Wednesday, February 29, 2012

Elke dag Vecht ik tegen het Mes - Zelfverwonding bij Jongeren



Zelfverwonding is zo één van die onderwerpen waar over het algemeen niet over gesproken wordt, tenzij op therapie, bij een psycholoog of een psychiater. Zelfverwonding is iets wat verborgen wordt onder lange mouwen - het is de verborgen realiteit van veel jongeren en volwassenen.

Net als zelfmoord is zelfverwonding een zogezegd 'taboe', een zogezegd 'pijnlijk'/ongemakkelijk/gevoelig onderwerp waarvan het schijnbaar 'moeilijk' is om erover te praten - dus wat gebeurt er: niemand praat erover en veel jongeren doen het achter gesloten deuren, zichzelf niet alleen opsluitend in hun kamer maar ook in hun gedachten, hun zelf-verwondende gedachten die een fysieke uiting krijgen.

Het taboe maken hiervan zorgt er in feite alleen maar voor dat we het gaan aanvaarden als 'een deel van onze realiteit', net als bij zelfmoord - een onaangenaam, gevoelig en zogezegd 'slecht' deel, maar tja, nu eenmaal een deel van wie wij zijn als mensen, als de menselijke samenleving en meer specifiek de leefwereld van de 'puber'/'jongere'.

Want we stellen ons geen vragen - het feit dat we het bewust verborgen/taboe houden wil zeggen dat we impliciet aanvaarden dat het bestaat, maar dan als de 'onderhuidse', verborgen, geheime realiteit die niet getoond mag worden, zoals er zoveel dingen zijn aan/in de mens die 'verborgen' blijven.

Mensen zijn het gewoon geworden om zichzelf te verbergen, om hun innerlijke realiteit verborgen te houden in de vorm van gedachten, gevoelens en emoties - onder het mom van "zolang andere mensen maar denken dat ik 'goed', 'juist', 'aanvaardbaar' en 'normaal' ben, dan ben ik dat".

Het is geen wonder dat er zoveel psychische stoornissen, mentale ziektes en afwijkingen en emotionele stoornissen zijn en dat er zoveel 'psychofarmaceutica' op de markt is om al die afwijkingen, ziektes en stoornissen te onderdrukken - aangezien de mens een 'doos van pandora' is waarvan het uiterlijk, zoals gedrag, kleding en uitdrukking maar de presentatie is die dient om de rest van de samenleving van mensen een 'imago'/beeld voor te houden uit angst om afgewezen, beoordeeld en uitgespuwd te worden als mensen 'de waarheid' zouden weten van 'wie ik werkelijk ben'.

En het grappige/interessante/fascinerende is dat we allemaal zo denken, we houden allemaal een facade voor, we doen allemaal alsof uit angst dat wie we werkelijk zijn vanbinnen als de waarheid van onszelf 'slecht' en 'fout' is - als iets dat we geleerd hebben uit onze kindertijd waarin we vaak straf kregen, zomaar omdat we onszelf waren, omdat we onszelf hadden uitgedrukt, dus leerden we dat we moesten veranderen, dat wie we gewoon zijn vanbinnen om de één of andere reden niet goed genoeg is.

Dus we hebben geleerd om een innerlijke 'verborgen' realiteit te cultiveren - één van 'persoonlijke' ervaringen/gedachten/ideëen/concepten over de realiteit die in complete afscheiding bestaan van de eigenlijke realiteit als onze omgeving. En gebaseerd op die persoonlijke ervaringen, nemen we dan bepaalde beslissingen, zoals onszelf vermoorden of onszelf verwonden en pijn doen of een ander pijn doen of vermoorden, etcetera... hetgeen dus allemaal gebeurt in en als gedachten, waarin een mens eerst een process doorloopt van gedachten, gevoed door emotionele reacties om dan tot één of ander besluit te komen als een idee/perceptie over hoe de werkelijkheid in elkaar steekt en wie hij/zij is in de werkelijkheid - zo creeren we allemaal continu onze eigen identiteit, namelijk door onszelf continu te identificeren met al de verschillende definities die we vormen over de realiteit in onze gedachten.

Maar het gestoorde hieraan is dat onze innerlijke realiteit werkelijk NOOIT ook maar iets te maken heeft met de eigenlijke echte realiteit, met de wereld die HIER is - de identiteit als al die innerlijke gedachten, gevoelens en emoties is puur en alleen afkomstig vanuit het verlangen in ieder mens om 'speciaal' en 'uniek' en 'belangrijk' te zijn, waardoor we onszelf via onze gedachten gaan afscheiden van onze omgeving en onze eigen persoonlijke ervaring van onze omgeving als 'de wereld' gaan vormen - in de plaats van de realiteit te zien als wat ze echt eigenlijk is.

In het geval van zelfverwonding bijvoorbeeld - is dit een resultaat, de fysieke uiting van de identiteit als gedachten, gevoelens en emoties die die persoon heeft geconstrueerd in zichzelf, een identiteit die overduidelijk gebaseerd is op 'zelf-haat'.

Als we echter kijken naar wat mensen doen in deze wereld - is het duidelijk dat wat ieder mens doet, gebaseerd is op en afkomstig is vanuit de ervaring van zelf-haat - want we doen ofwel onszelf ofwel een ander pijn, we misbruiken ofwel onszelf ofwel een ander. Ieder mens oefent in meer of mindere mate een vorm van zelf-haat uit, een vorm van woede. Hoe anders verklaren we het bestaan van zelfverwonding, zelfdoding, moord, verkrachting, dierenmishandeling, oorlog, uitbuiting, kindermisbruik, kindermishandeling, sexueel misbruik, discriminatie, racisme, pestgedrag, beoordelingen.

En dit zijn maar de uiterlijke tekenen van misbruik - hetgeen maar het resultaat is van een innerlijk process van gedachten, gevoelens en emoties, wat dus wil zeggen dat de haat en woede die voor deze fysieke manifestaties gezorgd heeft, nog veel groter en intenser is, en dat is de haat en woede die in onszelf bestaat, in de vorm van onze gedachten.


En deze innerlijke realiteit van haat en woede tegenover onszelf en elkaar, noemen we dan 'identiteit' en dat vinden we dan 'normaal', we geloven zelfs dat een 'identiteit' hebben bij de 'menselijke natuur' hoort - overduidelijk niet eens beseffend dat hoe de hele realiteit op dit moment in elkaar steekt een resultaat is van die 'identiteit' als de verborgen innerlijke realiteit van elk van ons, en als we eens kijken naar deze wereld, valt er alleen maar misbruik te zien.

Wat er op dit moment gebeurt in deze wereld, is net hetzelfde als wat er gebeurt in onszelf - namelijk 'onderhuids', in de 'achterkamer' gebeurt al het misbruik, al de woede, al de 'negatieve gedachten' - en die houden we dan verborgen achter een 'bewuste laag' van 'positieve' gedachten, om als het ware onzelf voor de gek te houden, om zelfs onzelf voor te liegen over wie we werkelijk zijn, over wat er werkelijk in onszelf bestaat. In het kapitalistisch systeem is het net hetzelfde - 'onderhuids' gebeurt al het misbruik, het uitbuiten van de aarde, een massamoord van het dierenrijk op de meest afschuwelijke onterende manieren, corruptie, bedrog, leugens, besmetting van het drinkwater en het voedsel dat we eten en allerhande plannen en geheime agenda's van bedrijfsleiders en politici, etcetera... maar dat wordt uiteraard niet getoond.

Hetgeen wat wij dan zien, hetgeen dat ons getoond wordt, is de 'mooie', opgesmukte afgewerkte producten die in de winkel liggen, de mooie beelden op de televisie, in magazines en op reclameborden - maar dat is niet de realiteit, dat is de uiterlijke presentatie maar, één die zelfs gecreëerd is met de bedoeling om te misleiden.

Het wordt hoog tijd dat we beseffen dat het leven, wie we zijn, de realiteit, de wereld, niet is wat we altijd hebben aangenomen als 'waarheid' - er is een hele verborgen realiteit waar we nooit eerlijk over hebben willen zijn in onszelf.

Voor zij die het lef hebben om zichzelf te leren kennen en om eindelijk de leugen te stoppen en op te staan in en als zelf-eerlijkheid als zelf-respect en zelf-verantwoordelijkheid om voor eens en voor altijd de zelfverwonding van het bewustzijn te stoppen - Neem een kijkje op www.desteni.org