Thursday, June 21, 2012

2012 Wetenschappelijke Studie toont aan dat Baby's Psychopaten Zijn?



"Later hebben we experimenten met hersenscans gedaan en daaruit bleek dat psychopaten geen gevoel voor de emotionele lading van taal hebben. Woorden als 'kanker', 'dood' of 'pistool' hadden voor hen precies dezelfde neutrale lading als 'tafel' of 'rots', terwijl die bij normale mensen totaal andere delen van de hersenen prikkelen. Hetzelfde gold voor beelden die normaal veel emoties opwekken. We toonden onze proefpersonen foto's van zwaar verminkte verkeersslachtoffers: de meeste mensen keken er met afgrijzen naar, behalve de psychopaten" (citaat van Robert Hare, Psycholoog, geïnterviewd door Annemie Bulté, uit het artikel 'Psychopaten op de werkvloer' in Humo Nr. 3744/23, p.24)

Wat Robert Hare in het bovenvermeldde citaat stelt is dat 'psychopaten' mensen zijn die niet op een 'normale', voorspelbare, emotionele manier reageren op situaties, beelden en woorden als de meeste mensen in de samenleving en aldus in staat zouden zijn om moord te plegen of misdaad te begaan zonder verpinken en zonder schuldgevoel of spijt.

Daaruit afgeleid kunnen we stellen dat een mens, volgens Dr. Hare, emoties nodig heeft om op een 'gezonde' manier om te kunnen gaan met zijn medemens, emoties zoals angst bij woorden als 'kanker', 'dood' of 'pistool' en walging/afgrijzen bij beelden van bijvoorbeeld zwaar verminkte verkeersslachtoffers.

Dit zou met andere woorden betekenen dat baby's en kinderen in wezen psychopaten zijn omdat zij die basis-emoties nog niet bezitten, aangezien emoties aangeleerde en gekopieerde uitdrukkingen zijn die enkel ontstaan in interactie met de omgeving, vooral emotionele 'ladingen' die geassocieerd zijn met beelden en taal. Een baby zal niet reageren met angst op woorden als 'kanker', 'dood' of 'pistool' of met walging/afgrijzen bij het zien van een foto van zwaar verminkte verkeersslachtoffers. Deze emotionele reacties op het zien van beelden en het horen van taal is wat het kind doorheen zijn opgroeiing leert en kopieert van zijn omgeving als een instinctieve overlevingsstrategie om in de omgeving te passen en aldus geaccepteerd en ondersteund te worden door de omgeving/samenleving.

Misschien is het daarom meer correct wanneer we stellen dat wat van een mens een psychopaat maakt niet zozeer de afwezigheid is van emoties, maar meer de afwezigheid van de 'spiegelneuronen', als de neiging van de mens om een kopie te worden van zijn omgeving in en als gedachten, gevoelens en emoties.

Wat blijkt uit de stelling van Dr. Hare, is dat hij een essentiele diepgang mist in zijn onderzoek, omdat hij er duidelijk maar vanuit gegaan is dat emoties 'normaal' zijn, 'de realiteit' van de mens als levend wezen, zonder zich af te vragen waar die emoties vandaan komen in de eerste plaats, en aldus tot een meer volledig antwoord te komen tot de vraag 'wat is een psychopaat?'.

Aangezien de mens de emotionele lading van taal en beelden leert van zijn omgeving als 'andere mensen' en dat het geven van emotionele lading aan beeld en taal niet een natuurlijk verschijnsel is dat al ingebakken zit in de baby (uiteraard omdat de baby nog niet DENKT in taal en beeld, in termen van wat 'goed' is en wat 'slecht' is), is de baby, volgens de parameters van Dr. Hare, in wezen een psychopaat. Hetgeen betekent dat alle mensen in wezen psychopaten zijn en het maar bij de gratie van de kennis van goed en kwaad is, gekoppeld aan emotionele ervaringen, dat de mens uiteindelijk opgroeit tot een 'volwassen' wezen dat 'weet' hoe hij op een fatsoenlijke/juiste manier in interactie moet treden met andere mensen en dus niet zomaar naar believen begint te moorden en stelen.

Maar is de mens in essentie niet een 'systeem' van overleving? Zien we hier over het hoofd dat de huidige wetenschap gebaseerd is op Darwin's bevindingen en theoriëen van 'overleving van de sterksten'? Met andere woorden, zijn emoties werkelijk een teken van menselijke 'verbondenheid' en 'geven om elkaar' of enkel een meer gevorderde vorm van psychopathie waarvan de medogenloze en vernietigende gevolgen niet meteen zichtbaar zijn in de onmiddellijke omgeving van de persoon?

Zijn wij niet allen actieve participanten in een geld-systeem dat verwoestende gevolgen heeft in de levens van miljoenen mensen, dieren en de natuur? Heeft de hele consumptie-maatschappij waarin elk van ons een 'happy customer' is niet als consequenties dat er ontelbare kinderen geboren worden om te sterven van de honger omdat ze toevallig op het deel zitten van de wereld dat gebruikt wordt als melkkoe voor de andere delen, en dat miljoenen arbeiders in het Oosten uitbebuit worden zodat de bedrijven in het westen hun producten aan superlage prijzen kunnen aanbieden? De gevolgen van het huidige geld-systeem is een holocaust die in stilte gebeurt, terwijl de consument op zoek is naar het eeuwige geluk. Zijn dit niet de tekenen van een psychopatische stoornis?

Waar zijn onze emoties die zulks lijden moeten tegenhouden? Waarom zorgt de walging en het afgrijzen bij het zien van foto's van uitgemergelde lichamen en kinderen met afgehakte ledematen er niet voor dat dit gestopt wordt? Zou het kunnen zijn dat het is omdat die emotionele reacties maar uiterlijke schijn en in wezen puur egoïstisch zijn en enkel 'werken' in onze onmiddellijke omgeving waarin we ons kunnen voordoen als een 'normaal' persoon die nooit een vlieg kwaad zou doen omdat we zo 'empathisch' ingesteld zijn, terwijl de echte gevolgen van onze daden nooit gezien en overwogen worden omdat ze aan de andere kant van de wereld gebeuren?

Van al de psychopaten in de wereld zijn degenen die wij beoordelen als 'psychopatisch' dan nog de meest betrouwbaren, omdat ze zichtbaar psychopatisch zijn. De echt gevaarlijke psychopaten dat zijn wij, degenen die perfect in staat zijn om al het lijden in de wereld dat een direct gevolg is van onze dagelijkse participatie in het geld-systeem van 'vrije markt' uit onze perceptie te filteren en in alle gelukzaligheid verder mee te draaien in een globaal systeem dat overduidelijk miljoenen slachtoffers maakt.

Wat emoties doen is dus duidelijk de illusie wekken van 'verbondenheid' en 'empathie', waarin enkel rekening gehouden wordt met de persoonlijke overleving van de mens in zijn persoonlijke omgeving, zonder enig benul of inachtneming van de werkelijke gevolgen van zijn daden in en op het globale systeem in en van de wereld, hetgeen doorheen de tijd bewezen is als zijnde de verborgen psychopatische natuur van de mens, in de vorm van een stille holocaust die dagelijks bedekt, genegeerd, aan de kant geschoven en dus geperpetueerd wordt.

Hoe hebben we ook kunnen geloven dat een wezen dat in essentie psychopatisch is omdat het van nature uit geen emotionele waarde hecht aan beelden en taal, uiteindelijk een 'niet psychopatisch' wezen kan worden? Dit houdt geen steek omdat, wie leert het kind de kennis van goed en kwaad en de bijhorende emotionele ervaringen van angst en schuldgevoel? Is dat niet de ouders? En zijn die ouders ook niet gewoon mensen, die in wezen dus ook psychopatisch zijn? Of is het soms dat Dr. Hare gelooft dat er een God Figuur is die de kennis van goed en kwaad heeft ingeplant in de mens in de vorm van gedachten en dat de gedachten, gevoelens en emoties dus een systeem is dat in de mens geprogrammeerd geweest is door een 'hogere macht/kracht' en aldus niet een creatie van de mens zelf? Is dit dan geen pseudo-wetenschap, waarin de zogezegde wetenschappelijk onderbouwde stellingen en theoriëen in wezen onderbouwd zijn door een blind geloof in God dat zomaar wordt aangenomen als vanzelfsprekend?

Als we op puur wetenschappelijke wijze zouden kijken naar de realiteit en zouden vaststellen en aannemen dat de mens hier ALLEEN is en altijd alleen geweest is, met andere woorden, niet de creatie van één of andere God die hem zijn kennis van goed en kwaad gegeven heeft, dan zouden we daaruit moeten afleiden en vaststellen dat niets van wat een volwassene een baby/kind kan aanleren ooit werkelijk 'meer' kan zijn dan wat/wie het kind/de baby in wezen is, namelijk een egoïstisch wezen en dat de emotionele waarde die hij hecht aan taal of woorden niet echt is en dat hij dus zonder verpinken in staat is om een ander wezen te vermoorden, hetgeen dus ook verklaart hoe en waarom de mensheid als een collectief in staat is om de massamoord die een gevolg is van een dysfunctioneel geld-systeem goed te praten en te rechtvaardigen en dus te laten begaan elke dag opnieuw.


Sunday, May 20, 2012

2012 Waarom zal de Fairtrade Persoonlijkheid de Wereld nooit veranderen?



Een frappant voorbeeld om maar aan te tonen hoe het hele 'Fairtrade' gebeuren niet echt ontworpen is om werkelijk de wereld te veranderen om een beter leven te geven aan zij die op dit moment worden achtergelaten en opzij geschoven door de wereld-markt en het geld-systeem, is wat ik een paar dagen geleden meemaakte. Een week geleden was mijn verjaardag, en zoals op elke verjaardag, wilde mijn familie mij een cadeau geven. Ze zochten dus naar een product dat het beste 'bij mij zal passen' om mij blij te maken en om te laten zien dat ze mij kennen en om mij geven.

Afgeleid uit wat ik soms zeg op familiefeesten of onderwerpen in emails die ik soms stuur en dingen die ik post op mijn Facebook-pagina, kwamen ze tot de conclusie dat ik iemand ben die 'geeft om de wereld' en om wat er zoal gebeurt in de wereld, iemand die 'geeft om het onrecht in de wereld', en aldus besloten ze om een cadeau voor mij te gaan kopen in de Fairtrade-winkel. En op het moment dat ze mij dat cadeau gaven en zegden dat ze het hadden uitgekozen omdat ze 'weten dat ik daar (=onrecht in de wereld) om geef', besefte ik plots wat een ongelooflijke illusie het is om te geloven dat het Fairtrade-initiatief ook maar iets zal/kan veranderen in deze wereld, in termen van het werkelijk uitroeien van de ongelijkheid van ons geld-systeem dat ervoor zorgt dat mensen in derdewereld-landen uitgebuit worden, en dat Fairtrade niets meer of minder is dan een merknaam als alle andere merknamen in de consumptie-industrie/machine, dat als doel heeft de 'persoonlijkheid' en 'persoonlijke voorkeuren/smaken' van de mens aan te spreken, hetgeen compleet gebaseerd is op het verlangen naar een 'goed gevoel' in de mens over zichzelf.

Alsdus zullen enkel mensen die zich een persoonlijkheid hebben aangemeten/ontwikkeld van iemand te zijn die 'geeft om de wereld', een 'altruïstische persoonlijkheid', zich aangesproken/aangetrokken voelen tot het kopen van producten met het Fairtrade logo, omdat zij zich daar persoonlijk goed over voelen, omdat het hen een gevoel van identiteit geeft in de vorm van een innerlijke dialoog (die al dan niet bewust gestuurd wordt) die de connectie en het verband maakt tussen het kopen van een Fairtrade product, het ondersteunen en helpen van de minder-bevoordeelden (=armen) in de wereld en de idee/gedachte van 'een goed persoon te zijn' door dit te doen. Maar wordt er in dit proces werkelijk stil gestaan bij de WARE consequenties en gevolgen/resultaten van het kopen van Fairtrade producten op het helpen/ondersteunen van de armen door het individu? Of vertrouwt het individu die de Fairtrade merchandise koopt min of meer blindelings dat Fairtrade 'wel zal weten waar ze mee bezig zijn' en 'uiteindelijk de wereld wel zal veranderen zodat armoede niet meer zal bestaan' zodat zij zich gewoon goed kunnen voelen over het feit dat ze een Fairtrade product gekocht hebben en daarmee zogezegd een arme hebben geholpen en nu de 'goede samaritaan' zijn?

Het wordt mij stilaan meer en meer duidelijk dat mensen die Fairtrade kopen, zich waarschijnlijk gewoon net iets meer hebben laten beïnvloeden door het verhaal van 'de Goede Samaritaan' in de godsdienstlessen en aldus een schuldgevoel gecreëerd hebben waardoor ze op zoek zijn naar een manier om dat schuldgevoel om te zetten in een positief gevoel, dat gebaseerd is op het geloof van 'ik help een ander, dus ik ben een goed persoon' en waarin ze zich overduidelijk gemakzuchtig hebben neergelegd bij de 'oplossing' die de Fairtrade organisatie presenteert, zonder ooit werkelijk stil te staan bij de vraagstelling van wat er ECHT nodig zou zijn om armoede, hongersnood en uitbuiting voor eens en voor altijd te stoppen.

Want wie durft echt te geven om een ander en te kijken naar de wereld vanuit gezond verstand en alles in de weegschaal te leggen van wat er op dit moment in de wereld aangerijkt wordt als 'de oplossingen', die zal ondervinden dat het allemaal vééél te licht bevonden zal worden en die zal zelfs geschockeerd zijn te zien in welke mate mensen waarachtig geven om een ander, hetgeen afgemeten kan worden in hoeveel mensen bereid zijn op te geven van hun persoonlijke levensstijl zodat een ander een beter leven kan hebben.

In het geval van Fairtrade, is het duidelijk dat hun doel is om mee te kunnen draaien in het globale markt-systeem door aanspraak te maken op de consumptie-drift gemixt met het schuldgevoel van de elite in deze wereld (= zij die genoeg geld hebben om te kopen wat de bedrijven aanrijken), hetgeen hun 'mark-strategie' is, maar wat ze zeker niet doen is de absolute noodzakelijkheid onderlijnen en doorduwen dat wij STOPPEN met consumeren, stoppen met het volgen van onze verlangens die ons duwen tot het steeds meer en meer uitbuiten van niet alleen de aarde, maar ook de mensen die toevallig in de landen wonen die door de 'grote spelers' in de markt-economie geprogrammeerd zijn doorheen de geschiedenis als hun persoonlijke slaven. Fairtrade vermeld niet de complete absurditeit van zijn eigen bestaan,  als het ultieme bewijs van de medogenloosheid en ronduit kwaadaardigheid van het systeem waarin wij dagelijks participeren waarin uitbuiting en misbruik van miljoenen nodig is zodat een handvol mensen in deze wereld in luxe kunnen leven.

En dat zoveel mensen Fairtrade of welke andere organisatie dan ook uit het spectrum van 'hulp-organisaties' die zichzelf presenteren als de oplossing, aanvaarden als een geldige oplossing en niet verder kijken naar wat zich werkelijk afspeelt in deze wereld of zich maar de vraag stellen hoe het zover is kunnen komen, is maar het bewijs dat mensen niet echt geven om een ander maar enkel geven om het beeld dat ze van zichzelf presenteren in deze wereld, als hun 'persoonlijkheid' en 'karakter', dat altijd producten en 'levensstijlen' zal zoeken om zichzelf mee te kunnen identificeren, profileren en onderscheiden van andere mensen.

De oorzaak van het lijden in deze wereld ligt niet aan het feit dat de meerderheid er niet voor kiest om Fairtrade te kopen, maar aan de algemeen aanvaarde onwetendheid en blindheid van/in de mens die telkens persoonlijke gemoedsrust en positieve gevoelens verkiest en plaatst boven het leven op deze planeet en aldus nooit verder zal willen kijken dan zijn neus lang is vanuit het besef dat armoede en hongersnood niet eens zouden mogen bestaan, en dat het wel bestaat zegt iets over elk mens in deze wereld, ongeacht welke producten je al dan niet koopt.


Als nog maar de helft van de mensen die beweren dat ze geven om wat er gebeurt met de natuur, het dierenrijk en de medemens werkelijk zouden geven, dan zou deze wereld al lang veranderd zijn tot een hemel op aarde omdat wat mensen tegenhoudt om zichzelf echt volledig te GEVEN voor het veranderen van deze wereld is dat we onze individualiteit niet willen verliezen, ons idee/gevoel van persoonlijkheid, ons zelf-beeld dat gebaseerd is op 'wat andere mensen van mij denken', onze gewoontes, onze levensstijl en positieve gevoelens.


Met andere woorden, mensen willen zichzelf niet in de schoenen van een ander verplaatsen om daadwerkelijk in te zien hoe het is om om te komen van de honger, en dus blijven we bestaan in afscheiding van elkaar waarin we vanop een afstand observeren wat er gebeurt in de wereld en vanuit persoonlijke gevoelens van 'compassie', 'empathie' en 'medelijden' al dan niet de beslissing maken om het leven van zij die lijden in deze wereld beter te maken.

Maar wie zelf-eerlijk is zal inzien dat deze zogezegde nobele gevoelens niet echt te vertrouwen zijn omdat ze niet consistent zijn, sommige mensen voelen ze, sommigen niet, en omdat ze op zich niet echt iets te maken hebben met de wezens in deze wereld maar enkel met de persoon die ze voelt die probeert een positief zelf-beeld te genereren in zichzelf om zich goed/positief te kunnen voelen over zichzelf, hetgeen ook vaak zal resulteren in mensen die hun 'welwillende' persoonlijkheid/daden/gedrag opgeven eenmaal ze beseffen dat ze niet het gewenste resultaat bereiken in wat ze proberen te doen en dat ze aldus het gewenste goede gevoel niet kunnen bereiken.


De enige ware oplossing is om te leven in deze wereld als hoe je zou willen dat een ander leeft voor jou. Jezelf geven aan een ander als hoe je zou willen dat een ander zich geeft aan jou, geven om een ander als hoe je zou willen dat een ander geeft om jou. Omdat wat we niet lijken te beseffen is dat als we armoede en hongersnood toestaan te bestaan in deze wereld als de noodgedwongen gevolgen/neveneffecten van het geld-systeem van competitie waarin we dagelijks participeren, waarin er steeds winnaars en verliezers zullen zijn, dat we nu misschien in de winnaars-positie zullen staan en in luxe kunnen leven, maar dat we evengoed binnen 10 jaar door welke omstandigheden dan ook in de verliezers-positie terechtkomen, of dat onze kinderen in die positie terecht komen omwille van de onvoorspelbare en medogenloze natuur van het geld-syseem en het globale markt-systeem waarin elk mens niet meer of minder is dan een pion die verschoven wordt op het bord van de wereld-markt die enkel geeft om getallen/geld en niets om het individu.

Met andere woorden, wat wij toestaan te bestaan in deze wereld als wat we toestaan te gebeuren in het leven van een ander, zoals armoede, hongersnood of uitbuiting, is wat we in wezen toestaan te gebeuren/bestaan in ons leven, in onze wereld, in onszelf en onze kinderen. Geven om een ander zal nooit genoeg zijn om de wereld te veranderen zolang je jezelf niet ziet in een ander en zolang je niet beseft dat wat er met een ander gebeurt in deze wereld, is wat er met jezelf gebeurt, één en gelijk.

Zij die dit principe bevatten en inzien zullen opstaan in deze wereld en doen wat nodig is om daadwerkelijk de wereld te veranderen en zich niet laten misleiden of verleiden door mooie woorden, intenties of 'ready-made' oplossingen zoals bijvoorbeeld Fairtrade die enkel tot doel hebben om goede gevoelens te verkopen naar het principe van de consumptie-maatschappij en het huidige geld-systeem, maar niet echt het beste voor het leven ter harte hebben.

Onderzoek en steun het Gelijkheids Geld Systeem, de enige geldige en aanvaardbare oplossing die het beste ter harte heeft voor elk levend wezen hier op aarde, hetgeen geboren is uit het principe van 'doe voor een ander wat je zou willen dat een ander voor jou doet' en 'geef en je zal ontvangen' en het besef dat wat wij als wezens hier op aarde toestaan te bestaan op aarde in het leven van een ander, is wat wij toestaan te bestaan in onszelf, hetgeen op dit moment pure hel op aarde is met onszelf als de Duivel.

Gun jezelf de kans jezelf te ontdekken als God via het Gelijkheids Geld Systeem en met de ondersteuning van de Destonians, in het proces van het stoppen van ego-centrisme en eigen-belang en het opstaan in eenheid en gelijkheid met/als al het leven.

Monday, April 9, 2012

2012 Een verkrottend paradijs - Toerisme in Spanje in crisistijd



Dit artikel komt uit de krant Het Laatste Nieuws van 6 april 2012.

"Voorlopig lijkt de neergang van het vakantieparadijs de reisplannen van de Belg niet te beïnvloeden"

Deze stelling is een duidelijk bewijs van de mate waarin we oogkleppen aanhebben, niet alleen om te zien wat er gebeurt met een ander in het besef dat dit onaanvaardbaar is dat er kinderen geboren worden in armoede, maar ook om te zien dat de mensen die wij tegenkomen in de verkrotte wijken in Spanje en de mensonterende situaties die daar de kop beginnen op te steken, net als in Griekenland, één en gelijk zijn aan onszelf. Wat wil "één en gelijk" zeggen, dat wil zeggen dat wij ons binnen een paar jaar in dezelfde positie zullen bevinden, aangezien dat een logische stap is in het vervolg van de economische crisis, waarin Europees land na Europees land als dominostenen zal vallen.

Wie een klein beetje gezond verstand heeft zal al lang hebben ingezien dat ons geld-systeem nooit een lang leven beschoren was, met zijn iddylisch doch onmogelijk principe van 'oneindige groei', dat zich uiteindelijk vertaalde in 'oneindige schuld' en het feit dat wij nog steeds op zoek zijn naar onze vertrouwde vakantie bestemmingen en manieren zoeken om de harde werkelijkheid die zich aan het voltrekken is in de plekken die wij eens beschouwden als 'ons plekje hemel op aarde' te ontwijken en negeren, laat zien hoe wij onszelf in deze knoeiboel van een economische en ecologische crisis hebben gewerkt in de eerste plaats - namelijk door ons te laten leiden door het principe van 'wat niet weet, niet deert' en 'zolang ik het niet zie, is het er niet'.

Al onze beslissingen, niet alleen in ons eigen leven, maar overduidelijk ook op politiek, economisch, ecologisch en sociaal vlak zijn altijd geweest vanuit een oogpunt van 'schadebeperking', waarin we in ons achterhoofd misschien ergens wel wisten dat waar we mee bezig zijn in feite niet houdbaar is op lange termijn maar we willen er niet mee stoppen omdat we nu eenmaal 'gewoontebeesten' zijn die graag blijven vasthouden aan bepaalde vertrouwde gevoelens, mensen, plaatsen en handelingen die ons het gevoel geven dat we 'onszelf' kunnen zijn.

Maar als we nu eens kijken naar het bovenstaande interview - ten koste van wie/wat kunnen wij 'onszelf' zijn, en is dit beeld/idee dat we hebben over 'wie wij zijn' eigenlijk wel gezond? Want wat almaar duidelijker lijkt te worden is dat ons 'zelf-beeld' als het geheel van gevoelens, verlangens, gedachten, herinneringen en gewoontes dat we 'IK' noemen, niet houdbaar is, niet realistisch is. De aarde kan ons zelf-beeld niet ondersteunen omdat we meer willen dan wat zij kan geven en omdat we meer afval dumpen dan wat zij kan verwerken, onze economie kan ons zelf-beeld niet ondersteunen omdat onze verlangens met de verlangens van anderen botsen waarin velen gedwongen worden om de 'inferieure' positie in te nemen in ons kapitalistisch systeem en te werken en zwoegen in de fabrieken zodat sommigen kunnen genieten van alle luxe die onze consumptie-maatschappij via al dat harde werk ons aanbiedt, ons lichaam kan ons zelf-beeld niet ondersteunen omdat we verslaafd geworden zijn aan suiker en omdat we over het algemeen simpelweg niet stilstaan bij wat datgene dat we in onze mond steken eigenlijk uitvreet in ons lichaam en of het eigenlijk wel het beste is voor het fysieke lichaam.

Er moet een punt komen waarop we beseffen dat onze 'levensstijl' niet te onderhouden valt en dat we altijd hebben bestaan in een 'mooie illusie', in het troostende geloof dat de aarde en de natuur op de één of andere manier speciaal voor ons bestaan en zich wel zullen blijven buigen naar onze wil, ondanks al het bewijs tot het tegendeel dat de wetenschap ons dagelijks voorschotelt. De aarde is een levend organisme, net als ons lichaam. Als wij ons lichaam voeden met vergif en afval, krijgen we na verloop van tijd een hartaanval of een andere ziekte, en sterven we. Als we het lichaam niet voeden, zal het een aantal dagen of weken voortleven, terend op spierweefsel, en dan sterven (hetgeen we nu zo mooi gedemonstreerd zien in Oost-Afrika). En als we de ecologische relaties van de organismen in de aarde, die van de aarde de aarde maken, niet respecteren en ondersteunen, zal de aarde sterven en bijgevolg ons lichaam niet meer fatsoenlijk kunnen voeden, waardoor wij sterven.

Spanje is niet meer het vakantieparadijs dat het eens was, toen we kinderen waren en talloze herinneringen van waterpret, zon, zee, strand en bergen hebben opgeslagen in onze onderbewuste geest. Het probleem hier is dat we als kind nooit hebben stilgestaan dat het Spanje waar wij zo van genoten op dat moment niet zomaar het 'onvoorwaardelijke paradijs' was dat het leek te zijn, maar dat Spanje voor ons enkel het 'paradijs' was omdat onze ouders geld hadden. Armoede bestond toen ook, het bestond enkel niet voor ons want wij waren op vakantie met onze ouders die genoeg geld hadden om al de armoede in de wereld mooi weg te vagen uit onze kleine wereld en om de illusie op te bouwen dat de wereld één groot pretpark is dat speciaal bestaat zodat wij ons persoonlijk goed kunnen voelen.

Dit is een leugen, het was een leugen toen we kinderen waren, en het is nog steeds een leugen. Wat er nu aan het gebeuren is, is dat de consequenties van het leven in en als de leugen de kop beginnen opsteken en we noodgedwongen geconfronteerd worden met de onaangename realiteit die schuilt achter de mooie presentatie van 'het vakantieparadijs'.

Het is duidelijk dat het echte onvoorwaardelijke paradijs dat deze wereld had kunnen zijn heeft moeten plaatsmaken voor het valse paradijs als een uiterlijke show, een presentatie die gedoemd is om vroeg of laat z'n ware gelaat te laten zien, namelijk de realiteit dat het schijnbare paradijs gebouwd is op een dysfunctioneel en medogenloos geldsysteem waarvan de meesten van ons niet de voordelen ervaren.


Het is tijd dat we de waarheid van de onhoudbaarheid van onze levensstijl en levenshouding inzien en beseffen dat het zo niet langer kan. Niet enkel omdat wat wij met de aarde en elkaar doen, compleet immoreel en gebrekkig aan gezond verstand is, maar ook omdat als wij nu niet de beslissing maken en de noodzakelijke acties ondernemen om te veranderen, we uiteindelijk in een situatie zullen belanden die passend omschreven zou kunnen worden als de 'hel', want dat is de consequentie van hoe wij het leven hebben ingericht.

Onderzoek het Gelijkheids Geld Systeem/Equal Money System en neem de beslissing die gebaseerd is op Gezond Verstand en respect voor het leven. Durf de leugen van deze wereld onder ogen te komen en op te staan in het besef dat dit niet meer aanvaardbaar is.

Tuesday, March 6, 2012

Sanne S. staat terecht voor kindermoord - Wat is het Leven?

"Op die maandagochtend 29 september 2008 deed Chiro-leidster Sanne S. (24) uit Kessel-Lo het ondenkbare: ze verstikte haar dochtertje met een handdoek en stopte het lichaampje in een zak. Vijf weken later vonden de andere Chiro-leiders het in het materiaalhok, waar Sanne verantwoordelijk voor was. Volgende week staat de jonge vrouw voor het hof van assisen in Leuven, op beschuldiging van kindermoord. Hoe kan een moeder haar pasgeboren kind om het leven brengen? Dat vraagt ze zichzelf ook nog altijd af, zeggen haar advocaten." (Uit het Humo Archief van 27 februari 2012)


Verder in het artikel wordt aangehaald wat de 'dokters' te zeggen hadden als zogezegd 'bewijs'/'reden'/'oorzaak'/'diagnose' uit 'onderzoek' - namelijk dat ze 'neiging tot vermijdingsgedrag' en 'autisme', een 'licht asociale persoonlijkheidsstructuur' en 'moeite om haar gevoelens te uiten' had.

Maar voor de rest bij het ondervragen van mensen die Sanne goed kennen, wordt ze beschreven als een 'lieve', 'brave' persoonlijkheid, waar niemand ooit wat gebeurd was van verwacht had, dat zij in staat zou zijn om haar kind te verstikken.

Met andere woorden, iedereen staat verwonderd, perplex en 'met de mond vol tanden', men weet niet wat te denken of zeggen want 'zo kende men Sanne niet' - wat dit uiteraard laat zien is dat niemand Sanne blijkbaar kende, behalve uiteraard de gespecialiseerde 'gedrags-dokters' (psychiaters/psychologen/therapeuten) dan die haar waarschijnlijk grondig 'ondervraagd' en 'onderzocht' hebben, en dan aan de hand van verschillende parameters, definities, theorieen, omschrijvingen en textboeken haar hebben kunnen 'vastpinnen' in en op bepaalde woorden/definities zoals 'vermijdingsgedrag', 'asociaal' en 'autistisch'.

Dit is wat we zouden noemen 'de normale gang van zaken' in onze samenleving - wanneer iemand haar kind vermoord bijvoorbeeld, of een ander vermoord in een vlaag van woede, of verkrachting, kindermisbruik pleegt of iets doet dat 'niet volgens de regels' en en dus gezien wordt als 'stout', 'fout' en 'slecht' - dan is iedereen die hen zogezegd 'het beste kenden' compleet verwonderd en 'geshockeerd' en de enigen die er dan zogezegd 'aan uit kunnen' en soelaas/houvast kunnen brengen in een situatie van verwarring en verlorenheid zijn de 'deskundigen' die aan de hand van hun 'deskundigheid' als kennis en informatie kunnen zeggen 'wat er scheelt', 'hoe de wereld in elkaar steekt' en 'waarom het gebeurde is gebeurt is' - zodat mensen zich toch nog min of meer 'opgelucht', 'verzekerd' en 'veilig' kunnen voelen want 'alles is weer onder controle', 'we kunnen onze omgeving/wereld weer rationeel omschrijven voor onszelf in onze gedachten'.

En niemand die ooit lijkt stil te staan bij het absurde van dit alles - niemand die lijkt te beseffen dat deze hele situatie, waarin blijkbaar enkel zij die allerhande kennis en informatie, theorieen, begrippen, speciale woorden en omschrijvingen, in hun hoofd hebben gepropt na een aantal jaar 'gestudeerd' te hebben, de wereld kunnen begrijpen, bevatten en 'zien' als hoe ze werkelijk is, en de rest van ons zijn blijkbaar te dom, idioot en onwetend om ook maar iets van deze wereld, van elkaar, de natuur en onszelf te bevatten.

Wij staan erbij als kippen zonder kop, zoekend naar een antwoord, zoekend naar 'de deskundige', naar 'de wetenschapper', 'de wijsgeer', 'de spirituele/religieuze leider', 'de leerkracht' en 'de ouder' die het voor ons eens allemaal zal uitleggen zodat wij weer min of meer het gevoel kunnen hebben dat ons leven 'onder controle is' - ook al is daar niets van in, aangezien alles van wat we zogezegd 'weten' over onze wereld van die wetenschappers, deskundigen, ouderen, politici en leiders komt en we het zelf dus eigenlijk totaal niet echt zelf hebben gezien vanuit en met onze eigen ogen, we vertrouwen er gewoon op dat wat die 'intellectuelen' ons verteld hebben ook echt zo is, net zoals we vroeger onze ouders en grootouders blindelings vertrouwden en geloofden in al wat ze ons vertelden want we dachten 'ze zullen het wel beter weten zeker' en 'ik ben maar een kind - ik weet toch niets'.

En het absurde ligt hem in het feit dat wij hier bestaan als levende wezens , we zijn allemaal hier, mens, dier of plant. We leven allemaal, één en gelijk, en toch lopen we rond alsof het hier allemaal zo vreemd is - we begrijpen er allemaal geen snars van en we zijn constant op zoek naar iemand of iets die ons zal uitleggen hoe of wat deze wereld nu eigenlijk is, en wie, wat en hoe wij zelf nu eigenlijk zijn. Filosofen zijn op zoek naar basisvragen zoals 'wie ben ik?' en 'waarom ben ik?' en 'waar ben ik?' - en de rest aanvaard zomaar dat we het antwoord niet weten en aldus liever onwetend zijn en blijven.

In het geval van Sanne S. bestuderen de 'doktors' haar alsof ze een vreemd object is, iets dat vreemd is aan onszelf, iets dat we eigenlijk niet kennen - dat is het start punt van waaruit ze op onderzoek uitgaan, namelijk het start punt van afscheiding, van 'dit is mij onbekend', wat uiteindelijk uiteraard resulteerd in onklare, onstabiele en onzekere 'antwoorden' die in feite maar gissend zijn aangezien iets dat 'onbekend' is altijd onbekend zal blijven', iets dat 'daar ergens buiten mezelf' is zal altijd 'daar' blijven en zullen we dus nooit werkelijk 'bevatten'.

Dus de vraag is 'is Sanne S. een 'vreemd object'?' - of is ze een levend wezen net als jij en ik en al wat hier op aarde en in het universum bestaat?

We hebben haar beoordeeld op de daden die ze 'begaan heeft', net zoals we elk levend wezen beoordelen op hoe ze eruit zien en hoe ze zich 'gedragen. We plakken er woordjes op van 'goed' en 'slecht', 'juist' en 'fout', waarin we eigenlijk steeds maar weer de eigenlijke 'wezenlijkheid' van die 'persoon'/'levensvorm' van onszelf afscheiden alsof het een 'vreemd object' is 'ergens buiten mezelf', dat dus 'niet mezelf is' en dat ik dus ook nooit werkelijk zal kunnen 'bevatten' - waarna we dan wetenschap gaan creëeren en verlangen om aan ons uit te leggen wat/hoe/waarom/wie iets of iemand is omdat we het zelf allang niet meer zien omdat we zo verloren zijn in onze beoordelingen/woordjes en definities over wat we zien als de afscheiding/afstand die we creeren.

Wat is 'wezenlijkheid'? 'Wezenlijkheid' is niet één of ander esotherisch, spiritueel begrip van 'energetische resonantie' of 'hogere staat van zijn', neen, 'wezenlijkheid' is datgene waarin we allemaal één en gelijk zijn, namelijk het feit dat we bestaan en daarin zijn we allemaal 'hetzelfde', één en gelijk. En de reden dat we die 'wezenlijkheid' in een ander niet meer herkennen, als één en gelijk met de 'wezenlijkheid' in/als/van onszelf, komt net door alles wat we erbovenop gecreëerd hebben van ideen, woorden, concepten, definities, goed en slecht, juist en fout.

Wezenlijkheid kan enkel gezien en gerealiseerd worden als en wanneer we onszelf in de schoenen van een ander verplaatsen, en beseffen dat 'als ik die persoon zijn/haar leven had geleefd, dan had ik net dezelfde persoonlijkheid opgebouwd en net dezelfde beslissingen genomen' omdat we in essentie allemaal een 'bewustzijnssysteem' hebben/zijn, namelijk een automatisch systeem van voorgeprogrammeerde reacties zoals angst, woede en verdriet en afhankelijk van de verschillende gebeurtenissen in een persoon zijn/haar leven bouwen we een persoonlijkheid op van reactieve manieren van omgaan met situaties die zich voordoen in ons 'leven'.

Met andere woorden, als wij en die dokters en de advocaten en de rechter onszelf in de schoenen zouden verplaatsen van Sanne S., en haar leven zouden doorlopen, dan zouden we beseffen/zien, dat Sanne S. geen 'vreemd object' is of geen 'vreemde, asociale, autistische persoon' is, en dat hetgene dat haar daden bepaald heeft is de persoonlijkheidsstructuur van reactieve emotionele ervaringen die zij heeft opgebouwd in zichzelf gebaseerd op herinneringen als haar zogezegde 'identiteit' die in wezen eigenlijk net hetzelfde is als de identiteit van elk van ons - het verschil zit'm in de verschillende factoren die haar persoonlijkheid doorheen haar leven 'gekleurd' hebben, zoals DNA, aanleg, traumatische gebeurtenissen, uiterlijk en uiteraard de beoordelngen die bestaan in deze 'samenleving' en die bepalend zijn voor onze 'plaats' in deze samenleving van het 'overleven van de sterksten' en aldus bepalend zijn voor het 'zelf-beeld' dat we creëeren voor onszelf.

Zolang we onszelf als de 'wezenlijkheid' als wie we werkelijk zijn niet leren kennen, zullen we ook nooit een ander werkelijk zien als wie zij zijn - want we zullen enkel onze beoordelingen zien, als gekopieerde, geleerde kennis en informatie die afkomstig is en gebaseerd is op het geloof dat we die persoonlijkheid/identiteit als een structuur die zichzelf automatisch heeft opgebouwd via reactieve emoties doorheen onze 'opgroeiing' werkelijk zijn, in de plaats van het te zien als het systeem dat het eigenlijk is en in de plaats van te beseffen dat we eigenlijk allemaal één en gelijk zijn en dat persoonlijkheid/identiteit niet is wie wij echt zijn - het is alleen maar een 'afscheidings-middel' dat gebouwd is op stompzinnnigheid.


Want wie durft kijken naar zichzelf en de wereld, zal merken dat mensenwezens niets dan stompzinnig zijn, in hun manier van omgaan met zichzelf, elkaar, dieren, kinderen en de natuur.

Dus als we werkelijk willen weten/zien wie Sanne S. is en waarom ze deed wat ze deed - en hetzelfde geld voor alle zogezegde 'moordenaars', 'verkrachters', 'pedofielen', etc. in onze samenleving - moeten we eerst en vooral in en naar onszelf kijjken in zelf-eerlijkheid en stoppen met het vasthouden aan het geloof dat onze 'persoonlijkheid' echt is wie wij zijn, want wie zelf-eerlijk is zal zien dat dat geloof gebouwd is op gebakken lucht en dat persoonlijkheid/identiteit/individualiteit niets is dan een hete lucht ballon waar we graag in geloven maar die op zich een grote illusie is.

Het wordt tijd dat we eindelijk de illusie van onszelf en deze absurde menselijke wereld stoppen, want het lijden wordt te groot, de stompzinnigheid brengt te veel onnodig lijden voor te veel wezens met zich mee - en het moet stoppen!


Bezoek www.desteni.org en stop de idiotie!

Matti Freeman geeft een heldere kijk op het vraagstuk 'Wat is een Sociopaat?' in dit interview 'Wat is een Sociopaat?' - met bedenkingen die we nooit hebben overwogen en die shockerend kunnen zijn voor zij die nog nooit de tijd hebben genomen om vanuit gezond verstand naar zichzelf en de werkelijkheid te kijken.

En neem een kijkje op www.equalmoney.org als de oplossing voor het veranderen van onze samenleving van één van 'overleving van de sterksten' waarin we gedwongen worden om onszelf van een ander af te scheiding en onszelf te zien als 'overlevings-machines', een 'persoonlijkheid' als een geheel van 'overlevings-mechanismen' - naar één waarin we onszelf als 'wezenlijkheid' kunnen uitdrukken, in en als het besef van onszelf als één en gelijk met alle levensvormen die HIER bestaan.

Wednesday, February 29, 2012

Elke dag Vecht ik tegen het Mes - Zelfverwonding bij Jongeren



Zelfverwonding is zo één van die onderwerpen waar over het algemeen niet over gesproken wordt, tenzij op therapie, bij een psycholoog of een psychiater. Zelfverwonding is iets wat verborgen wordt onder lange mouwen - het is de verborgen realiteit van veel jongeren en volwassenen.

Net als zelfmoord is zelfverwonding een zogezegd 'taboe', een zogezegd 'pijnlijk'/ongemakkelijk/gevoelig onderwerp waarvan het schijnbaar 'moeilijk' is om erover te praten - dus wat gebeurt er: niemand praat erover en veel jongeren doen het achter gesloten deuren, zichzelf niet alleen opsluitend in hun kamer maar ook in hun gedachten, hun zelf-verwondende gedachten die een fysieke uiting krijgen.

Het taboe maken hiervan zorgt er in feite alleen maar voor dat we het gaan aanvaarden als 'een deel van onze realiteit', net als bij zelfmoord - een onaangenaam, gevoelig en zogezegd 'slecht' deel, maar tja, nu eenmaal een deel van wie wij zijn als mensen, als de menselijke samenleving en meer specifiek de leefwereld van de 'puber'/'jongere'.

Want we stellen ons geen vragen - het feit dat we het bewust verborgen/taboe houden wil zeggen dat we impliciet aanvaarden dat het bestaat, maar dan als de 'onderhuidse', verborgen, geheime realiteit die niet getoond mag worden, zoals er zoveel dingen zijn aan/in de mens die 'verborgen' blijven.

Mensen zijn het gewoon geworden om zichzelf te verbergen, om hun innerlijke realiteit verborgen te houden in de vorm van gedachten, gevoelens en emoties - onder het mom van "zolang andere mensen maar denken dat ik 'goed', 'juist', 'aanvaardbaar' en 'normaal' ben, dan ben ik dat".

Het is geen wonder dat er zoveel psychische stoornissen, mentale ziektes en afwijkingen en emotionele stoornissen zijn en dat er zoveel 'psychofarmaceutica' op de markt is om al die afwijkingen, ziektes en stoornissen te onderdrukken - aangezien de mens een 'doos van pandora' is waarvan het uiterlijk, zoals gedrag, kleding en uitdrukking maar de presentatie is die dient om de rest van de samenleving van mensen een 'imago'/beeld voor te houden uit angst om afgewezen, beoordeeld en uitgespuwd te worden als mensen 'de waarheid' zouden weten van 'wie ik werkelijk ben'.

En het grappige/interessante/fascinerende is dat we allemaal zo denken, we houden allemaal een facade voor, we doen allemaal alsof uit angst dat wie we werkelijk zijn vanbinnen als de waarheid van onszelf 'slecht' en 'fout' is - als iets dat we geleerd hebben uit onze kindertijd waarin we vaak straf kregen, zomaar omdat we onszelf waren, omdat we onszelf hadden uitgedrukt, dus leerden we dat we moesten veranderen, dat wie we gewoon zijn vanbinnen om de één of andere reden niet goed genoeg is.

Dus we hebben geleerd om een innerlijke 'verborgen' realiteit te cultiveren - één van 'persoonlijke' ervaringen/gedachten/ideëen/concepten over de realiteit die in complete afscheiding bestaan van de eigenlijke realiteit als onze omgeving. En gebaseerd op die persoonlijke ervaringen, nemen we dan bepaalde beslissingen, zoals onszelf vermoorden of onszelf verwonden en pijn doen of een ander pijn doen of vermoorden, etcetera... hetgeen dus allemaal gebeurt in en als gedachten, waarin een mens eerst een process doorloopt van gedachten, gevoed door emotionele reacties om dan tot één of ander besluit te komen als een idee/perceptie over hoe de werkelijkheid in elkaar steekt en wie hij/zij is in de werkelijkheid - zo creeren we allemaal continu onze eigen identiteit, namelijk door onszelf continu te identificeren met al de verschillende definities die we vormen over de realiteit in onze gedachten.

Maar het gestoorde hieraan is dat onze innerlijke realiteit werkelijk NOOIT ook maar iets te maken heeft met de eigenlijke echte realiteit, met de wereld die HIER is - de identiteit als al die innerlijke gedachten, gevoelens en emoties is puur en alleen afkomstig vanuit het verlangen in ieder mens om 'speciaal' en 'uniek' en 'belangrijk' te zijn, waardoor we onszelf via onze gedachten gaan afscheiden van onze omgeving en onze eigen persoonlijke ervaring van onze omgeving als 'de wereld' gaan vormen - in de plaats van de realiteit te zien als wat ze echt eigenlijk is.

In het geval van zelfverwonding bijvoorbeeld - is dit een resultaat, de fysieke uiting van de identiteit als gedachten, gevoelens en emoties die die persoon heeft geconstrueerd in zichzelf, een identiteit die overduidelijk gebaseerd is op 'zelf-haat'.

Als we echter kijken naar wat mensen doen in deze wereld - is het duidelijk dat wat ieder mens doet, gebaseerd is op en afkomstig is vanuit de ervaring van zelf-haat - want we doen ofwel onszelf ofwel een ander pijn, we misbruiken ofwel onszelf ofwel een ander. Ieder mens oefent in meer of mindere mate een vorm van zelf-haat uit, een vorm van woede. Hoe anders verklaren we het bestaan van zelfverwonding, zelfdoding, moord, verkrachting, dierenmishandeling, oorlog, uitbuiting, kindermisbruik, kindermishandeling, sexueel misbruik, discriminatie, racisme, pestgedrag, beoordelingen.

En dit zijn maar de uiterlijke tekenen van misbruik - hetgeen maar het resultaat is van een innerlijk process van gedachten, gevoelens en emoties, wat dus wil zeggen dat de haat en woede die voor deze fysieke manifestaties gezorgd heeft, nog veel groter en intenser is, en dat is de haat en woede die in onszelf bestaat, in de vorm van onze gedachten.


En deze innerlijke realiteit van haat en woede tegenover onszelf en elkaar, noemen we dan 'identiteit' en dat vinden we dan 'normaal', we geloven zelfs dat een 'identiteit' hebben bij de 'menselijke natuur' hoort - overduidelijk niet eens beseffend dat hoe de hele realiteit op dit moment in elkaar steekt een resultaat is van die 'identiteit' als de verborgen innerlijke realiteit van elk van ons, en als we eens kijken naar deze wereld, valt er alleen maar misbruik te zien.

Wat er op dit moment gebeurt in deze wereld, is net hetzelfde als wat er gebeurt in onszelf - namelijk 'onderhuids', in de 'achterkamer' gebeurt al het misbruik, al de woede, al de 'negatieve gedachten' - en die houden we dan verborgen achter een 'bewuste laag' van 'positieve' gedachten, om als het ware onzelf voor de gek te houden, om zelfs onzelf voor te liegen over wie we werkelijk zijn, over wat er werkelijk in onszelf bestaat. In het kapitalistisch systeem is het net hetzelfde - 'onderhuids' gebeurt al het misbruik, het uitbuiten van de aarde, een massamoord van het dierenrijk op de meest afschuwelijke onterende manieren, corruptie, bedrog, leugens, besmetting van het drinkwater en het voedsel dat we eten en allerhande plannen en geheime agenda's van bedrijfsleiders en politici, etcetera... maar dat wordt uiteraard niet getoond.

Hetgeen wat wij dan zien, hetgeen dat ons getoond wordt, is de 'mooie', opgesmukte afgewerkte producten die in de winkel liggen, de mooie beelden op de televisie, in magazines en op reclameborden - maar dat is niet de realiteit, dat is de uiterlijke presentatie maar, één die zelfs gecreëerd is met de bedoeling om te misleiden.

Het wordt hoog tijd dat we beseffen dat het leven, wie we zijn, de realiteit, de wereld, niet is wat we altijd hebben aangenomen als 'waarheid' - er is een hele verborgen realiteit waar we nooit eerlijk over hebben willen zijn in onszelf.

Voor zij die het lef hebben om zichzelf te leren kennen en om eindelijk de leugen te stoppen en op te staan in en als zelf-eerlijkheid als zelf-respect en zelf-verantwoordelijkheid om voor eens en voor altijd de zelfverwonding van het bewustzijn te stoppen - Neem een kijkje op www.desteni.org

Saturday, December 17, 2011

Pragmatisme Herbekeken

Wat is Pragmatisme in de huidige samenleving en hoe ervaren wij pragmatisme in ons dagelijkse leven?

Pragmatisme wordt door het woordenboek omschreven als "een stelsel dat de waarde van alle denken afmeet aan de praktische bruikbaarheid" - dit wil concreet zeggen dat wanneer we een politieker of bedrijfsleider het woord 'pragmatisch' horen gebruiken in termen van genomen of te nemen beslissingen, hetgeen vrij vaak is, ze hier bedoelen dat de beslissingen die ze hebben genomen of zullen nemen buiten alle moraliteit bekeken werden. Er werd alleen maar gekeken naar langs de ene kant wat ze willen en langs de andere kant wat er moet gebeuren om van het gewilde een realiteit te maken.

Pragmatisme is de reden waarom we zoveel wetten nodig hebben om samen te kunnen leven - omdat we allemaal in onszelf als onze gedachten alleen maar kijken naar éénerzijds wat we willen en anderzijds wat er moet gebeuren en wat we moeten doen om van het gewilde (=onze verlangens) een realiteit te maken. Wetten zijn er dan om al dat misbruik als de verlangens van elk wezen min of meer samen te houden als een cohesief geheel als een samenleving waarin elk wezen zowel een individu kan zijn als compleet geïsoleerd en egoïstisch als een 'lid van de samenleving' die zijn bijdrage moet doen om het geheel te doen draaien.

Pragmatisme is het verdraaien van de werkelijkheid zodat het past in mijn ideeën en geloofsystemen over mezelf als een 'goed persoon' - dus wat er ook gebeurt en wat ik ook doe, ik zal steeds een uitleg klaar hebben voor waarom ik nog altijd voldoe aan mijn definitie over mezelf als 'goed' en 'juist'.

Pragmatisme is de reden waarom er zoveel religies bestaan - omdat elke religie in feite mooi aansluit bij wat het individu wil, waar het individu in wil geloven, welk soort god en welk soort heilige het individu wil aanbidden. In de plaats van de enige echte waarheid die onomstotelijk HIER/echt is te erkennen- presenteert pragmatisme duizend-en-één vormen van 'de waarheid' met als hoofddoel de persoonlijke verlangens van het individu te bevredigen. En religie heeft dus niets te maken met het representeren van de waarheid als 'God' en 'de Bijbel' - het is gewoon weer een vorm van consumptie-gedrag dat steunt op het principe van 'Pragmatisme' waarbij een mooi beeld/plaatje/verhaaltje wordt gepresenteerd/verkocht dat mensen dan kunnen geloven omdat ze zich daar persoonlijk goed bij voelen.

Pragmatisme zoals we het nu kennen is het verkondigen en gebruiken van woorden zoals 'moraliteit' maar enkel wanneer het ons het beste uitkomt, en niet als een levende statement dat staat als wie wij zijn als wezens. Pragmatisme is het 'draaiende houden' van de wereld en de menselijke samenleving waarin elk individu op zoek is naar persoonlijke bevrediging in welke vorm dan ook - en politici proberen dan pragmatische beslissingen te maken en ze proberen te kijken naar de samenleving op een pragmatische manier, hetgeen eerder iets weg heeft van 'schade-beperking', om al die ego's, al die 'individuen' met elk hun eigen uiteenlopende verlangens, ideeën, religies, overtuigingen en meningen samen te laten bestaan zodat ieder individu kan participeren in het geloof dat hij/zij het centrum is van de wereld en dat de wereld rond hem/haar draait en zodat tegelijkertijd de samenleving kan bestaan waarin er min of meer voor het individu gezorgd wordt op een manier die ergens wel iets weg heeft van samenwerking.

Het probleem is dan uiteraard dat er enorm veel uitbuiting en misbruik bestaat en gerechtvaardigd wordt in deze wereld, omdat we elk individueel leven en bestaan vanuit en gebaseerd op het principe van pragmatisme - ook de politici en al de mensen die al het geld en de macht hebben in deze wereld. We denken allemaal vanuit pragmatisme als het enerzijds kijken naar wat ik persoonlijk wil en anderzijds naar hoe ik mijn wil praktisch kan opleggen aan deze wereld.

Het is niet moeilijk dat dit soort 'samenleving' of 'poging tot samenleving' uiteindelijk leidt tot een catastrofe - omdat er absoluut niet wordt gekeken naar wat het beste is voor alle wezens in die zogezegde 'samenleving' - omdat bijvoorbeeld de verschillende landen op zich ook weer pragmatisch zijn, waarin ze dan andere landen gaan uitbuiten om hun zin te krijgen, om ervoor te zorgen dat de wezens in dat land zich persoonlijk goed kunnen voelen.

Er wordt in onze pragmatische manier van leven en mentaliteit absoluut niet gekeken naar wat het betekent om praktisch samen te leven als wezens op deze planeet - pragmatisme is weer maar een woord dat gecreëerd en gebruikt werd als rechtvaardiging/excuus voor egoïsme als individualiteit, en dat dus nooit representatief was voor wat het beste is voor alle levende wezens - en dat dus een realiteit heeft toegestaan te bestaan van winnaars en verliezers, van competitie, van vechten om te overleven, van armoede, hongersnood, misbruik, corruptie, leugens, etcetera...


Laten we hier en nu deze definitie van het woord 'Pragmatisme' veranderen tot een woord dat rekening houdt met al het leven op aarde - een woord dat ondersteunend is voor iedereen en alles dat bestaat, in de plaats van het excuus voor het bestaan van armoede en misbruik dat het op dit moment is.
Pragmatisme zal van nu af aan een woord zijn van waaruit we kijken naar hoe we op de meest praktische manier wat het beste is voor allen kunnen implementeren en een realiteit maken.




Kom meer te weten over het herdefiniëren van het bestaan op aarde en van onszelf als levende wezens op www.desteni.co.za

En Lees de 'Freedom Blogs: The Birth of Practivism' - een verzameling van Blogs van verschillende mensen die in het proces zijn van Zelf-Herdefiniëring

Tuesday, December 13, 2011

Dodelijke Aanslag in Luik was Wanhoopsdaad




Gelezen op Nieuwsblad.be

"Er zijn vier doden gevallen bij de aanslag van dinsdag in Luik. Dat bevestigde de procureur van Luik. De aanslag is het werk van één dader."


Vandaag werd een 'aanslag' gepleegd in Luik door één man, die een paar granaten in het rond gooide en om zich heen schoot. 4 mensen zijn gestorven en tientallen raakten gewond. Men noemt het een 'wanhoopsdaad' omdat de dader zelfmoord pleegde na de feiten en men geen verband kan leggen met de daad en een duidelijk motief.

Als je de commentaar leest op de nieuwsberichten zijn ze bijna allemaal van racistische aard, omdat de dader in kwestie 'van vreemde origine' was. Wanneer er zoiets gebeurt, namelijk een aanslag, een 'aanval' op 'onze persoon', op onze 'persoonlijke veiligheid', willen we meteen een vorm van 'terugbetaling', hetgeen dus meestal in de vorm van gevangenisstraf en boete is, want zo zitten wij mensen in elkaar - iemand zal altijd boeten voor ons lijden.

In dit geval echter is de dader al dood en hebben wij niet onmiddellijk iemand of iets om de schuld op te steken - maar we blijven wel achter met al die verontwaardiging en woede als een automatische emotionele reactie van zelf verdediging. Wat er dus nu zal gebeuren in de samenleving is dat mensen op zoek zullen gaan naar een 'zondebok', een 'schuldige' - eender wie, waarschijnlijk mensen die het meest lijken op de dader. En dat zullen in dit geval dus alle vreemdelingen zijn, of misschien alleen de islamieten. Er moet en zal een schuldige gevonden worden, want we zitten met al die emotionele reacties in onszelf en we moeten het toch ergens op/tegen uiten. Dus dit is weer maar eens een excuus voor mensen om 'de vreemde' te gaan haten, weer maar eens een excuus voor conflict en ruzie en oorlog.

En terwijl wij dit allemaal maar de normale gang van zaken vinden, kijkt er niemand naar de kernoorzaak van waarom en hoe een mens in de eerste plaats in staat is om eerst andere mensen te doden en dan zichzelf de kop in te schieten. Er is niemand die zich afvraagt van 'waar is dit allemaal begonnen'? - hoe is de menselijke samenleving zo ontwrongen geworden?
Waarom bestaat er bijvoorbeeld zoiets als 'vreemdelingen' - en waarom zijn we niet allemaal gewoon wezens op aarde die hier tezamen bestaan?

Want als we echt zelf eerlijk zouden zijn, zouden we een fascinerend punt ondervinden - namelijk dat Geld hiervan de oorzaak is, en niet de zogezegde inherent slechte, destructieve natuur van de mens. Het is geld en het gebrek ervan en de stress errond dat iemand tot een 'wanhoopsdaad' zoals deze drijft - en het is zeker niet de laatste wanhoopsdaad die we zullen zien. Het huidige Geldsysteem is wat mensen drijft tot de meest absurde daden, het huidige geldsysteem drijft ons tot wanhoop - want als je geen geld hebt, ben je gedoemd en dan is een mens tot alles in staat.

Willen we echt oplossingen en willen we echt de oneindige ketting van wraakacties en -reacties die ons uiteindelijk tot de totale zelf verwoesting zal leiden - dan zoeken we naar alternatieven en oplossingen voor het Kapitalistisch systeem dat vanaf het begin al destructief van aard was, maar waar niemand ooit bij heeft stilgestaan.

Onderzoek het GelijkheidsGeld Systeem op www.equalmoney.org - als het nieuwe monetaire systeem dat gebaseerd is op het implementeren van doenbare, echte, practische en acceptabele oplossingen voor de menselijke Tragedie als het Kapitalistisch Systeem.

Het GelijkheidsGeld Boek en andere producten in verband met het GelijkheidsGeld Systeem en Zelf-Ontwikkeling kan je vinden via deze link: http://equafeproducts.blogspot.com/