br />Laten we hier en nu deze definitie van het woord 'Pragmatisme' veranderen tot een woord dat rekening houdt met al het leven op aarde - een woord dat ondersteunend is voor iedereen en alles dat bestaat, in de plaats van het excuus voor het bestaan van armoede en misbruik dat het op dit moment is.<br />Pragmatisme zal van nu af aan een woord zijn van waaruit we kijken naar hoe we op de meest praktische manier wat het beste is voor allen kunnen implementeren en een realiteit maken.<br /><br /><br /><br /><br />Kom meer te weten over het herdefiniëren van het bestaan op aarde en van onszelf als levende wezens op <a href="http://www.desteni.co.za/">www.desteni.co.za</a><br /><br />En Lees de <a href="http://eqafe.com/i/kamourette-freedom-blogs-the-birth-of-practivism-volume-1">'Freedom Blogs: The Birth of Practivism'</a> - een verzameling van Blogs van verschillende mensen die in het proces zijn van Zelf-HerdefiniëringKim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-41173261231188026612011-12-13T09:06:00.000-08:002011-12-13T12:35:20.913-08:00Dodelijke Aanslag in Luik was Wanhoopsdaad<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj29xsk8EFmKH3-Et09dBTRwD-oMGCe6crxgvw-hCKnSMJ4F6PEEIyjOliMkEZoc5-wSn1dfr3wsgCHos_bjKyTG21-OlBQjkse5M5S5RTar5XwsMjaXkvSlaacJLbExTzpyPGfgDK7kk-v/s1600/luikk.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 415px; height: 278px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj29xsk8EFmKH3-Et09dBTRwD-oMGCe6crxgvw-hCKnSMJ4F6PEEIyjOliMkEZoc5-wSn1dfr3wsgCHos_bjKyTG21-OlBQjkse5M5S5RTar5XwsMjaXkvSlaacJLbExTzpyPGfgDK7kk-v/s320/luikk.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5685669576018887458" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9vV9fCTKhUHQOzfS5RA_iw443j9XU-ZgwXkzZhKurb0J3DXHICqkHxsSAc1jVdFQovr8cbnwVjv4oPGIYIyvo_Q4P8MQH7pqBcl11mXQInxNhaSItfI0tGoT0m7XFEtAVGmuFAwRD5d97/s1600/luik.jpg"><br /></a><br />Gelezen op <a href="http://nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=DMF20111213_122">Nieuwsblad.be</a><br /><br />"Er zijn vier doden gevallen bij de aanslag van dinsdag in Luik. Dat bevestigde de procureur van Luik. De aanslag is het werk van één dader."<br /><br /><br />Vandaag werd een 'aanslag' gepleegd in Luik door één man, die een paar granaten in het rond gooide en om zich heen schoot. 4 mensen zijn gestorven en tientallen raakten gewond. Men noemt het een 'wanhoopsdaad' omdat de dader zelfmoord pleegde na de feiten en men geen verband kan leggen met de daad en een duidelijk motief.<br /><br />Als je de commentaar leest op de nieuwsberichten zijn ze bijna allemaal van racistische aard, omdat de dader in kwestie 'van vreemde origine' was. Wanneer er zoiets gebeurt, namelijk een aanslag, een 'aanval' op 'onze persoon', op onze 'persoonlijke veiligheid', willen we meteen een vorm van 'terugbetaling', hetgeen dus meestal in de vorm van gevangenisstraf en boete is, want zo zitten wij mensen in elkaar - iemand zal altijd boeten voor ons lijden.<br /><br />In dit geval echter is de dader al dood en hebben wij niet onmiddellijk iemand of iets om de schuld op te steken - maar we blijven wel achter met al die verontwaardiging en woede als een automatische emotionele reactie van zelf verdediging. Wat er dus nu zal gebeuren in de samenleving is dat mensen op zoek zullen gaan naar een 'zondebok', een 'schuldige' - eender wie, waarschijnlijk mensen die het meest lijken op de dader. En dat zullen in dit geval dus alle vreemdelingen zijn, of misschien alleen de islamieten. Er moet en zal een schuldige gevonden worden, want we zitten met al die emotionele reacties in onszelf en we moeten het toch ergens op/tegen uiten. Dus dit is weer maar eens een excuus voor mensen om 'de vreemde' te gaan haten, weer maar eens een excuus voor conflict en ruzie en oorlog.<br /><br />En terwijl wij dit allemaal maar de normale gang van zaken vinden, kijkt er niemand naar de kernoorzaak van waarom en hoe een mens in de eerste plaats in staat is om eerst andere mensen te doden en dan zichzelf de kop in te schieten. Er is niemand die zich afvraagt van 'waar is dit allemaal begonnen'? - hoe is de menselijke samenleving zo ontwrongen geworden?<br />Waarom bestaat er bijvoorbeeld zoiets als 'vreemdelingen' - en waarom zijn we niet allemaal gewoon wezens op aarde die hier tezamen bestaan?<br /><br />Want als we echt zelf eerlijk zouden zijn, zouden we een fascinerend punt ondervinden - namelijk dat Geld hiervan de oorzaak is, en niet de zogezegde inherent slechte, destructieve natuur van de mens. Het is geld en het gebrek ervan en de stress errond dat iemand tot een 'wanhoopsdaad' zoals deze drijft - en het is zeker niet de laatste wanhoopsdaad die we zullen zien. Het huidige Geldsysteem is wat mensen drijft tot de meest absurde daden, het huidige geldsysteem drijft ons tot wanhoop - want als je geen geld hebt, ben je gedoemd en dan is een mens tot alles in staat.<br /><br />Willen we echt oplossingen en willen we echt de oneindige ketting van wraakacties en -reacties die ons uiteindelijk tot de totale zelf verwoesting zal leiden - dan zoeken we naar alternatieven en oplossingen voor het Kapitalistisch systeem dat vanaf het begin al destructief van aard was, maar waar niemand ooit bij heeft stilgestaan.<br /><br />Onderzoek het GelijkheidsGeld Systeem op <a href="http://www.equalmoney.org">www.equalmoney.org</a> - als het nieuwe monetaire systeem dat gebaseerd is op het implementeren van doenbare, echte, practische en acceptabele oplossingen voor de menselijke Tragedie als het Kapitalistisch Systeem.<br /><br />Het GelijkheidsGeld Boek en andere producten in verband met het GelijkheidsGeld Systeem en Zelf-Ontwikkeling kan je vinden via deze link: <a href="http://equafeproducts.blogspot.com/">http://equafeproducts.blogspot.com/</a>Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-48023277955892232882011-11-28T14:15:00.000-08:002011-11-28T14:46:08.528-08:00Geld Is Niet Alles - GelijkheidsGeld FAQ"Geld is niet Alles" is een statement die mensen soms zeggen om blijkbaar duidelijk te maken dat er 'belangrijkere dingen zijn in het leven dan geld', zoals liefde, vriendschap, goede gevoelens, vreugde, geluk, enzovoort.<br /><br />Hoewel, als we deze statement eens zouden ontleden dan zouden we de vraag kunnen stellen 'Wat maakt het mogelijk dat wij ons gelukkig, liefdevol, aangenaam, comfortabel, veilig, zeker, vreugdevol,... voelen?' - want het antwoord daarop is 'Geld'.<br />De basis van een waardig leven is in de eerste plaats dat je geld hebt in deze samenleving om voor jezelf als je fysieke aanwezigheid hier te kunnen zorgen - en pas als je lichaam de nodige ondersteuning en voeding heeft, kan jij gaan participeren in allemaal aangename gevoelens in jezelf.<br />Als je lichaam echter ondervoedt is of één of andere ziekte of gebrek heeft, wordt je ervaring in deze wereld een hel.<br />En spijtig genoeg hangt alles van ons bestaan in de huidige menselijke wereld af van geld en hoeveel je ervan hebt - hetgeen dan weer grotendeels afhankelijk is van toeval, als het 'goede geluk' dat jij in een welvarend land in een welvarende familie geboren bent en de kansen gekregen hebt om zelf een welvarend leven op/in te richten.<br /><br />Daarom onderstrepen we de absolute noodzaak voor een GelijkheidsGeld Systeem - omdat op dit moment niet iedereen de mogelijkheid heeft om het fysieke lichaam te ondersteunen, zelfs meer mensen dan degenen die dat wel kunnen. En dat is simpelweg een schrijnende en ronduit onaanvaardbare staat van zaken die we niet meer kunnen tolereren.<br /><br />Dus - Geld is alles, maar tegelijkertijd ook niets omdat het in feite een idee is. Zoals het hele concept van 'schuld' in de 'schuldencrisis' een idee is dat in stand gehouden wordt door alle mensen en dat geïnduceerd/geïntroduceerd werd door de media en de 'overheid' - maar dat in principe zo veranderd kan worden in een nieuw systeem zoals het GGS. We behouden nog wel geld omdat we nog steeds een manier nodig hebben om alles in de samenleving 'in goede banen te leiden' en omdat we dit gewoon zijn - maar we veranderen de waarde die we eraan geven.<br /><br />Geld representeert niet meer één of andere 'hogere macht/kracht' als een systeem waarin we geboren worden en voor moeten werken alsof het een entiteit op zich is dat de mens consumeert als batterijen, maar het representeert 'leven' - het geldsysteem zal voor ons werken in de plaats van andersom. En uiteindelijk zullen we geld misschien niet meer nodig hebben, aangezien het uiteindelijk maar een symbool is - wie weet zullen we eindelijk ontdekken/leren om voor elkaar te zorgen, want dit is wat een GGS zal cultiveren, een onderling respect en waardigheid tussen mensen waarin we niet eerst aan onze eigen toekomst/overleving als Geld denken omdat overleving geen punt meer zal zijn in een GGS. We zullen dus automatisch gaan zorgen voor elkaar en alle wezens op aarde.<br />Hoe onmogelijk dat op dit punt ook lijkt.<br /><br /><br />Kom meer te weten over het GelijkheidsGeld Systeem op <a href="http://www.equalmoney.org">www.equalmoney.org</a>Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-35850423889124129872011-11-28T13:08:00.000-08:002011-11-28T13:41:10.260-08:00Auto's in een GelijkheidsGeld Systeem - Wie maakt ze en wie krijgt ze?Als we kijken naar auto's in termen van milieuvriendelijkheid zijn de huidige auto's niet bepaald milieuvriendelijk - hoewel er nieuwere modellen bestaan die rijden op waterstof of electriciteit.<br /><br />Waarom worden deze milieuvriendelijke auto's niet overal gebruikt? Waarom kan niet elk mens op aarde zo een auto gebruiken? Wederom is de bepalende factor voor hoe wij omgaan met onze natuur/planeet Geld en niet de planeet zelf. Er zijn dus miljoenen mensen die rijden met vervuilende auto's die op olie rijden en een klein aantal mensen rijdt met 'hybride'/milieuvriendelijke Auto's - alsof die auto's in feite alleen maar ontworpen zijn zodat de elite van rijke mensen in deze wereld zich goed kan voelen over zichzelf want 'zij geven om de planeet', niet beseffend dat de rest van ons het zich niet kan veroorloven om te 'geven om de planeet' want we hebben er het geld niet voor.<br /><br /><br />Op het eerste zicht zou je zeggen/denken dat de wereld draait rond/op geld, en dat geld werkelijk de bepalende factor is van het leven, want dat is hoe wij mensen leven - terwijl het omgekeerde net waar is, de bepalende factor van leven is het leven zelf, namelijk de aarde en ons fysieke lichaam, en als dat er niet meer is dan zijn we niet(s) meer.<br /><br />En aangezien we allemaal op één en dezelfde planeet bestaan, zouden we maar beter beginnen geven om wat elk ander mens doet, in het besef dat dit onze planeet is - en het gedrag van elk levend wezen bepaald het lot van deze planeet. Het is dus niet genoeg/aanvaardbaar dat de rijke mensen hun best doen om te recycleren en met milieuvriendelijke auto's rijden en zonnepanelen op hun dak hebben - terwijl de rest van de wereld achtergelaten wordt in armoede zonder de middelen om zelf te kunnen participeren in 'ecologisch verantwoord gedrag' waardoor de vervuiling gewoon doorgaat.<br /><br />De enige oplossing om werkelijk op een 'ecologisch verantwoorde manier' om te gaan met onze planeet, is door elk mens 'op te heffen' naar dezelfde standaard van leven, dezelfde middelen - en om dus bijvoorbeeld iedereen te voorzien van een hybride auto. Want het is niet dat de middelen of de techniek er niet zijn, het is dat het geld gewoon weer in de weg zit.<br /><br />In het gelijkheidsgeld systeem zal dit een vanzelfsprekendheid zijn - omdat we kijken naar de planeet eerst, we kijken eerst naar de ECHTE realiteit, namelijk de fysieke realiteit en wat deze nodig heeft om optimaal te functionneren. En dan kijken we naar hoe we dit een praktische werkelijkheid kunnen maken, door bijvoorbeeld het gebruik van een geldsysteem als het GGS.<br /><br />Dus als auto's zowieso milieuvriendelijk gemaakt worden - hetgeen nog langs alle kanten onderzocht zal moeten worden, om onze ecologische 'voetafdruk' zo klein mogelijk te maken - dan moeten we ons al niet meer zorgen maken om de problemen waar we in de huidige samenleving mee te maken hebben in verband met uitstoot van gassen. Uiteindelijk zal iedereen die een auto wil er wel één kunnen krijgen, mits de nodige vergunningen, maar omdat veel minder mensen gaan werken zullen er ook zowieso minder auto's nodig zijn. En mensen zullen ook veel minder de noodzaak voelen om op vakantie te gaan omdat elke dag als een 'vakantie' zal zijn - want stress zal er niet meer zijn in een GGS aangezien stress compleet wordt aangedreven door de huidige samenleving als de 'angst' in verband met de toekomst als 'overleven'.<br /><br />Ook een belangrijk punt waar naar gekeken zal worden in termen van auto's is veiligheid. Alle auto's zullen ontworpen worden om zo veilig mogelijk te zijn - want het is onaanvaardbaar dat we in de huidige samenleving auto's hebben die veiliger zijn dan anderen en die enkel gebruikt kunnen worden door mensen die het meeste geld hebben, alsof hun leven waardevoller is dan het leven van mensen die minder geld hebben.<br /><br /><br />Kom meer te weten over het GelijkheidsGeld Systeem op <a href="http://www.equalmoney.org">www.equalmoney.org</a>Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-22601159111943658502011-11-28T01:36:00.000-08:002011-11-28T03:39:56.158-08:00Zal GelijkheidsGeld Fysiek geld zijn dat geprint wordt?Hier kijken we, als bij alles in een GGS, naar wat het meest praktische en milieuvriendelijke is - zoals het kapitalistisch systeem ons oneindig heeft bewezen, heeft de aarde namelijk geen onuitputtelijke grondstoffen dus daar moeten we rekening mee houden in alles wat we doen, om ervoor te zorgen dat de volgende generaties, onze kinderen en kleinkinderen, ook van deze planeet en hun leven op aarde kunnen genieten.<br /><br />Het meest praktische en zeker milieuvriendelijke zou namelijk zijn dat alles via een elektronische kaart gebeurt, waar je geld opstaat - dit kan een geïmplanteerde chip zijn of een kaart die je op zak kan dragen. Een geïmplanteerde chip zou uiteraard het gemakkelijkste zijn omdat je het nooit kan verliezen, maar sommige mensen associeren de geïmplanteerde chip onmiddellijk met samenzweringstheoriëen in verband met één of andere elite die macht wil over alle mensen op aarde en die de chip zou gebruiken als een dodelijk wapen om de 'dissidenten' uit te schakelen - dus uiteraard zijn mensen vrij om hierin te kiezen, of ze een geïmplanteerde chip of een kaart wensen.<br /><br />De reden waarom we op dit moment nog steeds met geprint geld werken is dat we om de één of andere reden het verleden niet kunnen loslaten want op zich heeft geprint geld als papier in onze portefeuille absoluut geen nut en het is op geen enkele manier noodzakelijk of beter dan geld op een kaart. Ook bestaan er momenteel nog machines die muntstukken nodig hebben om te werken, omdat verandering geld kost. We zitten dus constant vast tussen het verleden als barbaarse, milieu-onvriendelijke technieken, en de toekomst als vooruitgang - en de reden waarom we niet echt kunnen 'vooruitgaan' en dat al de technieken die er op dit moment al bestaan, die al lang uitgevonden zijn, niet worden toegepast op globale schaal, is geld.<br /><br />Er bestaan op dit moment al zoveel nieuwe technieken die van het leven op aarde een absolute hemel zouden kunnen maken, maar de enige reden dat die niet gebruikt/toegepast worden op globale schaal, ter ondersteuning van het leven op aarde, is geld als de hebzucht van de mens - waarin de mens niet lijkt te beseffen dat we niet op een eiland leven, we leven op één planeet en als ik een idee/uitvinding heb dat alle levende wezens hier ten goede zou komen, dan is het mijn plicht om dat te delen in en als het besef dat ik niet zou kunnen bestaan zonder deze planeet en zonder mijn medewezens.<br /><br />Het huidige geldsysteem creëert de illusie dat we onszelf kunnen afscheiden en in een 'privé-universum' kunnen leven waarin we onze persoonlijke verlangens botvieren alsof 'ik' het enige levend wezen ben dat hier bestaat en alsof alles dat hier bestaat voor mij persoonlijk bestaat - zonder te beseffen dat ieder levend wezen zijn voetafdruk nalaat op elk ander levend wezen en op deze planeet en het feit dat we dit niet hebben beseft heeft ervoor gezorgd dat wij mensen als een collectief nooit echt voor onze planeet gezorgd hebben.<br /><br />In een GelijkheidsGeld Systeem zal er alleen maar gekeken worden naar hoe wij mensen als een collectief geheel het beste kunnen zorgen voor elkaar, de planeet en elk levend wezen - in en als het principe/besef dat we allemaal 'op dezelfde boot' zitten, op één en dezelfde planeet, en daarom is het onze verantwoordelijkheid om zorg te dragen voor wat hier is. Het principe waar het GGS op steunt is het besef dat geld niet 'meer' is dan wat hier bestaat als het leven - geld zou net gebruikt moeten worden om datgene wat hier is te ondersteunen. Alle uitvindingen en ideëen in verband met het faciliteren en ondersteunen van het leven op aarde die er al zijn en die nog zullen komen, zullen onvoorwaardelijk worden aangewend op globale schaal zodat het menselijk wezen waarlijk kan 'evolueren' en 'veranderen' tot een waardig wezen - in en als het besef dat deze planeet en ons menselijk lichaam is al dat we werkelijk 'hebben'/'zijn' en geld is in feite maar een idee dat zeker niet belangrijker zou mogen zijn dan wie wij zijn als het leven zelf.<br /><br /><br /><br />Kom meer te weten over het GelijkheidsGeld Systeem op <a href="http://www.equalmoney.org">www.equalmoney.org</a>Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-24593821602554494722011-11-27T06:06:00.000-08:002011-11-27T09:45:50.251-08:00Kan ik mijn Goederen nalaten op mijn Kinderen? - GelijkheidsGeld FAQWaarom laten we in de huidige samenleving onze goederen en ons geld na op onze kinderen? Voornamelijk omwille van de angst dat ze niet genoeg zullen hebben, de angst dat onze kinderen om de één of andere reden in deze wereld niet genoeg geld zullen hebben om voor zichzelf te kunnen zorgen. En in deze samenleving is dat zeer mogelijk - in deze samenleving is het mogelijk dat van de ene op de andere dag iemand zonder geld kan vallen, door bijvoorbeeld inflatie als maatschappelijke problemen die te maken hebben met de positie van het land in de 'wereldmarkt' of het verlies van je job.<br /><br />En omdat er steeds die onzekerheid bestaat - zelfs in een land dat een goed sociale zekerheidssysteem heeft zoals veel Europese landen omdat die landen nog steeds bepaald worden door het geld dat ze hebben, waarmee ze in relatie staan met de 'globale economie' als de 'wereldmarkt' en daarom kan het land op zich in feite nog wel 'failliet' gaan (als wat er langzaam maar zeker nu aan het gebeuren is in Europa) - willen mensen dus zoveel mogelijk geld en goederen aan hun kinderen overdragen om er gewoon maar zeker van te zijn dat de kinderen in de toekomst zullen kunnen overleven, want 'er moest maar eens iets voorvallen'.<br /><br />Deze onzekerheid zal volledig wegvallen, omdat landen niet meer een 'marktproduct' zullen zijn, ze zullen dus niet meer afhankelijk zijn van een 'wereldeconomie' die volledig gebaseerd is op competitie als het 'vechten voor overleving' waarin de landen onderling zo goed als niet om elkaar geven en zich heel egoïstisch opstellen als 'ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken' en waarin het dus zeer mogelijk is dat een volledig land met al haar inwoners failliet/tenonder gaat - hetgeen een absoluut barbaars, middeleeuws gegeven is.<br /><br />De waarde van het leven zal niet meer bepaald worden door geld als een 'economie' waarin ieder mens als het ware een 'product' op een 'markt' is dat volledig afhankelijk is van allemaal verschillende factoren die de 'waarde' van dat product bepalen, waarin dus het voortbestaan van dat wezen voortdurend onzeker is omdat die 'marktwaarden' continu verschuiven en veranderen in de 'economie'.<br /><br />Dus in een GelijkheidsGeld Systeem zal er geen reden meer zijn om zich angstig of onzeker te voelen over de eigen toekomst en de toekomst van onze kinderen - we zullen dus ook helemaal de noodzaak niet meer voelen om geld op te sparen of spullen in de zolder te verzamelen die bedoeld zijn om een welvarend, comfortabel leven te geven aan onze kinderen in de toekomst. De toekomst zal HIER zijn, in elk moment van ademhaling, want het GelijkheidsGeld Systeem focust op het leven en het leven dat is HIER, niet in de 'toekomst'.<br /><br />'De toekomst' is een uitvinding van ons huidige kapitalistisch systeem waarin 'vrijheid' niet bestaat omdat we gevangen zitten in het ons continu zorgen maken over of we al dan niet genoeg geld zullen hebben om al onze rekeningen te betalen in de toekomst en elk moment van ons leven gaat als het ware naar het denken aan de toekomst.<br /><br />Het GelijkheidsGeld Systeem is een compleet ander speelveld - het systeem is namelijk doelbewust ontworpen om voor ieder levend wezen te zorgen en om dus het Leven zelf te eren in de plaats van Geld.<br /><br />Er zal gekeken worden naar wat praktisch leefbaar is en bijvoorbeeld het verzamelen/opstapelen van spullen als het niet willen loslaten van het verleden in de hoop dat het ons 'veiligheid' en 'zekerheid' zal bieden in de toekomst zal gezien worden als een absurde daad die in feite helemaal niet praktisch is. En het is al zeker niet praktisch om al die spullen dan aan je kinderen door te geven die het dan op hun beurt samen met hun eigen spullen op hun zolder moeten bewaren/opslaan.<br /><br />Dit soort hamstergedrag is een resultaat van het huidige kapitalistisch systeem en zal eindigen in het Gezond Verstand van het GelijkheidsGeld Systeem.<br /><br /><br />Kom meer te weten over het GelijkheidsGeld Systeem op <a href="http://www.equalmoney.org">www.equalmoney.org</a><br />en zie <a href="http://www.desteni.co.za">www.desteni.co.za</a> voor ondersteuning in zelf-leiderschap en zelf-ontdekkingKim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-23588050148888667652011-11-17T14:05:00.000-08:002011-11-17T14:53:15.162-08:00Onze Liefde voor Dolfijnen is het Zaad van The Cove<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTBbhK90UhPIOM9ouycqHXbCzNg3oqLktxbG94OkjDhPFiCaURV9Zup3p-op-yuT_l30XmNnTUX2PvqOti-m0CWn37D0uJa0Rg-Y1H_RvrCSSiMJh8wyTyQ-0wKIw-twrMWa0BigB1qzkq/s1600/ae40ba5b257617662ae2185fd7a9ccd8dGhlIGNvdmUuanBn.jpg"><img style="display: block; margin: 0px auto 10px; text-align: center; cursor: pointer; width: 303px; height: 404px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTBbhK90UhPIOM9ouycqHXbCzNg3oqLktxbG94OkjDhPFiCaURV9Zup3p-op-yuT_l30XmNnTUX2PvqOti-m0CWn37D0uJa0Rg-Y1H_RvrCSSiMJh8wyTyQ-0wKIw-twrMWa0BigB1qzkq/s320/ae40ba5b257617662ae2185fd7a9ccd8dGhlIGNvdmUuanBn.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5676090486210487698" border="0" /></a><br /><h3 class="post-title entry-title"><br /></h3> <div class="post-header"> </div> <a href="http://www.thecovemovie.com/">"The Cove"</a> is een documentaire die voormalig dolfijnentrainer Ric O'Barry volgt in het blootstellen van gruweldaden tegen dolfijnen in de Japanse gemeente Taiji. In deze documentaire worden het soort activiteiten aan het daglicht gebracht waarvoor mensen alle moeite in de wereld doen om ze verborgen te houden voor het grote publiek.<br /><br />Activiteiten die als primaire drijfveer geld en de daaruitvloeiende hebzucht hebben en die mensen zoals de bewoners van Taiji in een positie zetten waarin ze gewillig zijn zich te verlagen tot het brutaal uitmoorden van dieren zoals Dolfijnen. Zelfs degenen die van mening zijn dat 'dieren enkel bestaan voor het menselijk plezier - en dus om op te eten' zullen walgen van de menselijke natuur, als waar deze toe in staat is in het behandelen/benaderen van andere levende wezens, bij het zien van deze documentaire.<br /><br />Deze film geeft ons de onaangename en gruwelijke realiteit weer die zich verschuilt achter de schijnbare onschuld van het menselijk streven/bestaan dat ons gepresenteerd wordt door de media en mensen in het algemeen.<br /><br />Als voorbeeld nemen we Dolfinaria - de entertainment parken die Dolfijnen gebruiken om mensen te amuseren en die een romantisch beeld presenteren van 'zwemmen tussen de dolfijnen' - waarin er gemikt wordt op het opwekken van positieve, opwindende, opzwepende en geamuseerde gevoelens in mensen door de Dolfijnen trucjes en kunstjes te laten uitvoeren. Er worden aan de lopende band posters, briefpapier, bedlinnen, balpennen, T-shirts, ondergoed, enzovoort met afbeeldingen van Dolfijnen verkocht aan mensen die hun zogezegde 'liefde voor Dolfijnen' willen tentoonstellen.<br /><br />Wanneer mensen over Dolfijnen praten dan is het steeds met een fonkeling in de ogen want 'Dolfijnen zijn toch zo'n slimme dieren' en 'ze doen geen mens kwaad - ze hebben zelfs al vaak mensen gered van de verdrinkingsdood' en 'wat een prachtige ervaring is het toch om te kunnen zwemmen tussen de dolfijnen'. Maar hoe komt het toch dat als we zoveel van Dolfijnen houden - we niet zien en niet geven om wat er met hen gebeurt in deze wereld? Wat houdt die zogezegde 'liefde' voor dolfijnen in als het alleen maar in ons privé-wereldje gebeurt in onze kamer met de dolfijnenposters en wanneer we erover praten met andere mensen - wat is liefde als het niet echt, praktisch geleefd/uitgedrukt/uitgevoerd wordt?<br /><br />Voor de echte dolfijnen, degenen die leven en niet maar een beeld op een poster of in een aquarium zijn, wil die 'liefde' niets zeggen - want zij worden massaal afgeslacht ergens in een inham in Japan en zij worden gevangen, weggehaald uit hun natuurlijke omgeving en verscheept naar één of ander dolfinarium zodat ze aangegaapt kunnen worden door een bende schreeuwende kinderen en onverschillige volwassenen.<br /><br />Terwijl de mens zichzelf presenteert en ziet als 'goed', 'intelligent', 'empathisch', 'echt' en 'positief' is er in werkelijkheid een inherent aanwezige onverschilligheid in de mens die verantwoordelijk is voor het bestaan van dit soort wandaden in onze wereld. Het is niet te verklaren dat de mens durft geloven dat liefde en positiefheid dingen zijn die echt bestaan, wanneer The Cove bestaat en niet gestopt wordt - en al zeker niet door alle religies en spiritualisten die de zogenaamde 'positiefheid' en 'liefde' in de mens verkondigen.<br /><br />De eigenlijke waarheid van onze 'liefde' en 'positieve energie' is er één waar we liever onze ogen voor sluiten - want de waarheid is dat 'liefde' en 'positiefheid' een excuus zijn waarin we onszelf kunnen verliezen en waarmee we onszelf kunnen 'zoet houden' en 'troosten' zodat we<span style="display: block;" id="formatbar_Buttons"><span class=" down" style="display: block;" id="formatbar_CreateLink" title="Link"><img src="http://www.blogger.com/img/blank.gif" alt="Link" class="gl_link" border="0" /></span></span> met een goed gevoel ons consumptiegedrag en deze hele mallemolen van een kapitalistisch systeem dat de hebzucht in de mens promoot kunnen verderzetten. 'we voelen ons goed dus alles is goed' is ons motto geworden - wat het toppunt is van de absolute idiotie en waanzin dat de mens heeft toegestaan te bestaan in zichzelf en bijgevolg de wereld - waar de 'onschuldigen' (=dieren en kinderen) de tol voor betalen.<br /><br /><br /><br />Het is tijd voor verandering, voordat we onszelf vernietigen - tijd voor het GelijkheidsGeld Systeem<br /><br />Voor Ondersteuning in het persoonlijke proces van zelf-verandering om te staan en bestaan als een echt wezen dat in staat is om daadwerkelijk verantwoordelijkheid te nemen voor al wat bestaat - zie <a href="http://desteni.net/">Desteni Nederland</a><br />en het <a href="http://desteniiprocess.com/">"Desteni 'I' Process"</a><br /><br />En voor informatie over de oplossing voor de menselijke waanzin, Lees het Equal Money Boek -<a href="http://eqafe.com/i/kamourette-what-the-faq-is-equal-money-system-volume-1"> "What the FAQ is an Equal Money System?"</a><br />dat te vinden is in de <a href="http://www.equafe.com/">Equafe Winkel</a>Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-1648296570546756562011-11-05T02:14:00.000-07:002011-11-08T15:34:39.784-08:00seksualiteit en religie - zelf vergevingHet verlangen naar seks/relaties is iets dat ik verborgen heb gehouden in mezelf, totdat zelfs ik geloofde van mezelf dat ik niet verlang naar seks en dat ik geen relatie wil - terwijl de waarheid was dat dat net het enige was dat ik wilde.<br /><br />gebaseerd op het geloof dat ik 'net als alle andere mensen', dus 'normaal' moet zijn, als wat ik van mijn vader geleerd had - keek ik naar 'andere mensen'/mijn omgeving en ik merkte dat het lijkt alsof niemand die verlangens naar seks ervoer, mensen doen vanalles dat op het eerste zicht niets met seks en relaties te maken heeft. En automatisch geloofde ik dat er iets mis was met mij omdat wat ik ervaar/voel vanbinnen komt niet overeen met wie ik 'zou moeten zijn' als 'andere mensen' als wat ik zie vanbuiten. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik niets begrijp van deze wereld van mensen, omdat al wat ik echt wilde en waar ik in geinteresseerd was, was seks en een relatie hebben met een jongen/man, maar ik zag dat niet om mij heen in andere mensen.<br /><br />Ik heb nooit echt duidelijke interesses/hobby's gehad, heb nooit een uitgesproken mening gehad of uitgesproken verlangens - omdat mijn ware verlangens niet uitgesproken mochten worden, althans zo leek het omdat niemand in deze wereld erover lijkt te spreken - over seks.<br />Dus ik heb gedaan alsof ik niet verlangde naar seks, alsof ik wel interesses heb, alsof ik heel veel meningen en gedachten en ideeen heb - ik heb gedaan alsof ik een 'rijk innerlijk leven' heb als wat ik geloofde dat ik moest hebben om 'goed' te zijn als mens in deze menselijke wereld - en om te verbergen dat eigenlijk al wat echt bestaat in mezelf en al wat ik echt ervaar, is het verlangen naar seks.<br /><br />Dus onbewust ben ik nog steeds op zoek naar seks - ik besef het gewoon al lang niet meer, want ik ben de leugen gaan geloven die ik heb gecreëerd van mezelf, de leugen van 'persoonlijkheid' en 'identiteit' als een zogezegd 'rijk innerlijk leven', als wat schijnbaar niets met seks te maken heeft. Onbewust kijk ik naar de wereld vanuit het verlangen/de zoektocht naar seks, mijn ogen scannen automatisch elk mens die ik zie/tegenkom en beoordelen die persoon dan in eerste instantie automatisch in termen van 'Zou dit een goede seksuele partner zijn voor mij?' en 'hoe kan die persoon mij helpen in het zoeken/vinden van een seksuele partner?', en naargelang het antwoord op die vragen, voel ik mij al dan niet aangetrokken/geinteresseerd in die persoon - en dan in tweede instantie ga ik een bewust oordeel vellen, waarin ik dan lieg tegen mezelf dat ik niet alleen met seks bezig ben, maar dat ik een 'goed' meisje/mens ben, door bijvoorbeeld te doen alsof ik wel geÏnteresseerd ben als ik dat eigenlijk niet ben, omdat het zo 'hoort', door te doen alsof ik 'begripvol', 'open', 'vriendelijk', 'beleefd', enzovoort, ben.<br /><br />En zo heb ik mijn leven ingericht/geleid alsof ik niet verlang naar seks en een relatie - ik heb zelfs nog verkondigd dat ik het klooster zou ingaan en dat ik nooit zou trouwen en dat ik aseksueel ben, omdat ik koste wat kost de seksuele verlangens/interesses in mezelf verborgen wilde houden, vanuit het geloof dat ze 'slecht' en 'deviant' zijn - het was ook moeilijk om in mijn woorden de seksuele verlangens niet te laten doorsijpelen, want ik was mij enorm bewust van alle mogelijke seksuele verwijzingen die zouden kunnen bestaan in het gebruik van bepaalde woorden, dus probeerde ik dat bewust te vermijden zodat mensen zeker niet zouden denken dat ik aan seks aan het denken ben of dat ik seks/een relatie verlang waardoor praten op zich vrij moeilijk werd voor mij, en het uitspreken van woorden die direct te maken hebben met seks zonder mij beschaamd te voelen en een rood gezicht te krijgen, was al vrijgenoeg onmogelijk voor mij.<br /><br />Mijn hele persoonlijkheid/identiteit bestond dus uit het proberen mijn seksuele verlangens verborgen te houden, om 'langs de buitenkant' een 'goed meisje' te zijn voor mijn omgeving - zodat iedereen mij zal aanvaarden en goedkeuren en respect zal hebben voor mij als een 'goed' mens in deze menselijke samenleving, naar het voorbeeld van mijn ouders, terwijl ik ondertussen via subtiel gedrag jongens/mannen probeerde te manipuleren om toch nog te krijgen wat ik wil, namelijk seks/een relatie. Maar vaak als het er dan op aankwam dat een man/jongen interesse toonde in mij, duwde ik hem weg want 'ik ben een 'goed' meisje, dus ik verlang niet naar een relatie/seks' - en meisjes manipuleerde ik om hen als mijn 'vriendinnen' te hebben, die mij kunnen helpen/ondersteunen in mijn onbewuste zoektocht naar een partner/seks.<br /><br />op een bepaald moment in mijn leven, zo rond 11 jaar, kwam ik in contact met 'seksualiteit', namelijk de gewaarwording dat er iets 'meer' is in het leven, een verborgen realiteit - en dan uiteraard wilde ik die 'verborgen realiteit' ontdekken want ik voelde mij geintrigeerd, omdat het net verborgen en 'verboden' was. Dus deed ik bepaalde dingen in het 'ontdekken van mijn seksualiteit', waar ik mij daarna over schaamde, omdat ik dus geloofde dat ik 'slechte' dingen had gedaan omwille van de 'verboden'/'verborgen' aard die seksualiteit gekregen heeft in de menselijke samenleving.<br />zonder te beseffen dat seksualiteit het meest natuurlijke is dat er bestaat en dat ik het niet ben die 'fout' is, het is de menselijke samenleving die in feite op z'n kop staat - waar ik mij dan door heb laten beinvloeden en waardoor ik mij schaamde om iets dat in feite natuurlijk is en dat in de eerste plaats niet 'verboden' is en zeker niet verborgen moet blijven.<br /><br />In die schaamte heb ik dan mijn hele leven bestaan - alsof ik niet mag bestaan omdat ik ooit in mijn leven iets 'stout'/'slecht' gedaan had, en daarom moet ik de rest van mijn bestaan boeten door te werken en mijn leven op/af te geven aan het systeem in deze wereld - werken tot ik erbij neerval in een systeem van misbruik als de mensheid die het niet eens waard is om te bestaan. Werken en mij uitsloven om andere mensen in mijn omgeving te behagen/bevredigen, zodat zij zich tevreden zouden voelen over mij, zodat ik mij tenminste goed genoeg kan voelen, zodat ik het gevoel kan hebben dat ik mag bestaan, omdat andere mensen het ok vinden - terwijl ik mij vanbinnen nog steeds beoordeel/veroordeel als 'onwaardig' en 'slecht'.<br /><br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van seks en seksualteit door te geloven dat seks als openheid en intimiteit en zelf eerlijkheid en puurheid iets 'slecht' is<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van intimiteit door te geloven dat ik als het fysieke lichaam slecht ben en dat ik dus niet intiem kan/mag zijn met mezelf<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verwerpen als het fysieke lichaam als de werkelijkheid/waarheid/natuurlijke expressie van mezelf - door het lichaam als seksualiteit te beoordelen/veroordelen als 'slecht' en 'vies', als beoordelingen die ik heb gekopieerd van mijn omgeving als familie, school en religie<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten indoctrineren door deze menselijke werkelijkheid van het onderscheid maken tussen 'goed' en slecht' waarin er niet gekeken wordt naar de wereld als wat ze werkelijk is, maar enkel naar wat ze lijkt te zijn gezien door beoordelingen die doorgegeven zijn van generatie op generatie - waarin seks en seksualiteit beoordeeld en gezien wordt als iets 'verborgen' en 'verboden' en 'fout'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten indoctrineren en beinvloeden door de verborgen, subtiele religieuze invloeden in de samenleving als mijn familie en school - als het veroordelen en verwerpen van seks en seksualiteit - die aanwezig zijn in ook mijn ouders ook al zijn ze zogezegd 'niet gelovig'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik religie als beoordelingen, veroordelingen en verwerping van seks en seksualiteit heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als het menselijk systeem dat zijn eigen natuur niet wil aanvaarden omdat het 'meer'/'speciaal' wil zijn - waardoor het zichzelf heeft verloren in leugens en valse werkelijkheden van gedachten, gevoelens en emoties, als compleet afgescheiden van de eigenlijke echte werkelijkheid als de natuur<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de energetische ervaring van schaamte te associeren met seks en seksualiteit en alles wat daarmee te maken heeft, zoals woorden en beelden<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij beschaamd te voelen over mijn geslachtsorganen en over het feit dat ik geslachtsorganen heb - als een gekopieerde reactie gebaseerd op gekopieerde beoordelingen/veroordelingen van de menselijke wereld als het geloof dat seks en seksualiteit en al wat ermee te maken heeft 'slecht'/'verboden' is<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de energetische reactie van schaamte te associeren/verbinden met woorden die te maken hebben met seks - omdat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat seks verborgen moet blijven omdat het blijkbaar 'slecht' en 'vies' is, als een houding/mentaliteit die ik heb gekopieerd van mijn omgeving als familie - in de plaats van te beseffen dat als seks en seksualiteit werkelijk verborgen/verboden moet blijven, zou het niet bestaan in de eerste plaats<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mee te spelen in het spel van mensen als het doen alsof seks en seksualiteit niet bestaat en alsof wij 'superieure wezens' zijn omdat we schijnbaar 'boven seks staan' terwijl er achter gesloten deuren en in de geheime kamers van de menselijke geest een geperverteerde seksuele realiteit ontstaan is als verborgen/geheime verlangens, die dan vaak resulteren in misbruik omwille van al de verborgen seksuele verlangens die bestaan in mensen die macht hebben over het menselijk wezen, omdat de mens niet één en gelijk staat met en als seksualiteit als pure, zelf eerlijke zelf expressie - waardoor het dan een demon wordt in de mens<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn geslachtsorganen te beoordelen, veroordelen en verwerpen - vanuit het geloof dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf dat alles wat te maken heeft met seks en seksualiteit verwerpelijk en 'des duivels' is, als een geloof dat ik mezelf heb toegestaan te kopieren van religie als het christendom als priesters<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten programmeren als het geloof dat priesters 'mensen van God' zijn en daarom beter zijn dan ikzelf<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren als angst van religie als priesters en kerken en gebed - en als het geloof dat priesters superieur zijn aan mezelf - omwille van de rigide structuur van godsdienst als 'de Kerk' hetgeen in wezen 'de onderdrukking van alle zelf expressie' representeert<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten programmeren door het verleden als de geschiedenis dat doorgegeven werd in en als mijn genen en als informatie in deze wereld van mensen - waarin mensen geloofden dat de kerk het woord van God verspreidde en dat God seks en seksualiteit als de natuur verwerpt - zonder ooit te beseffen dat dit geen steek houdt omdat God niet iets zou ontwerpen/creeren om het daarna te verwerpen en verbieden<br /><br />en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik verwerpelijk ben omdat ik geslachtsorganen heb - als 'iets' dat mij er elke dag aan herinnert dat ik een 'inferieur wezen' ben omdat ik mezelf heb toegestaan mij te laten programmeren als het geloof dat seks en seksualiteit inferieur is door religie<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan in het geheim te verlangen naar seks en te fantaseren over seks in en als gedachten als beelden in mijn hoofd, als de verborgen realiteit waar niemand mij lijkt te kunnen zien - waarin ik mij bezig houd met al de dingen die ik 'langs de buitenkant, waar mensen mij kunnen zien' niet mee mag bezighouden omdat ze zogezegd 'slecht' zijn, waardoor/waarin ik een zelf oneerlijk wezen geworden ben dat zichzelf niet uitdrukt als wie ze werkelijk is door een verborgen/geheime realiteit in mezelf te houden<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat 'God' seksualiteit verwerpelijk vind - omwille van religie - zonder ooit te beseffen/realiseren dat God seksualiteit en seks als het Fysieke lichaam gecreerd heeft en dat 'seksualiteit is verwerpelijk' maar een menselijk verzinsel/geloof is dat gecreerd geweest is door bepaalde mensen die op de één of andere manier andere mensen wilden onderdrukken door dus de boodschap te verspreiden dat mensen niet gewoon zichzelf als natuurlijke expressie als seksualiteit mogen zijn omdat dat zogezegd 'niet goed' is<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf als seksuele expressie te onderdrukken vanuit het geloof dat seksualiteit slecht en verwerpelijk is en dan te gaan geloven dat ik beter/superieur ben dan de natuur en de dieren omdat zij zichzelf openlijk uitdrukken in en als seksualiteit - door te geloven dat ik nu 'goed' en 'speciaal' in de ogen van God ben omdat ik seksualiteit heb onderdrukt - in de plaats van te beseffen dat 'God' als 'de creator van al wat bestaat' dat helemaal niet van mij zou willen/verwachten omdat God seksualiteit heeft gecreerd als vrije expressie als de natuurlijke, pure uitdrukking van het leven zelf, het is de mens die allemaal geloofssystemen gecreerd heeft in verband met seks en seksualiteit<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten programmeren door godsdienst die seks beoordeelt als iets 'slecht', gebaseerd op het verhaal in de bijbel waarin Adam en Eva uit beschaamdheid kleding aantrokken<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven in het verhaal in de bijbel waarin God Adam en Eva uit het paradijs verwierp omdat ze van de appel van kennis hadden gegeten, en waarin adam en eva dan tot in de eeuwigheid moesten boeten voor de 'fout' die ze hadden begaan - door te geloven dat ik zelf ook tot in de eeuwigheid moet boeten voor het feit dat ik mezelf heb toegestaan een mens te worden en dat ik mezelf heb toegestaan te participeren in het ego van de geest als 'de appel van kennis' - zonder te beseffen/in te zien dat dit geen oplossing is, omdat ik niet alleen mezelf straf, maar elk wezen op aarde - dus, ik vergeef mezelf en ik stop de waanzin<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik als mens superieur ben aan dieren en de natuur omdat ik seksualiteit in mezelf heb onderdrukt en verborgen, door bijvoorbeeld kleding aan te trekken, mij te 'gedragen' en na te denken gebaseerd op het geloof dat ik daarom een beter/superieur/speciaal wezen ben in de ogen van God - in de plaats van te beseffen dat als God seksualiteit werkelijk 'inferieur' en 'verwerpelijk' vind, hij het niet had gecreerd in de eerste plaats<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de energetische ervaring van schaamte - die gebaseerd is op het geloof dat mijn natuurlijke expressie als seksualiteit als simpliciteit als wie ik werkelijk ben, inferieur, slecht en vies is, als een geloof dat ik mezelf heb toegestaan te kopieren van mijn omgeving als 'de mensheid' als familie en religie<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten programmeren door de reacties van volwassenen op seksualiteit - zoals de nonnen op mijn school die een boek wegnamen omdat er beelden in stonden van naakte mensen, waardoor ik geloofde dat die beelden in dat boek 'slecht' waren omdat de nonnen dat zo vonden - en zoals mijn ouders die de deur sloten of geheimzinnig en geniepig en lacherig deden over seks en seksualiteit alsof het iets is dat ik niet mag weten omdat ik daar 'nog niet oud genoeg voor ben' - en mijn vader die mij beoordeelde/veroordeelde omdat ik iets had gedaan dat met seks te maken had, zoals erotische films kijken, zonder er openlijk over te praten<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik naar de hel zal gaan als ik mezelf in en als seksualiteit uitdruk, en als ik mezelf openlijk uitdruk als seksualiteit - als een geloof dat ik mezelf heb toegestaan te kopieren van mijn ouders en alle generaties die hen zijn voorgegaan<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd rigide te zijn - in en als het geloof dat seksualiteit slecht en vies is, als een geloof dat ik heb gekopieerd van mijn ouders<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren als rigiditeit als een 'persoonlijkheidskenmerk', waarin ik angst heb om mezelf openlijk uit te drukken één en gelijk als seksualiteit omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te laten programmeren als het geloof dat seksualiteit slecht en vies en inferieur is - en dat denken (als het opgesloten zijn in en als gedachten) superieur is<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten programmeren door mijn omgeving als mensen/volwassenen als het geloof dat denken (als slim/intelligent/gevat/inzichtvol/kundig/wijs/... zijn) superieur is aan seks en seksualiteit als simpliciteit en eenvoud als natuurlijke expressie, en daarom altijd te hebben nagedacht in en als de onderdrukking van seksuele expressie als het fysieke lichaam, uit angst om verworpen en beoordeeld te worden door mijn omgeving<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd van seks een verborgen werkelijkheid te maken in mezelf als iets waar ik eigenlijk naar verlang omdat seksualiteit is wie ik eigenlijk ben - dus in feite verlang ik naar mezelf - waarin ik participeer in het geheim, zoals in het geheim naar het lichaam van vrouwen/mannen kijken, hetgeen een speciale opwinding in mezelf genereert - waardoor ik uiteindelijk geobsedeerd ben door seks als het verlangen naar seks - in de plaats van mezelf compleet te accepteren als wie ik werkelijk ben één en gelijk HIER als de natuurlijke onvoorwaardelijke expressie van mezelf als seksualiteit als openheid, intimiteit, acceptatie, puurheid en zelf eerlijkheid - in en als het besef dat het onacceptabel is om iets verborgen te houden in mezelf, want dan ben ik een leugenaar en dus niet te betrouwen<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten beinvloeden en programmeren door de menselijke samenleving als de expressie van mensen in mijn omgeving in verband met seks, als geheimzinnigheid, ongemakkelijkheid, spanning, schaamte, blozen, nervositeit, enzovoort - hetgeen ik gekopieerd heb in mezelf alsof het is 'wie ik ben'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te participeren in seks en seksualiteit als een verlangen in mezelf - als gekopieerd van mijn omgeving - waarin/waardoor ik misbruik toesta te bestaan in de werkelijkheid als mezelf omdat ik, in het verlangen naar seks/relaties, ga manipuleren en bedriegen om te krijgen waar ik naar verlang - in de plaats van te staan in en als eeheid en gelijkheid HIER, stabiel, zelf eerlijk, open en puur als wie ik werkelijk ben als een wezen dat te vertrouwen is met het leven<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren als zelf verwerping, waardoor ik dan op zoek ga naar acceptatie van mijn omgeving als andere mensen en angst heb om mezelf uit te drukken uit angst om afgewezen te worden- zonder te beseffen dat de enige reden waarom ik angst heb om afgewezen te worden door mijn omgeving is omdat ik afwijzing heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf af te wijzen/te verwerpen<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik seksualiteit heb toegestaan te bestaan in de realiteit als een schijnbaar afgescheiden expressie als een 'verborgen realiteit' - door niet te staan als mezelf compleet helemaal HIER<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor de menselijke realiteit als het onderdrukken van seksualiteit door erin te participeren, en door mij het slachtoffer te voelen van de menselijke realiteit<br /><br /><br />tot hier en niet verder! - ik ben één en gelijk met en als seksualiteit als vrijheid, openheid, puurheid, zelf eerlijkheid en intimiteit<br /><br />ik ben niet een geprogrammeerd systeem als een kopie van andere mensen als familie en samenleving - ik ben de onvoorwaardelijke expressie als de natuurlijke expressie van het leven zelf - als 'God's creatie' in en als eenheid en gelijkheid<br /><br />ik sta seks en seksualiteit niet toe te bestaan als een verborgen realiteit in mezelf als verlangens als zelf oneerlijkheid als misbruik - ik sta misbruik niet toe te bestaan in mezelf<br /><br />ik sta seksualiteit niet toe te bestaan als een geperverteerde realiteit als woorden en beelden in en als gedachten in en als afscheiding van mezelf - ik ben zelf expressie en aanvaard mezelf als zelf expressie als seksualiteit<br /><br />ik ben niet de slaaf van een God die zogezegd verwacht van mij dat ik besta in en als zelf beschuldiging en schaamte en zelf onderdrukking - ik realiseer mezelf als god als de creator en ik neem verantwoordelijkheid voor de ervaring van mezelf in en als de werkelijkheid - en ik besef dat al wat bestaat HIER is als de natuurlijke expressie van het leven zelf, waarin niets minder of meer is dan iets anders<br /><br />ik besef dat gedachten en denken niet meer of minder is dan de natuurlijke expressie van seksualiteit - ik besef dat 'natuurlijkheid' niet bestaat want in principe is alles natuurlijk omdat alles bestaat - alles is HIER - 'natuurlijkheid' en 'natuur' is de leugen die de mens heeft gecreerd als woorden die dienen om schijnbare afscheiding te creeren in de werkelijkheid als de geest<br /><br />ik sta op als het leven in mezelf als eenheid en gelijkheid - als al wat bestaat als het leven in en als mezelfKim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-60551685801255436742011-11-02T16:37:00.000-07:002011-11-03T17:13:04.479-07:00Het Moeder-construct en zelf vergeving<!--[if gte mso 9]><xml> <o:officedocumentsettings> <o:relyonvml/> <o:allowpng/> </o:OfficeDocumentSettings> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:hyphenationzone>21</w:HyphenationZone> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>NL</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standaardtabel; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal">Weekend met mama: angst om te ‘staan’, angst van afkeuring krijgen van mama, verlangen om een ‘vriendin’ te zijn met mama, verlangen om mama haar beste vriendin te zijn, om haar ‘kammeraad’ te zijn, en het geloof dat dit is wie ik werkelijk ben, als het verlangen om goedkeuring te krijgen van mama, waardoor ik net als haar geworden ben, als het ‘verlangen naar vriendschap’, waarin ik ‘communiceer’ met mama vanuit wat zij leuk vind en wil als een kopie van haar.</p> <p class="MsoNormal">Gebaseerd op het geloofsysteem dat ik ‘vrienden’ moet zijn met iedereen, en iedereen moet mij leuk vinden. + geloof dat mijn ‘zelf waarde’ afhankelijk is van wat ‘mijn mama’ van mij vind/denkt, het geloof dat mijn mama van mij moet houden, mij moet goedkeuren en valideren in ‘wie ik ben’ als mijn expressie/gedrag/woorden. Wat ik doe tegenover mama is letterlijk haar expressie kopieren om ‘goed genoeg’ te zijn voor haar, om aanvaard/goedgekeurd te worden door haar, zodat ze mij ‘leuk’ vind. Dus: Waarom houd mijn moeder niet onvoorwaardelijk van mij, wie ik ook ben?</p> <p class="MsoNormal">Waarom moet ik een kopie worden van mijn moeder, en mij gedragen als hoe/wat zij wil en verlangt om haar liefde en aanvaarding te krijgen?</p> <p class="MsoNormal">Waarom mag ik mezelf niet zijn om aanvaarding te kunnen ervaren?</p> <p class="MsoNormal">Waarom is de liefde van mijn moeder voorwaardelijk? – en waarom is dit blijkbaar gezien als ‘normaal’?</p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Dit gedrag als mijn ‘persoonlijkheid’ van nu tegenover mijn moeder als hoe ik mij ervaar tegenover haar, namelijk als ‘vriendin’ waarin ik blijkbaar van mijn moeder ‘hou’ en haar ‘leuk vind’ is vreemd omdat het het compleet tegenovergestelde is van hoe ik haar zag en hoe ik mezelf ervoer tegenover haar in mijn puberteit – in mijn puberteit ‘haatte’ ik mijn moeder, ik kon haar niet uitstaan, de gedachte/idee om vriendinnen te zijn met haar was niet mogelijk. En dan, plots ben ik daarin veranderd. Plots heb ik de ‘beslissing’ gemaakt om mijn moeder te zien als een ‘beste vriendin’, plots ben ik mijn moeder wel ‘leuk’ gaan vinden, want ik hechtte ook plots meer belang/aandacht in en als mijn gedachten aan ‘vriendschap’ en ‘goed’ zijn en gezien/aanvaard worden door andere mensen/de samenleving als ‘goed’. Plots kon ik wel ‘communiceren’ met mijn moeder, plots kon ik haar wel begrijpen en had ik het gevoel dat zij mij ook begreep. Dat was ongeveer rond de periode dat ik ook de ‘beslissing’ heb gemaakt om ‘vriendelijk’ te zijn tegen mijn broer. Terwijl het daarvoor oorlog was, wilde ik dat we nu ‘vrienden’ zijn. Alsof ik in één moment omschakelde in mezelf naar een ‘goed’ persoon/persoonlijkheid, als ‘de vriendin van iedereen’, hoewel ik voordien mensen ‘haatte’ en dat ook openlijk uitdrukte door bijvoorbeeld iemand ‘neer te bliksemen met mijn ogen’. Nu was alles precies ‘goed’, en ik was ‘goed’ en ik was ‘goed’ voor iedereen als ‘lief’, ‘vriendelijk’ en ‘beleefd’, zoals alle volwassenen in deze realiteit.</p> <p class="MsoNormal">Dat was zo rond mijn 17-18 jaar, in mijn twee laatste jaren van het middelbaar. Dat hele ‘goed’-zijn gedoe als vriendelijkheid was echter maar een leugen, want die ‘haat’ die ik daarvoor voelde/ervoer was er nog steeds in mezelf, alleen verdrongen/onderdrukt in mezelf. Alsof ik me plots realiseerde dat ‘mensen haten slecht is’, omdat ik het plots belangrijk begon te vinden wat mensen/volwassenen in deze wereld van mij denken, en dus ging ik mijn uiterlijke expressie/gedrag als wat andere mensen kunnen zien veranderen/aanpassen om ‘goedgekeurd’ en ‘aanvaard’ te worden door de volwassenen in mijn omgeving. Dus in zekere zin was mijn expressie van ‘haat’ die ik daarvoor niet wegstak, puurder en echter dan die ‘vriendelijkheid’ die ik presenteerde omdat ik de haat en ergernis en woede die eigenlijk bestond in mezelf wegstak/verborg achter een masker van ‘goedheid’ als vriendelijkheid en beleefdheid als ‘sociaal gedrag’. Dus nu ging ik mensen nog steeds haten, ik ergerde mij nog steeds aan mensen en ik beoordeelde mensen in mezelf, ik ging het gewoon niet laten zien, ik hield het verborgen zodat mensen een leugen over mij zouden geloven, zodat mensen GELOVEN dat ik ‘goed’ ben, wat dus duidelijk een regelrechte leugen is, omdat het enige wat ik gedaan heb is de waarheid van mezelf als ‘slechtheid’ als haat en woede en frustratie verborgen.</p> <p class="MsoNormal">En vanaf dat moment is het enkel ‘erger’ geworden met de leugens van ‘goedheid’ waar ik de ‘echte ik’ achter verborgen hield, in functie van het bevredigen van mijn verlangens. Ik ging mij bijvoorbeeld bezig houden met ‘spiritualiteit’ als ‘het uitstralen van liefde en positiefheid’, wat dus een extreme vorm is die de leugens waarin ik mezelf had toegestaan te participeren hadden aangenomen, omdat ik achter die ‘positiefheid’ en ‘goedheid’ nog steeds beoordelend/veroordelend, gefrustreerd, kwaad, haatdragend was, ik besefte het gewoon al lang niet meer van mezelf omdat ik mij zo had verloren in die ‘ervaring’ van ‘positiefheid’ die dus in feite niets was dan een leugen die ik presenteerde van mezelf vanuit het verlangen om aanvaard/erkend en goedgekeurd te worden door mijn omgeving, mijn verlangen om erkenning/respect/aanzien te krijgen van ‘andere mensen’ als ‘de rest van de wereld’, waarin ik als ‘persoonlijkheid’ in en als het ‘bewustzijn’ van mezelf als ‘een persoon/mens in de wereld van mensen’, mijn ‘plaats in de wereld’ zocht, hetgeen uiteraard zo ‘hoog’ mogelijk moest zijn.</p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder te ondersteunen in haar ego als verlangens, gewoon zodat ik mij persoonlijk goed kan voelen vanuit het ego dat ik mezelf heb toegestaan te worden, in de plaats van te staan als het levende voorbeeld in en als eenheid en gelijkheid met mijn moeder waarin ik verantwoordelijkheid neem voor mijn moeder en waarin ik werkelijk geef om mijn moeder, als niet maar de uiterlijke presentatie van ‘geven om’ die in feite enkel mijn ego als persoonlijke verlangens dient</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder van mezelf af te scheiden door mezelf te laten preprogrammeren als het automatisch creeren van een relatie met 'mijn moeder' van bij de geboorte via de navelstreng, als de fysieke 'band' die schijnbaar onlosmakelijk is waardoor het lijkt alsof ik mijn moeder nodig heb om te leven/overleven/bestaan, waardoor ik mezelf heb toegestaan mij afhankelijk te voelen van mijn moeder en mij gedwongen te voelen om 'goed genoeg' te zijn voor haar en haar goedkeuring te krijgen vanuit het geloof dat mijn leven afhangt van mijn relatie met haar, dus die relatie moet 'goed' zijn zodat zij voor mij zal willen blijven zorgen</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren tot het persoonlijk product van mijn moeder door te geloven in en als de onbewuste geest als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden dat ik onlosmakelijk verbonden ben met mijn moeder en dat ik haar nodig heb om te overleven/leven in deze menselijke werkelijkheid omwille van die navelstreng waardoor ook mijn moeder het gevoel heeft en gelooft dat ze onlosmakelijk verbonden is met mij - en daarom het gevoel te hebben dat ze mij moet aanvaarden/goed genoeg vinden/goedkeuren zodat ze bij mij zal blijven</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik als wezen in deze werkelijkheid van mensen, onlosmakelijk in relatie/verbinding sta met mijn ouders - en dat er niet zoiets bestaat als een mens die alleen bestaat - niet gebonden/verbonden, als een 'wezen' - want een 'mens' is per definitie een 'product' van andere mensen zoals ouders in en als relaties als de gevangenis van het bewustzijnssysteem als de geest als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'mijn ouders' te zien/gebruiken als een referentiepunt voor mezelf als mijn identiteit als 'wie ik ben in deze wereld', om te 'weten wie ik ben' in termen van 'goed' of 'slecht' gebaseerd op of mijn ouders mij al dan niet goedkeuren</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd twee beelden van 'mijn ouders' in mezelf te hebben 'opgeslagen' in en als het bewustzijnssysteem/de geest als wie ik mezelf heb toegestaan te worden, waarin ik continu door hun ogen naar mezelf kijk in alles wat ik doe - en mijn expressie de hele tijd beoordeel als 'goed' of 'slecht' gebaseerd op wat ik heb geleerd van mijn ouders - als de twee beelden in mijn gedachten (onbewuste geest) die 'op mij neer kijken' en mij beoordelen/veroordelen, als de 'politieman in mijn hoofd' waarin ik ervoor zorg dat ik een kopie/kloon blijf van mijn ouders als hoe ik mezelf heb laten programmeren door mijn ouders en als hoe ik mezelf heb geidentificeert als 'persoonlijkheid' en identiteit in en als relaties die ik mezelf heb toegestaan te creeren tegenover mijn ouders in en als afscheiding met mezelf als emotionele reacties zoals angst</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door mijn ouders door middel van angst als een voorgeprogrammeerde emotionele reactie als een 'instinct' waarin ik angst heb om te sterven/iets 'verschrikkelijks' mee te maken - als hoe ik reageerde wanneer mijn ouders op mij riepen, mij straften, mij sloegen, mij doorheen schudden, enzovoort - als een emotionele reactie die ik heb opgeslagen in mezelf als een herinnering waardoor ik besta in en als angst van die herinnering, angst om die angst/emotionele reactie nogmaals te ervaren, waardoor ik mezelf heb ontworpen/aangepast als een persoonlijkheid/identiteit die 'goed' is voor mijn ouders - om ervoor te zorgen dat ik nooit meer in zo een situatie terechtkom waarin mijn ouders mij afwijzen/afkeuren/kwaad worden op mij, hetgeen ik dus associeer met de emotionele ervaring van doodsangst</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben dat mijn moeder kwaad zou worden op mij, gebaseerd op herinneringen waarin ik mij angstig en inferieur en machteloos voelde tegenover haar omdat zij kwaad was geworden, waarin ik reageerde met die angst en het gevoel dat er iets verschrikkelijks aan het gebeuren was en dat ik compleet machteloos was</p><p class="MsoNormal">en ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van die herinnering, als de ervaring van angst, inferioriteit, machteloosheid, verlorenheid, onveiligheid en onzekerheid door te geloven dat die ervaring als een energetische reactie op een situatie, namelijk mijn moeder die kwaad wordt en roept op mij vanuit de emotionele lading van woede, macht heeft over mij - omdat ik mezelf heb toegestaan geen verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van mezelf HIER in en als de werkelijkheid</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten bepalen/sturen/leiden/programmeren door de herinnering waarin mijn moeder zichzelf uitdrukte in en als de emotionele/energetische lading van woede tegenover mij en waarin ik daarop reageerde in en als een automatische gepreprogrammeerde emotionele/energetische lading van angst, door angst te hebben van die herinnering, in de plaats van er verantwoordelijkheid voor te nemen in en als het besef dat die herinnering als een emotionele energetische ervaring in mezelf bestaat en enkel ik ben in staat om ze te vergeven/stoppen</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder te beschuldigen van de ervaring van angst in mezelf, als de emotionele reactie van angst die ik ervoer als een automatische reactie op haar expressie van woede tegenover mij - door mezelf te hebben toegestaan mezelf te zien/definieren als het slachtoffer van mijn moeder, als zogezegd 'onlosmakelijk' verbonden met haar als haar expressie in de wereld als mijn omgeving<br /></p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor de 'onlosmakelijke verbinding/relatie' die ik ervaar tegenover mijn moeder door te geloven dat dat 'nu eenmaal zo is' als 'de werkelijkheid', in de plaats van te beseffen/in te zien dat die 'relatie/verbinding' die ik ervaar in mezelf tegenover mijn moeder maar een gevoel en gedachte is en geen eigenlijke fysieke tastbare realiteit, het is maar de fictieve 'virtuele realiteit' in mijn hoofd als de geest/het bewustzijnssysteem dat ik mezelf heb toegestaan te worden - als energie, als een afscheiding van mezelf in mezelf gebaseerd op beelden en woorden/definities</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder te zien en te beoordelen als een groot 'monster', een 'boeman', een 'dreigende kracht' - vanuit de angst die ik had toegestaan te bestaan in mezelf als reactie op haar expressie van woede tegenover mij, omdat ik mezelf had toegestaan mijn gevoelens in mezelf te vertrouwen als de schijnbare 'werkelijkheid' - waarin ik geloofde dat de energetische ervaringen in mezelf zoals angst, mij 'overspoelen' en dus macht hebben over mij omdat het blijkbaar/schijnbaar 'de werkelijkheid' buiten mezelf is die mij 'overkomt', zonder ooit te beseffen/mij te realiseren dat het in feite de werkelijkheid BINNEN mezelf is als de ervaring van mezelf HIER in en als de werkelijkheid - waardoor/waarin ik mezelf heb toegestaan een 'binnen' en een 'buiten' werkelijkheid te creeren, gebaseerd op het geloof dat de beelden die ik zie, zoals mijn moeder, de 'buiten' werkelijkheid is - die schijnbaar macht heeft over mijn 'binnen' werkelijkheid zoals de emotionele/energetische ervaring van angst in mezelf, vanuit het geloof dat ik maar een beeld ben in een werkelijkheid van beelden en dat ik maar het slachtoffer ben van de beeldenwerkelijkheid als 'mijn omgeving' als mijn ouders</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat mijn moeder een monster is, een 'boeman' een 'dreigende kracht' omdat dat is hoe ze lijkt als gezien vanuit de angst die ik heb ervaren tegenover haar en die ik automatisch heb opgeslagen als een herinnering die ik heb geassocieerd met het beeld van mijn moeder en met het woord 'mama' en 'moeder', waardoor ik automatisch die angst ervaar, op onbewust niveau, elke keer ik mijn moeder zie of aan haar denk - en omdat ik mezelf heb toegestaan de energetische ervaring van angst in mezelf als een reactie op de expressie van mijn moeder te vertrouwen, waarin het lijkt alsof ik aangevallen ben door mijn moeder en alsof ik het slachtoffer ben van mijn moeder/de werkelijkheid, in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van mezelf HIER in en als de werkelijkheid als het wezen/bestaan dat ik werkelijk ben - in en als het besef dat ik de ervaring van angst als energie in mezelf heb toegestaan te bestaan, ik heb mezelf toegestaan erin te participeren door niet één en gelijk te staan met en als energie als angst en door niet één en gelijk te staan met en als de emotionele ervaring van woede in en als mijn moeder, omdat ik mezelf had toegestaan een relatie als afscheiding te creeren tussen mezelf en mijn moeder gebaseerd op het woord 'mama' en 'moeder' als hoe ik haar definieerde en 'Kim' als hoe ik mezelf definieerde</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het gevoel te hebben en te geloven dat er iets verschrikkelijks zal gebeuren met mij als ik niet doe wat mijn moeder van mij verwacht, als ik mij niet houd aan de 'regels' van mijn moeder - als een gevoel/ervaring die afkomstig is van herinneringen waarin mijn moeder op mij riep/kwaad werd/een drama maakte rond iets dat ik had gedaan/niet had gedaan vanuit haar geloofsystemen in verband met wat de wereld is, wat goed en slecht is en wat gedaan moet worden als wat belangrijk is in en als het leven als wat zij op haar beurt geleerd had van haar moeder en wat zij wil doorgeven aan haar kinderen zodat haar kinderen een 'goed' leven zullen leiden net als zij, volgens haar geloofsystemen in verband met 'goed' en 'slecht'</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd dit gevoel dat er mij iets verschrikkelijk zal overkomen als ik niet zoals mijn moeder wordt/doe volgens wat zij 'goed' vind, te vertrouwen - in de plaats van te beseffen dat dit een geloofsysteem is dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mij te laten programmeren als het automatisch vertrouwen van mijn moeder en opkijken naar mijn moeder en haar te zien als 'god'/alwetend wezen - het is dus niet 'de werkelijkheid', het is maar een geloofsysteem dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat wanneer mijn moeder een 'drama' maakte rond iets door kwaad te worden en op mij te reageren en zichzelf uit te drukken vanuit woede - dat dat ook werkelijk 'een drama' was en dat ik werkelijk iets 'verschrikkelijk' had gedaan omdat mijn moeder zich zo aanstelde alsof ik werkelijk iets verschrikkelijk had gedaan - in de plaats van te beseffen dat mijn moeder mij op dat moment aan het programmeren was - ze probeerde mij te programmeren door dus te overreageren met het oogpunt op het instigeren van de emotionele reactie van angst in mij als 'haar dochter' omdat ik dan makkelijker programmeerbaar ben, omdat ik dan makkelijker/beter zal luisteren naar haar - vanuit haar ervaringen met haar moeder, die dat ook heeft gedaan met haar, waardoor zij ook makkelijk programmeerbaar was door haar moeder - als een techniek die van generatie op generatie wordt voortgezet waarin ouders hun kinderen programmeren via angst zoals ook zij geprogrammeerd geweest zijn door hun ouders</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het normaal is om geprogrammeerd te worden via angst - dus te geloven dat de ervaring van angst tegenover mijn ouders, als wat zij 'respect' noemen, 'normaal' is omdat dat door de wereld als mijn ouders, familie, leerkrachten en de samenleving aanvaard en gezien wordt als 'normaal'</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat 'respect' te maken heeft met angst en te geloven dat ik 'respect' heb voor mijn ouders omdat ik bevreesd ben van hen, van wat ze met mij zouden kunnen doen</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in deze werkelijkheid van mensen waarin 'respect' gezien wordt als iets dat afgedwongen kan worden via angst, en waarin kinderen zogezegd hun ouders moeten 'respecteren' wat dan wordt afgedwongen via angst - omdat mensen zichzelf niet respecteren als het bestaan, als echte wezens, dus proberen ze respect te 'krijgen'/af te dwingen van een ander<br /></p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van angst tegenover mijn moeder waarin ik mijn moeder zie als een 'machtig wezen' als 'superieur'/sterker/beter/meer dan mezelf van waaruit ik een persoonlijkheid/identiteit heb opgebouwd waarin ik die macht/kracht/respect die ik heb 'weggegeven' aan mijn moeder probeer 'terug te krijgen' door mij dan te gaan gedragen als mijn moeder - zonder te beseffen dat ik hierin een ander aandoe wat mij 'aangedaan' geweest is en dat ik met andere woorden het mezelf dus aandoe</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te gedragen als mijn moeder vanuit het geloof dat kracht en macht in het uiterlijk ligt als wat ik zag in mijn moeder/wat ik geprojecteerd heb op het beeld van mijn moeder waarin ik mij machteloos/zwak/klein voelde - vanuit het verlangen om mijn kracht/macht die ik schijnbaar heb 'verloren' terug te krijgen door andere mensen te doen geloven dat ik sterk/machtig/zelf zeker ben net zoals ik geloofde dat mijn moeder sterk en machtig en zelf zeker is - zonder ooit te beseffen dat dit maar een uiterlijke presentatie is en dus niet werkelijk echt</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd werkelijk te geloven dat mijn moeder beter/meer/sterker/machtiger is dan mezelf omdat ik mezelf heb toegestaan de ervaring van angst als automatische gepreprogrammeerde reactie op de expressie van mijn moeder te vertrouwen - door mezelf ervan af te scheiden en er geen verantwoordelijkheid voor te nemen, in en als het geloof dat het 'de werkelijkheid' is - waardoor ik nooit heb gezien/gerealiseerd/beseft dat mijn moeder een wezen is in deze realiteit, en dat zij zichzelf als wie zij zichzelf heeft toegestaan te worden, vanuit haar herinneringen/kindertijd/verleden, als gedachten, gevoelens en emoties, heeft uitgedrukt als het multidimensioneel wezen dat zij is - en dat haar expressie tegenover mij dus niet persoonlijk is</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het gevoel te hebben dat mijn moeder mij 'respectloos' behandelt heeft en dat zij mij nooit gezien/erkend heeft als het wezen dat ik ben, één en gelijk met haar en dat zij dus verantwoordelijk is voor de ervaring in mezelf tegenover haar - zonder ooit te beseffen dat ik het juist ben die haar nooit gezien heb als het wezen dat zij werkelijk is, ik heb de werkelijkheid nooit gezien als wat ze werkelijk is, door alles persoonlijk op te vatten, door alles te zien vanuit een ééndimensioneel perspectief als 'mijn bestaan' en 'mijn verlangens/verwachtingen', als mijn emotionele reacties</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder te beschuldigen van mijn ervaring van mezelf HIER door niet te beseffen/aanvaarden dat ik mijn ervaring zelf gecreerd heb/heb laten creeren vanuit/omwille van mijn verlangen om te bestaan, mijn verlangen om speciaal en belangrijk te zijn - via woorden waarmee ik mezelf als mijn omgeving gedefinieerd heb, waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mijn moeder en geen verantwoordelijkheid heb genomen voor het bestaan van mijn moeder, door haar te definieren/beoordelen als 'mijn moeder', waarin/waardoor ik mezelf zie als afgescheiden via woorden</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de enige reden waarom ik reageerde op mijn moeder met angst, en waarom ik mezelf heb laten programmeren door haar emotionele reactie/expressie tegenover mij, is omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te zien als een afgescheiden wezen/entiteit van haar, omdat ik mezelf heb toegestaan een relatie te creeren tussen mezelf en mijn moeder waarin ik haar zie als iemand/iets dat ik nodig heb om te kunnen overleven/leven - en omdat ik mezelf niet heb gezien/aanvaard als een wezen dat alleen staat/bestaat in en als mezelf, als zelf ondersteuning, zelf verantwoordelijkheid, zelf vertrouwen, als eenheid en gelijkheid als al wat bestaat HIER</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de relatie die ik heb toegestaan te bestaan/heb laten creeren in mezelf tussen mezelf en mijn moeder als een beeld in mijn wereld/omgeving - waarin het lijkt alsof die relatie 'nu eenmaal de realiteit' is, zonder ooit te beseffen/aanvaarden/in te zien dat ik zelf verantwoordelijk ben voor het bestaan van die relatie en dus voor het bestaan van mijn moeder en van mezelf in relatie met mijn moeder</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de relatie tussen mezelf en mijn moeder die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf ermee te identificeren en door geen verantwoordelijkheid te nemen voor wat bestaat in de werkelijkheid als de ervaring van mezelf HIER</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik zwakker en machtelozer ben dan mijn moeder, en dat ik minder in staat ben om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en de wereld dan mijn moeder, vanuit het geloof dat mijn moeder alles weet/alwetend is - omdat ze zichzelf ook zo heeft gepresenteerd tegenover mij, waarin ik maar werd geacht te luisteren en aan te nemen/te aanvaarden wat ze mij zegt</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij nietig en klein en inferieur te voelen tegenover de kennis en informatie die mijn moeder heeft/had over de wereld/werkelijkheid en werkelijk te geloven dat mijn moeder alles weet omdat ze zichzelf ook zo uitdrukt tegenover mij - want zij had altijd gelijk in alles dat ze zei, dus ik moest gewoon luisteren en aanvaarden dat wat ze zei echt zo is</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat 'moeder altijd gelijk heeft' als een voorgeprogrammeerd 'moeder construct' dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf - waarin ik automatisch opkeek naar mijn moeder voor bescherming en zorg/veiligheid in deze werkelijkheid</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij geintimideerd te voelen door mijn moeder als haar kennis en informatie over de wereld/werkelijkheid door te geloven dat ik kennis en informatie nodig heb om te leven/overleven, als een geloofsysteem dat ik van mijn moeder heb gekopieerd - in de plaats van te beseffen dat het geloof dat ik kennis en informatie als gedachten nodig heb om te leven in deze werkelijkheid afkomstig is uit zelf onzekerheid en inferioriteit tegenover de wereld/werkelijkheid in en als het geloof dat ik een slaaf/slachtoffer ben van de wereld in de plaats van de creator</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik kennis en informatie over de wereld/werkelijkheid nodig heb om te bestaan in en als het geloof dat ik inferieur ben tegenover 'de wereld', als het geloof dat 'de wereld' zoveel groter is dan ikzelf - zonder ooit te beseffen dat ik de wereld zelf 'groter' heb gemaakt door kennis en informatie in mezelf toe te staan te bestaan over de wereld, in en als afscheiding met mezelf, waarin ik de illusie creer dat 'de wereld' één of ander groot monster is buiten mezelf, door geen verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat alles wat bestaat als mijn ervaring HIER in en als de werkelijkheid, bestaat in mezelf en dus mezelf is - ik ben maw niet klein of inferieur, ik ben de creator</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het geloof dat ik klein en inferieur ben tegenover 'de wereld' als wat ik zie met mijn ogen en dat ik daarom veel kennis en informatie nodig heb om te kunnen leven/overleven in deze wereld te hebben gekopieerd van mijn moeder door haar te vertrouwen en te verwachten/geloven dat zij mij effectief zal ondersteunen in deze werkelijkheid - en daarom te geloven dat mijn moeder beter/meer is dan ikzelf omdat zij meer kennis en informatie heeft en dus een betere kans heeft op leven/overleven in deze realiteit</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zomaar de angsten van mijn moeder te hebben gekopieerd - angsten in verband met niet overleven in de wereld - zonder ooit in en als gezond verstand te kijken naar de wereld, mijn moeder en mezelf, en mezelf te vertrouwen in en als het besef/het feit dat sterven eigenlijk helemaal niet 'slecht'/'erg' is - het is maar een angst en een geloof dat ik van mijn moeder gekopieerd heb omdat ik mezelf heb toegestaan een relatie te creeren met mijn moeder waarin ik haar automatisch compleet vertrouw in en als het geloof dat zij te vertrouwen is, omdat ik nooit de eigenlijke realiteit van mensen heb ingezien/willen inzien, namelijk dat mensen bewustzijnssystemen zijn die niet werkelijk echt zijn en die zichzelf niet uitdrukken in en als eenheid en gelijkheid met/als het bestaan</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de angst om te sterven te hebben gekopieerd van mijn moeder door mezelf te hebben toegestaan mijn moeder te vertrouwen in en als de relatie die ik had gecreerd met haar, gebaseerd op het woord 'mama' en 'moeder' - en door dus te geloven dat alles wat mijn moeder mij vertelt, en al haar angsten, echt is</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik inferieur ben tegenover mijn moeder en dat mijn moeder meer/beter weet hoe te leven in 'de realiteit'/'de wereld' - alsof ik dus niet eens besta, alsof ik maar een slaaf/slachtoffer ben van een wrede wereld waarin ik kennis en informatie moet hebben en moet bestaan in en als angst van 'andere mensen' en van allemaal dingen die mij zouden kunnen overkomen - waardoor ik dus blijkbaar net als mijn moeder moet worden om ervoor te zorgen dat ik kan overleven in deze hel van een wereld waarin ik niet eens mezelf kan zijn, waarin vrijheid blijkbaar niet bestaat</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik in en als angst moet bestaan tegenover de wereld/werkelijkheid - als hoe/wat ik van mijn moeder heb gekopieerd als zorgen/paniek/angst in verband met wat er mij allemaal zou kunnen overkomen in deze wereld - in verband met allemaal dingen die schijnbaar 'slecht' zijn en die mij nooit mogen overkomen en waar ik dus angst van moet hebben</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de emotionele ervaring van angst noodzakelijk is om in deze werkelijkheid te bestaan, om mezelf te beschermen van allerlei dingen die blijkbaar 'slecht' zijn, volgens mijn moeder en grootmoeder, en die mij blijkbaar niet mogen overkomen</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik niet voor mezelf zou kunnen zorgen zonder angst - als wat ik heb geleerd/gezien van mijn moeder die ook de hele tijd in en als angst/zorgen/spanning bestond/bestaat, van waaruit zij zichzelf tegenover mij uitdrukt</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten beinvloeden/programmeren door de zorgen/angsten van mijn moeder die zij heeft uitgedrukt tegenover mij door werkelijk te geloven dat sommige dingen 'heel erg' zijn als ik ze doe/niet doe, vooral dingen die te maken hebben met 'een correcte burger' zijn ivm belastingen betalen en werken enzo, omdat ik mezelf heb toegestaan mijn macht en vertrouwen af te geven aan mijn moeder door een relatie te creeren met haar in en als het geloof dat ik haar nodig heb om te leven/overleven waardoor ik alles wat ze mij gezegd/verteld heeft over de wereld/werkelijkheid zomaar heb geloofd/gekopieerd als allemaal zorgen en angsten</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de energetische ervaring van angst van mijn moeder van waaruit ze zichzelf uitdrukte tegenover mij, te hebben gekopieerd omdat ik mezelf had toegestaan een relatie te creeren met mijn moeder, in en als het geloof dat wie ik ben gedefinieerd word/is door haar, waardoor ik de wereld en mezelf dus zie door haar ogen - in de plaats van te beseffen dat ik HIER ben, ik ben in essentie een wezen dat alleen bestaat, zelf verantwoordelijk want ik ben alleen geboren en ik zal alleen sterven - en ook al lijkt het alsof ik niet alleen ben in deze wereld van beelden, toch sta ik alleen in en als de ervaring van mezelf HIER</p><p class="MsoNormal">dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten beinvloeden/programmeren in mijn visie op de werkelijkheid door te geloven dat ik niet alleen besta - door dus een relatie te hebben gecreerd met mijn moeder, door mezelf te identificeren als 'Kim', als 'de dochter van mijn moeder en vader', als blijkbaar obv die naam onlosmakelijk verbonden met die twee mensen als mijn ouders en alle generaties die hen zijn voorgegaan, als 'mijn bloedlijn' - waardoor ik mezelf dus heb toegestaan te geloven dat 'wie ik ben' bepaald en gedefinieerd is/wordt door de mensen waar ik schijnbaar 'aan vast hang' als mijn ouders en familie - en dat ik mezelf dus wel MOET aanpassen aan hun meningen/opinies/visie op de wereld/werkelijkheid</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een kopie te worden van mijn ouders en familie door zomaar 'klakkeloos' hun meningen/opinies/visie op de wereld/werkelijkheid te hebben overgenomen vanuit het geloof dat dat de bedoeling is omdat dat van mij verwacht werd door hen als 'hun kind' en 'hun kleinkind', als blijkbaar hun eigendom, als wie ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik ben, door mezelf te identificeren met de naam 'Kim' die zij mij gegeven hebben - en met de woordjes/definities die zij mij aangeleerd hebben - waarin ik nooit heb bestaan als een echt wezen in deze wereld, enkel als een kopie/kloon van 'mijn voorgaande generaties' als schijnbaar deel van 'een familie' waar ik dan blijkbaar 'bijhoor' in en als complete afscheiding en compleet afgesloten van de rest van de wereld van mensen waarin ik blijkbaar hun meningen/opinies/visie over de wereld moet overnemen/kopieren om dus te bevestigen dat ik bij hen hoor als 'mijn familie'</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in en als de gevangenis van 'familie' als 'generaties' en 'bloedlijnen' door de meningen/opinies/visie over de wereld van 'mijn familie' als mijn ouders en grootouders te kopieren/over te nemen - waarin ik mezelf heb toegestaan te geloven dat zij mij 'beschermen'/'veilig houden' van de werkelijkheid die schijnbaar 'slecht' en 'wreed' is, zonder ooit te beseffen dat het net 'mijn familie' is die de echte gevangenis is omdat zij degenen zijn die mij hebben gestraft/pijn hebben gedaan en die mij 'gedwongen' hebben om mij aan te passen aan hen, zodat ik hun kopie/kloon zou worden - en zonder te beseffen dat de wereld enkel 'wreed' en 'eng' lijkt omwille van wat mijn familie mij erover verteld heeft en wat ik geloofd heb - waardoor ik nooit de wereld/werkelijkheid vanuit/met mijn eigen ogen gezien heb, enkel vanuit de gekopieerde/geleerde kennis en informatie van mijn ouders/grootouders</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn ouders en grootouders als 'mijn familie' te beschuldigen dat zij zogezegd 'een gevangenis' zijn en mij 'gedwongen hebben' om hun meningen/opinies/visie op de werkelijkheid en hun angsten tegenover de werkelijkheid over te nemen door mij te straffen en kwaad te worden op mij, waardoor ik reageerde op hen met angst - in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat ik in deze wereld geboren werd en onmiddellijk automatisch een relatie gecreerd heb met mijn 'mama' en 'papa' in en als de verwachting/verlangen dat zij goed voor mij zouden zorgen en dat ik hen kan vertrouwen, waarin ik de eigenlijke realiteit van deze wereld niet (wilde) zien/aanvaarden, omdat ik geen verantwoordelijkheid heb genomen voor de wereld waar ik in geboren werd - waardoor ik mezelf heb laten beinvloeden/programmeren door de systemen in/van de wereld van mensen omdat mijn startpunt vanaf geboorte al zelf oneerlijk (systeem) was door niet te staan in en als absolute eenheid en gelijkheid/gewaarzijn met/van al wat bestaat in en als mezelf</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid tegenover het familieconstruct in deze werkelijkheid te abdiceren/af te schuiven op 'mijn familie' als ouders en grootouders door hen te beschuldigen voor hoe ik mezelf ervaar in en als angst van hen, waardoor ik mezelf gevangen blijf houden in en als het familie construct, door dus geen verantwoordelijkheid te nemen - in de plaats van mezelf in de schoenen te plaatsen van mijn ouders en grootouders en alle mensen in mijn omgeving/de wereld en te beseffen dat iedereen 'gevangen zit' in en als het familieconstruct omdat iedereen het kind is van twee ouders, net als ik - en iedereen zit 'gevangen' in en als beschuldiging tegenover hun ouders en grootouders voor de ervaring van zichzelf in de werkelijkheid - met andere woorden deze werkelijkheid is compleet systematisch dus niets van wat er gebeurt of hoe 'mijn familie' zichzelf uitdrukt tegenover mij is 'persoonlijk' op mij bedoeld - het maakt allemaal deel uit van het systeem als het familie-construct als wat ik heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten beinvloeden door mijn moeder haar expressie tegenover mij waarin zij zichzelf uitdrukte vanuit het geloof dat zij 'het allemaal beter weet' in en als het moeder-construct dat zij zichzelf heeft toegestaan te bestaan in zichzelf als 'moeder heeft altijd gelijk' op basis van haar ervaringen en kennis en informatie van/over de wereld/werkelijkheid als wat zij ook van haar moeder geleerd/gekopieerd heeft - door mezelf te hebben toegestaan een relatie te creeren met haar, waardoor ik werkelijk geloofde dat mijn moeder 'het allemaal beter weet', als dus een geloofsysteem dat ik had gekopieerd van haar</p><p class="MsoNormal">ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'mijn familie' te zien als een kleine groep van mensen waar ik zogezegd verbonden mee ben, in en als complete afscheiding van de rest van de wereld - in de plaats van mezelf te realiseren als een 'wezen van de aarde' waarin 'mijn familie' elk levend wezen op aard is</p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal">tot hier en niet verder!</p><p class="MsoNormal">ik sta op in en als absolute zelf verantwoordelijkheid voor de werkelijkheid als de ervaring van mezelf HIER</p><p class="MsoNormal">ik sta op in en als verantwoordelijkheid voor al wat bestaat, in en als eenheid en gelijkheid met mijn moeder, mijn vader en mijn familie</p><p class="MsoNormal">ik realiseer mij en ik sta op in en als de realisatie dat mijn familie, de familie van de aarde is, als elk levend wezen - waarin ik geef om elk levend wezen één en gelijk - en mij niet beperk tot enkel het 'houden van' en 'geven om' maar een select groepje mensen in en als de systeem-definitie van 'familie'</p><p class="MsoNormal">tot hier en niet verder: ik stop de angst tegenover 'mijn familie' als moeder, vader en grootouders als de afscheiding waarin ik mezelf altijd zag als 'inferieur' - en ik sta op in en als eenheid en gelijkheid in en als het besef dat elk wezen in mijn familie hetzelfde is als ik, omdat zij ook net als ik geboren werden in deze wereld in en als het familieconstruct als de gevangenis van het bewustzijnssysteem</p><p class="MsoNormal">tot hier en niet verder: ik neem verantwoordelijkheid voor het bestaan van het familieconstruct als de gevangenis van angst - en ik stop mezelf als het familieconstruct in en als het besef dat het niet echt is, het is de illusiewerkelijkheid van het bewustzijnssysteem als gedachten, gevoelens en emoties als afscheiding - ik sta op in en als de realisatie dat 'mijn familie' alle levende wezens zijn want ik ben HIER, één en gelijk met al wat HIER bestaat als de aarde</p><p class="MsoNormal">tot hier en niet verder: ik besef dat ik niet kennis en informatie nodig heb om te overleven - ik aanvaard mezelf als één en gelijk met kennis en informatie als de creator als wie ik werkelijk ben, als absolute zelf verantwoordelijkheid voor al wat bestaat</p><p class="MsoNormal">ik aanvaard mezelf als één en gelijk met het moeder-construct, en als één en gelijk met alles wat ik zie in en als mijn moeder - ik aanvaard mezelf en druk mezelf uit in en als zelf zekerheid, zelf aanvaarding, veiligheid, zelf liefde, zelf ondersteuning, zelf verantwoordelijkheid, zelf intimiteit - in en als eenheid en gelijkheid als ALLEEN</p><p class="MsoNormal">ik ben zelf realisatie - als het zien van de werkelijkheid door mijn ogen als wie ik werkelijk ben als HIER in en als de werkelijkheid in en als zelf eerlijkhied als openheid in en als het besef dat de aarde mijn huis/thuis is en alle wezens op aarde mijn familie<br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"> </p>Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-2935541424843349712011-11-02T13:36:00.000-07:002011-11-02T13:40:36.270-07:00Ik, de Alwetende God - illusie<!--[if gte mso 9]><xml> <o:officedocumentsettings> <o:relyonvml/> <o:allowpng/> </o:OfficeDocumentSettings> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:hyphenationzone>21</w:HyphenationZone> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>NL</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standaardtabel; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal">Kennis en informatie – vorming van het ego/persoonlijkheid als een ‘vaste structuur’ van kennis en informatie als ervaringen van<span style="mso-spacerun:yes"> </span>mezelf in en als de wereld, van 0 tot 12 jaar, gebaseerd op en vanuit het gevoel/geloof ‘ik weet alles’/’ik ben alwetend’/’ik moet niets meer bijleren’, als een gevangenis want een persoonlijkheid als samenraapsel van kennis en informatie kan enkel ‘bestaan’ als een ‘vaste structuur’ als ik niets meer bijleer, als ik niets meer ‘ontdek’, omdat het ego/persoonlijkheid een ‘al ontdekt’ iets is, het gevoel dat dit ‘het’ is, dat dit als persoonlijkheid als ervaring van mezelf is wie ik werkelijk ben als een ‘vaste structuur’, waarnaar ik refereer als ik denk aan mezelf. Dus ik heb mij automatisch/opzettelijk afgesloten/opgesloten in mijn ervaringen van mezelf in de werkelijkheid van 0 tot 12 jaar om die persoonlijkheid te kunnen zijn, die opgebouwd is op het gevoel ‘ik weet alles’ ‘ik ben alwetend’, van waaruit ik dan automatisch alles wat nog in mijn wereld komt, alles wat ik zie, iedereen/alles dat ik leer kennen, definieer/beoordeel vanuit mijn kennis en informatie die ik aanzie als ‘de werkelijkheid’/’de waarheid’ als mijn ervaringen van mezelf van 0 tot 12 jaar, waardoor ik uiteindelijk nooit meer iets ‘nieuw’ bijleer, ik ontdek niets meer omdat ik vastzit in dat gevoel dat ik ‘alles al weet’ en ‘er valt niets meer te ontdekken’ want ‘ik ben volwassen nu’, dus per definitie ‘weet ik het allemaal’, net zoals mijn ouders als volwassenen ‘het allemaal wisten’ terwijl ik als ‘kind’ niets wist.</p><p class="MsoNormal"> Dit is waarom uiteindelijk de wereld/werkelijkheid voor mij een ‘saaie’ ervaring werd, waarin ik steeds op zoek was naar ‘nieuwe’ ervaringen, ‘spannende’ ervaringen omdat ik dus vast zat in dat eeuwige gevoel van ‘ik weet alles al’ ‘ik sta boven de werkelijkheid’. En dat is precies hoe ik mezelf ervoer, namelijk alsof ik ‘boven’ de werkelijkheid sta, alsof ik ‘boven’ alle mensen sta, ik zie alles, ik weet alles, ik ken alles, ik weet wie mensen zijn, ik weet hoe mensen denken, ik ‘doorzie’ mensen. maar eigenlijk zat ik gewoon opgesloten in de zelf gecreerde illusie dat ik ‘alwetend’ ben, als één of andere ‘god’ op een troon, een valse god die geen verantwoordelijkheid neemt voor haar creatie, omdat ik blijkbaar wel alles wist en doorzag maar ik deed er niets aan, ik deed niets om deze werkelijkheid te stoppen of te veranderen. Uiteraard omdat ik maar een valse god was, ik was niet echt god, ik wilde mij gewoon zo voelen, ik wilde mij gewoon superieur en belangrijk voelen.<br /></p><p class="MsoNormal">En ik heb nooit de werkelijkheid/mensen leren kennen als wat/wie ze werkelijk is/zijn, want ik maakte het mezelf onmogelijk want ik wilde niet eens overwegen dat de mogelijkheid bestaat dat er misschien iets is dat ik niet weet en dat mensen/de wereld misschien niet is hoe ze lijkt, ik wilde daar gewoon ‘boven’ alles staan, in en als het gevoel dat ik superieur ben met mijn kennis en informatie over de werkelijkheid, niet beseffend hoe ongelooflijk gelimiteerd die kennis en informatie wel niet is. Omdat ik de waarheid van mezelf niet wilde zien, ik gaf ook niet echt om de waarheid, ik gaf enkel om mijn persoonlijke verlangens/gevoelens, ik wilde mij gewoon belangrijk en speciaal kunnen voelen als het ego dat ik mezelf had toegestaan te worden als een afgesloten ‘entiteit’ van kennis en informatie als woorden als definities, dus uiteraard om die persoonlijkheid in stand te kunnen blijven houden, moet ik mezelf wel afsluiten/opsluiten, moet ik er wel voor zorgen dat ik niet meer ‘open’ sta voor de werkelijkheid, open voor ‘nieuwe indrukken’, dat ik niets meer ‘bijleer’ omdat ik dan mijn ‘beeld van mezelf’ en ‘beeld van de wereld’ en van ‘wie ik ben in de wereld’ zou moeten herzien, dus ik zou geen ‘vaste structuur’ meer kunnen zijn/hebben, want als ik ‘open’ zou blijven, zou ik niet meer kunnen blijven vasthouden aan die kennis en informatie die ik al heb ‘vergaard’ als ‘de enige echte waarheid/werkelijkheid’.</p> <p class="MsoNormal">Dit gevoel van ‘ik weet het allemaal al’ en het verlangen om daaraan te blijven vasthouden, het verlangen dus om te kunnen ‘liegen’ tegen mezelf, om vast te kunnen blijven steken in de zelf gecreerde illusie, heb ik ook in het proces van zelf vergeving/zelf realisatie ervaren. Eigenlijk geloofde ik vanaf het begin al dat ik het allemaal al wist, ik wist wat het proces is, ik weet wat zelf eerlijkheid is, ik ben zelf eerlijk, ik ben inzichtvol, ik weet het allemaal. En dus heb ik ook nooit echt de tijd genomen om mezelf werkelijk toe te passen in/op zelf vergeving</p>Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-77252489511918673582011-10-27T14:00:00.000-07:002011-10-27T14:01:03.264-07:00Zelf onderdrukking – gevoel van woede tegenover mezelf – depressie – zelf medelijden<!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:hyphenationzone>21</w:HyphenationZone> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>NL</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standaardtabel; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal"> In communicatie met andere mensen</p> <p class="MsoNormal">Herinnering van papa (of peter?) die mij ‘tegenhoud’ in mijn expressie omdat ik bijvoorbeeld te luid aan het lachen was of riep of spontaan iets uitriep of zei, en dan hield papa mij tegen, hij beoordeelde mij in dat moment, zo van ‘neen kim, dat is niet mooi’.</p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">En ik voelde mij ‘tegengehouden’ en ging dan in onderdrukking in mezelf, uit wrok ‘spitefulness’, zo van ‘ok , dan zeg ik al niets meer’ dan onderdrukte ik mijn expressie uit wrok/wraak als reactie op papa, omdat ik mij onderdrukt voelde door hem.</p> <p class="MsoNormal">En dat is een statement waar ik mijn leven naar heb geleefd, zo van ‘ok, dan zeg ik al niets meer’ ‘ok, dan verdwijn ik wel’, hetgeen een statement van spitefulness is, van wrok, rancune – een soort van zelf-pesterij. Wrok – spitefulness is zo een rare ervaring – het is het erger maken van de situatie voor mezelf, opzettelijk – als een soort van ‘redden van het ego’, om mezelf belangrijk te kunnen voelen, nadat ik mezelf heb toegestaan te reageren vanuit emoties op een situatie/persoon, waarin ik ,ipv mezelf te vergeven of mezelf te stoppen, mezelf net verder in het ego als gedachten, emoties en gevoelens ga werpen. Hetgeen zelf medelijden is bijvoorbeeld, het is nadat ik heb gereageerd op een situatie, waarin ik geconfronteerd word met mijn ego, en ik wil het niet aanvaarden, want het lijkt te moeilijk om in dat moment eerlijk te zijn met mezelf, en mezelf te stoppen in die reacties/oneerlijkheid, mezelf te vergeven en opnieuw te beginnen, dus blijf ik reageren – ik reageer op de reactie, en zet mezelf vast in een eindeloze keten van reacties als een kettingreactie, gewoon omdat ik niet wil stoppen en eerlijk zijn.</p> <p class="MsoNormal">Dat is spitefulness – de situatie erger maken dan het al is, door te geloven dat het veel te ‘moeilijk’ of ‘onmogelijk’ is om mezelf te stoppen in wat ik gecreerd heb, wat ik in mezelf heb toegestaan te bestaan, mezelf te vergeven, en opnieuw te beginnen. Het is ook zelf beschuldiging, als het geloof dat ik moet boeten voor wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf – zelf straffing</p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Zelf straffing is ook iets, een energie, die ik ervaar in mezelf, alsof ik er plezier aan beleef om mezelf pijn te doen, om mezelf te ‘pesten’. Het is zoals mijn hand tegen de muur kapot willen slaan, gewoon om mezelf pijn te doen, om mezelf letterlijk te ‘folteren’/’pijnigen’, via zelf beoordeling bijvoorbeeld, of zelf medelijden – waarin ik mezelf ‘neerhaal’ en ‘op mezelf neerkijk’ en ‘depressief’ wordt en mij ‘slecht’ voel over mezelf… en dan van andere mensen verwacht dat zij mij een goed gevoel geven door mij bvb erkenning en aandacht en ‘seks’ te geven. En als ik die aandacht niet krijg, als de mensen in de groep niet naar mij luisteren, mij niet opmerken – zie ik dat ook weer als een excuus om mij slecht te voelen over mezelf – in de plaats van te beseffen dat de verantwoordelijkheid van<span style="mso-spacerun:yes"> </span>andere mensen helemaal niet is om mij te zien/op te merken/aandacht of erkenning te geven, want zij bestaan ook gewoon, zij doen gewoon wat ze willen doen, wat op zich niets met mij persoonlijk te maken heeft.</p> <p class="MsoNormal">Dus, hoe komt het dat ik veronderstel dat andere mensen mij aandacht/erkenning verschuldigd zijn – alsof ik dat absoluut nodig heb om te bestaan? Waarom wil ik opgemerkt worden alsof dat het enige is dat telt? – waardoor ik mij vaak alleen, eenzaam, verlaten, genegeerd heb gevoeld , omdat mensen mij maar niet opmerkten.</p> <p class="MsoNormal">Het heeft te maken met papa, dat zie ik, maar hoe?</p> <p class="MsoNormal">Een kwaadheid/woede tegenover papa omdat hij blijkbaar verantwoordelijk is voor de onderdrukking van mijn expressie – dus nu moet hij maar aandacht hebben voor mij. Als wat ik ook verwacht van alle andere mensen in mijn omgeving – in en als het geloof dat zij dus verantwoordelijk zijn voor de onderdrukking van mijn expressie door mij te beoordelen zoals ik mij beoordeeld voelde door papa en dus nu moeten zij maar aandacht hebben voor mij – als ik mezelf niet kan/mag zijn, moet ik dan wel de hele tijd aandacht en erkenning krijgen van mijn omgeving – dat is de ‘deal’.</p> <p class="MsoNormal">De woede als rancune/wrok/spitefulness is afkomstig van angst – als een emotionele reactie op papa (en peter), wanneer hij mij heeft ‘tegengehouden’/’onderdrukt’/’beoordeeld’ in mijn onvoorwaardelijke expressie. Omdat ik zijn beoordeling ervoer als ‘plots’ – en ik voelde mij slecht over mezelf omdat mijn papa mij blijkbaar niet aanvaard, mijn papa heeft mij blijkbaar niet graag zoals ik ben, ik ben blijkbaar ‘niet goed genoeg’.</p> <p class="MsoNormal">Ik heb dan eigenlijk, als een ‘schreeuw om aandacht’/’verlangen naar erkenning en aandacht’ van papa mezelf ‘gepijnigd’ door mezelf te beoordelen. Ik ‘pijnigde’ mezelf, om papa zijn aandacht te krijgen, zodat papa medelijden zou hebben met mij, respect zou hebben voor mij, erkenning zou hebben voor mij – omdat hij mij had ‘respectloos’ had behandeld door mij te onderdrukken/beoordelen in mijn expressie, alsof ik niet eens besta, alsof ik niet HIER ben, net als hem, alsof ik geen waardig wezen ben. Dus ik voelde mij ‘niet gerespecteerd/gewaardeerd’ als wezen, en dus verlangde ik naar respect en waardering van papa, en zelf pijniging/zelf aanvallen was blijkbaar de enige manier waarop mijn papa misschien wel een beetje om mij zou geven – de enige manier waarop hij zou stoppen met mij ‘aan te vallen’ door mij te beoordelen – omdat ik het mezelf al aandoe. En hij zou nu misschien wel om mij geven – want dat was al wat ik wilde, dat papa om mij geeft, dat hij mij opmerkt/ziet.</p> <p class="MsoNormal">En die zelf pijniging/zelf aanval heb ik mijn hele leven voortgezet, in mijn eeuwige zoektocht naar erkenning van mijn papa, een gevecht creërend in mezelf tegen mezelf waarin ik mezelf aanval via beoordelingen, om maar opgemerkt te worden door papa, om aandacht te krijgen van papa – aandacht in de zin van ‘ocharme Kimmeke toch, …’ – want medelijden leek de enige vorm van aandacht te zijn die ik kon krijgen van papa. Want waar ik werkelijk naar op zoek ben is liefde van mijn papa, een liefde die ik nooit ervaren heb, een aanvaarding, een onvoorwaardelijke liefde van mijn papa – want mijn ervaring van mijn papa is dat hij zijn rug naar mij keerde, dat hij niet om mij gaf, niet eens zag dat ik bestond/besta en dat hij niet van mij hield. Hoe ik mijn papa ervaar/ervoer is afstandelijk, cool, kil. En die koelte, kilte heb ik zelf ook gekopieerd/overgenomen/geleerd van hem , het ‘niet liefdevol’ zijn en ‘afstandelijk’ zijn tegenover mensen, maar wel constant hunkerend/zoekend/verlangend naar die liefde. Ik heb mij vooral afstandelijk gedragen tegenover papa – als ‘zijn vorm van liefde’<span style="mso-spacerun:yes"> </span>waarin ik hem nadeed vanuit mijn verlangen naar goedkeuring/validatie.</p> <p class="MsoNormal">En nu te beseffen dat ik mijn hele leven heb rondgelopen zoekend naar die liefde die ik nooit gekregen/ervaren heb van mijn vader, altijd maar zoekend en nooit vindend, omdat ik mij zelfs nooit besefte wat ik werkelijk aan het doen was, ik besefte niet waar ik eigenlijk naar op zoek was, en waarom ik deed wat ik deed en werd wat ik geworden ben als persoonlijkheid. Ik was gewoon op zoek naar aanvaarding en liefde, waarvan ik veronderstelde dat ik ze van mijn vader nodig had – die het mij in mijn ogen nooit gegeven had, omdat ook hij dat miste van zijn vader, ook hij was daarnaar op zoek, dus hij was in dat opzicht ook niet in staat om het mij te geven.</p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">En zo zijn we allemaal maar de verloren kinderen op zoek naar aanvaarding en liefde van onze ouders, schijnbaar niet in staat het aan onszelf te geven.</p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd op zoek te zijn naar liefde van mijn vader</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn vader te zien als ‘god de vader’, ‘de almachtige’, waarvan ik liefde verwacht als ‘de goddelijke liefde’ vanuit het geloof dat mijn vader ‘god’ is</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verwachten/verlangen van mijn vader dat hij van mij houd en dat hij mij aanvaard</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij afgewezen te voelen door mijn vader en daarom mijn hele leven op zoek te zijn naar de ervaring van aanvaarding en liefde </p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij afgewezen te voelen door mijn ‘omgeving’ en het gevoel te hebben dat ‘andere mensen’ mij afwijzen, als de ervaring die ik heb ervaren tegenover mijn vader</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met mijn vader zijn expressie tegenover mij door mezelf te hebben toegestaan een relatie te vormen met mijn vader waarin ik hem zie als ‘god’ en goedkeuring en validatie van hem wil voor mijn bestaan als ‘het kind van god’</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan medelijden te gebruiken om aandacht/erkenning te krijgen van mijn vader, waarin ik hem probeer te manipuleren zodat hij mij zou opmerken/zien, als een wanhoopsdaad vanuit het geloof dat ik aandacht/erkenning van mijn vader nodig heb</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mij te laten programmeren als een construct in mezelf waarin ik mezelf automatisch identificeer met mijn vader en moeder die in mezelf als twee beelden bestaan in afscheiding van mezelf, waarin ik mij automatisch identificeer met mijn ouders, met mijn vader zijn expressie tegenover mij, met zijn mening/opinie over mij, waardoor ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik de liefde, goedkeuring en erkenning van mijn vader nodig heb, vanuit <span style="mso-spacerun:yes"> </span>dat gepreprogrammeerd construct dat ik had toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik mezelf zie als in relatie met mijn ouders, als een ‘onlosmakelijke band’</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nooit te beseffen hoe absurd dit construct wel niet is, het construct van de ‘automatische relatie’ die tussen ouder en kind gecreëerd wordt waarin het kind gelooft dat het de liefde en erkenning van de ouders nodig heeft om een ‘volwaardig wezen’ te kunnen zijn, omdat mijn ouders op zich ook door hun ouders ‘gevormd’ zijn daardoor, waardoor mijn vader bijvoorbeeld nog ‘vastzat’ in zijn relatie met zijn vader, waarin hij geen liefde of erkenning kreeg, en dus ook niet ‘in staat’ was om het aan zijn kinderen te geven</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten pre-programmeren als een kopie van mijn ouders, als het automatisch creëren van een relatie met mijn ouders als de twee beelden van moeder en vader in mijn realiteit, waardoor ik automatisch alles overneem en kopieer dat ze tegen mij zeggen en hoe ze zich tegenover mij uitdrukken, waardoor ik bijvoorbeeld mezelf heb geïdentificeerd met mijn vader zijn afstandelijkheid en ‘kilheid’ en ‘rigiditeit’ tegenover mij, wat ik dan ook gewoon gekopieerd heb van hem om ‘goed genoeg’ te zijn voor mijn vader en om zijn goedkeuring te krijgen, niet beseffend dat mijn vader niet ‘God’ is, als hoe ik hem had gezien als kind, want hij is ook ‘maar’ het kind van zijn ouders, als een kopie van zijn ouders als wie hij zichzelf heeft toegestaan te worden, vanuit een automatisch ‘programma’ in hemzelf toen hij een baby/kind was waarin ook hij zijn ouders automatisch aanzag als ‘God’ </p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren als het verlangen naar het krijgen van goedkeuring van het beeld van ‘mijn vader’ dat in mezelf bestaat, in afscheiding van mezelf, van waaruit ik hem heb gekopieerd/nagedaan om ‘goed genoeg’ te zijn voor hem en om opgemerkt te worden door hem</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik beoordelingen heb toegestaan te bestaan in mezelf, als wat ik heb gekopieerd van mijn vader door mezelf te hebben toegestaan mezelf te laten programmeren als het automatisch creëren van een relatie met mijn vader waarin ik hem heb gekopieerd, in bvb zijn beoordelingen, waarin ik mezelf compleet afscheid van andere mensen en waardoor ik mij afstandelijk, koel en kil<span style="mso-spacerun:yes"> </span>en afgewezen voel als een ervaring die ik heb gecreëerd in mezelf door te participeren in beoordelingen</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van mijn vader </p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik afscheiding tussen mezelf en mijn vader heb toegestaan te bestaan in mezelf door te verlangen naar goedkeuring en validatie van hem, vanuit de relatie die ik heb gecreëerd met hem in en als afscheiding van mezelf als een gepreprogrammeerd systeemconstruct, waardoor ik ook angst heb om afgekeurd te worden door hem, waardoor ik uiteindelijk net als hem geworden ben om maar ‘goed genoeg’ te zijn in zijn ogen, zodat ik mij goed kan voelen over mezelf, zonder ooit de absurditeit van dit systeem in te zien, waarin ik blijkbaar niet gewoon mezelf mag/kan zijn omdat ik blijkbaar afhankelijk ben van/verbonden ben met mijn ouders en wat zij allemaal verwachten/verlangen/willen van mij vanuit wie zij zijn, wat op hun beurt ook weer allemaal bepaald is door hun ouders omdat zij zichzelf ook hebben toegestaan een kopie van hun ouders te worden, vanuit die gepreprogrammeerde reactie als het automatisch creëren van een relatie met ‘moeder’ en ‘vader’</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet onvoorwaardelijk aanvaarding en liefde te ervaren als wie ik ben, als de natuurlijke ervaring van mezelf, door mezelf te hebben toegestaan mij te laten programmeren als een systeem als ‘relaties’ waarin ik zoek naar de ervaring van liefde en aanvaarding in de wezens waarmee ik een relatie heb gecreëerd , en waardoor de ervaring van mezelf in en als mezelf blijkbaar volledig afhankelijk is van of mijn ouders al dan niet die liefde en aanvaarding aan mij geven, zonder ooit te beseffen dat dit een absurd, ‘fucked up’ systeem is omdat de ervaring van mijn ouders als wie zij zijn in zichzelf ook helemaal bepaald/gecreëerd is door hoe hun ouders hun ‘behandeld’ hebben, enzovoort</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan dit gepreprogrammeerd systeem in mezelf, als het automatisch creëren/vormen van een relatie met mijn ouders als twee beelden in mijn realiteit, in en als afscheiding van mezelf, te hebben aanvaard als ‘de werkelijkheid’ en ‘de natuur’, in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor wat ik toesta te bestaan in mezelf in en als het besef dat ik besta, ik ben HIER en dus ben ik verantwoordelijk voor al wat bestaat in mezelf, en dus ook voor het creëren van een werkelijkheid als de ervaring van mezelf in mezelf die aangenaam is, als ‘hemel op aarde’ als de hemel in mezelf</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid tegenover mezelf af te geven aan mijn ouders als de twee beelden die bestaan in mezelf schijnbaar in afscheiding van mezelf, als een gepreprogrammeerd systeem dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik ‘de slaaf’ van mijn ouders ben, namelijk blijkbaar/schijnbaar volledig afhankelijk in en als wie ik ben van hen</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik het ego van mijn ouders heb toegestaan te bestaan door mezelf te hebben toegestaan mij erdoor te laten beïnvloeden , en door het te kopiëren, door naar mijn ouders op te kijken alsof ze God zijn en door mijn ouders te vertrouwen als een gepreprogrammeerde reactie als ‘instinct’ dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, zonder ooit te beseffen dat, door mijn verantwoordelijkheid en vertrouwen af te geven aan andere wezens, ik misbruik toesta te bestaan, als wat deze realiteit laat zien als het resultaat van wat ik heb toegestaan in mezelf als het consistent afgeven van mijn verantwoordelijkheid en vertrouwen aan mijn ouders/omgeving</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik haat en onzekerheid en verwerping heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf als de ervaring van mezelf in deze werkelijkheid, omdat ik mezelf had toegestaan liefde en zekerheid en aanvaarding te verwachten van mijn ouders, vanuit het geloof dat ik had toegestaan te bestaan in mezelf als een gepreprogrammeerd systeem/geloofsystemen dat mijn ouders verantwoordelijk zijn voor mij als de ervaring van mezelf in deze werkelijkheid omwille van de relaties als afscheiding die ik heb gecreëerd binnen in mezelf met mijn ouders als twee beelden van ‘mensen’ in mijn omgeving</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd ‘mijn ouders’ als ‘mama’ en ‘papa’ te zien als twee beelden van twee mensen in mijn omgeving die ik automatisch heb laten programmeren in mezelf als twee ‘kaders’/’nissen’ in mezelf van ‘mijn ouders’ als ‘mijn mama’ en ‘mijn papa’, die schijnbaar in afscheiding van mezelf bestaan als twee beelden, waarmee ik in relatie besta, waarin ik mezelf automatisch identificeer met de expressie van mijn ouders tegenover mij, waardoor ik mezelf heb toegestaan een kopie te worden van mijn ouders</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van ‘mijn ouders’ als ‘mijn mama’ en ‘mijn papa’ door hen te zien als beelden, in de plaats van te staan in en als eenheid en gelijkheid met hen in en als mezelf in en als het besef dat zij bestaan net als ik, en beelden bestaan niet echt, beelden zijn maar beelden, dus wie zij werkelijk zijn is wie ik werkelijk ben als één als het leven zelf</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten programmeren door het ego van mijn ouders door op hen te reageren in mezelf en daardoor hen als beelden af te scheiden van mezelf in mezelf, en hierin mezelf kwijt te geraken/te verliezen in de relaties die ik zelf had gecreerd als energetische reacties van angst in mezelf niet beseffend dat ik alles ben dat bestaat in mezelf, want ik ben het leven zelf, ik ben HIER, ik BESTA dus ik ben het bestaan als al wat bestaat</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de beelden van mijn ouders die ik zie met mijn ogen, waar ik een relatie mee heb gecreëerd als een energetische reactie in mezelf van angst, waarin ik mij ‘inferieur’ voel tegenover hen, te beoordelen/definiëren als ‘zekerheid’, ‘veiligheid’, ‘kracht’, ‘verantwoordelijkheid’ en ‘vertrouwen’, waardoor ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik mijn ouders nodig heb zodat ik die kracht, macht, zekerheid, veiligheid, verantwoordelijkheid en vertrouwen die ik in hen zie, kan ervaren, in de plaats van te beseffen dat ik die ‘eigenschappen’ als definities/beoordelingen zelf op hen had ‘geplakt’/gezien door mezelf te hebben toegestaan op hen te reageren met angst als de ervaring van ‘inferioriteit’ en daardoor hen als ‘beelden’ in de realiteit die ik zie met mijn ogen, van mezelf te hebben afgescheiden en in hen dan ‘superioriteit’ te zien als de tegengestelde pool van de polariteit ‘inferieur’ – ‘superieur’ waarin ik mezelf heb toegestaan te participeren</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet één en gelijk te staan met wat ik zie in mijn ouders als ‘kracht’, ‘macht’, ‘zekerheid’, ‘vertrouwen’, ‘veiligheid’ en ‘verantwoordelijkheid’, in en als het besef dat ik de ervaring van mijn ouders, in relatie met mezelf als schijnbaar ‘inferieur’, zelf heb gecreëerd door mezelf te hebben toegestaan op hen te reageren met angst, waardoor ik een polariteit als inferioriteit vs superioriteit heb toegestaan te bestaan in mezelf als de werkelijkheid door te participeren in energie als de energetische reactie van angst, energie die altijd werkt in en als een polariteit als ‘goed’ – ‘slecht’, ‘hoog’ – ‘laag’, ‘angst’ – ‘verlangen’</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd macht af te scheiden van mezelf door het op mijn ouders te projecteren door mezelf te hebben toegestaan een relatie te creëren met hen gebaseerd op een emotionele reactie waardoor ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik hen nodig heb om macht te ervaren vanuit het geloof dat zij ‘machtig’ zijn en ik ‘machteloos’ in en als de ervaring tegenover <span style="mso-spacerun:yes"> </span>hen die ik had gecreëerd</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zekerheid van mezelf af te scheiden door het op mijn ouders te projecteren door mezelf te hebben toegestaan een relatie te creëren met hen gebaseerd op een emotionele reactie die ik had toegestaan te bestaan in mezelf waardoor ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik hen nodig heb om zekerheid te ervaren vanuit het geloof dat zij ‘zekerheid’ zijn en ik ‘onzekerheid’ als hoe ik mezelf ervaar in mezelf als de emotionele reactie van angst die ik had toegestaan te bestaan in mezelf als automatische reactie op het ego-misbruik van mijn ouders</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd vertrouwen van mezelf af te scheiden door het te projecteren op mijn ouders door mezelf te hebben toegestaan te reageren op mijn ouders met angst waardoor ik mezelf niet durfde te vertrouwen en geloofde dat mijn ouders ‘meer/beter te vertrouwen zijn’ dan ikzelf omdat ik hen zag als ‘superieur van de energetische ervaring van angst die ik ervoer in mezelf in relatie met hen</p> <p class="MsoNormal">Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd kracht af te scheiden van mezelf door kracht te projecteren op mijn ouders door mezelf te hebben toegestaan te reageren met angst op hen waardoor ik hen zag als ‘superieur’ als ‘krachtiger’ dan mezelf, in de plaats verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van mezelf in en als de relatie met mijn ouders die ik zelf had gecreëerd door automatische/systematische energetische reacties toe te bestaan in mezelf</p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Tot hier en niet verder!</p> <p class="MsoNormal">Ik besef dat ik één en gelijk ben met mijn ouders en met al wat ik zie in mijn ouders, want het is mijn creatie en ik ben verantwoordelijk voor de ervaring van mezelf in deze werkelijkheid</p> <p class="MsoNormal">Dus ik besef dat mijn ouders niet verantwoordelijk zijn voor de ervaring van mezelf in mezelf in deze werkelijkheid, want zij zijn verantwoordelijk voor zichzelf</p> <p class="MsoNormal">Ik aanvaard mezelf als één en gelijk met macht als wie ik werkelijk ben als één en gelijk met mijn ouders</p> <p class="MsoNormal">Ik aanvaard en realiseer mezelf als kracht als wie ik werkelijk ben als de expressie van mezelf als het leven zelf in en als eenheid en gelijkheid met mijn ouders</p> <p class="MsoNormal">Ik aanvaard mezelf als zelf zekerheid als de natuurlijke expressie van het leven zelf als het leven in mezelf in en als eenheid en gelijkheid met mijn ouders</p> <p class="MsoNormal">Ik aanvaard en realiseer mezelf als zelf vertrouwen als de natuurlijke expressie van wie ik ben als het leven zelf in en als eenheid en gelijkheid met mijn ouders</p> <p class="MsoNormal">Ik geef en gun mezelf liefde en aanvaarding als de onvoorwaardelijke liefde en aanvaarding van het leven zelf als eenheid en gelijkheid als wie ik werkelijk ben als het leven zelf</p> <p class="MsoNormal">Ik sta mezelf niet toe te zoeken/verlangen naar goedkeuring, erkenning, aandacht, aanvaarding en liefde van mijn ouders want ik besef dat dat nooit hun taak/verantwoordelijkheid was in de eerste plaats, het was altijd maar een gepreprogrammeerd geloofsysteem dat ik had toegestaan te bestaan in mezelf en mijn ouders als mezelf</p> <p class="MsoNormal">Ik besef dat ik verantwoordelijk ben voor de ervaring van mezelf in deze werkelijkheid want ik besta, ik leef, ik ben HIER en dus ben ik verantwoordelijk om verantwoordelijkheid te nemen voor de werkelijkheid als wat HIER is als al wat bestaat als allen als één als gelijk</p> <p class="MsoNormal">Ik neem verantwoordelijkheid voor het bestaan van mijn ouders in eenheid en gelijkheid met mezelf</p> <p class="MsoNormal">Ik neem verantwoordelijkheid voor het bestaan van grootouders in eenheid en gelijkheid met mezelf</p> <p class="MsoNormal">Ik sta op als complete zelf realisatie als zelf verantwoordelijkheid als kracht, macht, zelf zekerheid en zelf vertrouwen als de levende expressie van mezelf als het leven zelf als wie ik werkelijk ben</p> <p class="MsoNormal">En ik sta mezelf niet toe mijn verantwoordelijkheid af te schuiven op mijn ouders als ‘mijn omgeving’, want ik besef dat ik verantwoordelijk ben voor wat HIER is want IK BEN HIER</p> <p class="MsoNormal">Ik sta mezelf toe mezelf in de schoenen te plaatsen van mijn ouders, in en als het besef dat ik één en gelijk ben met mijn ouders als wezens, in wezen, in en als het leven in en als mezelf als wie ik werkelijk ben</p> <p class="MsoNormal">Als en wanneer ik merk dat ik in angst ga, dat ik participeer in de automatische reactie van angst die ik mezelf heb toegestaan te associëren met de beelden van mijn ouders als wat ik zie met mijn ogen in deze werkelijkheid, dan stop ik in mezelf, ik adem, en ik stop de angst in en als het besef dat de angst niet echt is omdat ik in wezen één en gelijk ben met mijn ouders als HIER in en als mezelf</p> <p class="MsoNormal">Ik stuur mezelf in en als eenheid en gelijkheid met mijn ouders in en als elk moment in en als ademhaling als wie ik werkelijk ben als HIER</p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal"> </p>Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-32473402933539406262011-10-25T05:51:00.000-07:002011-10-26T08:28:51.749-07:00zelf verantwoordelijkheid nemeneigenlijk wil ik geen verantwoordelijkheid nemen voor mezelf, eigenlijk wil ik gewoon bij een groep horen en het gevoel hebben dat iemand anders wel verantwoordelijkheid zal nemen voor mijn leven terwijl ik kan blijven participeren in het najagen van verlangens, terwijl ik van mijn ervaring in mezelf een hel kan maken, veronderstellend dat andere mensen mij wel een 'goed' gevoel zullen geven, niet beseffend dat ik in de eerste plaats het 'slechte', 'negatieve' gevoel in mezelf heb toegestaan te bestaan/gecreëerd.<br /><br />Dit is waarin ik mijn hele leven in heb geparticipeerd. Ik heb namelijk nooit echt geleefd, ik heb nooit mijn leven in mijn eigen handen genomen in het besef dat ik 'er iets van moet maken', ik moet zorgen voor mezelf , ik moet ervoor zorgen dat mijn leven 'leefbaar' is en dat ik mezelf kan uitdrukken en dat ik dus 'leef'. Ik heb altijd maar geparticipeerd in het gevoel/de ervaring van zelf medelijden in mezelf in de verwachting dat andere mensen mijn leven in hun handen zullen nemen, in de veronderstelling/verwachting dat andere mensen mij wel zullen komen helpen/redden/oprapen uit de put van zelf medelijden in mezelf, waarin alles een gevecht is en waarin ik besta in en als het geloof dat ik mijn leven, de ervaring van mezelf in 'het leven', niet aankan en dat ik dus 'veel te zwak ben' om mezelf uit die put te halen.<br /><br />Ik zal wel af en toe een beetje moeite doen, maar dan alleen om er erkenning en aandacht voor te krijgen van andere mensen, omdat ik mij gewoon 'goed' wil voelen over mezelf, ik wil gewoon het gevoel hebben dat mijn leven speciaal en belangrijk is en dat ik speciaal en belangrijk ben omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in deze werkelijkheid van 'beelden' als beoordelingen waarin al wat bestaat maar een beeld/beoordeling lijkt te zijn en waarin je onderscheid hebt tussen 'goede' en 'slechte' mensen, 'superieur' en 'inferieur', de 'elite' als de 'top van de piramide en 'arbeiders'/'slaven' als de 'bodem van de piramide'. En ik wil mij gewoon 'superieur' en 'goed' voelen en ik wil alle aandacht krijgen, door dus aan de 'top van de piramide' te staan, zonder er iets voor te doen.<br /><br />Ik heb dus in mijn leven nooit echt iets gedaan, ik was aan het wachten op 'een mirakel', ik verwachtte dat mijn leven en de werkelijkheid zich wel zou schikken naar wat ik wil, omdat ik werkelijk geloofde dat ik speciaal en belangrijk ben en dat ik dus wel zou krijgen wat ik wil van andere mensen, het enige wat ik moet doen is manipuleren en bespelen van mensen (van hun beoordelingen over mij als hoe ze mij zien vanuit hun gedachten als meningen en opinies) om ervoor te zorgen dat ze mij zullen geven wat ik wil.<br /><br />Ik voel mij vaak wanhopig tegenover andere mensen wanneer ik in een situatie zit waarin ik niet krijg wat ik wil, of wanneer er iets 'misloopt' omdat ik mezelf heb toegestaan werkelijk te geloven dat ik niet verantwoordelijk ben voor mijn leven, en voor wat mij 'overkomt' in mijn leven en dat andere mensen mij dus MOETEN helpen/redden. Alsof 'andere mensen' niet net als ik hier bestaan, in dezelfde werkelijkheid, en alsof zij niet verantwoordelijk zijn voor hun eigen leven. Daarom is het onaanvaardbaar van mij om te veronderstellen/verwachten dat andere mensen mij komen redden/helpen en dat andere mensen de 'last' van mijn leven dragen en overnemen en voor mij zorgen, want zij hebben hun eigen 'last' te dragen, zij hebben hun eigen leven, zichzelf waar ze voor moeten zorgen. En ik ben een mens, ik ben een wezen, zoals elk ander mens, plant of dier, ik besta en daarom ben ik zelf verantwoordelijk voor mijn bestaan, net zoals elk ander wezen verantwoordelijk is voor zijn eigen bestaan en daarom is er geen enkele reden waarom ik zogezegd 'niet in staat zou zijn' om voor mezelf te zorgen, en om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bestaan.<br /><br />Die zwakheid/wanhoop/verlorenheid die ik ervaar binnenin mezelf als de 'put van zelf medelijden' is maar een geloofsysteem, het is niet echt, het is niet de fysieke werkelijkheid, het is maar een energie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en waarin ik mezelf heb toegestaan te participeren alsof het echt is omdat ik nooit beseft heb dat ik HIER ben, en ik heb nooit verantwoordelijkheid genomen voor mijn bestaan als de ervaring van mezelf in mezelf.<br /><br />De reden waarom ik mij zo afhankelijk voel tegenover andere mensen, is omwille van een 'faalangst' die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf. Een angst/paniek die automatisch opkomt elke keer ik iets moet doen, een project uitwerken, een opdracht krijg, elke keer ik iets alleen moet doen. Die angst is geassocieerd met allerlei toekomstprojecties die ik zie in en als mijn gedachten waarin ik 'falen' afbeeld, als beelden in mijn gedachten die laten zien hoe ik zal 'falen' in de toekomst, beelden waarmee ik mezelf heb geidentificeerd waardoor ik telkens opnieuw wanneer die beelden opkomen, de beelden vertrouw en geloof en daarom in angst/paniek schiet, als dus de 'angst om te falen', de angst om te 'vallen' om 'het niet te kunnen', angst om alles te 'verkloten' in de toekomst. Het is een angst die zo hevig en zo overspoelend is dat mijn eerste reactie altijd is van iemand anders te gaan aanklampen, van wanhopig om mij heen te 'grijpen'/'zoeken' naar hulp/redding omdat ik mij dus compleet 'overspoeld' voel door die angst/paniek die zo echt lijkt en waarin ik mij zo zwak/machteloos/inferieur voel. En dus vanuit de ervaring van die angst als 'inferioriteit', lijken andere mensen 'superieur', dus 'meer in staat' en 'kundig' om te doen wat ik schijnbaar niet kan en waar ik blijkbaar niet toe in staat ben.<br /><br />Maar wat ik nooit heb beseft is dat het gevoel/geloof dat ik 'niet in staat ben' om iets, eender wat, te doen, en dat ik 'te zwak/dom' ben om mezelf te bewegen/uit te drukken in deze werkelijkheid, enkel bepaald wordt door die ervaring van angst/paniek als een geautomatiseerde energetische reactie in mezelf die systematisch/automatisch opkomt bij de toekomstprojecties van 'falen' in en als mijn gedachten, als een gepreprogrammeerde reactie bij het krijgen van een taak/project of wanneer ik iets moet doen/verwezenlijken in deze werkelijkheid.<br /><br />Waar komt deze angst om te falen als de wortel/reden van mijn zelf medelijden/wanhoop/inferioriteit/ angst/paniek nu vandaan?<br />Waarom heb ik angst om te 'falen'/'vallen'?<br />Dit heeft weer helemaal en alleen te maken met het 'beeld' dat ik creer/optrek van mezelf in deze realiteit van mensen, waarin ik dus iets wil betekenen en 'iemand wil zijn' in wat ik doe 'in de ogen (=mening) van andere mensen', ik wil mij groots en belangrijk en speciaal voelen in wat ik doe, waarin ik mezelf 'opbouw'/op een voetstuk plaats/ophemel waardoor ik uiteraard ook weer kan vallen/falen.<br /><br />Dus alle angst om te falen/vallen komt vanuit verlangen om superieur en 'beter' te zijn, verlangen om te 'stijgen' en 'aan de top van de piramide te staan'.<br /><br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in de energetische polariteit van verlangen naar erkenning en aandacht en angst om te falen, als de positieve en negatieve pool van één polariteit die elkaar ondersteunen in hun bestaan, waarin ik mijn eigen angst om te falen heb gecreerd door te participeren in het verlangen naar erkenning en aandacht<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik de polariteit van verlangen naar erkenning en aandacht tegenover angst om te falen heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mij superieur als speciaal, belangrijk en uniek te voelen en te geloven dat ik speciaal, belangrijk en uniek ben omdat ik mij zo voel en omdat ik mezelf heb toegestaan mijn gevoelens te vertrouwen ook al komen ze niet overeen met de eigenlijke realiteit als de fysieke werkelijkheid als wat eigenlijk echt is<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik de elite als een klein aantal mensen die al het geld en alle macht hebben over de rest van de wereld waar velen in armoede bestaan, heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan door mezelf te hebben toegestaan te participeren in 'elitisme' door te verlangen naar alle macht, alle aandacht en al het geld, door te verlangen om 'aan de top van de piramide te staan' waarin ik dus boven alle andere mensen sta, en waarin ik absoluut niet geef om andere mensen en of zij wel kunnen leven of niet, het enige waar ik om geef is mijn gevoelens en mijn ervaring in en van de werkelijkheid, die een privé-werkelijkheidje is in mezelf waarin ik geloof dat ik superieur en belangrijk en speciaal ben omdat ik mij zo voel en omdat ik mezelf heb toegestaan mijn gevoelens te vertrouwen ook al komen ze niet overeen met de werkelijkheid, waarin ik eigenlijk maar één wezen ben uit de miljoenen op deze aarde en dus absoluut niet speciaal of belangrijk, en zolang ik mezelf niet beweeg in deze werkelijkheid in en als wat het beste is voor het leven zelf waarin alle wezens gelijk zijn, besta ik niet eens echt want egoisme is het niet waard om te bestaan<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het verlangen naar erkenning en aandacht als het verlangen om mij 'goed' te voelen over mezelf door mezelf te kunnen beoordelen als 'goed' 'superieur' 'geweldig' 'fantastisch' 'beter' 'uniek' 'speciaal' 'belangrijk', is wie ik werkelijk ben en niet te beseffen dat het gevoel/geloof/idee dat ik 'beter' en 'superieur' ben als wezen in vergelijking met andere wezens niet kan zijn wie ik werkelijk ben omdat de realiteit mij laat zien dat ik in feite maar een wezen ben uit de miljoenen - biljoenen wezens op deze aarde en dat ik evenveel hier ben/besta als al die andere wezens, als al het bestaan<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen om mij goed te voelen over mezelf als een beeld in deze menselijke wereld van beelden als beoordelingen waarin ik beoordeeld wil worden als 'goed' en 'positief' omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik maar een beeld ben, maar een beoordeling, maar een gedachte en maar een energie geassocieerd met die gedachte, zoals positieve energie geassocieerd met een positieve gedachte over mezelf, zonder ooit te beseffen dat ik hier ben/besta, ongelimiteerd en ongedefinieerd als ademhaling, omdat ik mezelf heb toegestaan een bewustzijnssysteem te worden als gedachten gevoelens en emoties als een gelimiteerd systeem waarin ik mij niet eens gewaar ben van mezelf en het feit dat ik besta<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de 'positieve' en 'opwindende' energie van erkenning en aandacht krijgen waarin ik mezelf beoordeel als 'superieur' en 'belangrijk' en 'goed' en 'speciaal' en hoe meer aandacht en erkenning ik krijg hoe 'specialer' ik mij voel en hoe hoger de energie/opwinding, door te verlangen naar die energie vanuit het geloof dat ik die energie als ervaring in mezelf nodig heb om te bestaan, in de plaats van te beseffen dat die energie gebaseerd is op woordjes die ik geleerd/gekopieerd heb van mijn ouders en de samenleving die gebaseerd zijn op 'goed' en 'slecht' en dat ik dus met andere woorden, als ik geloof dat ik die energie als resultaat van die woordjes ben, een geprogrammeerd systeem ben en dus niet echt, geen werkelijk wezen als zelf expressie, want alle energie die ik ervaar als reactie op de gedachten die ik denk is aangeleerd en dus geprogrammeerd en dus niet wie ik werkelijk ben<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een systeem van energie te zijn, als een batterij, die opgeladen moet worden van tijd tot tijd en die dus bepaalde 'triggers' nodig heeft waar ik vanuit het energetisch systeem dat ik mezelf heb toegestaan te worden op kan reageren, zoals aandacht krijgen van mensen, erkenning krijgen en seks<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen naar erkenning, aandacht en seks als een oplading van mezelf als het energiesysteem dat ik denk/geloof te zijn dat, net als een batterij/machine, opgeladen/opgewonden moet worden<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet bij de ademhaling van het lichaam te blijven wanneer het verlangen naar seks, aandacht en erkenning opkomt in mezelf in en als het besef dat dit het systeem is als het bewustzijssysteem dat ik mezelf heb toegestaan te worden dat oplading/opwinding zoekt om te kunnen blijven bestaan als een energetisch systeem, maar dat dit niet is wie ik werkelijk ben want ik ben geen systeem van energie als een batterij/machine die oplading nodig heeft om te 'functionneren'/'bestaan', ik ben een levend wezen, ik leef, ik besta, onvoorwaardelijk hier, als de eindeloosheid van het leven zelf en dus niet als energie<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in faalangst als toekomstprojecties als alle mogelijke manieren waarop ik zou kunnen falen die automatisch opkomen in mezelf wanneer ik iets moet doen, wanneer ik een taak/project krijg, en waarop ik dan automatisch reageer met angst - als de tegenreactie op het verlangen om te 'slagen' en om iets te betekenen met wat ik doe/heb gedaan/zal doen, het verlangen om mij 'superier' te voelen en om 'aan de top' te staan als een beeld op een voetstuk dat gezien en beoordeeld wordt door alle mensen - waarin het systeem als energie dat ik mezelf heb toegestaan te worden zichzelf wil balanceren door van de positieve pool naar de negatieve pool te verschuiven, van verlangen naar angst, van 'superieur' naar 'inferieur', als hoe energie ontstaat, namelijk door de constante wrijving als 'wisselstroom' die onstaat in mezelf door van de positieve naar de negatieve pool te gaan en omgekeerd<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het gevoel te hebben en te geloven dat ik het slachtoffer ben van de ervaring van faalangst in mezelf, door geen verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat die angst om te falen enkel bestaat in mezelf omdat ik mezelf heb toegestaan te participeren in het ego van de geest als het verlangen naar aandacht en erkenning als het geloof dat ik 'superier' en 'speciaal' ben als een valse presentatie als beeld van mezelf in deze menselijke werkelijkheid van beelden als beoordelingen - waarin ik mensen hun meningen/beoordelingen over mij probeer te manipuleren zodat ze mij 'positief' zullen beoordelen zodat ik mij goed kan voelen over mezelf als het gepreprogrammeerd systeem dat ik mezelf heb toegestaan te worden als geprogrammeerd door aangeleerde/gekopieerde woorden uit mijn omgeving<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met het ego van de geest als de valse presentatie van mezelf als beeld in deze werkelijkheid als beoordelingen/meningen van 'andere mensen' waarin ik mezelf heb laten programmeren door woorden op basis van 'goed' en 'slecht' en 'juist' en 'fout' en waarin ik constant op zoek ben naar een 'positieve' 'goede' 'juiste' 'superieure' ervaring van mezelf als beoordelingen/gedachten en gevoelens gebaseerd op woorden uit mijn omgeving - het ego als leugen/illusie als het valse masker dat ik opzet en toon aan mijn omgeving waar ik de waarheid van mezelf als leugens, bedrog en manipulatie achter verberg<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in de energetische ervaring van zelf medelijden in mezelf wanneer ik de angst om te falen ervaar, als weer een middel om aandacht te krijgen van andere mensen, en dus niet te doen wat ik moet doen (en waar ik dus faalangst voor voel) maar eerder te verwachten dat andere mensen het voor mij doen, omdat ik in mijn zelf medelijden blijkbaar 'niet in staat ben' om het te doen<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn leven 'moeilijk' te maken voor mezelf, door een 'innerlijke strijd' te creeren, zodat ik een excuus heb om aandacht te krijgen van andere mensen in en als zelf medelijden omdat ik blijkbaar niet in staat ben om mijn eigen leven te sturen/te leven omwille van dat schijnbare 'gevecht' dat ik ervaar in mezelf , in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat ik dat 'gevecht' zelf heb gecreerd in de eerste plaats en dat het dus allemaal een leugen/illusie is dat ik gecreerd heb vanuit mijn verlangen naar aandacht van mijn omgeving, en omdat ik had gemerkt dat zelf medelijden een techniek is die ik kan gebruiken om aandacht te trekken, door dus 'het slachtoffer' te spelen<br /><br /><br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'op te groeien'/'volwassen te worden' als het ego-systeem als het verlangen naar 'superioriteit' als een 'speciale energie', door extensiever te worden in mijn zelf deceptie, leugens, bedrog en manipulatie door bijvoorbeeld in mijn tienerjaren opzettelijk een 'gevecht' te creeren in mezelf omdat ik verlangde naar aandacht en op deze manier creerde ik voor mezelf een 'conditie'/'toestand' die schijnbaar 'speciaal' was, waarin ik schijnbaar 'speciaal' was omwille van dat 'gevecht' in mezelf waardoor ik mezelf in de slachtoffer rol kon plaatsen, in zelf medelijden en dan aandacht kon krijgen van andere mensen voor mijn 'speciale' toestand, waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf te verliezen en mij mijn hele leven wanhopig/zielig/depressief/verloren/zwak heb gevoeld, zonder ooit te beseffen dat ik deze ervaring zelf had gecreerd in de eerste plaats door zelf oneerlijk te zijn en dus het verlangen naar aandacht blindelings te volgen als het verlangen naar een energetische ervaring in en als het geloof dat ik een energetisch systeem ben<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan een gevecht te creeren in mezelf omdat ik had gemerkt/gezien van K. haar gedrag dat zij het 'moeilijk' had in haar leven en dat ze daarom een specifieke aandacht kreeg, die ik ook wilde, dus heb ik die 'slachtofferrol' als een presentatie van mezelf in deze werkelijkheid, die compleet gebaseerd is op het verlangen naar aandacht in mezelf, overgenomen/gekopieerd van haar waarin ik mezelf heb 'ge- upgraded' als een energetisch systeem als zelf deceptie/leugens door dus een 'rol' als 'persoonlijkheidskenmerk' te gaan spelen in deze werkelijkheid en door dan te gaan geloven dat deze rol die ik presenteer naar andere mensen toe, is wie ik werkelijk ben, door dus niet te beseffen/aanvaarden/herinneren dat ik die 'rol' zelf heb gecreerd als een leugen die ik gebruik om aandacht en erkenning te krijgen van andere mensen zodat ik mij goed/superieur/speciaal kan voelen als een energetische ervaring van mezelf die compleet gebaseerd is op leugens<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd opzettelijk van mijn leven een hel te maken en mezelf opzettelijk aan te vallen in en als mijn gedachten, en opzettelijk 'verwrongen' te gaan denken en mij opzettelijk 'depressief' te gaan voelen omdat ik geloofde dat ik dan 'speciaal' zou zijn en dus meer aandacht zou krijgen, want dat was wat ik eigenlijk wilde, ik wilde gewoon aandacht, dus creerde ik een 'unieke' en 'speciale' persoonlijkheid voor/als mezelf als pure aandachtstrekkerij<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mensen die 'speciaal willen zijn' en het verlangen om speciaal te zijn om aandacht te krijgen te beoordelen als 'slecht' als een beoordeling die ik van papa heb gekopieerd, en daarom angst te hebben om zelf zo beoordeeld te worden - als iemand die 'gewoon speciaal wil zijn' als waar mijn papa op neerkeek<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd papa zijn mening over 'speciaal willen zijn' en 'aandacht willen' persoonlijk op te vatten, in de plaats van te beseffen dat hij gewoon zichzelf aan het uitdrukken was als wie hij zichzelf had toegestaan te worden, en dat dat niets met mij persoonlijk te maken heeft<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het 'gevecht' in mezelf dat ik zelf gecreerd heb niet te willen opgeven, en niet te willen aanvaarden dat ik het zelf gecreerd heb, omdat ik mij schaam om wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden als een leugenachtig, manipulatief, zelf oneerlijk, systeem, en daarom mezelf toe te staan verder te doen/bestaan als het ego - systeem als persoonlijkheid als de leugen die ik mezelf heb toegestaan te worden, als een 'zelf-straffing'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf op te sluiten in het ego - systeem als zelf-straffing en zelf beschuldiging en schaamte over wat ik had toegestaan te bestaan in mezelf als leugens en deceptie - niet beseffend dat door mezelf te beschuldigen en mezelf niet meer 'vrij te laten' uit de gevangenis/systeem van leugens dat ik mezelf had toegestaan te worden, heb ik het alleen maar erger gemaakt omdat ik de enige ben die in staat is om mezelf weer vrij te laten en de leugens te stoppen in mezelf en mezelf te herstellen als het leven zelf als wie ik werkelijk ben<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat omdat ik zo speciaal en belangrijk ben dat het ok is voor mij om verder te participeren in verlangen naar erkenning en aandacht, en in leugens en manipulatie die ik gebruik om die aandacht en erkenning te krijgen, en dus niet te willen kijken naar de waarheid van mezelf als maar een wezen in deze realiteit en dus niet te beseffen dat mijn persoonlijke verlangens, ideeen en geloofsystemen over mezelf absoluut niet belangrijk of speciaal zijn<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het gevoel en geloof dat ik speciaal en belangrijk ben te gebruiken als een excuus en rechtvaardiging voor wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden in deze realiteit, namelijk een egoistisch, leugenachtig, manipulatief, destructief systeem dat nooit werkelijk heeft gegeven om een ander buiten mezelf, zonder te beseffen dat het geloof/gevoel dat ik speciaal en belangrijk ben, maar een gevoel is, een persoonlijke ervaring die eigenlijk niets te maken heeft met de eigenlijke fysieke werkelijkheid die ik kan zien met mijn ogen via gezond verstand, als een droomwerkelijkheid die ik zelf heb opgebouwd/gecreerd in mezelf via gedachten, gevoelens en emoties waarmee ik een alternatieve/aparte/afgescheiden realiteit van energie in mezelf heb gecreerd waarin ik mezelf heb afgesloten van de rest van de werkelijkheid, niet meer beseffend dat ik de 'rest van de werkelijkheid' nodig heb om te leven/bestaan, want ik ben een fysiek lichaam dat bestaat in de fysieke wereld en zonder het fysieke kan de geest, als wie/wat ik geloof te zijn, niet bestaan<br /><br /><br /><br /><br />tot hier en niet verder!<br />ik besef en realiseer mij dat ik niet energie ben als automatische 'oncontroleerbare' reacties in mezelf, ik ben en sta als zelf controle als wie ik werkelijk ben<br />en ik besef dat alle reacties in mezelf als energie het ego is als het verlangen om speciaal en belangrijk te zijn en het geloof/gevoel dat ik belangrijk en speciaal ben, hetgeen in complete contradictie staat met de eigenlijke werkelijkheid waarin alle wezens bestaan, één en gelijk hier, en ik ben maar een deel van alles<br />ik aanvaard mezelf als een deel van alles als de werkelijkheid als de wereld als al wat bestaat HIER in en als de fysieke werkelijkheid<br /><br />ik stop mezelf in het verlangen om aan de 'top' te staan, ik stop mezelf in het creeren van de elite van deze wereld, door mijn participatie in het verlangen om aan de top te staan te stoppen in en als het besef dat ik verantwoordelijk ben voor de huidige staat van de fysieke werkelijkheid als de projectie/reflectie van wie ik ben vanbinnen als de energieen waar ik mezelf heb toegestaan in te participeren, waarin ik een positieve en een negatieve polariteit heb gecreerd in mezelf, een hoog en een laag, net als wat er in de wereld bestaat als de elite die alles hebben en de rest die nagenoeg niets hebben<br /><br />als en wanneer ik de energie als het verlangen naar erkenning als verlangen naar seks voel opkomen in mezelf, dan adem ik erdoor, en ik participeer er niet in, ik sta HIER constant en stabiel in en als het besef dat deze energie niet is wie ik werkelijk ben, het is een illusie die ik zelf heb gecreerd door te geloven dat ik speciaal en belangrijk ben als het ego van de geest<br /><br />ik besef dat ik niet speciaal en belangrijk ben, en ik sta mezelf niet toe mezelf uit te drukken in en als het ego als het geloof dat ik uniek, speciaal en belangrijk ben<br />tot hier en niet verder: ik druk mezelf uit als het leven zelf, in en als het besef dat ik HIER besta, één en gelijk aan al wat HIER bestaat, in en als de fysieke werkelijkheid die wij allen delen en die echt is, in en als het besef dat energie een leugen is, een illusie die onaanvaardbaar is omdat energie mij niet kan voeden, energie als gedachten, gevoelens en emoties, kan mij niet in leven houden, enkel de aarde als de eigenlijke fysieke realiteit kan dat<br /><br />ik stop alle zelf medelijden in mezelf en ik sta mezelf toe mezelf te aanvaarden, en in de plaats van van mijn leven een hel/gevecht te maken, maak ik de hemel voor mezelf in en als de ervaring van mezelf in deze werkelijkheid, omdat ik besef dat ik en ik alleen verantwoordelijk ben om mezelf te 'redden' uit mijn ervaring, omdat ik besef dat ik alles dat ik ervaar en ooit ervaren heb in mezelf zelf gecreerd heb<br /><br />ik ben mijn eigen Jezus, mijn eigen redder, ik help mezelf, ik omarm mezelf, ik hou van mezelf, ik ondersteun mezelf onvoorwaardelijk<br /><br />ik sta angst om te falen niet toe te bestaan in mezelf want ik besef dat alle angst afkomstig is van het verlangen om speciaal en belangrijk te zijn<br />ik besef dat speciaal en belangrijk zijn altijd maar een gevoel/geloof als een leugen geweest is want ik besef dat ik in mijn leven nooit iets waardigs heb gedaan, ik heb nooit iets gedaan dat de hele wereld betrekt, ik heb alleen maar dingen gedaan uit egoisme als persoonlijke verlangens waarin ik deze wereld als misbruik alleen maar heb ondersteund<br /><br />ik sta mezelf toe werkelijk belangrijk en waardig te zijn en op te staan als waardigheid en mezelf uit te drukken in en als waardigheid waarin ik elk levend wezen op deze aarde overweeg en betrek<br />ik sta als het principe van wat het beste is voor allen als mezelf, en ik verban alle egoisme in de werkelijkheid als mezelf, want ik besef dat egoisme niet aanvaardbaar is in een wereld waarin zoveel wezens één planeet moeten delen, ik besef dat het noodzakelijk is dat elk wezen dat bestaat op deze planeet alle andere wezens betrekt en overweegt in onze beslissingen, anders kan er alleen maar misbruik van komen, waar de huidige menselijke samenleving een voorbeeld van is<br /><br />ik realiseer mezelf als 'herder'/'hoeder' van de planeet aarde, als compleet verantwoordelijk voor het leven, en voor het in ere herstellen van het leven, want ik besta, ik ben hier, ik leef dus ik maak deel uit van het leven, dus het is mijn verantwoordelijkheid om het leven te waarderen en te eren, want als ik als het leven zelf, het niet doe dan wordt het niet gedaan en het resultaat daarvan is te zien in de huidige wereld<br /><br />dus: ik besef dat de huidige realiteit die ik kan zien met mijn ogen, als de wereld van mensen waarin er zoveel misbruik bestaat, en waarin geen enkel mens echt om een ander geeft, mijn verantwoordelijkheid is omdat ik erin heb geparticipeerd zonder gewaarzijn, zonder te beseffen waar ik mee bezig was, zonder de consequenties van mijn daden te beseffen, zonder zelfs te beseffen dat ik HIER op deze aarde besta, omdat ik mezelf had toegestaan mezelf compleet te verliezen in een illusie-wereldje als een energetische ervaring als gedachten, gevoelens en emoties als een leugen waarin ik de werkelijkheid niet zag als wat ze werkelijk is want ik zag enkel wat ik persoonlijk wilde zien zodat ik mij goed kon voelen in mijn privé-werkelijkheidje van energie in mezelf<br /><br />tot hier en niet verder: ik neem verantwoordelijkheid voor de consequenties van mijn daden in elk moment van ademhaling<br />ik ben ademhaling als de onvoorwaardelijke expressie van mezelf in deze werkelijkheid, waarin geen ego kan bestaan<br />ik ben ademhaling als complete, onvoorwaardelijke zelfzekerheid en veiligheid, en zelf vertrouwen<br />ik vertrouw mezelf in en als ademhaling, waarin ik sta als één enkel principe als 'wat het beste is voor allen als één als gelijk' in en als het besef dat dat wat het beste is voor mij, is wat het beste is voor alle levende wezens<br /><br />ik aanvaard mezelf als het principe als 'wat het beste is voor allen als één als gelijk', dit is mijn statement als wie ik ben in en als deze werkelijkheid, en ik aanvaard niets minder van mezelf dan deze levende statement van mezelf als wie ik werkelijk ben, als het enige dat werkelijk een waardige manier van leven isKim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-33684744070804932602011-10-22T14:11:00.000-07:002011-10-23T17:05:18.038-07:00De Hel van Vergelijkingmezelf vergelijken met andere mensen in mijn expressie in deze werkelijkheid is iets wat ik doe sinds ik ongeveer10 jaar oud was. Wanneer iemand anders iets doet dan vergelijk ik mezelf automatisch vanuit mijn verlangen om 'de beste' en 'beter' te zijn, omdat ik mij 'goed' wil voelen over mezelf. Wat wil dit eigenlijk zeggen over mezelf? namelijk dat ik mij niet al goed voel over mezelf van het begin, dat ik me slecht voel over mezelf binnenin mezelf en van daaruit ga ik op zoek naar een goed gevoel.<br /><br />En ik heb geleerd dat 'beter zijn dan een ander' en mezelf kunnen beoordelen als 'beter' en 'superieur' mij een goed gevoel geeft over/in mezelf als iets wat ik heb gekopieerd/geleerd van mijn vader. Ik had van hem geleerd mijn expressie te beoordelen en dan te gaan vergelijken met die van andere mensen, in en als het geloof dat ik enkel 'goed genoeg' ben als mijn 'prestatie'/'expressie' beter is dan die van een ander, met andere woorden 'slimmer', 'inzichtvoller', 'interessanter', 'populairder', 'cooler'.<br /><br />In het mezelf vergelijken met andere mensen heb ik van mijn leven een 'hel' gemaakt omdat ik mij de hele tijd 'afgescheiden' voel, alsof ik 'er niet bijhoor', ver weg van andere mensen, niet beseffend dat ik die afscheiding zelf heb gecreerd via beoordelingen in en als de 'competitiedrang' van het ego als wie ik mezelf heb toegestaan te worden waarin ik mijn expressie vergelijk met die van andere mensen vanuit mijn verlangen om mezelf te beoordelen als 'beter', 'de beste' en 'superieur' en 'meer'.<br /><br />Dit vergelijken is ook een 'overlevingstechniek' die ik geleerd heb van mijn vader, waarin ik mij ervan 'moet' verzekeren dat ik 'in deze samenleving' pas, dat ik zoals andere mensen ben, om ondersteuning te krijgen van deze menselijke samenleving en om aanvaard te worden en gezien te worden als 'één van ons' door het systeem van de mensheid als de manifestatie van het ego waarin wij mensen enkel ondersteuning zullen bieden aan mensen die op ons lijken, die zoals ons zijn. En het verlangen om, in vergelijking met andere mensen, 'de beste' en 'beter' te willen zijn, is het ego als polariteiten dat zichzelf wil uitbalanceren, want door mezelf aan te passen aan andere mensen om te passen bij andere mensen en in het systeem van mensen besta ik als het ware niet meer, ik ben maar een systeem, een kopie, een kloon, en dat wil ik niet aanvaarden van mezelf en daarom wil ik het gevoel creeren in mezelf dat ik 'speciaal' ben, of 'uniek' en op de één of andere manier 'anders dan de anderen', op de één of andere manier 'beter'.<br /><br /><br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te vergelijken met andere mensen als een overlevingstechniek die ik heb geleerd/gekopieerd met andere mensen vanuit het geloof dat ik 'erbij moet horen' en dus 'zoals andere mensen moet zijn', om geaccepteerd te worden door de samenleving zodat ik zal kunnen overleven in deze wereld<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te vergelijken met andere mensen vanuit het verlangen om 'beter', 'superieur' en 'meer' te zijn, als een 'overlevingsmechanisme' dat ik heb gekopieerd en geleerd van mijn ouders<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de 'beste' te willen zijn in vergelijking met andere mensen, zodat ik mij goed kan voelen over mezelf, zodat ik het gevoel kan hebben dat ik kan overleven, aangezien ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat dat het enige is wat telt<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het normaal te vinden dat ik vecht/competeer met andere mensen om zelf te kunnen bestaan in deze werkelijkheid en het blijkbaar 'ok' vind dat 'de rest' 'verliest' en achterblijft en 'crepeert' terwijl ik op mijn troon kan gaan zitten en mij goed kan voelen<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik 'competitiedrang' heb toegestaan te bestaan in mezelf als een 'instinct' waarvan ik mezelf heb toegestaan te geloven dat het 'controle' heeft over mij omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te identificeren als 'maar een mens' en dus te geloven dat het 'in mijn natuur zit' om te vechten voor mijn overleving, als een idee/geloof dat ook ondersteund en gepresenteert wordt door boeken/wetenschap/school/opvoeding<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat 'competitiedrang' in mijn natuur zit, en dat het daarom 'controle heeft over mij', in de plaats van te beseffen dat het 'mijn natuur' niet kan zijn aangezien ik niet eens één en gelijk sta met mijn 'natuur', ik ben mij niet eens bewust/gewaar van wie ik werkelijk ben als 'mijn natuur', met andere woorden ik ben gewoon een systeem als 'instincten' als programma's die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door niet te staan in en als éénheid en gelijkheid met natuur als zelf zekerheid en zelf bewustzijn/gewaarzijn<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met het 'menselijke instinct' van 'vechten voor overleving' waarin ik zogezegd vanuit 'instinct' als een oncontroleerbaar verlangen, in staat ben om een ander te vermoorden en te stelen en verschrikkelijke dingen te doen, zodat ik zelf kan overleven, waarbij ik mij daarna beschaamd voel over wat ik mezelf heb toegestaan te doen vanuit 'instinct'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik 'instincten' heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid, als het leven, als in mezelf en ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik maar een systeem ben, als 'maar een mens' als oncontroleerbare verlangens<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'oncontroleerbaarheid' te hebben toegestaan te bestaan in mezelf door niet te beseffen dat ik het leven zelf ben<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan een systeem te worden als iets dat zich totaal niet gewaar is van zichzelf, iets dat zich laat controleren door programma's zoals instincten, zoals emoties en gevoelens als energetische reacties, zoals angst, en dat 'normaal' te vinden<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een 'mens' te worden als een kopie van mijn ouders en omgeving, als geloofsystemen over 'wat het betekent om mens te zijn' en over 'wie/wat/hoe mensen zijn' en wie ik dus blijkbaar ook ben/moet zijn, als mens, zoals bijvoorbeeld instincten als het 'vechten voor overleving', om in de menselijke samenleving geaccepteerd te worden zodat ik kan overleven<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'instincten' en het geloof dat ik 'instincten' heb, te hebben gekopieerd van mijn ouders, omdat ik mezelf had toegestaan mijn ouders te vertrouwen en naar hen op te kijken vanuit het geloof dat zij 'alles weten' en dat zij 'het beter weten dan ik', omdat ze zich zo voordoen<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat 'instinct' niet echt is wie ik werkelijk ben' en het zit niet 'in mijn natuur' want het is maar iets dat ik gekopieerd heb van mijn ouders waarin ik merkte dat mijn ouders hun eigen overleving en mijn overleving als 'hun kind' het allerallerbelangrijkste vonden in de wereld, en dat egoisme is wat ik gekopieerd heb van hen, in en als het geloof dat mijn ouders het beter weten dan ik, en beter/superieur zijn dan ik, omdat ze zichzelf ook zo presenteerden tegenover mij<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een ander wezen - mens dier of plant - niet te zien als mijn gelijke, door mezelf te hebben toegestaan mezelf automatisch te vergelijken met hen als een 'overlevingsmechanisme' dat ik als 'instinct' heb toegestaan te bestaan in mezelf als wat ik gekopieerd heb van mijn ouders en waarmee ik mezelf heb toegestaan mezelf mee te identificeren<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het gevoel te hebben dat ik mezelf MOET vergelijken met andere mensen om mezelf ervan te verzekeren dat ik 'goed genoeg' ben en dat ik bij 'de besten' hoor of dat ik 'de beste' ben, om mij 'veilig' en 'verzekerd' te voelen in deze samenleving van mensen, waarvan ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik erin moet overleven als 'mens' als een geloofsysteem dat ik heb gekopieerd van mijn ouders, als iets dat met veel angst en stress gepaard ging<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te vergelijken met andere mensen in en als het verlangen om 'de beste' te zijn en 'bij de besten' te horen vanuit angst om afgewezen, weggeduwd, buitengesloten, verbannen, gepest te worden door 'de samenleving' van mensen die ik denk/geloof nodig te hebben in mijn overleving in deze wereld, als een geloof dat ik heb gekopieerd van mijn ouders via angst<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren via angst door mijn ouders als het geloof dat ik de samenleving absoluut nodig heb om te overleven en dat ik dus vanuit 'instinct' er alles aan moet doen, als een zogezegd 'oncontroleerbaar verlangen' in mezelf, om bij de samenleving te horen en geaccepteerd te worden door de samenleving<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat, vanuit het geloof dat ik absoluut bij de samenleving moet horen en dat de samenleving mij moet aanvaarden als 'één van hen', alles geoorloofd is, aangezien ik mezelf heb toegestaan te geloven dat dit verlangen om te overleven als 'mens' in de menselijke wereld/samenleving een 'instinct' is dat 'in mijn natuur zit' als wat ik mezelf heb toegestaan te kopieren van mijn ouders door mezelf te hebben toegestaan mijn ouders te vertrouwen vanuit het geloof dat ze het beter weten dan mij en dat zij superieure wezens zijn omdat ze zich zo voordeden en omdat ze zich uitdrukten tegenover mij als 'inferieur'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren als het geloof dat ik MOET overleven en dat alles geoorloofd is in mijn 'gevecht' om te overleven door angst van mijn ouders, waarin ik eigenlijk angst heb om gestraft te worden door mijn ouders als ik niet ben/doe/wordt als wat zij van mij verwachten en als ik dus niet, net als hen, een systeem wordt als gecontroleerd door gedachten, gevoelens en emoties als 'de menselijke natuur'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de werkelijkheid als 'de mensheid' die mij gepresenteerd werdt door mijn ouders/omgeving de echte werkelijkheid is, in de plaats van te beseffen dat het maar de werkelijkheid is die mij verteld geweest is, als een 'visie' op de werkelijkheid als 'goed' en 'slecht' en 'juist' en 'fout' door mijn ouders, wat ik dan heb aangenomen als 'de echte werkelijkheid' door mijn ouders te vertrouwen en door te geloven dat ik inferieur ben omdat ze mij hebben gestraft, alsof zij God zijn, gewoon omdat ze het konden, aangezien hun lichaam sterker was dan dat van mij, in de plaats van de eigenlijke sinistere waarheid te beseffen namelijk dat mijn ouders gewoon wezens zijn die hun fysieke overmacht hebben misbruikt tegenover mij vanuit hun verlangen om zich machtig te voelen<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in 'competitiedrang' en 'vechten voor mijn overleving' tegen andere mensen als wat ik heb gekopieerd van mijn ouders om erkenning te kunnen krijgen van mijn ouders, vanuit het geloof dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf dat ik inferieur ben tegenover mijn ouders<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in 'competitiedrang' en 'vechten voor overleving' met andere mensen waarin ik mezelf vergelijk met andere mensen vanuit het verlangen om 'beter' te zijn in de ogen van 'de leidersfiguur', als hoe ik vroeger mijn ouders zag, als hoe ik mezelf heb laten programmeren door mijn ouders, in en als het geloof dat ik een inferieur wezen ben<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet elk levend wezen te overwegen in mijn verlangen om te overleven en competitiedrang en ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan werkelijk zo arrogant en egoistisch te zijn in het geloven en veronderstellen dat mijn leven en mijn overleving werkelijk het allerallerbelangrijkste is dat er bestaat in de wereld, zonder ooit mijn ogen te openen en te beseffen dat ik niet het enige wezen ben dat bestaat, er is nog een wereld vol wezens, die bestaan net als ik<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een ander niet te behandelen en te zien als hoe ik gezien en behandeld zou willen worden, namelijk als een levend wezen dat het waard is om te bestaan, en daarom een werkelijkheid te hebben toegestaan te bestaan van mensen als egoistische wezens die elk individueel in hun 'instinct' als 'oncontroleerbare drang' om te overleven zitten en daarom elkaar verschrikkelijke dingen aandoen, allemaal in de naam van 'instinct' als 'persoonlijke overleving' als egoisme als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, niet beseffend wat ik eigenlijk aan het creeren was, namelijk deze hele werkelijkheid als hoe ze op dit moment bestaat<br /><br /><br /><br /><br />tot hier en niet verder:<br /><br /><br />ik aanvaard mezelf niet als competitiedrang en vechten voor overleving als instinct als een geautomatiseerd systeem dat zogezegd 'ongecontroleerd' is<br />ik aanvaard mezelf als absolute zelf controle als het leven dat ik ben HIER in en als absolute zelf zekerheid in elke ademhaling, in elk moment, constant, niet beinvloedbaard en beweegbaar door zoiets als een gedachte, gevoel of emotie<br />ik ben zelf beweging als het bestaan van mezelf als de onvoorwaardelijkheid als ademhaling<br /><br />ik besef, realiseer en aanvaard mezelf als één en gelijk met elk levend wezen in en als eenheid en gelijkheid met het leven in mezelf als wie ik werkelijk ben<br />ik sta mezelf niet toe te strijden/competeren met andere wezens/mensen vanuit verlangen naar overleving want ik besef dat verlangen naar overleving niet is wie ik werkelijk ben<br /><br />ik realiseer en aanvaard mezelf als onvoorwaardelijk HIER in en als onvoorwaardelijke eenheid en gelijkheid waarin ik elk wezen als mezelf overweeg en aanvaard en waarin ik besef dat ik al het leven ben dat bestaat en niet zomaar een klein afgescheiden deeltje als een systeem als 'maar een mens' als de ervaring van inferioriteit<br /><br />ik besef dat ik niet inferieur/inferioriteit ben, en ik laat mezelf niet bepalen en sturen door de ervaring van inferioriteit, ik besef dat inferioriteit maar een gekopieerd/aangeleerd geloofsysteem is dat niet is wie ik werkelijk ben als wezen<br /><br />ik neem verantwoordelijkheid voor mezelf als het bestaan zelf als HIER als ademhaling als eenheid en gelijkheid als wie ik werkelijk ben<br /><br />ik ben vrijheid van expressie en ik gun mezelf de vrijheid om mezelf uit te drukken als het leven zelf, als ongedefinieerd en onbepaald, als het leven zelf en niet de angst om te sterven en dus niet een systeem van 'overleven'<br /><br />ik besef dat ik als het leven zelf als wie ik werkelijk ben niet moet overleven want ik ben al wat bestaat, ik sta één en gelijk met de dood en met het leven als allen één als wie ik ben HIER als ongedefinieerdheid<br /><br />ik stop de waanzin van deze werkelijkheid van de mensheid als egoistische wezens als instinct als de waanzin van instinct als verlangen naar persoonlijke overleving dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf, want ik besef dat dit niet aanvaardbaar is als een werkelijkheid om in geboren te wordenKim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-88188002639673648372011-10-21T14:36:00.000-07:002011-10-21T16:51:08.943-07:00krabben, bijten en pitsen als fysieke expressie van zelf beoordelingik heb altijd veel aan mijn huid gekrabt, gepitst en gebeten (gebeten op mijn lip dus). Ik krab bijvoorbeeld veel in mijn haar, de schilfertjes loskrabben, of alle onregelmatigheden aan mijn huid, alle puistjes en kortstjes krab ik vaak weg, en puistjes pits ik uit. ik heb ook lange tijd puistjes gehad op mijn huid omdat ik er zoveel aan krabte.<br /><br />Wat ik heb gerealiseerd in het proces van zelf vergeving, waarin ik mij bewust werd van wat ik eigenlijk doe, van wie ik ben tegenover mezelf als mijn lichaam, is dat krabben, pitsen en bijten niet enkel een fysieke aanval is op mijn lichaam, het is de veruiterlijking/uiterlijke expressie van mijn innerlijke zelf beoordeling in en als mijn gedachten, waarin ik mijn uiterlijke expressie continu aan het beoordelen ben, door mezelf te zien in en als afscheiding van mezelf, zogezegd door de ogen van andere mensen, als hoe zij mij zouden beoordelen. En dat is een aanval op mezelf binnenin mezelf, omdat ik mezelf niet gewoon aanvaard als hoe/wie ik ben hier als zelf expressie. ik limiteer mezelf, zet mezelf in een gevangenis, door mezelf te beoordelen.<br /><br />En dat is hoe ik mij altijd al ervaren heb, alsof ik in een gevangenis zit, gevangen in mijn gedachten, in beoordelingen, als 'wat andere mensen (zogezegd) van mij denken/vinden in en als hun gedachten/beoordelingen', waardoor ik mij zeer 'gespannen' voelde rond andere mensen, vooral mensen die niet mijn familie en vrienden waren, omwille van die 'eerste indruk' die ik zou maken op mensen, als wat ik geleerd heb van mijn vader, dat het belangrijk is om 'een goede indruk te maken op mensen', waarin ik enorme angst had om afgewezen te worden, 'negatief' beoordeeld te worden.<br /><br />Ik doe het eigenlijk de hele tijd, krabben aan mijn huid, op mijn hoofd voornamelijk, als een automatisme, waarin ik mij steeds weer HIER moet brengen omdat ik telkens besef dat ik weer ben 'weggedreven' in en als mijn gedachten waarin ik mezelf continu zit te beoordelen omdat waar ik over het algemeen aan denk is wat andere mensen van mij denken, en ik fantaseer bijvoorbeeld vaak dat ik vanalles zal doen/zeggen in de toekomst en dat beeld ik mij in vanuit wat ik denk dat andere mensen van mij zouden vinden. Het is een onbewuste, automatische 'gedachtenstroom' geworden in mezelf waar ik mij nooit gewaar van ben geweest omdat ik mezelf altijd maar heb aanvaard als 'het bewustzijn' als gedachten, gevoelens en emoties. Ik geloofde dat dit was wie ik 'nu eenmaal ben'.<br /><br />Via het proces van zelf vergeving heb ik mezelf kunnen bevrijden/verlossen van deze illusie, van de idee dat gedachten, gevoelens en emoties is wie ik werkelijk ben, door mezelf te realiseren als het systeem dat ik eigenlijk ben, dat ik altijd geweest ben, een systeem als systematische/automatische gedachten, gedragingen en reacties. nu, wanneer ik merk dat ik aan het krabben ben, stop ik mezelf in en als het besef dat dit niet is wie ik werkelijk ben, het is het automatische systeem dat ik mezelf heb toegestaan te worden waarin alles wat ik doe letterlijk automatisch verloopt zonder enig gewaarzijn.<br /><br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf als het fysieke lichaam te pijnigen door te krabben, te bijten en te pitsen als de uiterlijke expressie van zelf misbruik als het zelf misbruik dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als zelf beoordelingen<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de uiterlijke fysieke expressie van pitsen, bijten en krabben op mijn huid te gebruiken als een soort van 'ondersteuningspunt' waarop mijn gedachten als 'mentale zelf misbruik' als zelf beoordelingen in en als de persoonlijkheid/het ego dat ik mezelf heb toegestaan te worden, steunen, waarin ik mijn lichaam gebruik als bepaalde geautomatiseerde handelingen, om het systeem van gedachten, gevoelens en emoties in mezelf te 'triggeren' en te voeden<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet één en gelijk te staan met mijn fysieke lichaam, door het lichaam te gebruiken om het bewustzijnssysteem als gedachten gevoelens en emoties als energie als het ego, te voeden, waarin ik letterlijk het fysieke lichaam als een parasiet gebruik om als een energetische 'entiteit' te kunnen bestaan, alsof ik als entiteit als ego als energie beter/superieur ben aan de fysieke realiteit, die ik gebruik om mezelf als energie te voeden, als wat ik ook heb toegestaan in en als de mensheid en de menselijke realiteit waarin ik als 'de mensheid' de fysieke realiteit als de aarde als natuur en dieren en het fysieke lichaam misbruik en leegzuig als de parasiet als ego als energie die ik mezelf heb toegestaan te worden<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in en als het misbruik van het fysieke lichaam door mezelf toe te staan te participeren in en als zelf misbruik binnenin mezelf als de energie van 'zelf misbruik' als zelf beoordelingen in en als gedachten<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in en als de energie van zelf misbruik in en als het geloof dat dat is wie ik werkelijk ben als mens in de menselijke realiteit, zonder te beseffen dat het maar is wie ik mezelf heb toegestaan te worden als een cumulatieve opbouwing van automatische gepreprogrameerde reacties op mijn omgeving vanaf ik geboren ben, van waaruit ik dan mijn 'identiteit' en 'persoonlijkheid' gecreerd heb, zonder mij zelfs bewust te zijn van hoe en waarom ik mezelf op deze manier gecreerd heb, door mij zomaar neer te leggen bij het geloof dat ik een persoonlijkheid ben als een houding die ik van mijn ouders heb gekopieerd, die zichzelf ook hebben toegestaan te bestaan als een persoonlijkheid<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de energie van zelf misbruik als een geautomatiseerde reactie in mezelf op automatische gedachten van zelf beoordeling, waar ik mezelf mee heb geidentificeerd<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten sturen, dirigeren en leiden en bepalen door de energie van zelf misbruik die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf af te scheiden van die energie en door te geloven dat het is wie ik ben, in de plaats van te beseffen dat het een automatisch, gepreprogrammeerd systeem is waar ik mijn macht aan heb afgegeven, door niet één en gelijk te staan met al wat bestaat in deze werkelijkheid<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met 'zelf beoordelingen' in en als mijn gedachten door mezelf te hebben afgescheiden van mijn gedachten, door niet te beseffen dat gedachten, gevoelens en emoties iets zijn dat ik heb gekopieerd van mijn ouders en mijn omgeving als 'andere mensen' en dat het absoluut niet is wie ik werkelijk ben, het is letterlijk een systeem dat al ge-predestineerd was voor mijn geboorte in deze werkelijkheid, als volledig bepaald door mijn opvoeding<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat het systeem van gedachten, gevoelens en emoties een voorspelbaar systeem is als een ontwerp waar ieder mens in geboren wordt, waarin elk mens schijnbaar 'anders' en 'verschillend' is door een verschillende 'opvoeding'/'levenservaring' te krijgen, maar de basis als gedachten, gevoelens en emoties als automatische ge-predestineerde reacties is hetzelfde voor elk mens<br /><br />dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd te beseffen dat als ik in een andere situatie geboren zou zijn, ik dan ook compleet anders zou zijn, ik zou mezelf compleet anders ervaren, ik zou een ander persoon als 'persoonlijkheid' zijn, omdat alles wat ik van mezelf ken en ervaar, is enkel het bewustzijnssysteem als gedachten, gevoelens en emoties als wat mijn 'persoonlijkheid' als wie ik geloof dat ik ben opmaakt, zoals dat voor ieder mens het geval is, gedachten, gevoelens en emoties als reacties op 'uiterlijke' situaties en omstandigheden, met andere woorden, mijn persoonlijkheid en persoonlijkheid in het algemeen is niets dan een gevolg/resultaat van mijn omgeving, van omstandigheden en situaties die zich hebben voorgedaan in mijn leven waarop ik mezelf heb toegestaan te reageren vanuit dit voorgeprogrammeerd systeem<br /><br />dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in en als het ego als persoonlijkheid als gedachten, gevoelens en emoties in en als en vanuit het geloof/gevoel dat ik 'speciaal' ben, en daardoor nooit te beseffen dat ik in essentie net hetzelfde ben als elk levend wezen, en het enige dat mij schijnbaar 'verschillend' of 'speciaal' maakt is mijn 'ontwerp' waarin ik geboren ben in deze wereld, het leven dat al voorontworpen was voor mezelf, waarin ik als persoonlijkheid volledig gecreerd/bepaald zou worden door omstandigheden waarop ik vanuit een voorontworpen systeem als 'de menselijke geest' zou reageren op een voorontworpen manier, met andere woorden er is niets aan mezelf dat 'speciaal' is, speciaal is net de illusie van het ego, dat enkel bestaat in mezelf om ervoor te zorgen dat ik nooit de werkelijkheid van mezelf besef/zie<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat mijn 'persoonlijke ervaring' van de werkelijkheid in en als en vanuit mijn gedachten, gevoelens en emoties als 'mijn persoonlijke energetische 'signatuur'', mij speciaal maakt, in de plaats van te beseffen dat mijn zogezegde 'persoonlijke energetische signatuur' compleet voorbepaald/voorontworpen was als specifieke omstandigheden/situaties en gebeurtenissen waarop ik mezelf heb toegestaan te reageren vanuit een voorgeprogrammeerd systeem als gedachten, gevoelens en emoties<br /><br /><br /><br />tot hier en niet verder:<br /><br />ik sta mezelf niet toe mezelf uit te drukken in en als een systematisch automatisch systeem als voorgeprogrammeerde reacties als gedachten, gevoelens en emoties, want ik besef dat dit niet werkelijke zelf expressie is als wie ik werkelijk ben<br /><br />ik realiseer mezelf als hier als het leven zelf, als absolute zelf expressie, als onvoorbereid, als absolute spontaniteit, als vrijheid als het moment zelf als puurheid en onvoorwaardelijkheid<br /><br />ik sta mezelf niet toe te participeren in en als de gedachten van zelf beoordeling en in en als de fysieke uitdrukking van het systeem van zelf beoordeling als gedachten gevoelens en emoties als het ego<br /><br />ik sta mezelf toe te staan en te bestaan en mezelf uit te drukken in en als éénheid en gelijkheid met het fysieke lichaam in en als zelf respect<br />want ik besef dat zelf beoordelingen als gedachten, maar woorden zijn, en woorden zijn op zich onschuldig, ik sta en besta in en als eenheid en gelijkheid met woorden als de onschuldige expressie van het leven zelf<br /><br />als en wanneer ik merk dat ik mezelf beoordeel, en dat ik krab, pits of bijt aan mijn lichaam als de uiterlijke expressie van zelf misbruik als ondersteuning voor de innerlijke energie van zelf misbruik als zelf beoordeling, dan stop ik mezelf, ik adem en realiseer mezelf als hier in en als het besef dat zelf misbruik als zelf beoordeling niet is wie ik werkelijk ben<br /><br />ik neem verantwoordelijkheid voor mezelf als de ervaring van mezelf in en als de werkelijkheid en ik sta op in en als complete zelf verantwoordelijkheid en ik druk mezelf uit in en als zelf verantwoordelijkheid als het besef 'ik ben HIER', 'ik ben' 'ik besta' 'ik adem' 'ik ben ademhaling'<br /><br />ik sta mezelf niet toe mezelf te laten bepalen, beinvloeden en sturen door angst van beoordelingen want ik besef mijn verantwoordelijkheid tegenover het bestaan van beoordelingen als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf te hebben toegestaan te participeren in en als het systeem als gedachten, gevoelens en emoties door mezelf te hebben afgescheiden van mezelf en dus geen verantwoordelijkheid te nemen voor al wat bestaat in en als eenheid en gelijkheid<br /><br />ik ben zelf directie, en ik stuur, dirigeer, leidt, begeleidt en bepaal mezelf in en als elk moment onvoorwaardelijk hier, in en als complete zelf verantwoordelijkheidKim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-29058689367818185662011-10-21T09:17:00.000-07:002011-10-21T09:21:01.299-07:00België en een 'equal money' - systeem<!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:hyphenationzone>21</w:HyphenationZone> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>NL</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standaardtabel; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal">Er zal veel weerstand zijn tegen een equal money system in België, omdat wij hier een houding hebben van ‘wij hebben een goed systeem, wij hebben geluk dat we in dit systeem leven, waarin er voor ieder mens min of meer goed gezorgd wordt’, dus we hebben niets te ‘klagen’, dus er moet niets veranderen, we moeten gewoon onze mond houden over wat er al dan niet bestaat in ‘de wereld’ en we hebben het recht niet om ook maar een ‘verandering van het systeem’ te suggereren want in vergelijking met wat er voor de rest bestaat in andere landen, zijn wij ‘lucky bastards’, we mogen van geluk spreken, want in vergelijking met de meeste andere landen is ons systeem perfect.</p> <p class="MsoNormal">Dit is de ‘preek’ die ons wordt aangeleerd in België, ik geloof dat elk kind dat in België leeft het wel al gehoord zal hebben, namelijk de preek van ‘ge moogt van geluk spreken dat ge hier in België leeft, voor hetzelfde geld zat ge in Afrika en daar hebben ze niets’, wat zoveel betekent als ‘stel het systeem niet in vraag, dat zou respectloos zijn tegenover het systeem van België dat toch zo goed voor je zorgt’. In België leven, is een schuldgevoel ervaren tegenover ‘het systeem van België’, want ‘het is toch zo een goed systeem’, en ‘ge moogt van geluk spreken’ .</p> <p class="MsoNormal">Wat wil zeggen dat wij belgen ons blijkbaar gewillig neerleggen bij de status quo van deze wereld, omdat we liever ‘van geluk spreken’ door het systeem niet in vraag te stellen en gewoon te ‘genieten’ van het rijke, zorgende, perfecte Belgische systeem, terwijl de rest van de wereld het moet doen met heel wat minder. Wij houden ons hoofd laag in de hoop dat ons systeem nog lang moge zorgen voor ons, en nog lang ‘perfect’ moge zijn voor ons, en wat er met de rest van de wereld gebeurt zal ons worst wezen. In de statement/preek die de kinderen in België wordt meegegeven schuilt een enorm egoïsme, waarin een onderdanigheid aan het systeem wordt geïmpliceerd, ‘pas je gewoon aan’ ‘houdt je laag’ ‘doe gewoon mee’ zodat ons ‘perfecte systeem’ niet zal veranderen, zodat we niet als de rest van de wereld worden. </p> <p class="MsoNormal">Dus, wat is er nodig opdat België zal luisteren en een ‘equal money'-systeem zal overwegen, opdat Belgen ‘verandering’ zullen overwegen?</p> <p class="MsoNormal">Wat nodig is is een ‘wake up call’ voor België opdat we beseffen dat we deel uitmaken van deze wereld, het breken/vallen van ons schijnbaar ‘perfecte’ systeem, wat al aan het gebeuren is, als de financiële/economische crisis die de hele wereld nu overspoelt. We zullen beseffen dat we maar een deel uitmaken van deze hele wereld, een wereld die absoluut niet perfect is, een wereld van systemen die wij mensen gecreëerd hebben, die absoluut niet om ons geven, een systeem van geld dat niet geeft om het leven dat wij werkelijk zijn.</p> <p class="MsoNormal">We zullen beseffen dat verandering nodig is, en liefst zo snel mogelijk.</p> <p class="MsoNormal">En ware, waardige, blijvende, echte verandering zal er komen in de vorm van het ‘equal money’ systeem, een systeem dat onvoorwaardelijk voor ons zal zorgen, waarin wij ons als ‘Belgen’/’België’ niet moeten afscheiden en ‘laag houden’, maar waarin we ‘wereldburgers’ worden, één en gelijk aan elk wezen dat bestaat, en dat het recht heeft om, net als ons, een leven in waardigheid te leiden.</p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Kom een kijkje nemen op: <a href="http://www.equalmoney.org/">www.equalmoney.org</a> voor meer informatie over het ‘equal money’ - systeem</p>Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-73740709992281860732011-10-21T04:13:00.000-07:002011-10-21T04:50:00.164-07:00Depressiviteit, het gevoel van ‘leegte’ en levensvragen<!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:trackmoves/> <w:trackformatting/> <w:hyphenationzone>21</w:HyphenationZone> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:donotpromoteqf/> <w:lidthemeother>NL</w:LidThemeOther> <w:lidthemeasian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:lidthemecomplexscript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> <w:splitpgbreakandparamark/> <w:dontvertaligncellwithsp/> <w:dontbreakconstrainedforcedtables/> <w:dontvertalignintxbx/> <w:word11kerningpairs/> <w:cachedcolbalance/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathpr> <m:mathfont val="Cambria Math"> <m:brkbin val="before"> <m:brkbinsub val="--"> <m:smallfrac val="off"> <m:dispdef/> <m:lmargin val="0"> <m:rmargin val="0"> <m:defjc val="centerGroup"> <m:wrapindent val="1440"> <m:intlim val="subSup"> <m:narylim val="undOvr"> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" defunhidewhenused="true" defsemihidden="true" defqformat="false" defpriority="99" latentstylecount="267"> <w:lsdexception locked="false" priority="0" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Normal"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="heading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="9" qformat="true" name="heading 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 7"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 8"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" name="toc 9"> <w:lsdexception locked="false" priority="35" qformat="true" name="caption"> <w:lsdexception locked="false" priority="10" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" name="Default Paragraph Font"> <w:lsdexception locked="false" priority="11" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtitle"> <w:lsdexception locked="false" priority="22" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Strong"> <w:lsdexception locked="false" priority="20" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="59" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Table Grid"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Placeholder Text"> <w:lsdexception locked="false" priority="1" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="No Spacing"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" unhidewhenused="false" name="Revision"> <w:lsdexception locked="false" priority="34" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="List Paragraph"> <w:lsdexception locked="false" priority="29" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="30" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Quote"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 1"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 2"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 3"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 4"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 5"> <w:lsdexception locked="false" priority="60" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="61" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="62" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Light Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="63" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="64" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Shading 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="65" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="66" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium List 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="67" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 1 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="68" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 2 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="69" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Medium Grid 3 Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="70" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Dark List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="71" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Shading Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="72" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful List Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="73" semihidden="false" unhidewhenused="false" name="Colorful Grid Accent 6"> <w:lsdexception locked="false" priority="19" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="21" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Emphasis"> <w:lsdexception locked="false" priority="31" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Subtle Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="32" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Intense Reference"> <w:lsdexception locked="false" priority="33" semihidden="false" unhidewhenused="false" qformat="true" name="Book Title"> <w:lsdexception locked="false" priority="37" name="Bibliography"> <w:lsdexception locked="false" priority="39" qformat="true" name="TOC Heading"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:Standaardtabel; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-priority:99; mso-style-qformat:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin-top:0cm; mso-para-margin-right:0cm; mso-para-margin-bottom:10.0pt; mso-para-margin-left:0cm; line-height:115%; mso-pagination:widow-orphan; font-size:11.0pt; font-family:"Calibri","sans-serif"; mso-ascii-font-family:Calibri; mso-ascii-theme-font:minor-latin; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-theme-font:minor-fareast; mso-hansi-font-family:Calibri; mso-hansi-theme-font:minor-latin;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal"><br /></p> <p class="MsoNormal">Veel mensen worden depressief naar het eind van hun leven toe, of ergens in het midden, wanneer ze terugkijken op al die dingen die ze gedaan hebben in hun leven, al die beslissingen die ze genomen hebben, al wat ze hebben opgebouwd dat zo belangrijk leek in het moment, maar dat nu enkel een leeg gevoel achterlaat. Omwille van die ‘onbewuste’/’onderhuidse’ vraag ‘is het werkelijk belangrijk geweest? Wat betekent het eigenlijk echt?’</p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal">Hoe komt het toch dat wij zoveel dingen doen de hele tijd, we zijn zo gehaast in het ‘opbouwen van ons leven’, in het ‘alles gedaan krijgen’, de hele tijd bezig met van alles en nog wat: gezin – hobby’s – uitgaan – verjaardagsfeesten – huis bouwen – werken, werken en nog eens werken – geëngageerd zijn in verenigingen – promotie maken – kinderen maken – kennis vergaren/bijleren/wijzer worden – kinderen opvoeden – grootouders worden - …<span style="mso-spacerun:yes"> </span>alsof we aan één of ander groots en belangrijk project aan het werken zijn dat koste wat kost ‘afgewerkt’ moet worden<span style="mso-spacerun:yes"> </span>en waar ons hele leven aan gespendeerd moet worden,</p> <p class="MsoNormal">Om dan uiteindelijk ‘terug te kijken’ op alles met een gevoel van vertwijfeling, spijt, angst, teleurstelling, depressie, enzovoort en met een ‘knagend’ gevoel dat het allemaal misschien toch niet zo verschrikkelijk belangrijk was als hoe het aanvoelde in het moment?</p> <p class="MsoNormal">De reden is dat we ons graag ‘belangrijk’ voelen, we hebben graag het gevoel dat we belangrijke dingen doen/zeggen, en dat het leven dat we aan het ‘opbouwen’ zijn en alles dat we doen/verwezenlijken, werkelijk enorm speciaal en belangrijk is. Maar als je jezelf bekijkt in en als de eigenlijke werkelijkheid, namelijk in de wereld van biljoenen wezens die elk op zich ook geloven dat ze oh zo belangrijk zijn, dan moet je tot de conclusie komen dat alles wat je gedaan hebt in je leven nooit echt iets betekend heeft.</p> <p class="MsoNormal">Want: wat is eigenlijk echt belangrijk? Wat in deze wereld dat je kan doen, zal ooit echt belangrijk geweest zijn, en iets uitgemaakt hebben?</p> <p class="MsoNormal">Kijkend naar deze wereld, waarin er zoveel misbruik en verschrikkelijke dingen gebeuren, is het geen wonder dat als ‘ik’ mijn leven leid alsof ik daar niets mee te maken heb, mij alleen maar bezig te houden met ‘mijn eigen persoonlijke spirituele zoektocht naar persoonlijk geluk en vreugde en vrede’, dat ik uiteindelijk leeg en vertwijfeld achterblijf, beseffend dat ik nooit werkelijk echt iets gedaan heb en dat ik in feite mezelf/mijn leven verspild heb aan egoisme, waardoor/waarin ik een wereld toestond te bestaan waarin zoveel wezens misbruikt worden zonder dat ik er ooit iets aan gedaan heb. Ik heb nooit opgestaan in en als het besef dat deze wereld van mensen als misbruik het eigenlijk niet waard is om ‘een leven in op te bouwen’, het is onaanvaardbaar te geloven dat ‘geluk’ en ‘liefde’ en ‘vreugde’ en ‘vrede’ bestaat in een wereld zoals deze die net het tegendeel laat zien, en het is onaanvaardbaar enkel voor mezelf persoonlijk op zoek te gaan voor mijn eigen privé-ervaring van geluk, vrede en liefde, wetende dat de rest van het bestaan crepeert.</p> <p class="MsoNormal">Ook al wil ik het niet aanvaarden/beseffen van mezelf, maar dit is egoïsme, en het is de reden van alle depressiviteit/vertwijfeling/teleurstelling/spijt/schuld/… die in mezelf bestaat, de reden waarom zoveel mensen op zoek gaan naar ‘de spirituele ervaring’ als een vlucht van deze ‘negatieve’ gevoelens die allemaal afkomstig zijn van mijn egoïsme. Spiritualiteit is dan, in de plaats van mijn egoisme te stoppen en op te staan in en als wat het beste is voor allen als één als gelijk, de onderdrukking van deze negativiteit die in feite de waarheid/werkelijkheid van mezelf als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden laat zien.</p> <p class="MsoNormal">Dus, de reden dat zoveel mensen, naarmate ze ouder worden en een heel leven hebben opgebouwd, kinderen hebben gekregen, en hebben geparticipeerd in al de zaken die hen het gevoel/idee/geloof gaven dat ze speciaal en belangrijk zijn, zich plots gaan bezig houden met ‘spiritualiteit’ als één of andere ‘zoektocht naar innerlijke vrede, vreugde en liefde’ is omdat ze de waarheid van zichzelf en de waarheid van hun leven als egoisme niet aankunnen, en er daarom voor kiezen om die waarheid die pijnlijk aan het knagen is in de vorm van gevoelens van ‘leegte’, ‘twijfel’, ‘depressiviteit’ en ‘spijt’ te onderdrukken/ontkennen en met andere woorden nog dieper te duiken/zinken in het ego als egoïsme als de afscheiding van mezelf van de rest van de wereld, waarin enkel mijn ervaring van mezelf in en als deze werkelijkheid telt, ‘zolang ik mij maar goed/vrolijk/liefdevol/verzadigd/bevredigd/positief’ voel.</p> <p class="MsoNormal"><span style="mso-spacerun:yes"> </span>En dat hele gedoe van dan die zogezegde ‘liefde, vreugde en positiefheid’ <span style="mso-spacerun:yes"> </span>te gaan ‘uitstralen’ naar de rest van de wereld, als één of andere ‘nobele daad’ wat schijnbaar ‘de spirituele mensen’ in deze wereld afschildert als ‘superieur’ en ‘beter’ dan de rest van de wereld , is niets dan een rechtvaardiging van hun egoïsme, een leugen, een excuus om ervoor te zorgen dat ze zelf niet eens doorhebben dat alles wat ze aan het doen zijn, net zoals altijd, alleen maar voor zichzelf is en niemand anders, het is niets dan weer maar eens<span style="mso-spacerun:yes"> </span>een expressie van zelf-bevrediging in een realiteit die schreeuwt om verlossing, maar niet gehoord wordt.</p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal">Wil je werkelijk van alle 'negatiefheid' verlost geraken, vlucht dan niet in 'positiefheid' maar wees je eigen 'verlosser', vergeef jezelf.</p><p class="MsoNormal">Meer info op:</p><p class="MsoNormal"><a href="http://www.desteni.co.za/">www.desteni.co.za</a></p><p class="MsoNormal">voor praktische ondersteuning in het process van 'zelf verlossing':</p><p class="MsoNormal"><a href="http://www.desteniiprocess.com/">www.desteniiprocess.com</a><br /></p> <p class="MsoNormal"> </p> <p class="MsoNormal"> </p>Kim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-66309878958825317342011-10-20T09:02:00.000-07:002011-10-20T13:28:54.958-07:00technieken om geen verantwoordelijkheid te (hoeven) nemen voor mezelfwaarom/hoe heb ik nooit verantwoordelijkheid genomen voor mijn ervaring van mezelf in en als de werkelijkheid?<br />Waarom/hoe heb ik mij nooit beseft dat ik verantwoordelijk ben voor letterlijk al mijn ervaringen?<br /><br />Ik heb allemaal technieken/manieren gecreerd voor mezelf in en als mijn geest/bewustzijn om ervoor te zorgen dat ik nooit geconfronteerd zou worden met het feit dat ik verantwoordelijk ben voor mezelf in deze wereld als hoe ik mezelf ervaar, technieken die uiteindelijk neerkomen op hetzelfde, namelijk: het beschuldigen van een ander voor hoe ik mezelf ervaar, de vinger wijzen naar een ander, door 'de ander' te beoordelen/beschuldigen als 'slecht' en 'fout' en 'gemeen'.<br /><br />Hetgeen trouwens een techniek is die wij mensen op grote schaal uitoefenen door bijvoorbeeld 'criminelen' te hebben gecreerd, 'gecreerd' in de zin van dat wij 'criminelen' beoordelen als 'crimineel' en 'slecht' en 'het kwaad' en 'fout' en 'stout', zodat wij ons, in vergelijking met hen 'goed' kunnen voelen. En op die manier kunnen we ons steeds goed voelen over onszelf, alsof wij de engeltjes van de wereld zijn, en al die mensen die iets 'stout' gedaan hebben, de criminelen, dat zijn de 'duivels' van de wereld.<br /><br />Het eigenaardige aan deze 'techniek' is echter dat ze alleen 'werkt' als die mensen die wij beoordelen als 'slechterikken' en 'criminelen', zich zelf ook slecht voelen en schuldig voelen over zichzelf en spijt hebben van wat ze hebben gedaan, als zij zichzelf ook zien als 'de slechterikken' en daar zorgen wij voor door hen bijvoorbeeld op te sluiten, en via rechtzaken, waarin die persoon 'openlijk' beschuldigd en beoordeeld/veroordeeld wordt, door hen te 'straffen'. Want waarom bestaat het strafsysteem behalve om ervoor te zorgen dat een wezen zich slecht voelt over iets wat hij/zij gedaan heeft.<br /><br />Dat is ook bijvoorbeeld hoe ouders hun kinderen conditioneren om ervoor te zorgen dat die kinderen alleen maar dingen doen/zeggen waar de ouders zich goed bij voelen, door hen dus te straffen zodat ze zich slecht voelen en datgene waar ze zich slecht bij voelen nooit meer gaan doen<br /><br />Hoe ik dit concreet zelf in mijn leven heb toegepast is door bijvoorbeeld de 'slachtoffer rol' te spelen, waarin ik, wanneer ik mij slecht voel over iets wat iemand gedaan of gezegd heeft en wanneer ik mij beledigd of gekwetst voel, mij ga gedragen als 'het geslagen kind' op een vrij 'zielige' en 'meelijwekkende' manier, zodat 'de ander' zich slecht/schuldig zou voelen over wat hij/zij heeft gezegd/gedaan, en op die manier kan ik mij ook weer goed voelen over mezelf, omdat ik hierin de ander kan beschuldigen/aanwijzen als 'de slechterik' namelijk 'degene die mij heeft gekwetst' en mezelf als 'de goeie' als degene die 'ocharme' maar het slachtoffer is, want ook in de samenleving wordt 'het slachtoffer' altijd per definitie gezien als 'goed'.<br /><br />En deze techniek werkt voor mij ook enkel wanneer 'de ander' zich ook daadwerkelijk slecht voelt over wat hij/zij heeft gezegd/gedaan tegenover mij waar ik mij gekwetst bij voelde, dus ik voel mij vaak kwaad en gefrustreerd wanneer ik merk dat mijn 'techniek' niet werkt, wanneer ik als het ego als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden, niet krijg wat ik wil. Ik was bijvoorbeeld in een relatie met iemand die eigenlijk net hetzelfde leek te doen als ik, namelijk mij beschuldigen voor alles dat er 'misliep' of elke keer hij zich 'slecht' voelde of niet kreeg wat hij wilde, ik voelde mij vaak kwaad/woedend op hem omdat ik net wilde dat hij zich slecht voelde wanneer er een conflict was in de relatie, ik wilde 'het geslagen kind' kunnen spelen en mij gewoon goed voelen over mezelf door hem een schuldgevoel te geven door mezelf voor te doen als 'maar het slachtoffer van de situatie'.<br /><br />Ik heb ook nooit beseft dat de enige reden dat ik zo hevig met woede reageerde op hem, elke keer hij mij beschuldigde van iets door mij af te schilderen als 'een bitch', dus als 'een slecht persoon', was omdat ik iets in hem zag dat ook in mezelf bestond maar wat ik niet wilde aanvaarden van mezelf, omdat ik dus geen verantwoordelijkheid wilde nemen voor mijn leven en de situatie waarin ik mezelf bevond.<br />Ik heb hem dus lange tijd gezien en beoordeeld als 'de slechterik' en 'de egoïst' en 'respectloos' en 'een misbruiker' en nog allemaal 'slechte' beoordelingen waarin hij dus 'de crimineel' was en ik, ocharme, het slachtoffer, steeds reagerend met woede en verachting wanneer ik merkte dat hij hetzelfde deed met mij omdat ik zo gefrustreerd was over het feit dat hij zich niet slecht/schuldig leek te voelen, en omdat daardoor mijn 'techniek' niet lukte en ik mij dus ook niet goed kon voelen over mezelf.<br /><br />Dat is ook een techniek/construct dat te maken heeft met het geloof dat 'ik ben wie/wat andere mensen denken dat ik ben', en ik, vanuit en als het ego dat ik mezelf heb toegestaan te worden, wil kunnen geloven/denken dat ik een 'goed' persoon ben zodat ik mij 'goed' kan voelen over mezelf, maar dat lukt dan enkel wanneer mensen mij ook zien als een 'goed' persoon. Dus zolang hij mij niet zag als 'het slachtoffer' (=goed) en zichzelf als 'de schuldige'/'de dader' (=slecht) in conflictsituaties in onze relatie, kon ik mij dus ook niet goed voelen over mezelf, vandaar de frustratie en woede in mezelf tegenover hem, als gewoon de expressie van het ego dat niet krijgt wat het wil, het ego dat gewoonweg geen verantwoordelijkheid wil nemen voor de situaties waarin het zich bevind door anderen te willen beschuldigen (=een zondebok zoeken).<br /><br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het ego als bewustzijnssysteem te worden als rechtvaardigingen en exuses als technieken om ervoor te zorgen dat ik nooit geconfronteerd wordt en zal worden met wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden als de waarheid van mezelf en de werkelijkheid<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij goed te willen voelen over mezelf in en als het geloof en de zelf-definitie dat ik een 'goed' persoon ben omdat ik eigenlijk 'blind' wil zijn voor de waarheid in mezelf, waarin ik eender wat zal doen om ervoor te zorgen dat ik mij goed voel over mezelf en dat ik kan blijven verder bestaan in de zelf gecreerde illusie van 'goedheid'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in de emotionele reactie/het emotionele, energetische 'spel' van wraak, waarin ik een ander wil kwetsen wanneer ik mij gekwetst/beledigd voel omdat ik mezelf heb toegestaan geen verantwoordelijkheid te willen nemen en mijn verantwoordelijkheid tegenover mijn ervaring in en als de werkelijkheid niet te willen beseffen, waardoor ik andere mensen beschuldig/beoordeel/veroordeel om verder te kunnen bestaan in en als de illusie dat ik 'goed' ben en anderen 'slecht'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik gevangenissen en 'criminelen' en rechtbanken heb toegestaan te bestaan in de wereld door mezelf te hebben toegestaan te participeren in het beoordelen/beschuldigen/veroordelen van andere mensen in mezelf en het verlangen om hen te kwetsen en hen een schuldgevoel te geven uit 'wraak' omdat ik mij gekwetst voel en omdat ik mezelf heb toegestaan geen verantwoordelijkheid te willen nemen voor de ervaring van mezelf in en als de werkelijkheid, waarin ik dus liever andere mensen als zondebok gebruik om hen te kunnen beoordelen als 'de slechterikken' en 'de schuldigen/verantwoordelijken voor de negatieve ervaring van mezelf in en als de werkelijkheid' zodat ik mezelf kan zien en voelen als 'de goede'<br /><br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd in een 'sprookjeswereld' als een illusie te bestaan van gevoelens en gedachten gebaseerd op het geloof dat ik goed ben, en dat de werkelijkheid goed is, in de plaats van te kijken naar de eigenlijke werkelijkheid als wat werkelijk HIER bestaat in en als de menselijke realiteit als misbruik en absolute respectloosheid voor al wat bestaat, en dus te beseffen dat 'goedheid' en 'positiefheid' niet bestaat en maar 'sprookjes - ideeën' zijn, bedoeld om de waarheid van mezelf als mens in en als de menselijke werkelijkheid te bedekken<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd nog maar te overwegen van te geloven dat andere mensen verantwoordelijk zijn voor hoe ik mij voel, door nooit naar/in mezelf te kijken, mezelf als de bron/oorsprong/reden van al wat bestaat, de bron van mijn hele ervaring van mezelf, als waar alles werkelijk vandaan komt<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd relaties te creeren met mensen in en als afscheiding van mezelf vanuit mijn verlangen om te geloven en te bestaan in de illusie dat ik niet verantwoordelijk ben voor mijn ervaring van mezelf hier, zodat ik 'andere mensen' kan beschuldigen en aanduiden als 'de schuldige/slechterik/stouterik/verantwoordelijke' voor al wat 'negatief' en 'slecht' is in 'de werkelijkheid' om op die manier mezelf blind te houden voor de waarheid van mezelf , namelijk dat ik de werkelijkheid ben, ik ben al wat bestaat want ik besta<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'de werkelijkheid' als 'de wereld' van mezelf af te scheiden door werkelijk te geloven dat ik 'maar een mens' ben in de 'enorme, complexe, wereld' en al mijn verantwoordelijkheid tegenover de wereld/werkelijkheid te abdiceren en mij uiteindelijk klein, onbeduidend, zwak, machteloos en inferieur te voelen 'tegenover' 'de wereld', zonder ooit te beseffen dat al wat bestaat mijn eigen creatie is omdat de wereld als wat ik zie met mijn ogen in feite eigenschappen/aspecten/ervaringen van mezelf zijn die ik niet wilde aanvaarden van mezelf, waar ik niet één en gelijk mee wilde staan en die ik daarom geprojecteerd heb als beelden 'om mij heen' als wat ik zie met mijn ogen, om op die manier voor mezelf de illusie te creeren dat ik niet verantwoordelijk ben voor het bestaan want ik ben blijkbaar 'maar een mens'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid tegenover 'de wereld' als 'de mensheid' niet te (willen) beseffen, als het feit dat dat wat ik toesta te bestaan in mezelf, is dat wat ik creer en dus zie 'buiten mezelf' in en als de abdicatie van zelf verantwoordelijkheid, waarin ik 'binnen'/'interieur' en 'buiten'/'exterieur' als twee schijnbaar afgescheiden werkelijkheden heb toegestaan te bestaan<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te ervaren als 'maar het slachtoffer' van de werkelijkheid en van 'andere mensen' omdat ik mijn verantwoordelijkheid tegenover de ervaring van mezelf in en als de werkelijkheid niet wilde beseffen/opnemen, waarin ik mezelf heb toegestaan een realiteit te creeren van wezens die, net als ik, hun verantwoordelijkheid tegenover hun daden, woorden en ervaringen compleet abdiceren en die constant de schuld elders leggen en die bestaan in en als wraak omdat ik mezelf heb toegestaan niet te willen beseffen dat dat wat ik toesta te bestaan in mezelf sta ik toe te bestaan in de werkelijkheid, zoals bvb wraak, woede, haat, misbruik, beoordelingen, beschuldiging, abdiceren van verantwoordelijkheid, slachtoffer rol, onderdanigheid, zwakheid, inferioriteit, machteloosheid, etc... want ik ben de werkelijkheid<br /><br />en ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan en geaccepteerd binnen in mezelf te kijken en te beseffen dat wat ik zie 'buiten' mezelf als 'de mensheid', eigenlijk een reflectie/weerspiegeling/projectie is van wie ik mezelf heb toegestaan te worden 'vanbinnen' als een ego- bewustzijnssysteem van beoordelingen en egoïsme<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te vluchten in en als het creeren van relaties met 'andere mensen' als beelden die ik zie met mijn ogen, als het ego/persoonlijkheid uit angst van mezelf als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als ervaringen als herinneringen, waarvan ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik ze niet aankan en dat ik wel moet vluchten/wegkijken van mezelf omdat de ervaringen in en als mijn herinneringen als emoties te pijnlijk/erg zijn om één en gelijk mee te staan<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn kindertijd als herinneringen aan emotionele ervaringen door te willen 'vluchten' van mijn eigen herinneringen als 'kindertijd' als emotionele ervaringen, vanuit het geloof dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf dat mijn ervaring in en als mijn kindertijd veel te 'erg' en 'pijnlijk' is/was om te 'facen'/geconfronteerd mee te worden/te vergeven en dat ik dus geen andere keus heb dan te vluchten in en als een zelf gecreerd illusionair wereldje als het ego/persoonlijkheid, in de plaats van te beseffen dat mijn herinneringen als wat bestaat in mezelf als gedachten, zijn wie ik ben, het is wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf als het bestaan en dus moet ik daar verantwoordelijkheid voor nemen omdat het onaanvaardbaar is om te geloven dat ik 'mezelf niet aankan' als mijn ervaring van mezelf in en als 'herinneringen' in en als het besef dat ik op die manier enkel een werkelijkheid toesta te bestaan van zelf abdicatie/onderdrukking/ontkenning als wat op dit moment 'de menselijke werkelijkheid' is<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik een werkelijkheid van zelf abdicatie/onderdrukking/ontkenning als 'de mensheid' heb toegestaan te bestaan door geen verantwoordelijkheid voor mezelf te willen nemen door te willen vluchten van mezelf in en als het geloof dat ik 'mezelf niet aankan' en dus 'de werkelijkheid niet aankan' en dat ik 'maar een mens ben' als 'zwakheid', 'machteloosheid' en 'inferioriteit'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een werkelijkheid te creeren en toe te staan te bestaan, die de idee van mezelf als 'maar een mens' en als 'zwak, machteloos en inferieur' ondersteunt, vanaf het moment dat ik geboren wordt tot wanneer ik sterf, waarin ik zelf participeer in het voeden en ondersteunen van deze zelf-definities van 'de mensheid', waarna ik 'gerecycled'/gereincarneerd wordt om opnieuw in deze realiteit geboren te worden die ik zelf heb gecreerd zonder het mij te herinneren, als het systeem dat ik heb toegestaan te bestaan in en als de werkelijkheid als de expressie van mijn verlangen om mezelf te verliezen en om mijn verantwoordelijkheid compleet te abdiceren<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in en als de illusie van beschuldigen/veroordelen/beoordelen van 'de ander' in en als het 'penitentiair/gerechtelijk systeem als wat ik heb toegestaan te bestaan in en als de werkelijkheid vanuit mijn verlangen om mijn verantwoordelijkheid tegenover mijn ervaring in en als mezelf te abdiceren en dus mijn verlangen om te geloven in 'schuld', als het geloof dat ik beïnvloedt kan worden door iemand anders en dat die persoon dan moet boeten voor hoe ik mij voel, alsof ik maar het slachtoffer/de slaaf ben van mijn eigen emotionele reacties op situaties, waardoor ik ook 'de angst om zelf iets fout te doen/fouten te maken' heb toegestaan te bestaan in mezelf, als de 'policeman in my own head', uit angst dat andere mensen willen dat ik 'boet' voor wat ik hen zogezegd heb 'aangedaan', net zoals ik wil dat een ander boet voor hoe ik mij voel binnenin mezelf<br /><br /><br /><br />Tot hier en niet verder:<br /><br />ik sta mezelf niet toe mezelf uit te drukken in en als inferioritiet en machteloosheid en zwakheid want ik neem verantwoordelijkheid voor de ervaring van mezelf hier, in en als de werkelijkheid, in en als éénheid en gelijkheid<br /><br />ik sta op als wie ik werkelijk ben als krach, macht en zelf waardering en respect als het leven zelf en druk mezelf uit als wat het beste is voor allen als mezelf<br /><br />ik stop mezelf in en als de participatie in het ego als persoonlijkheid als de vlucht van mezelf, ik sta mezelf niet toe te vluchten van mezelf omdat ik besef dat dit onaanvaardbaar is want ik ben verantwoordelijk voor het bestaan, als al het leven, als het leven in mezelf<br /><br />ik stop het bestaan en mijn participatie in en als wraak in mezelf als de werkelijkheid en ik stop het bestaan en mijn participatie in en als beschuldigingen/veroordeling/beoordeling in mezelf en ik sta op in en als volledige/absolute/complete zelf verantwoordelijkheid, waarin ik sta als al wat bestaat, hier, onveranderlijk, absoluut, helemaal, in en als éénheid en gelijkheidKim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-70289078893268183952011-10-19T09:39:00.000-07:002011-10-19T15:23:03.080-07:00De Perfecte Vrouw - De leugen doorpriktIk heb altijd de 'perfecte vrouw' willen zijn, sinds ik verlangde naar een relatie, en geloofde dat ik absoluut 'moet' een relatie hebben met een jongen.<br /><br />Ik merkte namelijk dat ik blijkbaar niet zo gemakkelijk positieve aandacht krijg van jongens, want ze gingen altijd naar de andere meisjes, naar mijn vriendinnen, maar nooit zagen ze mij staan, en daarom moest ik er zelf iets op vinden om toch de aandacht/interesse van jongens te wekken.<br /><br />Ik probeerde dan maar qua 'persoonlijkheid' aantrekkelijk te zijn door mezelf proberen zoveel mogelijk aan te passen aan de ideeen die ik had in verband met hoe een 'goede' vrouw moet zijn en hoe ze niet mag zijn, de eigenschappen die mannen dus beoordelen als 'goed' en 'slecht' aan vrouwen.<br /><br />Zoals bijvoorbeeld: 'een vrouw mag niet teveel praten, want ze zaagt en klaagt al snel', als een idee dat ik geleerd had van mijn vader die dat af en toe over mijn moeder zei, dat ze 'weer aan het zagen is' en tegen mij zei hij ooit eens dat 'vrouwen nogal kunnen zagen' en in de¨Disney film 'Ariël, de kleine zeemeermin', die ik meerdere malen bekeken heb, werd er ook gezegd/gezongen 'mannen vallen bijna flauw van zo'n schone stille vrouw'. En dat is de reden dat ik nooit veel gezegd heb, vooral in het bijzijn van jongens omdat ik veronderstelde dat ze mij dan zouden opmerken als een 'uniek meisje' omdat ik niet zo sta te kletsen en te roddelen als de andere meisjes, dat zou dus mijn troef worden om aantrekkelijk te zijn voor jongens om een relatie te kunnen hebben.<br /><br />Ook wilde ik 'intelligent', 'gevat', 'slim' en 'interessant' zijn omdat ik ook de idee had gekregen dat mannen over het algemeen denken/vinden dat vrouwen 'dom' zijn en eigenlijk niet echt iets interessants te zeggen hebben, waardoor ze liever met hun eigen 'soort' optrekken als het aankomt op eigenlijke conversaties voeren. Ik wilde dan bewijzen dat ik wel interessant en slim ben, even interessant en slim als een jongen zodat ik op die manier ook opgemerkt zou worden als een 'uniek' meisje, anders dan de anderen, waardoor jongens zich misschien daardoor geinteresseerd zouden voelen in mij.<br /><br />Nog van die 'negatieve' beoordelingen gemaakt door mannen over vrouwen waarin ik me heb proberen te veranderen/onderdrukken zijn bijvoorbeeld 'vrouwen houden alleen van kleding, shoppen en praten over gevoelens, romantiek en liefde', 'vrouwen worden snel emotioneel, maken snel een 'drama en beginnen bij het minste te huilen (wat door mannen gezien/beoordeeld wordt als 'zwak') en 'vrouwen hebben geen humor en zijn snel op hun tenen getrapt', ik heb dus mijn 'natuurlijke' vrouwelijke verlangens onderdrukt en heb mezelf zoveel mogelijk proberen uit te drukken als wat mannen beoordelen als 'goed', namelijk als 'mannelijk' omdat mannen vanuit hun mannelijk ego uiteraard zichzelf superieur vinden als wat voorgeprogrammeerd is in elke man. Ik heb me vrij tot zeer jongensachtig uitgedrukt in mijn kleding en gedrag om een zo 'uniek' mogelijk meisje te zijn in de ogen/beoordeling van jongens in de verwachting dat ze mij zo wel zullen opmerken.<br /><br />Wat ik blijkbaar niet besefte is dat, hoewel mannen wel kritiek hebben over 'het vrouwelijk gedrag', voelen ze zich daar juist toe aangetrokken, en hetzelfde geld voor vrouwen waarin vrouwen wel kritiek hebben over het gedrag van de man maar tegelijkertijd voelen ze zich ertoe aangetrokken, omdat het net de 'tegenovergestelde pool' is van de polariteit 'man - vrouw' waarin de twee niet zonder elkaar kunnen bestaan, en ze zich aangetrokken voelen tot elkaar net omwille van hun 'anders zijn'.<br /><br />Maar omdat ik mijn 'natuurlijke' systematische/automatische expressie van mezelf als het 'vrouwelijke ego' heb onderdrukt heb ik mezelf als het ware 'opgesloten' in mijn gedachten, ver weg van mijn eigenlijke fysieke expressie, waardoor ik over alles nadacht en alles analyseerde in de plaats van gewoon te zijn/bestaan en mezelf uit te drukken als 'de natuur', als wat geacht wordt 'natuurlijk' te zijn als 'de natuurlijke expressie van de vrouw'.<br /><br />Die onderdrukking van mijn natuurlijke expressie, resulteerde ook in de ervaring van schaamte. Vroeger had ik mij bijvoorbeeld enorm beschaamd gevoeld om over mezelf op zo een open manier te schrijven/spreken, over seksualiteit en verlangens, wetende dat mensen mijn woorden kunnen lezen/horen.<br /><br />Maar dankzij zelf vergeving heb ik die schaamte kunnen vergeven/loslaten door te beseffen dat het alleen maar een systeem geweest is, ik ben alleen maar een systeem geweest als voorgeprogrammeerde/automatische verlangens/ideeën/persoonlijkheden/etc... en ik heb mezelf nooit uitgedrukt als wie ik werkelijk ben als het leven zelf. Tot dat besef ben ik gekomen door zelf vergeving toe te passen.<br /><br /><br />Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen om de perfecte vrouw te zijn om opgemerkt te worden door jongens/mannen, zodat zij zich geinteresseerd zouden voelen in mij en mij zouden zien als 'een vrouw waar ze wel mee zouden willen trouwen'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren en definieren als 'de perfecte vrouw' omdat ik mezelf zo heb gecreerd als een 'persoonlijkheid' als uiterlijk gedrag vanuit het verlangen naar een relatie als seks dus eigenlijk is dit niet wie ik werkelijk ben aangezien het maar een gelimiteerde systematische expressie is die bestaat in en als een voorgeprogrammeerd verlangen als het verlangen naar seks<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de gelimiteerde ervaring en expressie van de persoonlijkheid als het ego gebaseerd op verlangen naar seks, is wie ik werkelijk ben zonder te beseffen dat het maar een systeem is als automatische reacties gebaseerd op een gepreprogrammeerd verlangen als verlangen naar seks omdat ik mezelf nooit heb toegestaan mezelf te onderzoeken en mij af te vragen 'wie ben ik? ' en 'waar komen deze ervaringen vandaan?' en 'waarom ervaar ik mij zo?'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd technieken en mechanismen te zoeken om aantrekkelijk te zijn voor jongens vanuit het geloof dat ik een relatie moet hebben dat ik heb toegestaan te laten programmeren in mezelf als het geloof dat het leven draait om relaties en seks en dat ik absoluut een partner moet hebben, een geloofsysteem dat versterkt werd door wat ik zag van mijn omgeving als de andere meisjes van mijn leeftijd waar ik mezelf mee heb geidentificeerd vanuit het geloof dat ik 'erbij moet horen'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij anders voor te doen dan wie ik eigenlijk ben om te krijgen wat ik wil vanuit het ego dat ik mezelf heb toegestaan te worden als het geloof dat ik superieur ben en dat mijn verlangens het allerbelangrijkste zijn dat bestaat waarin alles geoorloofd is zoals het misleiden en manipuleren van andere wezens om die verlangens te kunnen bevredigen<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de leugen die ik van mezelf presenteer als mijn 'persoonlijkheid' die ik gecreerd heb om verborgen verlangens te kunnen bevredigen, waarbij de persoonlijkheid in feite de machine/het systeem is dat in functie staat van het zorgen dat die verlangens bevredigd worden<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd op zoek te zijn naar 'de ervaring van seks' vanuit/als het ego - bewustzijnssysteem als persoonlijkheid als wat/wie ik mezelf heb toegestaan te worden als een automatisch, gepreprogrammeerd verlangen waarvan ik me niet eens bewust was waarom/hoe/wat ik eigenlijk ervaar, de 'menselijke ervaring' zomaar aanvaardend als iets dat mij 'overkomt', waarin ik mezelf heb verloren als het zelf directieve principe van mezelf als het leven zelf als wie ik eigenlijk werkelijk ben<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren als een ééndimensionele ervaring/beschrijving/definitie van mezelf in deze realiteit, namelijk als 'vrouw', als een kant van de polariteit mannelijkheid-vrouwelijkheid waarin alle mensen worden opgedeeld in en als het geloof dat mannen vrouwen nodig hebben om te bestaan en omgekeerd, waarin ik als 'vrouw' dus geloof dat ik een 'man' nodig heb om te bestaan als mijn zelf-definitie van 'vrouw' waardoor ik mezelf heb toegestaan een vals beeld van mezelf te presenteren als 'de perfecte vrouw' om mannen te kunnen manipuleren/verleiden/bedriegen om te krijgen wat ik wil, namelijk een relatie/seks met een man, omdat ik mezelf heb toegestaan het ego te worden als het geloof dat ik superieur ben en dat mijn persoonlijke verlangens belangrijk zijn en dus koste wat kost bevredigd moeten worden, waarin het geoorloofd lijkt om andere wezens te gebruiken/misbruiken<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn macht weg te geven aan woorden zoals 'vrouw' en 'man', door mezelf te identificeren met het woord 'vrouw' en mezelf als zelf expressie te beperken/limiteren tot enkel de expressie van het woord 'vrouw' als wat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik ben, zonder ooit te beseffen dat dit een ongelooflijk gelimiteerde expressie is als een woord dat ik heb geleerd en dat ik dus heb toegestaan te bestaan in mezelf<br /><br />dus: ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van de polariteit van mannelijkheid - vrouwelijkheid in en als de menselijke werkelijkheid als waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf te ervaren door te geloven dat 'de menselijke werkelijkheid' als het bestaan van mannen en vrouwen als twee delen van éénzelfde polariteit, 'nu eenmaal de werkelijkheid is' , in de plaats van te beseffen dat ik mannelijkheid en vrouwelijkheid en 'man' en 'vrouw' als woorden/definities gekoppeld aan allerhande definities en geloofsystemen over wat het betekent om een 'man' te zijn en wat het betekend om een 'vrouw' te zijn zelf heb toegestaan te bestaan in mezelf en dat ik dus de creator ben voor 'de menselijke realiteit' als wat bestaat in en als de werkelijkheid en als hoe ik mezelf ervaar in en als de werkelijkheid<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van mijn vader door naar hem te kijken op een gepreprogrammeerde manier waarin ik hem zag als 'de man in mijn leven' en waarin ik ook een relatie wilde met iemand zoals hem, aangezien hij mijn voorbeeld was van 'de perfecte man' als 'de enige man in mijn leven', omdat ik mezelf had toegestaan mezelf te identificeren als 'meisje' en allerhande definities en geloofsystemen daaraan had gekoppeld zoals 'meisjes en jongens horen samen' en 'als meisje/vrouw moet je een relatie hebben met een jongen/man' omdat dat het voorbeeld was dat ik kreeg van hoe mannen en vrouwen in relatie staan tot elkaar bij het zien van mijn ouders<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />tot hier en niet verder:<br /><br />ik sta mezelf niet toe te geloven dat ik gelimiteerd ben als een definitie als een woord als een ééndimensionele ervaring van mezelf<br />ik ben vrijheid en ik aanvaard mezelf als onvoorwaardelijke vrijheid als de ongelimiteerdheid van het leven zelf in en als éénheid en gelijkheid<br />ik besef dat 'mannelijkheid' en 'vrouwelijkheid' en 'man' en 'vrouw' maar woorden zijn die één en gelijk zijn aan elkaar<br />ik neem verantwoordelijkheid voor mezelf als de creator van deze werkelijkheid als de ervaring van mezelf HIER want ik besef dat ik besta en dus ben ik verantwoordelijk voor het bestaan in en als éénheid en gelijkheid<br />ik sta mezelf niet toe mezelf uit te drukken als een leugen, als een valse presentatie van mezelf als het ego, als het geloof dat ik superieur ben,<br /><br />ik druk mezelf uit in en als nederigheid, in en als respect voor al wat bestaat en in en als absolute en volledige consideratie van al wat bestaat als één en gelijk met mezelfKim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-269811216221283152011-10-17T14:47:00.000-07:002011-10-18T13:45:18.540-07:00Persoonlijkheid als Overlevings-mechanismenik herinner mij dat ik, zo rond mijn 11-12 jaar, een 'sprong' in mijn 'persoonlijkheid' heb gemaakt, waarin ik 'plots' de wereld en mezelf en andere mensen in de wereld anders ervoer.<br /><br />Plots had ik andere 'prioriteiten', voor mijn elf jaar bestond mijn leven voornamelijk gewoon uit mij amuseren en gewoon 'mezelf zijn', maar daarna heb ik als het ware de 'beslissing' gemaakt om te leven als een 'ego', namelijk als het verlangen om 'iemand' te zijn in deze wereld, het verlangen om opgemerkt te worden, om 'speciaal' te zijn, om 'populair' en 'beroemd' te zijn, en om dus andere mensen (als de kinderen van mijn jaar op school) te gebruiken vanuit dat verlangen.<br /><br />Plots moest en zou ik bij de 'populaire kinderen' horen, ik liet mijn voormalige vrienden volledig vallen gewoon om te kunnen 'horen' bij en geaccepteerd te worden door de meisjes die het meeste aandacht kregen van de jongens, de 'populaire meisjes' zoals ze toen genoemd werden, terwijl ik daar voordien niet echt bij stilstond en mij niet echt zoveel bezig hield met jongens en relaties, was dat nu precies al wat er bestond en al wat ik zag. Er werden ineens 'koppeltjes' gevormd op de speelplaats tussen meisjes en jongens, en ik wilde dat ook, ik wilde ook die 'speciale aandacht' krijgen van de jongens. ik wilde dat ook 'hebben', zo een 'relatie' als wat ik zag bij de andere kinderen.<br /><br />Vanaf toen is mijn 'persoonlijkheid' als het ware 'gevormd', mijn persoonlijkheid als wie ik altijd heb geloofd dat ik ben, als gebaseerd op een verlangen om 'erbij te horen' en om 'iemand' te zijn in de wereld van mensen, het verlangen om 'belangrijk' te zijn. Want om 'erbij te horen', om dus geaccepteerd te worden door 'de populairen', moest ik bewijzen dat ik het waard was om 'erbij te horen' en dat ik 'acceptabel' was, en aangezien ik er niet even 'knap' en 'aantrekkelijk' uitzag als de andere meisjes voelde ik mij genoodzaakt op zoek te gaan naar andere eigenschappen om mezelf 'interessant' en 'aantrekkelijk' te maken, zoals bijvoorbeeld 'humor', omdat ik merkte dat degenen die 'grappig' waren, die de rest dus aan het lachen konden brengen en amuseren, veel aandacht kregen en veel 'vrienden' hadden.<br /><br />Iedereen vond hen leuk en zij werden automatisch aanvaard in de 'populaire groep' omdat ze iedereen konden amuseren en entertainen. Vanaf dan ben ik 'humor' gaan gebruiken als een 'persoonlijkheids kenmerk' waarmee ik mezelf identificeerde als 'grappig' omdat dat hetgene was dat ik, door omstandigheden, kon gebruiken als een overlevings mechanisme waarin ik mezelf verzekerde van 'mijn plaats in de wereld/samenleving/groep' (aangezien de klasgroep toen in feite een 'micro-samenleving' was, een soort van 'voorbereiding' op de 'echte samenleving' van volwassenen waarin ik mezelf voorbereidde/werd voorbereid op het leven in het systeem als een ego/volwassene).<br /><br />'Mijn persoonlijkheid' is opgebouwd uit verschillende 'eigenschappen' als hoe ik mezelf definieerd en identificeer, positieve en negatieve eigenschappen.<br /><br />de 'negatieve eigenschappen' zijn voornamelijk dingen die ik te horen kreeg van mijn ouders en leerkrachten over 'mijn gedrag', vanaf mijn geboorte, en de 'positieve eigenschappen' zijn 'eigenschappen' die ik zelf gecreerd heb, waar ik zelf moeite voor gedaan heb om ze te 'maken' en te 'perfectionneren' in mezelf, gebaseerd op wat ik zag in de werkelijkheid van mensen als dingen die mensen doen, bepaalde vormen van expressie, die veel 'positieve aandacht' kregen van andere mensen. Positieve aandacht als waar ik zelf naar verlangde, als een reactie tegen de 'negatieve aandacht' die ik had gekregen doorheen mijn kindertijd, zodat ik mij 'goed' kon voelen over mezelf, in de plaats van 'slecht' als hoe ik mij eigenlijk voelde.<br /><br />Zo'n 'positieve eigenschappen' die de aandacht kregen waar ik zo naar verlangde waren bijvoorbeeld humor, intelligentie, mooi zingen en dansen en een bepaalde 'uniekheid' hebben waardoor ik 'anders dan de anderen' ben (wat in feite vervang-eigenschappen waren omdat ik niet 'knap' was), en vooral ook voor mij als 'meisje' kon ik niet te veeleisend zijn omdat ik daar niet knap genoeg voor was, dus 'empathie', 'lieflijkheid' en 'begripvolheid' heb ik ook gebruikt als 'persoonlijkheidseigenschappen' om op mijn manier toch aantrekkelijk te zijn voor jongens, door dus het 'lieve stille unieke meisje' te spelen, aangezien al mijn persoonlijkheidseigenschappen gebaseerd zijn op relaties als 'seks'.<br /><br /> Dit zijn de positieve eigenschappen waar ik mij in mijn leven op toegelegd heb en die ik heb geintegreerd in mezelf alsof het is 'wie ik werkelijk ben', terwijl het niets anders is dan een energatische reactie in en als een polariteit omdat ik de energie van 'negatiefheid' had toegestaan te bestaan in mezelf, waardoor ik nu verlande naar 'positiefheid'.<br /><br />Door mezelf te hebben toegestaan een ego te worden als het verlangen naar seks en beroemdheid/aandacht, heb ik mezelf als wie ik werkelijk ben verloren/vergeten, als zelf respect, zelf aanvaarding, zelf erkenning, zelf ondersteuning, zelf directie en zelf vertrouwen. Vanuit en als het ego als wie/wat ik mezelf had toegestaan te worden, ervaarde ik 'de wereld' als andere mensen alleen nog vanuit overlevings-standpunt waarin ik mij bijvoorbeeld vergelijk met de expressie van andere meisjes vanuit mijn verlangen om een 'goed meisje' te zijn waardoor ik mij vaak jaloers voel tegenover andere meisjes en waardoor ik niet kan genieten van de expressie van mijn omgeving.<br /><br />Tegenover jongens voelde ik mij gespannen en verlangend waardoor ik amper iets durfde te zeggen tegen hen uit angst om afgewezen te worden door hen omdat ik zo verlangde naar een relatie, waardoor ik mezelf enorm heb gelimiteerd in mijn expressie door jongens niet te zien als één en gelijk met mezelf, namelijk als evenwaardige wezens, die bestaan net als ik, want ik verlangde iets van hen, dus drukte ik mezelf alleen maar uit als een voorgeprogrammeerd 'systeem' als definities van wat het betekent om een 'aantrekkelijke/goede/aanvaardbare vrouw/meisje te zijn in deze wereld' wat in feite een vals beeld is dat ik presenteer van mezelf, allemaal in het teken van 'seks'.<br /><br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te 'veranderen' in en als mezelf, in de manier waarop ik de wereld zag en ervoer, als een 'upgrade' van mijn persoonlijkheid als het bewustzijnssysteem dat ik mezelf had toegestaan te worden, in mijn 'opgroeien naar volwassenheid', en die 'verandering in bewustzijn' te aanvaarden als normaal en als 'wie ik ben' omdat ik mezelf had afgescheiden van mezelf door een persoonlijkheid/ego te worden als gedachten, gevoelens en emoties als een kopie van mijn ouders, wat ik niet wilde inzien/aanvaarden van mezelf, waardoor ik mezlef toestond 'op te groeien als volwassene' waarin ik mezelf alleen maar verder liet 'verdwijnen' in en als het bewustzijnssysteem<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de kinderen in mijn klas te gebruiken in mijn verlangen naar beroemdheid/populariteit als aandacht als seks, waarin ik een vals beeld van mezelf presenteerde om 'aanvaard' en 'opgemerkt' te worden om een relatie te kunnen hebben met een jongen als waar ik naar verlangde<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn uiterlijke expressie te vergelijken met die van de andere meisjes vanuit mijn verlangen naar een relatie met een jongen waarin ik mij jaloers voelde op de meisjes die meer aandacht kregen dan ik<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik jaloezie heb toegestaan te bestaan in mezelf waarin ik 'wil' wat andere vrouwen/meisjes 'hebben' als hun uiterlijk als een 'atribuut' dat ik kan gebruiken in mijn zoektocht naar een relatie/seks<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd relaties te creeren met andere meisjes waarin wij zogezegd 'vriendinnen' en 'kammeraden' zijn, wat eigenlijk een dekmantel is voor de waarheid, namelijk dat ik eigenlijk in en als rivaliteit en vergelijking besta met andere meisjes/vrouwen in en als mij verlangen naar een relatie en seks met een man/jongen, in en als het principe van 'keep your friends close and your enemies closer', waarin wij elkaar ondersteunen in het vrouwelijk ego dat we onszelf hebben toegestaan te worden<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd bij de populaire meisjes te willen horen en daarom mijn zelf expressie als wie ik werkelijk ben als simpliciteit en eenvoud te onderdrukken om er 'goed genoeg' uit te zien om aanvaard te worden door de 'populaire meisjes' vanuit mijn verlangen naar een relatie en omdat ik zag dat die meisjes het meeste aandacht kregen van de jongens<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te doen alsof ik de 'populaire meisjes' leuk vind en alsof ik hun vriendin ben gewoon omdat ik hen wil gebruiken in mijn zoektocht naar een relatie met een jongen, omdat ik dacht dat 'als ik bij hen hoor, dan zullen de jongens mij ook opmerken'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de andere meisjes in mijn klas, van mijn leeftijd, te zien als mijn 'rivalen' in mijn zoektocht naar een relatie met een jongen, en de jongens daarom ook enkel te zien als iets dat ik moet/wil 'hebben', in de plaats van te realiseren dat wij allemaal wezens zijn die hier bestaan/leven, één en gelijk en dat ik, door te verlangen naar iemand, ik misbruik toesta te bestaan<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in het automatisch vormen van een 'persoonlijkheid' als een systeem dat gepreprogrameerd was als een 'verandering in bewustzijn' in en als het 'groeien in volwassenheid', door te geloven dat dit is 'wie ik werkelijk ben', zonder dat ik zelfs besef hoe ik zo geworden ben en waarom ik 'veranderd ben'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik een 'persoonlijkheid' ben<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat die 'persoonlijkheid' zichzelf als het ware automatisch gecreerd heeft waarin ik gewoon heb geparticipeerd in en als automatische reacties van energie waarvan ik mij niet eens gewaar ben van waar het vandaan komt en waarom ik mezelf zo ervaar<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen naar populariteit en roem en bekendheid vanuit het ego dat ik mezelf heb toegestaan te worden als 'persoonlijkheid' als gedachten, gevoelens en emoties, wat niet is wie ik werkelijk ben en dat daarom erkenning en validatie nodig heeft van andere mensen<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik 'persoonlijkheid' heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als 'bubbels' van energie waarin mensen verloren zijn, elk in hun individuele 'bubbel' waarin ieder mens zich uniek en speciaal en belangrijk voelt en daarin het bestaan van de rest van de wereld niet opmerkt, ziet en beseft, door mezelf te hebben toegestaan te geloven dat ik een 'persoonlijkheid' ben als het verlangen naar roem, populariteit en bekendheid, in en als afscheiding van 'de rest van de wereld'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het woord 'uniek' door er de ervaring van verlangen en het gevoel van opwinding aan te koppelen en door mezelf te identificeren als 'uniek', zonder mij gewaar te zijn van de eigenlijke werkelijkheid als deze wereld waarin ik besta, en waarin ik absoluut niet uniek ben of kan zijn omdat ik maar één mens ben uit de biljoenen, die allemaal van zichzelf geloven dat ze speciaal en uniek zijn als een persoonlijkheid<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor de consequenties van het bestaan van het ego als persoonlijkheid als het geloof dat ik uniek ben waarin ik alleen mezelf en mijn gedachten, gevoelens en emoties in overweging neem en compleet blind ben voor de impact, gevolgen van mijn daden en woorden op de rest van de wereld waarin ik besta, door mijn verantwoordelijkheid tegenover mezelf en mijn ervaring en bestaan hier in en als deze werkelijkheid te abdiceren door te geloven dat ik 'maar een mens ben' en 'maar het product van mijn ouders als een 'persoonlijkheid''<br /><br />zelf correctieve statements:<br /><br />tot hier en niet verder:<br />ik ben niet het ego als persoonlijkheid want ik sta mezelf niet toe mijn verantwoordelijkheid als hier als het bestaan te abdiceren<br /><br />ik ben zelf verantwoordelijkheid en hierin neem ik verantwoordelijkheid voor het bestaan van het ego als persoonlijkheid in en als de mensheid als wie ik mezelf heb toegestaan te worden<br /><br />en ik STOP mezelf als het ego als persoonlijkheid in en als het besef dat het onaanvaardbaar is om geen verantwoordelijkheid te nemen voor wie ik ben en voor wie ik mezelf heb toegestaan te worden en te doen en wat ik mezelf heb toegestaan te creeren als deze menselijke realiteit van vernietiging<br /><br />ik stop mezelf als het ego als vernietiging en ik sta op als het leven in en als mezelf als eenheid en gelijkheid als wie ik werkelijk ben<br /><br />ik sta mezelf niet toe mezelf uit te drukken vanuit het ego als het geloof/de illusie dat ik belangrijk, speciaal of uniek ben als gedachten, gevoelens en emoties omdat ik besef dat het bestaan van het ego als wat ik heb toegestaan en geaccepteerd, de reden is voor de staat van de menselijke wereld op dit moment, de reden waarom mensen niet werkelijk geven om elkaar, om de dieren en om de natuur, omdat ik ook nooit werkelijk heb gegeven om een ander<br /><br />tot hier en niet verder: ik sta op en druk mezelf uit in en als absoluut respect voor al wat bestaat in en als eenheid en gelijkheid als het leven in mezelfKim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8928886404066477169.post-72846542778995481032011-10-16T16:37:00.000-07:002011-10-16T16:38:31.097-07:00Het ontwerp van Beoordelingen - zelf vergevingik zal/wil schrijven over beoordelingen als datgene dat mijn hele leven heeft gedefinieerd en bepaald.<br />Met name het constante gevoel dat 'andere mensen mij beoordelen' en dat ik beoordeeld word door mensen die naar mij kijken/mij kunnen zien.<br />Het gevoel waardoor ik mezelf altijd al heb ervaren als enorm gespannen en ongemakkelijk wanneer ik bij mensen ben, vooral dan mensen die niet mijn familie en naaste vrienden zijn.<br /><br />Het is een gevoel waar ik eigenlijk van overtuigd ben dat dat is 'wat de werkelijkheid nu eenmaal is', want 'mensen beoordelen nu eenmaal'. Kijk maar naar de wereld, naar de werkelijkheid als wat mensen doen: we beoordelen en alles van de menselijke samenleving is gecreerd en gebaseerd op het beoordelen van elkaar en beoordeeld worden.<br />Televisie bijvoorbeeld is het toppunt van dit construct/systeem in de mens van beoordelingen, want wat anders is televisie dan een toestel dat enkel de uiterlijke expressie/uitdrukking van mensen/de wereld laat zien zodat de kijkers die beelden als de uiterlijke expressie van de werkelijkheid kunnen beoordelen, waarom anders bestaat televisie dan voor dit doel?<br /><br />De media in het algemeen, zoals tijdschriften en kranten, is compleet gebaseerd op het beoordelen van de werkelijkheid als beelden, alsof wij mensen maar beelden/een uiterlijk zijn en de beoordelingen die daarover geveld kunnen worden. Als het niet was om de werkelijkheid als beelden die wij zien met onze ogen te beoordelen, waarom zouden kranten en tijdschriften en televisie nog bestaan?<br /><br />Dus mijn hele leven heb ik bestaan in en als dit geloof, de overtuiging dat ik als wie ik werkelijk ben als wezen, maar een beeld ben en alle mogelijke beoordelingen die er over mijn uiterlijk, als het beeld van mezelf in deze 'beeldenwerkelijkheid' als de menselijke werkelijkheid, kunnen bestaan en dat zijn er enorm veel. Deze beoordelingen die ik dan vel over mezelf in mijn gedachten als wat ik veronderstel dat 'andere mensen' over mij denken en hoe ik denk dat zij mij beoordelen komen van mijn omgeving als wat ik gehoord heb tijdens mijn leven, in het kijken naar televisie, lezen van kranten, luisteren naar mijn familie en vrienden en mensen om mij heen als hoe zij de rest van de wereld als 'andere mensen' en elkaar beoordelen, hoe zij het uiterlijk van 'andere mensen' beoordelen, want in feite gebeurt dit de hele tijd.<br /><br />Mensen zitten elkaar de hele tijd te bekijken, of dat gevoel heb ik althans en dat is een gevoel dat ik vooral van mijn familie, voornamelijk van de kant van mijn vader, heb meegekregen, de idee en het geloof/gevoel dat 'andere mensen'/'de mensen' de hele tijd naar mij kijken, naar mijn gedrag en mijn uiterlijk, en mij daar ook constant op beoordelen en daar vanalles over denken. En ik heb dan geleerd dat ik daar rekening mee moet houden, dat ik daaraan moet denken en dat ik mij moet aanpassen aan wat 'andere mensen allemaal wel niet over mij zouden kunnen denken' om dan een positieve beoordeling te krijgen over mijn gedrag, zodat ik aanvaard zal worden als een 'goed' beeld in deze 'beeldenwerkelijkheid' en zodat ik gemakkelijk zal kunnen overleven als 'beeld' in deze 'beeldenwerkelijkheid', want dat is blijkbaar het allerbelangrijkste: Overleven in deze realiteit van mensen als beelden, als beoordelingen, als het ego/persoonlijkheid, met andere woorden, overleven als een persoonlijkheid dat eigenlijk een opeenstapeling/bijeenraapsel van beoordelingen over mezelf, als uiterlijk en gedrag, is.<br /><br />Mijn vader en mijn opa (de vader van mijn vader) spraken mij vaak aan vanuit hun angst in verband met 'negatief beoordeeld worden door andere mensen', als een angst die blijkbaar van generatie op generatie doorgegeven geweest is, en die ik dan op mijn beurt ook heb gekopieerd. En ze hadden het vaak over 'wat de mensen wel niet zouden denken van mij', als hoe ik eruit zie en hoe ik mij gedraag, en 'ze zullen denken dat je raar/abnormaal/vreemd/dom bent', wat ze dan zeiden op een waarschuwende toon alsof dit heel erg zou zijn.<br /><br />Deze expressie van mijn vader en grootvader (voornamelijk), als wat ik had gekopieerd van hen, vormde als het ware de fundatie van mijn 'persoonlijkheid', namelijk het geloofsysteem van: 'andere mensen denken de hele tijd vanalles over mij en ik moet mijn uiterlijke expressie in functie stellen/in het teken zetten van ervoor te zorgen dat ze altijd akkoord gaan met mijn expressie en dat ze mij dus steeds een positieve/goede beoordeling geven in hun gedachten, want ik heb dat nodig om te overleven'.<br /><br />De fundatie van mijn persoonlijkheid, als wat ik had gekopieerd van mijn vader, werd dus het geloof dat ik 'beoordelingen' ben, dit betekent dat ik geloof dat ik ben wat andere mensen van mij denken, want beoordelingen komen altijd van 'andere mensen', nooit vanuit mezelf als wie ik ben, 'beoordelingen' is wat ik heb gezien/geleerd van mijn omgeving.<br />Gebaseerd op deze fundatie is televisie voor mij een soort 'upgrade'- machine geweest, omdat televisie in feite de presentatie is van alle mogelijke beoordelingen die kunnen bestaan over het uiterlijk van mensen, want daar is 'acteren' op gebaseerd, op het spelen van een 'rol' die bestaat uit definities en beoordelingen waarin die bepaalde 'rol' als 'personage' zich onderscheid/afscheid van de andere 'rollen'/'personages'.<br /><br />Ik heb veel televisie gekeken, en heb daarin al die beoordelingen en definities gedownload in mezelf als het 'persoonlijkheid-systeem' dat ik mezelf had toegestaan te worden die gebaseerd/gefundeerd was op het geloof dat 'beoordelingen echt zijn'.<br />Gevolg was dat ik in mijn 'dagelijkse' leven, in interactie met mensen, alleen maar bezig was met het beoordelen van mezelf en mij beoordeeld voelen door andere mensen die naar mij keken omdat er zoveel beoordelingen bestonden in mezelf, en daardoor voelde ik mij enorm 'gevangen' in mezelf als die beoordelingen, gelimiteerd, alsof ik amper kon bewegen want elke beweging werd wel beoordeeld, elk detail aan mezelf, in elke kleine beweging kwamen er verschillende beoordelingen in mezelf naar boven, als associaties met beelden die ik had gezien op televisie en woorden die ik mensen ooit had horen uitspreken als beoordelingen over andere mensen of mezelf. Want dat geloof/de overtuiging bestond in mezelf dat mensen mij moeten 'goedkeuren', dat ze mij positief moeten beoordelen, ze moeten mij beoordelen als 'leuk', 'normaal', 'aanvaardbaar', 'goed', 'aantrekkelijk', 'grappig', 'aangenaam', 'sociaal', 'slim', enzovoort... als wat ik had geleerd/gekopieerd van mijn vader en zijn vader.<br /><br />Het is fascinerend dat dit is waar de 'menselijke realiteit' constant op inspeelt, op onze beoordelingen, en dit is waar ik ook op heb leren inspelen, als een 'instinct'/'overlevingsmechanisme' om in de 'menselijke wereld/samenleving' te kunnen bestaan/leven/overleven, waardoor ik nooit werkelijk heb geleefd en ik heb mezelf nooit werkelijk uitgedrukt als wie ik werkelijk ben, omdat wie ik geloofde dat ik was, als beoordelingen, kwam nooit van mezelf, want beoordelingen zijn woorden/definities die ik van mijn omgeving als andere mensen heb geleerd/gekopieerd.<br /><br />Wanneer ik bijvoorbeeld in de spiegel kijk, zie ik niet mezelf als wie ik werkelijk ben, neen, ik zie alleen hoe mijn beeld in de spiegel eruitziet in vergelijking met de beelden/het uiterlijk van andere vrouwen die gepresenteerd worden als 'modellen' voor 'hoe de perfecte vrouw er zou moeten uitzien' in magazines en op televisie. Dus ik zie mezelf in de spiegel dan vanuit beoordelingen met betrekking tot 'hoe goed ik eruitzie' in relatie tot 'het beeld van perfectie, als 'het model'', ik zie mezelf dan bijvoorbeeld als 'knap - onknap', 'aantrekkelijk - onaantrekkelijk', 'vrouwelijk - onvrouwelijk', 'sexy - onsexy', 'mooi - lelijk', enzovoort...<br />Deze beoordelingen zijn allemaal gebaseerd op het geloof dat de vrouwen die gepresenteerd worden op televisie en in magazines 'de norm' zijn en dus 'goed' en dat ik met andere woorden alleen maar 'goed'/'goed genoeg' ben als mijn uiterlijke expressie lijkt op die van hen.<br /><br />Maar dit is niet wie ik werkelijk ben, neen, want dit zijn maar aangeleerde definities over het uiterlijk van 'de mens' die afkomstig zijn van 'het systeem' als 'de mensen', dat ik heb overgenomen/gekopieerd in mezelf vanaf het moment dat ik kon spreken.<br /><br /><br /><br />zelf vergeving ivm beoordelingen:<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met het woord beoordelingen<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het woord beoordelingen door mezelf als mijn leven te laten bepalen door het persoonlijkheidsconstruct van 'zelf beoordelingen als verlangen naar erkenning als overlevingsmechanisme', door mezelf te identificeren met dit construct en met het woord beoordelingen in en als afscheiding voor mezelf, als wat ik heb gekopieerd van mijn vader en heb geintegreerd in mezelf en geleefd alsof het is wie ik werkelijk ben<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te beoordelen ahv beoordelingen die ik heb geleerd van mijn andere mensen<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de energetische ervaring van opwinding als spanning in mezelf te associeren met de idee dat andere mensen die mijn expressie kunnen zien, mij beoordelen als wat ik heb geleerd/gekopieerd van mijn vader<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik een unieke persoonlijkheid heb/ben als in feite het tegenovergestelde van wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden, als een gekopieerd energetisch systeem als kloon van mijn vader, hetgeen in feite een leugen is waar ik mezelf achter kan verbergen zodat ik nooit zal realiseren/beseffen wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden als een bewustzijnssysteem als een kopie van mijn ouders<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen naar positief beoordeeld worden door andere mensen, als een overlevings mechanisme dat ik heb gekopieerd van mijn vader en moeder<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik ben 'wat andere mensen allemaal over mij denken en van mij vinden' als beoordelingen over mijn uiterlijke expressie als wat zij kunnen zien<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'andere mensen' door een emotionele ervaring van angst te verbinden/associeren met de woorden 'andere mensen' en 'de mensen', als wat ik mezelf heb toegestaan te kopieren van mijn vader en grootvader<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik speciaal ben als beoordelingen als de woorden/definities die ik over mezelf vel, zogezegd gezien door de ogen van andere mensen, waardoor het lijkt alsof ik in het centrum van de wereld sta, waarin iedereen naar mij kijkt, en ik het allerbelangrijkste ben dat bestaat en alsof alles wat ik zeg en doe het allerbelangrijkste en heel speciaal is, in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat ik beoordelingen heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als 'andere mensen' als mezelf gebaseerd op geloofsystemen over 'wie andere mensen zijn' die ik heb gekopieerd van mijn vader en grootvader<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen naar erkenning in en als mijn uiterlijke expressie waarin ik moeite doe om een bepaalde beoordeling te krijgen van andere mensen gebaseerd op mijn geloofsystemen in verband met wat 'cool', 'goed', 'interessant', 'aantrekkelijk', 'slim', 'grappig', 'leuk', ... is,<br />en ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer de energetische automatische reactie van schaamte te associeren en verbinden met de idee en gedachte dat iemand ziet dat ik dit doe, de gedachte dat iemand ziet dat ik eigenlijk helemaal niet 'cool, interessant, uniek, leuk en goed' ben maar dat ik alsof doe om aandacht te krijgen vanuit mijn verlangen om mij goed te kunnen voelen over mezelf als het ego dat ik mezelf heb toegestaan te worden als wat ik heb gekopieerd van mijn vader, in de plaats van te beseffen en verantwoordelijkheid te nemen voor het besef/feit dat de reactie van schaamte het ego is dat zichzelf 'in plaats probeert te houden' in en als de oneindige cycli van energetische reacties<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te beoordelen in en als mijn gedachten, in en als afscheiding van mezelf, door mijn beoordelingen te projecteren op andere mensen, en te geloven dat zij het zijn die mij beoordelen, in de plaats van te beseffen dat ik beoordelingen heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als mezelf en dat ik verantwoordelijk ben voor hoe ik mezelf vergelijk in relatie met 'andere mensen'<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid tegenover het bestaan van beoordelingen te abdiceren door te geloven dat het andere mensen zijn die mij beoordelen, in de plaats van te beseffen dat ik die beoordelingen in de eerste plaats heb toegestaan in mezelf en in de werkelijkheid/andere mensen als mezelf, door waarde te hechten aan beoordelingen gebaseerd op wat ik heb gekopieerd van mijn vader als een persoonlijkheidssysteem<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen om beoordeeld te worden, en mezelf af te scheiden van het verlangen om beoordeeld te worden door geen verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van beoordelingen<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren en te identificeren met het verlangen naar beoordeeld worden in en als afscheiding van mezelf, als een verlangen/construct dat ik heb gekopieerd van mijn vader<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij gevangen te voelen in de beoordelingen die ik ervaar over mijn uiterlijke expressie, waarvan ik geloof dat andere mensen mij zo beoordelen en dat ik er daarom niet aan kan ontsnappen<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn reacties als emoties en gevoelens op beoordelingen als woorden door mij gevangen te voelen in beoordelingen als gedachten als woorden<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van 'andere mensen' in en als het besef dat 'andere mensen' in en als mijn gedachten bestaan in en als afscheiding van mezelf gebaseerd op geloofsystemen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in verband met 'andere mensen' en wat andere mensen denken en wie zij zijn als wat ik heb gekopieerd/geleerd van mijn vader, als een overlevingsmechanisme waarin ik andere mensen wil gebruiken om mij veilig te kunnen voelen in en als mijn leven<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd beoordelingen toe te staan in mezelf in en als afscheiding met mezelf, die ik gebruik om andere mensen te manipuleren in en als afscheiding van mezelf, zodat ik hen kan gebruiken in mijn verlangen om te overleven, zodat ik mij veilig kan voelen, vanuit het gevoel/geloof dat 'andere mensen moeten mij aanvaarden/goed vinden en dan mag/kan ik bestaan in deze menselijke wereld' als wat ik heb gekopieerd van mijn vader en grootvader als een 'overlevingsmechanisme' dat van generatie op generatie doorgegeven geweest is<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in het 'spel van beoordelingen' waarin ik mezelf ervaar als een slachtoffer/slaaf mijn eigen emotionele/gevoels reacties op beoordelingen door geen verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van beoordelingen als gedachten en voor de energie als reacties die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in en als de beoordelingen, en de energetische reacties op beoordelingen als woorden die ik heb gekopieerd van mijn vader en grootvader, door mezelf te identificeren met die gedachten gevoelens en emoties als beoordelingen en energetische reacties , in de plaats van te beseffen dat het een systeem is dat ik gewoon heb overgenomen en gekopieerd van mijn ouders vanuit mijn goedgelovigheid en naiviteit<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij speciaal te voelen en werkelijk te geloven dat ik speciaal ben omdat ik gedachten, gevoelens en emoties ervaar als energie binnen in mezelf, zonder ooit te beseffen dat de gedachten als woorden als beoordelingen, constructen zijn die ik heb gekopieerd/geleerd van mijn ouders/familie/leerkrachten en dat de energetische reacties op die woorden als beoordelingen ook gekopieerde, geautomatiseerde en gepreprogrammeerde reacties zijn die van generatie op generatie zijn doorgegeven als een systeem en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat ik dus absoluut niet speciaal ben maar gewoon een systeem dat al voorontworpen was in en als en door de werkelijkheid van mensen waarin ik geboren werd<br /><br />ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik 'mezelf ervaar' wanneer ik mij beoordeeld voel, wanneer ik dus mezelf beoordeel in en als gedachten in en als afscheiding met mezelf door erop te reageren met emoties/gevoelens, omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te identificeren als gedachten, gevoelens en emoties als een 'persoonlijkheid' als gekopieerd van de menselijke werkelijkheid als voornamelijk mijn ouders zonder ooit te beseffen dat het maar een systeem is<br /><br /><br />tot hier en niet verder:<br /><br />ik ben geen systeem!<br />ik ben het leven zelf, en sta mezelf niet to meer of minder te zijn dan wie ik werkelijk ben als onvoorwaardelijke zelf expressie<br /><br />als en wanneer ik merk dat ik mezelf beoordeel in en als gedachten, vanuit en als de idee dat andere mensen mij aan het beoordelen zijn, dan stop ik in mezelf, ik adem en corrigeer mezelf als HIER in en als het besef dat beoordelingen en energetische reacties daarop een gekopieerd systeem zijn<br /><br />ik realiseer mezelf als één en gelijk met het systeem van beoordelingen als gedachten en met de energetische reactie/ervaring van opwinding/spanning/angst en schaamte, want ik besef mijn verantwoordelijkheid tegenover de creatie en participatie in dit systeem, ik ben er dus niet door beinvloedbaar<br /><br />ik vertrouw op mezelf als zelf expressie, en ik sta mezelf toe mezelf uit te drukken als onvoorwaardelijke zelf expressie, als vrijheid, in en als het besef dat de ervaring van mezelf in en als een 'gevangenis' als beoordelingen en angst/spanning zelf gecreerd was en volledig mijn verantwoordelijkheid als wat ik had toegestaan te bestaan in mezelf als de werkelijkheid<br /><br />ik realiseer en aanvaard mezelf als de creator van mezelf als het bestaan als de ervaring van mezelf in en als het bestaan en ik sta op als het bestaan in en als eenheid en gelijkheid als wie ik werkelijk ben als het leven zelf als het levende woordKim Amourettehttp://www.blogger.com/profile/07686413067478622734noreply@blogger.com0