Thursday, June 21, 2012

2012 Wetenschappelijke Studie toont aan dat Baby's Psychopaten Zijn?



"Later hebben we experimenten met hersenscans gedaan en daaruit bleek dat psychopaten geen gevoel voor de emotionele lading van taal hebben. Woorden als 'kanker', 'dood' of 'pistool' hadden voor hen precies dezelfde neutrale lading als 'tafel' of 'rots', terwijl die bij normale mensen totaal andere delen van de hersenen prikkelen. Hetzelfde gold voor beelden die normaal veel emoties opwekken. We toonden onze proefpersonen foto's van zwaar verminkte verkeersslachtoffers: de meeste mensen keken er met afgrijzen naar, behalve de psychopaten" (citaat van Robert Hare, Psycholoog, geïnterviewd door Annemie Bulté, uit het artikel 'Psychopaten op de werkvloer' in Humo Nr. 3744/23, p.24)

Wat Robert Hare in het bovenvermeldde citaat stelt is dat 'psychopaten' mensen zijn die niet op een 'normale', voorspelbare, emotionele manier reageren op situaties, beelden en woorden als de meeste mensen in de samenleving en aldus in staat zouden zijn om moord te plegen of misdaad te begaan zonder verpinken en zonder schuldgevoel of spijt.

Daaruit afgeleid kunnen we stellen dat een mens, volgens Dr. Hare, emoties nodig heeft om op een 'gezonde' manier om te kunnen gaan met zijn medemens, emoties zoals angst bij woorden als 'kanker', 'dood' of 'pistool' en walging/afgrijzen bij beelden van bijvoorbeeld zwaar verminkte verkeersslachtoffers.

Dit zou met andere woorden betekenen dat baby's en kinderen in wezen psychopaten zijn omdat zij die basis-emoties nog niet bezitten, aangezien emoties aangeleerde en gekopieerde uitdrukkingen zijn die enkel ontstaan in interactie met de omgeving, vooral emotionele 'ladingen' die geassocieerd zijn met beelden en taal. Een baby zal niet reageren met angst op woorden als 'kanker', 'dood' of 'pistool' of met walging/afgrijzen bij het zien van een foto van zwaar verminkte verkeersslachtoffers. Deze emotionele reacties op het zien van beelden en het horen van taal is wat het kind doorheen zijn opgroeiing leert en kopieert van zijn omgeving als een instinctieve overlevingsstrategie om in de omgeving te passen en aldus geaccepteerd en ondersteund te worden door de omgeving/samenleving.

Misschien is het daarom meer correct wanneer we stellen dat wat van een mens een psychopaat maakt niet zozeer de afwezigheid is van emoties, maar meer de afwezigheid van de 'spiegelneuronen', als de neiging van de mens om een kopie te worden van zijn omgeving in en als gedachten, gevoelens en emoties.

Wat blijkt uit de stelling van Dr. Hare, is dat hij een essentiele diepgang mist in zijn onderzoek, omdat hij er duidelijk maar vanuit gegaan is dat emoties 'normaal' zijn, 'de realiteit' van de mens als levend wezen, zonder zich af te vragen waar die emoties vandaan komen in de eerste plaats, en aldus tot een meer volledig antwoord te komen tot de vraag 'wat is een psychopaat?'.

Aangezien de mens de emotionele lading van taal en beelden leert van zijn omgeving als 'andere mensen' en dat het geven van emotionele lading aan beeld en taal niet een natuurlijk verschijnsel is dat al ingebakken zit in de baby (uiteraard omdat de baby nog niet DENKT in taal en beeld, in termen van wat 'goed' is en wat 'slecht' is), is de baby, volgens de parameters van Dr. Hare, in wezen een psychopaat. Hetgeen betekent dat alle mensen in wezen psychopaten zijn en het maar bij de gratie van de kennis van goed en kwaad is, gekoppeld aan emotionele ervaringen, dat de mens uiteindelijk opgroeit tot een 'volwassen' wezen dat 'weet' hoe hij op een fatsoenlijke/juiste manier in interactie moet treden met andere mensen en dus niet zomaar naar believen begint te moorden en stelen.

Maar is de mens in essentie niet een 'systeem' van overleving? Zien we hier over het hoofd dat de huidige wetenschap gebaseerd is op Darwin's bevindingen en theoriëen van 'overleving van de sterksten'? Met andere woorden, zijn emoties werkelijk een teken van menselijke 'verbondenheid' en 'geven om elkaar' of enkel een meer gevorderde vorm van psychopathie waarvan de medogenloze en vernietigende gevolgen niet meteen zichtbaar zijn in de onmiddellijke omgeving van de persoon?

Zijn wij niet allen actieve participanten in een geld-systeem dat verwoestende gevolgen heeft in de levens van miljoenen mensen, dieren en de natuur? Heeft de hele consumptie-maatschappij waarin elk van ons een 'happy customer' is niet als consequenties dat er ontelbare kinderen geboren worden om te sterven van de honger omdat ze toevallig op het deel zitten van de wereld dat gebruikt wordt als melkkoe voor de andere delen, en dat miljoenen arbeiders in het Oosten uitbebuit worden zodat de bedrijven in het westen hun producten aan superlage prijzen kunnen aanbieden? De gevolgen van het huidige geld-systeem is een holocaust die in stilte gebeurt, terwijl de consument op zoek is naar het eeuwige geluk. Zijn dit niet de tekenen van een psychopatische stoornis?

Waar zijn onze emoties die zulks lijden moeten tegenhouden? Waarom zorgt de walging en het afgrijzen bij het zien van foto's van uitgemergelde lichamen en kinderen met afgehakte ledematen er niet voor dat dit gestopt wordt? Zou het kunnen zijn dat het is omdat die emotionele reacties maar uiterlijke schijn en in wezen puur egoïstisch zijn en enkel 'werken' in onze onmiddellijke omgeving waarin we ons kunnen voordoen als een 'normaal' persoon die nooit een vlieg kwaad zou doen omdat we zo 'empathisch' ingesteld zijn, terwijl de echte gevolgen van onze daden nooit gezien en overwogen worden omdat ze aan de andere kant van de wereld gebeuren?

Van al de psychopaten in de wereld zijn degenen die wij beoordelen als 'psychopatisch' dan nog de meest betrouwbaren, omdat ze zichtbaar psychopatisch zijn. De echt gevaarlijke psychopaten dat zijn wij, degenen die perfect in staat zijn om al het lijden in de wereld dat een direct gevolg is van onze dagelijkse participatie in het geld-systeem van 'vrije markt' uit onze perceptie te filteren en in alle gelukzaligheid verder mee te draaien in een globaal systeem dat overduidelijk miljoenen slachtoffers maakt.

Wat emoties doen is dus duidelijk de illusie wekken van 'verbondenheid' en 'empathie', waarin enkel rekening gehouden wordt met de persoonlijke overleving van de mens in zijn persoonlijke omgeving, zonder enig benul of inachtneming van de werkelijke gevolgen van zijn daden in en op het globale systeem in en van de wereld, hetgeen doorheen de tijd bewezen is als zijnde de verborgen psychopatische natuur van de mens, in de vorm van een stille holocaust die dagelijks bedekt, genegeerd, aan de kant geschoven en dus geperpetueerd wordt.

Hoe hebben we ook kunnen geloven dat een wezen dat in essentie psychopatisch is omdat het van nature uit geen emotionele waarde hecht aan beelden en taal, uiteindelijk een 'niet psychopatisch' wezen kan worden? Dit houdt geen steek omdat, wie leert het kind de kennis van goed en kwaad en de bijhorende emotionele ervaringen van angst en schuldgevoel? Is dat niet de ouders? En zijn die ouders ook niet gewoon mensen, die in wezen dus ook psychopatisch zijn? Of is het soms dat Dr. Hare gelooft dat er een God Figuur is die de kennis van goed en kwaad heeft ingeplant in de mens in de vorm van gedachten en dat de gedachten, gevoelens en emoties dus een systeem is dat in de mens geprogrammeerd geweest is door een 'hogere macht/kracht' en aldus niet een creatie van de mens zelf? Is dit dan geen pseudo-wetenschap, waarin de zogezegde wetenschappelijk onderbouwde stellingen en theoriëen in wezen onderbouwd zijn door een blind geloof in God dat zomaar wordt aangenomen als vanzelfsprekend?

Als we op puur wetenschappelijke wijze zouden kijken naar de realiteit en zouden vaststellen en aannemen dat de mens hier ALLEEN is en altijd alleen geweest is, met andere woorden, niet de creatie van één of andere God die hem zijn kennis van goed en kwaad gegeven heeft, dan zouden we daaruit moeten afleiden en vaststellen dat niets van wat een volwassene een baby/kind kan aanleren ooit werkelijk 'meer' kan zijn dan wat/wie het kind/de baby in wezen is, namelijk een egoïstisch wezen en dat de emotionele waarde die hij hecht aan taal of woorden niet echt is en dat hij dus zonder verpinken in staat is om een ander wezen te vermoorden, hetgeen dus ook verklaart hoe en waarom de mensheid als een collectief in staat is om de massamoord die een gevolg is van een dysfunctioneel geld-systeem goed te praten en te rechtvaardigen en dus te laten begaan elke dag opnieuw.