Monday, November 28, 2011

Geld Is Niet Alles - GelijkheidsGeld FAQ

"Geld is niet Alles" is een statement die mensen soms zeggen om blijkbaar duidelijk te maken dat er 'belangrijkere dingen zijn in het leven dan geld', zoals liefde, vriendschap, goede gevoelens, vreugde, geluk, enzovoort.

Hoewel, als we deze statement eens zouden ontleden dan zouden we de vraag kunnen stellen 'Wat maakt het mogelijk dat wij ons gelukkig, liefdevol, aangenaam, comfortabel, veilig, zeker, vreugdevol,... voelen?' - want het antwoord daarop is 'Geld'.
De basis van een waardig leven is in de eerste plaats dat je geld hebt in deze samenleving om voor jezelf als je fysieke aanwezigheid hier te kunnen zorgen - en pas als je lichaam de nodige ondersteuning en voeding heeft, kan jij gaan participeren in allemaal aangename gevoelens in jezelf.
Als je lichaam echter ondervoedt is of één of andere ziekte of gebrek heeft, wordt je ervaring in deze wereld een hel.
En spijtig genoeg hangt alles van ons bestaan in de huidige menselijke wereld af van geld en hoeveel je ervan hebt - hetgeen dan weer grotendeels afhankelijk is van toeval, als het 'goede geluk' dat jij in een welvarend land in een welvarende familie geboren bent en de kansen gekregen hebt om zelf een welvarend leven op/in te richten.

Daarom onderstrepen we de absolute noodzaak voor een GelijkheidsGeld Systeem - omdat op dit moment niet iedereen de mogelijkheid heeft om het fysieke lichaam te ondersteunen, zelfs meer mensen dan degenen die dat wel kunnen. En dat is simpelweg een schrijnende en ronduit onaanvaardbare staat van zaken die we niet meer kunnen tolereren.

Dus - Geld is alles, maar tegelijkertijd ook niets omdat het in feite een idee is. Zoals het hele concept van 'schuld' in de 'schuldencrisis' een idee is dat in stand gehouden wordt door alle mensen en dat geïnduceerd/geïntroduceerd werd door de media en de 'overheid' - maar dat in principe zo veranderd kan worden in een nieuw systeem zoals het GGS. We behouden nog wel geld omdat we nog steeds een manier nodig hebben om alles in de samenleving 'in goede banen te leiden' en omdat we dit gewoon zijn - maar we veranderen de waarde die we eraan geven.

Geld representeert niet meer één of andere 'hogere macht/kracht' als een systeem waarin we geboren worden en voor moeten werken alsof het een entiteit op zich is dat de mens consumeert als batterijen, maar het representeert 'leven' - het geldsysteem zal voor ons werken in de plaats van andersom. En uiteindelijk zullen we geld misschien niet meer nodig hebben, aangezien het uiteindelijk maar een symbool is - wie weet zullen we eindelijk ontdekken/leren om voor elkaar te zorgen, want dit is wat een GGS zal cultiveren, een onderling respect en waardigheid tussen mensen waarin we niet eerst aan onze eigen toekomst/overleving als Geld denken omdat overleving geen punt meer zal zijn in een GGS. We zullen dus automatisch gaan zorgen voor elkaar en alle wezens op aarde.
Hoe onmogelijk dat op dit punt ook lijkt.


Kom meer te weten over het GelijkheidsGeld Systeem op www.equalmoney.org

Auto's in een GelijkheidsGeld Systeem - Wie maakt ze en wie krijgt ze?

Als we kijken naar auto's in termen van milieuvriendelijkheid zijn de huidige auto's niet bepaald milieuvriendelijk - hoewel er nieuwere modellen bestaan die rijden op waterstof of electriciteit.

Waarom worden deze milieuvriendelijke auto's niet overal gebruikt? Waarom kan niet elk mens op aarde zo een auto gebruiken? Wederom is de bepalende factor voor hoe wij omgaan met onze natuur/planeet Geld en niet de planeet zelf. Er zijn dus miljoenen mensen die rijden met vervuilende auto's die op olie rijden en een klein aantal mensen rijdt met 'hybride'/milieuvriendelijke Auto's - alsof die auto's in feite alleen maar ontworpen zijn zodat de elite van rijke mensen in deze wereld zich goed kan voelen over zichzelf want 'zij geven om de planeet', niet beseffend dat de rest van ons het zich niet kan veroorloven om te 'geven om de planeet' want we hebben er het geld niet voor.


Op het eerste zicht zou je zeggen/denken dat de wereld draait rond/op geld, en dat geld werkelijk de bepalende factor is van het leven, want dat is hoe wij mensen leven - terwijl het omgekeerde net waar is, de bepalende factor van leven is het leven zelf, namelijk de aarde en ons fysieke lichaam, en als dat er niet meer is dan zijn we niet(s) meer.

En aangezien we allemaal op één en dezelfde planeet bestaan, zouden we maar beter beginnen geven om wat elk ander mens doet, in het besef dat dit onze planeet is - en het gedrag van elk levend wezen bepaald het lot van deze planeet. Het is dus niet genoeg/aanvaardbaar dat de rijke mensen hun best doen om te recycleren en met milieuvriendelijke auto's rijden en zonnepanelen op hun dak hebben - terwijl de rest van de wereld achtergelaten wordt in armoede zonder de middelen om zelf te kunnen participeren in 'ecologisch verantwoord gedrag' waardoor de vervuiling gewoon doorgaat.

De enige oplossing om werkelijk op een 'ecologisch verantwoorde manier' om te gaan met onze planeet, is door elk mens 'op te heffen' naar dezelfde standaard van leven, dezelfde middelen - en om dus bijvoorbeeld iedereen te voorzien van een hybride auto. Want het is niet dat de middelen of de techniek er niet zijn, het is dat het geld gewoon weer in de weg zit.

In het gelijkheidsgeld systeem zal dit een vanzelfsprekendheid zijn - omdat we kijken naar de planeet eerst, we kijken eerst naar de ECHTE realiteit, namelijk de fysieke realiteit en wat deze nodig heeft om optimaal te functionneren. En dan kijken we naar hoe we dit een praktische werkelijkheid kunnen maken, door bijvoorbeeld het gebruik van een geldsysteem als het GGS.

Dus als auto's zowieso milieuvriendelijk gemaakt worden - hetgeen nog langs alle kanten onderzocht zal moeten worden, om onze ecologische 'voetafdruk' zo klein mogelijk te maken - dan moeten we ons al niet meer zorgen maken om de problemen waar we in de huidige samenleving mee te maken hebben in verband met uitstoot van gassen. Uiteindelijk zal iedereen die een auto wil er wel één kunnen krijgen, mits de nodige vergunningen, maar omdat veel minder mensen gaan werken zullen er ook zowieso minder auto's nodig zijn. En mensen zullen ook veel minder de noodzaak voelen om op vakantie te gaan omdat elke dag als een 'vakantie' zal zijn - want stress zal er niet meer zijn in een GGS aangezien stress compleet wordt aangedreven door de huidige samenleving als de 'angst' in verband met de toekomst als 'overleven'.

Ook een belangrijk punt waar naar gekeken zal worden in termen van auto's is veiligheid. Alle auto's zullen ontworpen worden om zo veilig mogelijk te zijn - want het is onaanvaardbaar dat we in de huidige samenleving auto's hebben die veiliger zijn dan anderen en die enkel gebruikt kunnen worden door mensen die het meeste geld hebben, alsof hun leven waardevoller is dan het leven van mensen die minder geld hebben.


Kom meer te weten over het GelijkheidsGeld Systeem op www.equalmoney.org

Zal GelijkheidsGeld Fysiek geld zijn dat geprint wordt?

Hier kijken we, als bij alles in een GGS, naar wat het meest praktische en milieuvriendelijke is - zoals het kapitalistisch systeem ons oneindig heeft bewezen, heeft de aarde namelijk geen onuitputtelijke grondstoffen dus daar moeten we rekening mee houden in alles wat we doen, om ervoor te zorgen dat de volgende generaties, onze kinderen en kleinkinderen, ook van deze planeet en hun leven op aarde kunnen genieten.

Het meest praktische en zeker milieuvriendelijke zou namelijk zijn dat alles via een elektronische kaart gebeurt, waar je geld opstaat - dit kan een geïmplanteerde chip zijn of een kaart die je op zak kan dragen. Een geïmplanteerde chip zou uiteraard het gemakkelijkste zijn omdat je het nooit kan verliezen, maar sommige mensen associeren de geïmplanteerde chip onmiddellijk met samenzweringstheoriëen in verband met één of andere elite die macht wil over alle mensen op aarde en die de chip zou gebruiken als een dodelijk wapen om de 'dissidenten' uit te schakelen - dus uiteraard zijn mensen vrij om hierin te kiezen, of ze een geïmplanteerde chip of een kaart wensen.

De reden waarom we op dit moment nog steeds met geprint geld werken is dat we om de één of andere reden het verleden niet kunnen loslaten want op zich heeft geprint geld als papier in onze portefeuille absoluut geen nut en het is op geen enkele manier noodzakelijk of beter dan geld op een kaart. Ook bestaan er momenteel nog machines die muntstukken nodig hebben om te werken, omdat verandering geld kost. We zitten dus constant vast tussen het verleden als barbaarse, milieu-onvriendelijke technieken, en de toekomst als vooruitgang - en de reden waarom we niet echt kunnen 'vooruitgaan' en dat al de technieken die er op dit moment al bestaan, die al lang uitgevonden zijn, niet worden toegepast op globale schaal, is geld.

Er bestaan op dit moment al zoveel nieuwe technieken die van het leven op aarde een absolute hemel zouden kunnen maken, maar de enige reden dat die niet gebruikt/toegepast worden op globale schaal, ter ondersteuning van het leven op aarde, is geld als de hebzucht van de mens - waarin de mens niet lijkt te beseffen dat we niet op een eiland leven, we leven op één planeet en als ik een idee/uitvinding heb dat alle levende wezens hier ten goede zou komen, dan is het mijn plicht om dat te delen in en als het besef dat ik niet zou kunnen bestaan zonder deze planeet en zonder mijn medewezens.

Het huidige geldsysteem creëert de illusie dat we onszelf kunnen afscheiden en in een 'privé-universum' kunnen leven waarin we onze persoonlijke verlangens botvieren alsof 'ik' het enige levend wezen ben dat hier bestaat en alsof alles dat hier bestaat voor mij persoonlijk bestaat - zonder te beseffen dat ieder levend wezen zijn voetafdruk nalaat op elk ander levend wezen en op deze planeet en het feit dat we dit niet hebben beseft heeft ervoor gezorgd dat wij mensen als een collectief nooit echt voor onze planeet gezorgd hebben.

In een GelijkheidsGeld Systeem zal er alleen maar gekeken worden naar hoe wij mensen als een collectief geheel het beste kunnen zorgen voor elkaar, de planeet en elk levend wezen - in en als het principe/besef dat we allemaal 'op dezelfde boot' zitten, op één en dezelfde planeet, en daarom is het onze verantwoordelijkheid om zorg te dragen voor wat hier is. Het principe waar het GGS op steunt is het besef dat geld niet 'meer' is dan wat hier bestaat als het leven - geld zou net gebruikt moeten worden om datgene wat hier is te ondersteunen. Alle uitvindingen en ideëen in verband met het faciliteren en ondersteunen van het leven op aarde die er al zijn en die nog zullen komen, zullen onvoorwaardelijk worden aangewend op globale schaal zodat het menselijk wezen waarlijk kan 'evolueren' en 'veranderen' tot een waardig wezen - in en als het besef dat deze planeet en ons menselijk lichaam is al dat we werkelijk 'hebben'/'zijn' en geld is in feite maar een idee dat zeker niet belangrijker zou mogen zijn dan wie wij zijn als het leven zelf.



Kom meer te weten over het GelijkheidsGeld Systeem op www.equalmoney.org

Sunday, November 27, 2011

Kan ik mijn Goederen nalaten op mijn Kinderen? - GelijkheidsGeld FAQ

Waarom laten we in de huidige samenleving onze goederen en ons geld na op onze kinderen? Voornamelijk omwille van de angst dat ze niet genoeg zullen hebben, de angst dat onze kinderen om de één of andere reden in deze wereld niet genoeg geld zullen hebben om voor zichzelf te kunnen zorgen. En in deze samenleving is dat zeer mogelijk - in deze samenleving is het mogelijk dat van de ene op de andere dag iemand zonder geld kan vallen, door bijvoorbeeld inflatie als maatschappelijke problemen die te maken hebben met de positie van het land in de 'wereldmarkt' of het verlies van je job.

En omdat er steeds die onzekerheid bestaat - zelfs in een land dat een goed sociale zekerheidssysteem heeft zoals veel Europese landen omdat die landen nog steeds bepaald worden door het geld dat ze hebben, waarmee ze in relatie staan met de 'globale economie' als de 'wereldmarkt' en daarom kan het land op zich in feite nog wel 'failliet' gaan (als wat er langzaam maar zeker nu aan het gebeuren is in Europa) - willen mensen dus zoveel mogelijk geld en goederen aan hun kinderen overdragen om er gewoon maar zeker van te zijn dat de kinderen in de toekomst zullen kunnen overleven, want 'er moest maar eens iets voorvallen'.

Deze onzekerheid zal volledig wegvallen, omdat landen niet meer een 'marktproduct' zullen zijn, ze zullen dus niet meer afhankelijk zijn van een 'wereldeconomie' die volledig gebaseerd is op competitie als het 'vechten voor overleving' waarin de landen onderling zo goed als niet om elkaar geven en zich heel egoïstisch opstellen als 'ikke, ikke, ikke en de rest kan stikken' en waarin het dus zeer mogelijk is dat een volledig land met al haar inwoners failliet/tenonder gaat - hetgeen een absoluut barbaars, middeleeuws gegeven is.

De waarde van het leven zal niet meer bepaald worden door geld als een 'economie' waarin ieder mens als het ware een 'product' op een 'markt' is dat volledig afhankelijk is van allemaal verschillende factoren die de 'waarde' van dat product bepalen, waarin dus het voortbestaan van dat wezen voortdurend onzeker is omdat die 'marktwaarden' continu verschuiven en veranderen in de 'economie'.

Dus in een GelijkheidsGeld Systeem zal er geen reden meer zijn om zich angstig of onzeker te voelen over de eigen toekomst en de toekomst van onze kinderen - we zullen dus ook helemaal de noodzaak niet meer voelen om geld op te sparen of spullen in de zolder te verzamelen die bedoeld zijn om een welvarend, comfortabel leven te geven aan onze kinderen in de toekomst. De toekomst zal HIER zijn, in elk moment van ademhaling, want het GelijkheidsGeld Systeem focust op het leven en het leven dat is HIER, niet in de 'toekomst'.

'De toekomst' is een uitvinding van ons huidige kapitalistisch systeem waarin 'vrijheid' niet bestaat omdat we gevangen zitten in het ons continu zorgen maken over of we al dan niet genoeg geld zullen hebben om al onze rekeningen te betalen in de toekomst en elk moment van ons leven gaat als het ware naar het denken aan de toekomst.

Het GelijkheidsGeld Systeem is een compleet ander speelveld - het systeem is namelijk doelbewust ontworpen om voor ieder levend wezen te zorgen en om dus het Leven zelf te eren in de plaats van Geld.

Er zal gekeken worden naar wat praktisch leefbaar is en bijvoorbeeld het verzamelen/opstapelen van spullen als het niet willen loslaten van het verleden in de hoop dat het ons 'veiligheid' en 'zekerheid' zal bieden in de toekomst zal gezien worden als een absurde daad die in feite helemaal niet praktisch is. En het is al zeker niet praktisch om al die spullen dan aan je kinderen door te geven die het dan op hun beurt samen met hun eigen spullen op hun zolder moeten bewaren/opslaan.

Dit soort hamstergedrag is een resultaat van het huidige kapitalistisch systeem en zal eindigen in het Gezond Verstand van het GelijkheidsGeld Systeem.


Kom meer te weten over het GelijkheidsGeld Systeem op www.equalmoney.org
en zie www.desteni.co.za voor ondersteuning in zelf-leiderschap en zelf-ontdekking

Thursday, November 17, 2011

Onze Liefde voor Dolfijnen is het Zaad van The Cove



"The Cove" is een documentaire die voormalig dolfijnentrainer Ric O'Barry volgt in het blootstellen van gruweldaden tegen dolfijnen in de Japanse gemeente Taiji. In deze documentaire worden het soort activiteiten aan het daglicht gebracht waarvoor mensen alle moeite in de wereld doen om ze verborgen te houden voor het grote publiek.

Activiteiten die als primaire drijfveer geld en de daaruitvloeiende hebzucht hebben en die mensen zoals de bewoners van Taiji in een positie zetten waarin ze gewillig zijn zich te verlagen tot het brutaal uitmoorden van dieren zoals Dolfijnen. Zelfs degenen die van mening zijn dat 'dieren enkel bestaan voor het menselijk plezier - en dus om op te eten' zullen walgen van de menselijke natuur, als waar deze toe in staat is in het behandelen/benaderen van andere levende wezens, bij het zien van deze documentaire.

Deze film geeft ons de onaangename en gruwelijke realiteit weer die zich verschuilt achter de schijnbare onschuld van het menselijk streven/bestaan dat ons gepresenteerd wordt door de media en mensen in het algemeen.

Als voorbeeld nemen we Dolfinaria - de entertainment parken die Dolfijnen gebruiken om mensen te amuseren en die een romantisch beeld presenteren van 'zwemmen tussen de dolfijnen' - waarin er gemikt wordt op het opwekken van positieve, opwindende, opzwepende en geamuseerde gevoelens in mensen door de Dolfijnen trucjes en kunstjes te laten uitvoeren. Er worden aan de lopende band posters, briefpapier, bedlinnen, balpennen, T-shirts, ondergoed, enzovoort met afbeeldingen van Dolfijnen verkocht aan mensen die hun zogezegde 'liefde voor Dolfijnen' willen tentoonstellen.

Wanneer mensen over Dolfijnen praten dan is het steeds met een fonkeling in de ogen want 'Dolfijnen zijn toch zo'n slimme dieren' en 'ze doen geen mens kwaad - ze hebben zelfs al vaak mensen gered van de verdrinkingsdood' en 'wat een prachtige ervaring is het toch om te kunnen zwemmen tussen de dolfijnen'. Maar hoe komt het toch dat als we zoveel van Dolfijnen houden - we niet zien en niet geven om wat er met hen gebeurt in deze wereld? Wat houdt die zogezegde 'liefde' voor dolfijnen in als het alleen maar in ons privé-wereldje gebeurt in onze kamer met de dolfijnenposters en wanneer we erover praten met andere mensen - wat is liefde als het niet echt, praktisch geleefd/uitgedrukt/uitgevoerd wordt?

Voor de echte dolfijnen, degenen die leven en niet maar een beeld op een poster of in een aquarium zijn, wil die 'liefde' niets zeggen - want zij worden massaal afgeslacht ergens in een inham in Japan en zij worden gevangen, weggehaald uit hun natuurlijke omgeving en verscheept naar één of ander dolfinarium zodat ze aangegaapt kunnen worden door een bende schreeuwende kinderen en onverschillige volwassenen.

Terwijl de mens zichzelf presenteert en ziet als 'goed', 'intelligent', 'empathisch', 'echt' en 'positief' is er in werkelijkheid een inherent aanwezige onverschilligheid in de mens die verantwoordelijk is voor het bestaan van dit soort wandaden in onze wereld. Het is niet te verklaren dat de mens durft geloven dat liefde en positiefheid dingen zijn die echt bestaan, wanneer The Cove bestaat en niet gestopt wordt - en al zeker niet door alle religies en spiritualisten die de zogenaamde 'positiefheid' en 'liefde' in de mens verkondigen.

De eigenlijke waarheid van onze 'liefde' en 'positieve energie' is er één waar we liever onze ogen voor sluiten - want de waarheid is dat 'liefde' en 'positiefheid' een excuus zijn waarin we onszelf kunnen verliezen en waarmee we onszelf kunnen 'zoet houden' en 'troosten' zodat weLink met een goed gevoel ons consumptiegedrag en deze hele mallemolen van een kapitalistisch systeem dat de hebzucht in de mens promoot kunnen verderzetten. 'we voelen ons goed dus alles is goed' is ons motto geworden - wat het toppunt is van de absolute idiotie en waanzin dat de mens heeft toegestaan te bestaan in zichzelf en bijgevolg de wereld - waar de 'onschuldigen' (=dieren en kinderen) de tol voor betalen.



Het is tijd voor verandering, voordat we onszelf vernietigen - tijd voor het GelijkheidsGeld Systeem

Voor Ondersteuning in het persoonlijke proces van zelf-verandering om te staan en bestaan als een echt wezen dat in staat is om daadwerkelijk verantwoordelijkheid te nemen voor al wat bestaat - zie Desteni Nederland
en het "Desteni 'I' Process"

En voor informatie over de oplossing voor de menselijke waanzin, Lees het Equal Money Boek - "What the FAQ is an Equal Money System?"
dat te vinden is in de Equafe Winkel

Saturday, November 5, 2011

seksualiteit en religie - zelf vergeving

Het verlangen naar seks/relaties is iets dat ik verborgen heb gehouden in mezelf, totdat zelfs ik geloofde van mezelf dat ik niet verlang naar seks en dat ik geen relatie wil - terwijl de waarheid was dat dat net het enige was dat ik wilde.

gebaseerd op het geloof dat ik 'net als alle andere mensen', dus 'normaal' moet zijn, als wat ik van mijn vader geleerd had - keek ik naar 'andere mensen'/mijn omgeving en ik merkte dat het lijkt alsof niemand die verlangens naar seks ervoer, mensen doen vanalles dat op het eerste zicht niets met seks en relaties te maken heeft. En automatisch geloofde ik dat er iets mis was met mij omdat wat ik ervaar/voel vanbinnen komt niet overeen met wie ik 'zou moeten zijn' als 'andere mensen' als wat ik zie vanbuiten. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik niets begrijp van deze wereld van mensen, omdat al wat ik echt wilde en waar ik in geinteresseerd was, was seks en een relatie hebben met een jongen/man, maar ik zag dat niet om mij heen in andere mensen.

Ik heb nooit echt duidelijke interesses/hobby's gehad, heb nooit een uitgesproken mening gehad of uitgesproken verlangens - omdat mijn ware verlangens niet uitgesproken mochten worden, althans zo leek het omdat niemand in deze wereld erover lijkt te spreken - over seks.
Dus ik heb gedaan alsof ik niet verlangde naar seks, alsof ik wel interesses heb, alsof ik heel veel meningen en gedachten en ideeen heb - ik heb gedaan alsof ik een 'rijk innerlijk leven' heb als wat ik geloofde dat ik moest hebben om 'goed' te zijn als mens in deze menselijke wereld - en om te verbergen dat eigenlijk al wat echt bestaat in mezelf en al wat ik echt ervaar, is het verlangen naar seks.

Dus onbewust ben ik nog steeds op zoek naar seks - ik besef het gewoon al lang niet meer, want ik ben de leugen gaan geloven die ik heb gecreëerd van mezelf, de leugen van 'persoonlijkheid' en 'identiteit' als een zogezegd 'rijk innerlijk leven', als wat schijnbaar niets met seks te maken heeft. Onbewust kijk ik naar de wereld vanuit het verlangen/de zoektocht naar seks, mijn ogen scannen automatisch elk mens die ik zie/tegenkom en beoordelen die persoon dan in eerste instantie automatisch in termen van 'Zou dit een goede seksuele partner zijn voor mij?' en 'hoe kan die persoon mij helpen in het zoeken/vinden van een seksuele partner?', en naargelang het antwoord op die vragen, voel ik mij al dan niet aangetrokken/geinteresseerd in die persoon - en dan in tweede instantie ga ik een bewust oordeel vellen, waarin ik dan lieg tegen mezelf dat ik niet alleen met seks bezig ben, maar dat ik een 'goed' meisje/mens ben, door bijvoorbeeld te doen alsof ik wel geÏnteresseerd ben als ik dat eigenlijk niet ben, omdat het zo 'hoort', door te doen alsof ik 'begripvol', 'open', 'vriendelijk', 'beleefd', enzovoort, ben.

En zo heb ik mijn leven ingericht/geleid alsof ik niet verlang naar seks en een relatie - ik heb zelfs nog verkondigd dat ik het klooster zou ingaan en dat ik nooit zou trouwen en dat ik aseksueel ben, omdat ik koste wat kost de seksuele verlangens/interesses in mezelf verborgen wilde houden, vanuit het geloof dat ze 'slecht' en 'deviant' zijn - het was ook moeilijk om in mijn woorden de seksuele verlangens niet te laten doorsijpelen, want ik was mij enorm bewust van alle mogelijke seksuele verwijzingen die zouden kunnen bestaan in het gebruik van bepaalde woorden, dus probeerde ik dat bewust te vermijden zodat mensen zeker niet zouden denken dat ik aan seks aan het denken ben of dat ik seks/een relatie verlang waardoor praten op zich vrij moeilijk werd voor mij, en het uitspreken van woorden die direct te maken hebben met seks zonder mij beschaamd te voelen en een rood gezicht te krijgen, was al vrijgenoeg onmogelijk voor mij.

Mijn hele persoonlijkheid/identiteit bestond dus uit het proberen mijn seksuele verlangens verborgen te houden, om 'langs de buitenkant' een 'goed meisje' te zijn voor mijn omgeving - zodat iedereen mij zal aanvaarden en goedkeuren en respect zal hebben voor mij als een 'goed' mens in deze menselijke samenleving, naar het voorbeeld van mijn ouders, terwijl ik ondertussen via subtiel gedrag jongens/mannen probeerde te manipuleren om toch nog te krijgen wat ik wil, namelijk seks/een relatie. Maar vaak als het er dan op aankwam dat een man/jongen interesse toonde in mij, duwde ik hem weg want 'ik ben een 'goed' meisje, dus ik verlang niet naar een relatie/seks' - en meisjes manipuleerde ik om hen als mijn 'vriendinnen' te hebben, die mij kunnen helpen/ondersteunen in mijn onbewuste zoektocht naar een partner/seks.

op een bepaald moment in mijn leven, zo rond 11 jaar, kwam ik in contact met 'seksualiteit', namelijk de gewaarwording dat er iets 'meer' is in het leven, een verborgen realiteit - en dan uiteraard wilde ik die 'verborgen realiteit' ontdekken want ik voelde mij geintrigeerd, omdat het net verborgen en 'verboden' was. Dus deed ik bepaalde dingen in het 'ontdekken van mijn seksualiteit', waar ik mij daarna over schaamde, omdat ik dus geloofde dat ik 'slechte' dingen had gedaan omwille van de 'verboden'/'verborgen' aard die seksualiteit gekregen heeft in de menselijke samenleving.
zonder te beseffen dat seksualiteit het meest natuurlijke is dat er bestaat en dat ik het niet ben die 'fout' is, het is de menselijke samenleving die in feite op z'n kop staat - waar ik mij dan door heb laten beinvloeden en waardoor ik mij schaamde om iets dat in feite natuurlijk is en dat in de eerste plaats niet 'verboden' is en zeker niet verborgen moet blijven.

In die schaamte heb ik dan mijn hele leven bestaan - alsof ik niet mag bestaan omdat ik ooit in mijn leven iets 'stout'/'slecht' gedaan had, en daarom moet ik de rest van mijn bestaan boeten door te werken en mijn leven op/af te geven aan het systeem in deze wereld - werken tot ik erbij neerval in een systeem van misbruik als de mensheid die het niet eens waard is om te bestaan. Werken en mij uitsloven om andere mensen in mijn omgeving te behagen/bevredigen, zodat zij zich tevreden zouden voelen over mij, zodat ik mij tenminste goed genoeg kan voelen, zodat ik het gevoel kan hebben dat ik mag bestaan, omdat andere mensen het ok vinden - terwijl ik mij vanbinnen nog steeds beoordeel/veroordeel als 'onwaardig' en 'slecht'.


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van seks en seksualteit door te geloven dat seks als openheid en intimiteit en zelf eerlijkheid en puurheid iets 'slecht' is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van intimiteit door te geloven dat ik als het fysieke lichaam slecht ben en dat ik dus niet intiem kan/mag zijn met mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te verwerpen als het fysieke lichaam als de werkelijkheid/waarheid/natuurlijke expressie van mezelf - door het lichaam als seksualiteit te beoordelen/veroordelen als 'slecht' en 'vies', als beoordelingen die ik heb gekopieerd van mijn omgeving als familie, school en religie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten indoctrineren door deze menselijke werkelijkheid van het onderscheid maken tussen 'goed' en slecht' waarin er niet gekeken wordt naar de wereld als wat ze werkelijk is, maar enkel naar wat ze lijkt te zijn gezien door beoordelingen die doorgegeven zijn van generatie op generatie - waarin seks en seksualiteit beoordeeld en gezien wordt als iets 'verborgen' en 'verboden' en 'fout'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten indoctrineren en beinvloeden door de verborgen, subtiele religieuze invloeden in de samenleving als mijn familie en school - als het veroordelen en verwerpen van seks en seksualiteit - die aanwezig zijn in ook mijn ouders ook al zijn ze zogezegd 'niet gelovig'

ik vergeef mezelf dat ik religie als beoordelingen, veroordelingen en verwerping van seks en seksualiteit heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als het menselijk systeem dat zijn eigen natuur niet wil aanvaarden omdat het 'meer'/'speciaal' wil zijn - waardoor het zichzelf heeft verloren in leugens en valse werkelijkheden van gedachten, gevoelens en emoties, als compleet afgescheiden van de eigenlijke echte werkelijkheid als de natuur

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de energetische ervaring van schaamte te associeren met seks en seksualiteit en alles wat daarmee te maken heeft, zoals woorden en beelden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij beschaamd te voelen over mijn geslachtsorganen en over het feit dat ik geslachtsorganen heb - als een gekopieerde reactie gebaseerd op gekopieerde beoordelingen/veroordelingen van de menselijke wereld als het geloof dat seks en seksualiteit en al wat ermee te maken heeft 'slecht'/'verboden' is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de energetische reactie van schaamte te associeren/verbinden met woorden die te maken hebben met seks - omdat ik mezelf heb toegestaan te geloven dat seks verborgen moet blijven omdat het blijkbaar 'slecht' en 'vies' is, als een houding/mentaliteit die ik heb gekopieerd van mijn omgeving als familie - in de plaats van te beseffen dat als seks en seksualiteit werkelijk verborgen/verboden moet blijven, zou het niet bestaan in de eerste plaats

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mee te spelen in het spel van mensen als het doen alsof seks en seksualiteit niet bestaat en alsof wij 'superieure wezens' zijn omdat we schijnbaar 'boven seks staan' terwijl er achter gesloten deuren en in de geheime kamers van de menselijke geest een geperverteerde seksuele realiteit ontstaan is als verborgen/geheime verlangens, die dan vaak resulteren in misbruik omwille van al de verborgen seksuele verlangens die bestaan in mensen die macht hebben over het menselijk wezen, omdat de mens niet één en gelijk staat met en als seksualiteit als pure, zelf eerlijke zelf expressie - waardoor het dan een demon wordt in de mens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn geslachtsorganen te beoordelen, veroordelen en verwerpen - vanuit het geloof dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf dat alles wat te maken heeft met seks en seksualiteit verwerpelijk en 'des duivels' is, als een geloof dat ik mezelf heb toegestaan te kopieren van religie als het christendom als priesters

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten programmeren als het geloof dat priesters 'mensen van God' zijn en daarom beter zijn dan ikzelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren als angst van religie als priesters en kerken en gebed - en als het geloof dat priesters superieur zijn aan mezelf - omwille van de rigide structuur van godsdienst als 'de Kerk' hetgeen in wezen 'de onderdrukking van alle zelf expressie' representeert

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten programmeren door het verleden als de geschiedenis dat doorgegeven werd in en als mijn genen en als informatie in deze wereld van mensen - waarin mensen geloofden dat de kerk het woord van God verspreidde en dat God seks en seksualiteit als de natuur verwerpt - zonder ooit te beseffen dat dit geen steek houdt omdat God niet iets zou ontwerpen/creeren om het daarna te verwerpen en verbieden

en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik verwerpelijk ben omdat ik geslachtsorganen heb - als 'iets' dat mij er elke dag aan herinnert dat ik een 'inferieur wezen' ben omdat ik mezelf heb toegestaan mij te laten programmeren als het geloof dat seks en seksualiteit inferieur is door religie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan in het geheim te verlangen naar seks en te fantaseren over seks in en als gedachten als beelden in mijn hoofd, als de verborgen realiteit waar niemand mij lijkt te kunnen zien - waarin ik mij bezig houd met al de dingen die ik 'langs de buitenkant, waar mensen mij kunnen zien' niet mee mag bezighouden omdat ze zogezegd 'slecht' zijn, waardoor/waarin ik een zelf oneerlijk wezen geworden ben dat zichzelf niet uitdrukt als wie ze werkelijk is door een verborgen/geheime realiteit in mezelf te houden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat 'God' seksualiteit verwerpelijk vind - omwille van religie - zonder ooit te beseffen/realiseren dat God seksualiteit en seks als het Fysieke lichaam gecreerd heeft en dat 'seksualiteit is verwerpelijk' maar een menselijk verzinsel/geloof is dat gecreerd geweest is door bepaalde mensen die op de één of andere manier andere mensen wilden onderdrukken door dus de boodschap te verspreiden dat mensen niet gewoon zichzelf als natuurlijke expressie als seksualiteit mogen zijn omdat dat zogezegd 'niet goed' is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf als seksuele expressie te onderdrukken vanuit het geloof dat seksualiteit slecht en verwerpelijk is en dan te gaan geloven dat ik beter/superieur ben dan de natuur en de dieren omdat zij zichzelf openlijk uitdrukken in en als seksualiteit - door te geloven dat ik nu 'goed' en 'speciaal' in de ogen van God ben omdat ik seksualiteit heb onderdrukt - in de plaats van te beseffen dat 'God' als 'de creator van al wat bestaat' dat helemaal niet van mij zou willen/verwachten omdat God seksualiteit heeft gecreerd als vrije expressie als de natuurlijke, pure uitdrukking van het leven zelf, het is de mens die allemaal geloofssystemen gecreerd heeft in verband met seks en seksualiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten programmeren door godsdienst die seks beoordeelt als iets 'slecht', gebaseerd op het verhaal in de bijbel waarin Adam en Eva uit beschaamdheid kleding aantrokken

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven in het verhaal in de bijbel waarin God Adam en Eva uit het paradijs verwierp omdat ze van de appel van kennis hadden gegeten, en waarin adam en eva dan tot in de eeuwigheid moesten boeten voor de 'fout' die ze hadden begaan - door te geloven dat ik zelf ook tot in de eeuwigheid moet boeten voor het feit dat ik mezelf heb toegestaan een mens te worden en dat ik mezelf heb toegestaan te participeren in het ego van de geest als 'de appel van kennis' - zonder te beseffen/in te zien dat dit geen oplossing is, omdat ik niet alleen mezelf straf, maar elk wezen op aarde - dus, ik vergeef mezelf en ik stop de waanzin

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik als mens superieur ben aan dieren en de natuur omdat ik seksualiteit in mezelf heb onderdrukt en verborgen, door bijvoorbeeld kleding aan te trekken, mij te 'gedragen' en na te denken gebaseerd op het geloof dat ik daarom een beter/superieur/speciaal wezen ben in de ogen van God - in de plaats van te beseffen dat als God seksualiteit werkelijk 'inferieur' en 'verwerpelijk' vind, hij het niet had gecreerd in de eerste plaats

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de energetische ervaring van schaamte - die gebaseerd is op het geloof dat mijn natuurlijke expressie als seksualiteit als simpliciteit als wie ik werkelijk ben, inferieur, slecht en vies is, als een geloof dat ik mezelf heb toegestaan te kopieren van mijn omgeving als 'de mensheid' als familie en religie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten programmeren door de reacties van volwassenen op seksualiteit - zoals de nonnen op mijn school die een boek wegnamen omdat er beelden in stonden van naakte mensen, waardoor ik geloofde dat die beelden in dat boek 'slecht' waren omdat de nonnen dat zo vonden - en zoals mijn ouders die de deur sloten of geheimzinnig en geniepig en lacherig deden over seks en seksualiteit alsof het iets is dat ik niet mag weten omdat ik daar 'nog niet oud genoeg voor ben' - en mijn vader die mij beoordeelde/veroordeelde omdat ik iets had gedaan dat met seks te maken had, zoals erotische films kijken, zonder er openlijk over te praten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik naar de hel zal gaan als ik mezelf in en als seksualiteit uitdruk, en als ik mezelf openlijk uitdruk als seksualiteit - als een geloof dat ik mezelf heb toegestaan te kopieren van mijn ouders en alle generaties die hen zijn voorgegaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd rigide te zijn - in en als het geloof dat seksualiteit slecht en vies is, als een geloof dat ik heb gekopieerd van mijn ouders

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren als rigiditeit als een 'persoonlijkheidskenmerk', waarin ik angst heb om mezelf openlijk uit te drukken één en gelijk als seksualiteit omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te laten programmeren als het geloof dat seksualiteit slecht en vies en inferieur is - en dat denken (als het opgesloten zijn in en als gedachten) superieur is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten programmeren door mijn omgeving als mensen/volwassenen als het geloof dat denken (als slim/intelligent/gevat/inzichtvol/kundig/wijs/... zijn) superieur is aan seks en seksualiteit als simpliciteit en eenvoud als natuurlijke expressie, en daarom altijd te hebben nagedacht in en als de onderdrukking van seksuele expressie als het fysieke lichaam, uit angst om verworpen en beoordeeld te worden door mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd van seks een verborgen werkelijkheid te maken in mezelf als iets waar ik eigenlijk naar verlang omdat seksualiteit is wie ik eigenlijk ben - dus in feite verlang ik naar mezelf - waarin ik participeer in het geheim, zoals in het geheim naar het lichaam van vrouwen/mannen kijken, hetgeen een speciale opwinding in mezelf genereert - waardoor ik uiteindelijk geobsedeerd ben door seks als het verlangen naar seks - in de plaats van mezelf compleet te accepteren als wie ik werkelijk ben één en gelijk HIER als de natuurlijke onvoorwaardelijke expressie van mezelf als seksualiteit als openheid, intimiteit, acceptatie, puurheid en zelf eerlijkheid - in en als het besef dat het onacceptabel is om iets verborgen te houden in mezelf, want dan ben ik een leugenaar en dus niet te betrouwen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten beinvloeden en programmeren door de menselijke samenleving als de expressie van mensen in mijn omgeving in verband met seks, als geheimzinnigheid, ongemakkelijkheid, spanning, schaamte, blozen, nervositeit, enzovoort - hetgeen ik gekopieerd heb in mezelf alsof het is 'wie ik ben'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan te participeren in seks en seksualiteit als een verlangen in mezelf - als gekopieerd van mijn omgeving - waarin/waardoor ik misbruik toesta te bestaan in de werkelijkheid als mezelf omdat ik, in het verlangen naar seks/relaties, ga manipuleren en bedriegen om te krijgen waar ik naar verlang - in de plaats van te staan in en als eeheid en gelijkheid HIER, stabiel, zelf eerlijk, open en puur als wie ik werkelijk ben als een wezen dat te vertrouwen is met het leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren als zelf verwerping, waardoor ik dan op zoek ga naar acceptatie van mijn omgeving als andere mensen en angst heb om mezelf uit te drukken uit angst om afgewezen te worden- zonder te beseffen dat de enige reden waarom ik angst heb om afgewezen te worden door mijn omgeving is omdat ik afwijzing heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf af te wijzen/te verwerpen

ik vergeef mezelf dat ik seksualiteit heb toegestaan te bestaan in de realiteit als een schijnbaar afgescheiden expressie als een 'verborgen realiteit' - door niet te staan als mezelf compleet helemaal HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor de menselijke realiteit als het onderdrukken van seksualiteit door erin te participeren, en door mij het slachtoffer te voelen van de menselijke realiteit


tot hier en niet verder! - ik ben één en gelijk met en als seksualiteit als vrijheid, openheid, puurheid, zelf eerlijkheid en intimiteit

ik ben niet een geprogrammeerd systeem als een kopie van andere mensen als familie en samenleving - ik ben de onvoorwaardelijke expressie als de natuurlijke expressie van het leven zelf - als 'God's creatie' in en als eenheid en gelijkheid

ik sta seks en seksualiteit niet toe te bestaan als een verborgen realiteit in mezelf als verlangens als zelf oneerlijkheid als misbruik - ik sta misbruik niet toe te bestaan in mezelf

ik sta seksualiteit niet toe te bestaan als een geperverteerde realiteit als woorden en beelden in en als gedachten in en als afscheiding van mezelf - ik ben zelf expressie en aanvaard mezelf als zelf expressie als seksualiteit

ik ben niet de slaaf van een God die zogezegd verwacht van mij dat ik besta in en als zelf beschuldiging en schaamte en zelf onderdrukking - ik realiseer mezelf als god als de creator en ik neem verantwoordelijkheid voor de ervaring van mezelf in en als de werkelijkheid - en ik besef dat al wat bestaat HIER is als de natuurlijke expressie van het leven zelf, waarin niets minder of meer is dan iets anders

ik besef dat gedachten en denken niet meer of minder is dan de natuurlijke expressie van seksualiteit - ik besef dat 'natuurlijkheid' niet bestaat want in principe is alles natuurlijk omdat alles bestaat - alles is HIER - 'natuurlijkheid' en 'natuur' is de leugen die de mens heeft gecreerd als woorden die dienen om schijnbare afscheiding te creeren in de werkelijkheid als de geest

ik sta op als het leven in mezelf als eenheid en gelijkheid - als al wat bestaat als het leven in en als mezelf

Wednesday, November 2, 2011

Het Moeder-construct en zelf vergeving

Weekend met mama: angst om te ‘staan’, angst van afkeuring krijgen van mama, verlangen om een ‘vriendin’ te zijn met mama, verlangen om mama haar beste vriendin te zijn, om haar ‘kammeraad’ te zijn, en het geloof dat dit is wie ik werkelijk ben, als het verlangen om goedkeuring te krijgen van mama, waardoor ik net als haar geworden ben, als het ‘verlangen naar vriendschap’, waarin ik ‘communiceer’ met mama vanuit wat zij leuk vind en wil als een kopie van haar.

Gebaseerd op het geloofsysteem dat ik ‘vrienden’ moet zijn met iedereen, en iedereen moet mij leuk vinden. + geloof dat mijn ‘zelf waarde’ afhankelijk is van wat ‘mijn mama’ van mij vind/denkt, het geloof dat mijn mama van mij moet houden, mij moet goedkeuren en valideren in ‘wie ik ben’ als mijn expressie/gedrag/woorden. Wat ik doe tegenover mama is letterlijk haar expressie kopieren om ‘goed genoeg’ te zijn voor haar, om aanvaard/goedgekeurd te worden door haar, zodat ze mij ‘leuk’ vind. Dus: Waarom houd mijn moeder niet onvoorwaardelijk van mij, wie ik ook ben?

Waarom moet ik een kopie worden van mijn moeder, en mij gedragen als hoe/wat zij wil en verlangt om haar liefde en aanvaarding te krijgen?

Waarom mag ik mezelf niet zijn om aanvaarding te kunnen ervaren?

Waarom is de liefde van mijn moeder voorwaardelijk? – en waarom is dit blijkbaar gezien als ‘normaal’?

Dit gedrag als mijn ‘persoonlijkheid’ van nu tegenover mijn moeder als hoe ik mij ervaar tegenover haar, namelijk als ‘vriendin’ waarin ik blijkbaar van mijn moeder ‘hou’ en haar ‘leuk vind’ is vreemd omdat het het compleet tegenovergestelde is van hoe ik haar zag en hoe ik mezelf ervoer tegenover haar in mijn puberteit – in mijn puberteit ‘haatte’ ik mijn moeder, ik kon haar niet uitstaan, de gedachte/idee om vriendinnen te zijn met haar was niet mogelijk. En dan, plots ben ik daarin veranderd. Plots heb ik de ‘beslissing’ gemaakt om mijn moeder te zien als een ‘beste vriendin’, plots ben ik mijn moeder wel ‘leuk’ gaan vinden, want ik hechtte ook plots meer belang/aandacht in en als mijn gedachten aan ‘vriendschap’ en ‘goed’ zijn en gezien/aanvaard worden door andere mensen/de samenleving als ‘goed’. Plots kon ik wel ‘communiceren’ met mijn moeder, plots kon ik haar wel begrijpen en had ik het gevoel dat zij mij ook begreep. Dat was ongeveer rond de periode dat ik ook de ‘beslissing’ heb gemaakt om ‘vriendelijk’ te zijn tegen mijn broer. Terwijl het daarvoor oorlog was, wilde ik dat we nu ‘vrienden’ zijn. Alsof ik in één moment omschakelde in mezelf naar een ‘goed’ persoon/persoonlijkheid, als ‘de vriendin van iedereen’, hoewel ik voordien mensen ‘haatte’ en dat ook openlijk uitdrukte door bijvoorbeeld iemand ‘neer te bliksemen met mijn ogen’. Nu was alles precies ‘goed’, en ik was ‘goed’ en ik was ‘goed’ voor iedereen als ‘lief’, ‘vriendelijk’ en ‘beleefd’, zoals alle volwassenen in deze realiteit.

Dat was zo rond mijn 17-18 jaar, in mijn twee laatste jaren van het middelbaar. Dat hele ‘goed’-zijn gedoe als vriendelijkheid was echter maar een leugen, want die ‘haat’ die ik daarvoor voelde/ervoer was er nog steeds in mezelf, alleen verdrongen/onderdrukt in mezelf. Alsof ik me plots realiseerde dat ‘mensen haten slecht is’, omdat ik het plots belangrijk begon te vinden wat mensen/volwassenen in deze wereld van mij denken, en dus ging ik mijn uiterlijke expressie/gedrag als wat andere mensen kunnen zien veranderen/aanpassen om ‘goedgekeurd’ en ‘aanvaard’ te worden door de volwassenen in mijn omgeving. Dus in zekere zin was mijn expressie van ‘haat’ die ik daarvoor niet wegstak, puurder en echter dan die ‘vriendelijkheid’ die ik presenteerde omdat ik de haat en ergernis en woede die eigenlijk bestond in mezelf wegstak/verborg achter een masker van ‘goedheid’ als vriendelijkheid en beleefdheid als ‘sociaal gedrag’. Dus nu ging ik mensen nog steeds haten, ik ergerde mij nog steeds aan mensen en ik beoordeelde mensen in mezelf, ik ging het gewoon niet laten zien, ik hield het verborgen zodat mensen een leugen over mij zouden geloven, zodat mensen GELOVEN dat ik ‘goed’ ben, wat dus duidelijk een regelrechte leugen is, omdat het enige wat ik gedaan heb is de waarheid van mezelf als ‘slechtheid’ als haat en woede en frustratie verborgen.

En vanaf dat moment is het enkel ‘erger’ geworden met de leugens van ‘goedheid’ waar ik de ‘echte ik’ achter verborgen hield, in functie van het bevredigen van mijn verlangens. Ik ging mij bijvoorbeeld bezig houden met ‘spiritualiteit’ als ‘het uitstralen van liefde en positiefheid’, wat dus een extreme vorm is die de leugens waarin ik mezelf had toegestaan te participeren hadden aangenomen, omdat ik achter die ‘positiefheid’ en ‘goedheid’ nog steeds beoordelend/veroordelend, gefrustreerd, kwaad, haatdragend was, ik besefte het gewoon al lang niet meer van mezelf omdat ik mij zo had verloren in die ‘ervaring’ van ‘positiefheid’ die dus in feite niets was dan een leugen die ik presenteerde van mezelf vanuit het verlangen om aanvaard/erkend en goedgekeurd te worden door mijn omgeving, mijn verlangen om erkenning/respect/aanzien te krijgen van ‘andere mensen’ als ‘de rest van de wereld’, waarin ik als ‘persoonlijkheid’ in en als het ‘bewustzijn’ van mezelf als ‘een persoon/mens in de wereld van mensen’, mijn ‘plaats in de wereld’ zocht, hetgeen uiteraard zo ‘hoog’ mogelijk moest zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder te ondersteunen in haar ego als verlangens, gewoon zodat ik mij persoonlijk goed kan voelen vanuit het ego dat ik mezelf heb toegestaan te worden, in de plaats van te staan als het levende voorbeeld in en als eenheid en gelijkheid met mijn moeder waarin ik verantwoordelijkheid neem voor mijn moeder en waarin ik werkelijk geef om mijn moeder, als niet maar de uiterlijke presentatie van ‘geven om’ die in feite enkel mijn ego als persoonlijke verlangens dient

ik vergeef mezelf dat ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder van mezelf af te scheiden door mezelf te laten preprogrammeren als het automatisch creeren van een relatie met 'mijn moeder' van bij de geboorte via de navelstreng, als de fysieke 'band' die schijnbaar onlosmakelijk is waardoor het lijkt alsof ik mijn moeder nodig heb om te leven/overleven/bestaan, waardoor ik mezelf heb toegestaan mij afhankelijk te voelen van mijn moeder en mij gedwongen te voelen om 'goed genoeg' te zijn voor haar en haar goedkeuring te krijgen vanuit het geloof dat mijn leven afhangt van mijn relatie met haar, dus die relatie moet 'goed' zijn zodat zij voor mij zal willen blijven zorgen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren tot het persoonlijk product van mijn moeder door te geloven in en als de onbewuste geest als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden dat ik onlosmakelijk verbonden ben met mijn moeder en dat ik haar nodig heb om te overleven/leven in deze menselijke werkelijkheid omwille van die navelstreng waardoor ook mijn moeder het gevoel heeft en gelooft dat ze onlosmakelijk verbonden is met mij - en daarom het gevoel te hebben dat ze mij moet aanvaarden/goed genoeg vinden/goedkeuren zodat ze bij mij zal blijven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik als wezen in deze werkelijkheid van mensen, onlosmakelijk in relatie/verbinding sta met mijn ouders - en dat er niet zoiets bestaat als een mens die alleen bestaat - niet gebonden/verbonden, als een 'wezen' - want een 'mens' is per definitie een 'product' van andere mensen zoals ouders in en als relaties als de gevangenis van het bewustzijnssysteem als de geest als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'mijn ouders' te zien/gebruiken als een referentiepunt voor mezelf als mijn identiteit als 'wie ik ben in deze wereld', om te 'weten wie ik ben' in termen van 'goed' of 'slecht' gebaseerd op of mijn ouders mij al dan niet goedkeuren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd twee beelden van 'mijn ouders' in mezelf te hebben 'opgeslagen' in en als het bewustzijnssysteem/de geest als wie ik mezelf heb toegestaan te worden, waarin ik continu door hun ogen naar mezelf kijk in alles wat ik doe - en mijn expressie de hele tijd beoordeel als 'goed' of 'slecht' gebaseerd op wat ik heb geleerd van mijn ouders - als de twee beelden in mijn gedachten (onbewuste geest) die 'op mij neer kijken' en mij beoordelen/veroordelen, als de 'politieman in mijn hoofd' waarin ik ervoor zorg dat ik een kopie/kloon blijf van mijn ouders als hoe ik mezelf heb laten programmeren door mijn ouders en als hoe ik mezelf heb geidentificeert als 'persoonlijkheid' en identiteit in en als relaties die ik mezelf heb toegestaan te creeren tegenover mijn ouders in en als afscheiding met mezelf als emotionele reacties zoals angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door mijn ouders door middel van angst als een voorgeprogrammeerde emotionele reactie als een 'instinct' waarin ik angst heb om te sterven/iets 'verschrikkelijks' mee te maken - als hoe ik reageerde wanneer mijn ouders op mij riepen, mij straften, mij sloegen, mij doorheen schudden, enzovoort - als een emotionele reactie die ik heb opgeslagen in mezelf als een herinnering waardoor ik besta in en als angst van die herinnering, angst om die angst/emotionele reactie nogmaals te ervaren, waardoor ik mezelf heb ontworpen/aangepast als een persoonlijkheid/identiteit die 'goed' is voor mijn ouders - om ervoor te zorgen dat ik nooit meer in zo een situatie terechtkom waarin mijn ouders mij afwijzen/afkeuren/kwaad worden op mij, hetgeen ik dus associeer met de emotionele ervaring van doodsangst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben dat mijn moeder kwaad zou worden op mij, gebaseerd op herinneringen waarin ik mij angstig en inferieur en machteloos voelde tegenover haar omdat zij kwaad was geworden, waarin ik reageerde met die angst en het gevoel dat er iets verschrikkelijks aan het gebeuren was en dat ik compleet machteloos was

en ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van die herinnering, als de ervaring van angst, inferioriteit, machteloosheid, verlorenheid, onveiligheid en onzekerheid door te geloven dat die ervaring als een energetische reactie op een situatie, namelijk mijn moeder die kwaad wordt en roept op mij vanuit de emotionele lading van woede, macht heeft over mij - omdat ik mezelf heb toegestaan geen verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van mezelf HIER in en als de werkelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten bepalen/sturen/leiden/programmeren door de herinnering waarin mijn moeder zichzelf uitdrukte in en als de emotionele/energetische lading van woede tegenover mij en waarin ik daarop reageerde in en als een automatische gepreprogrammeerde emotionele/energetische lading van angst, door angst te hebben van die herinnering, in de plaats van er verantwoordelijkheid voor te nemen in en als het besef dat die herinnering als een emotionele energetische ervaring in mezelf bestaat en enkel ik ben in staat om ze te vergeven/stoppen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder te beschuldigen van de ervaring van angst in mezelf, als de emotionele reactie van angst die ik ervoer als een automatische reactie op haar expressie van woede tegenover mij - door mezelf te hebben toegestaan mezelf te zien/definieren als het slachtoffer van mijn moeder, als zogezegd 'onlosmakelijk' verbonden met haar als haar expressie in de wereld als mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor de 'onlosmakelijke verbinding/relatie' die ik ervaar tegenover mijn moeder door te geloven dat dat 'nu eenmaal zo is' als 'de werkelijkheid', in de plaats van te beseffen/in te zien dat die 'relatie/verbinding' die ik ervaar in mezelf tegenover mijn moeder maar een gevoel en gedachte is en geen eigenlijke fysieke tastbare realiteit, het is maar de fictieve 'virtuele realiteit' in mijn hoofd als de geest/het bewustzijnssysteem dat ik mezelf heb toegestaan te worden - als energie, als een afscheiding van mezelf in mezelf gebaseerd op beelden en woorden/definities

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder te zien en te beoordelen als een groot 'monster', een 'boeman', een 'dreigende kracht' - vanuit de angst die ik had toegestaan te bestaan in mezelf als reactie op haar expressie van woede tegenover mij, omdat ik mezelf had toegestaan mijn gevoelens in mezelf te vertrouwen als de schijnbare 'werkelijkheid' - waarin ik geloofde dat de energetische ervaringen in mezelf zoals angst, mij 'overspoelen' en dus macht hebben over mij omdat het blijkbaar/schijnbaar 'de werkelijkheid' buiten mezelf is die mij 'overkomt', zonder ooit te beseffen/mij te realiseren dat het in feite de werkelijkheid BINNEN mezelf is als de ervaring van mezelf HIER in en als de werkelijkheid - waardoor/waarin ik mezelf heb toegestaan een 'binnen' en een 'buiten' werkelijkheid te creeren, gebaseerd op het geloof dat de beelden die ik zie, zoals mijn moeder, de 'buiten' werkelijkheid is - die schijnbaar macht heeft over mijn 'binnen' werkelijkheid zoals de emotionele/energetische ervaring van angst in mezelf, vanuit het geloof dat ik maar een beeld ben in een werkelijkheid van beelden en dat ik maar het slachtoffer ben van de beeldenwerkelijkheid als 'mijn omgeving' als mijn ouders

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat mijn moeder een monster is, een 'boeman' een 'dreigende kracht' omdat dat is hoe ze lijkt als gezien vanuit de angst die ik heb ervaren tegenover haar en die ik automatisch heb opgeslagen als een herinnering die ik heb geassocieerd met het beeld van mijn moeder en met het woord 'mama' en 'moeder', waardoor ik automatisch die angst ervaar, op onbewust niveau, elke keer ik mijn moeder zie of aan haar denk - en omdat ik mezelf heb toegestaan de energetische ervaring van angst in mezelf als een reactie op de expressie van mijn moeder te vertrouwen, waarin het lijkt alsof ik aangevallen ben door mijn moeder en alsof ik het slachtoffer ben van mijn moeder/de werkelijkheid, in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van mezelf HIER in en als de werkelijkheid als het wezen/bestaan dat ik werkelijk ben - in en als het besef dat ik de ervaring van angst als energie in mezelf heb toegestaan te bestaan, ik heb mezelf toegestaan erin te participeren door niet één en gelijk te staan met en als energie als angst en door niet één en gelijk te staan met en als de emotionele ervaring van woede in en als mijn moeder, omdat ik mezelf had toegestaan een relatie als afscheiding te creeren tussen mezelf en mijn moeder gebaseerd op het woord 'mama' en 'moeder' als hoe ik haar definieerde en 'Kim' als hoe ik mezelf definieerde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het gevoel te hebben en te geloven dat er iets verschrikkelijks zal gebeuren met mij als ik niet doe wat mijn moeder van mij verwacht, als ik mij niet houd aan de 'regels' van mijn moeder - als een gevoel/ervaring die afkomstig is van herinneringen waarin mijn moeder op mij riep/kwaad werd/een drama maakte rond iets dat ik had gedaan/niet had gedaan vanuit haar geloofsystemen in verband met wat de wereld is, wat goed en slecht is en wat gedaan moet worden als wat belangrijk is in en als het leven als wat zij op haar beurt geleerd had van haar moeder en wat zij wil doorgeven aan haar kinderen zodat haar kinderen een 'goed' leven zullen leiden net als zij, volgens haar geloofsystemen in verband met 'goed' en 'slecht'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd dit gevoel dat er mij iets verschrikkelijk zal overkomen als ik niet zoals mijn moeder wordt/doe volgens wat zij 'goed' vind, te vertrouwen - in de plaats van te beseffen dat dit een geloofsysteem is dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mij te laten programmeren als het automatisch vertrouwen van mijn moeder en opkijken naar mijn moeder en haar te zien als 'god'/alwetend wezen - het is dus niet 'de werkelijkheid', het is maar een geloofsysteem dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat wanneer mijn moeder een 'drama' maakte rond iets door kwaad te worden en op mij te reageren en zichzelf uit te drukken vanuit woede - dat dat ook werkelijk 'een drama' was en dat ik werkelijk iets 'verschrikkelijk' had gedaan omdat mijn moeder zich zo aanstelde alsof ik werkelijk iets verschrikkelijk had gedaan - in de plaats van te beseffen dat mijn moeder mij op dat moment aan het programmeren was - ze probeerde mij te programmeren door dus te overreageren met het oogpunt op het instigeren van de emotionele reactie van angst in mij als 'haar dochter' omdat ik dan makkelijker programmeerbaar ben, omdat ik dan makkelijker/beter zal luisteren naar haar - vanuit haar ervaringen met haar moeder, die dat ook heeft gedaan met haar, waardoor zij ook makkelijk programmeerbaar was door haar moeder - als een techniek die van generatie op generatie wordt voortgezet waarin ouders hun kinderen programmeren via angst zoals ook zij geprogrammeerd geweest zijn door hun ouders

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het normaal is om geprogrammeerd te worden via angst - dus te geloven dat de ervaring van angst tegenover mijn ouders, als wat zij 'respect' noemen, 'normaal' is omdat dat door de wereld als mijn ouders, familie, leerkrachten en de samenleving aanvaard en gezien wordt als 'normaal'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat 'respect' te maken heeft met angst en te geloven dat ik 'respect' heb voor mijn ouders omdat ik bevreesd ben van hen, van wat ze met mij zouden kunnen doen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in deze werkelijkheid van mensen waarin 'respect' gezien wordt als iets dat afgedwongen kan worden via angst, en waarin kinderen zogezegd hun ouders moeten 'respecteren' wat dan wordt afgedwongen via angst - omdat mensen zichzelf niet respecteren als het bestaan, als echte wezens, dus proberen ze respect te 'krijgen'/af te dwingen van een ander

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van angst tegenover mijn moeder waarin ik mijn moeder zie als een 'machtig wezen' als 'superieur'/sterker/beter/meer dan mezelf van waaruit ik een persoonlijkheid/identiteit heb opgebouwd waarin ik die macht/kracht/respect die ik heb 'weggegeven' aan mijn moeder probeer 'terug te krijgen' door mij dan te gaan gedragen als mijn moeder - zonder te beseffen dat ik hierin een ander aandoe wat mij 'aangedaan' geweest is en dat ik met andere woorden het mezelf dus aandoe

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te gedragen als mijn moeder vanuit het geloof dat kracht en macht in het uiterlijk ligt als wat ik zag in mijn moeder/wat ik geprojecteerd heb op het beeld van mijn moeder waarin ik mij machteloos/zwak/klein voelde - vanuit het verlangen om mijn kracht/macht die ik schijnbaar heb 'verloren' terug te krijgen door andere mensen te doen geloven dat ik sterk/machtig/zelf zeker ben net zoals ik geloofde dat mijn moeder sterk en machtig en zelf zeker is - zonder ooit te beseffen dat dit maar een uiterlijke presentatie is en dus niet werkelijk echt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd werkelijk te geloven dat mijn moeder beter/meer/sterker/machtiger is dan mezelf omdat ik mezelf heb toegestaan de ervaring van angst als automatische gepreprogrammeerde reactie op de expressie van mijn moeder te vertrouwen - door mezelf ervan af te scheiden en er geen verantwoordelijkheid voor te nemen, in en als het geloof dat het 'de werkelijkheid' is - waardoor ik nooit heb gezien/gerealiseerd/beseft dat mijn moeder een wezen is in deze realiteit, en dat zij zichzelf als wie zij zichzelf heeft toegestaan te worden, vanuit haar herinneringen/kindertijd/verleden, als gedachten, gevoelens en emoties, heeft uitgedrukt als het multidimensioneel wezen dat zij is - en dat haar expressie tegenover mij dus niet persoonlijk is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het gevoel te hebben dat mijn moeder mij 'respectloos' behandelt heeft en dat zij mij nooit gezien/erkend heeft als het wezen dat ik ben, één en gelijk met haar en dat zij dus verantwoordelijk is voor de ervaring in mezelf tegenover haar - zonder ooit te beseffen dat ik het juist ben die haar nooit gezien heb als het wezen dat zij werkelijk is, ik heb de werkelijkheid nooit gezien als wat ze werkelijk is, door alles persoonlijk op te vatten, door alles te zien vanuit een ééndimensioneel perspectief als 'mijn bestaan' en 'mijn verlangens/verwachtingen', als mijn emotionele reacties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder te beschuldigen van mijn ervaring van mezelf HIER door niet te beseffen/aanvaarden dat ik mijn ervaring zelf gecreerd heb/heb laten creeren vanuit/omwille van mijn verlangen om te bestaan, mijn verlangen om speciaal en belangrijk te zijn - via woorden waarmee ik mezelf als mijn omgeving gedefinieerd heb, waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mijn moeder en geen verantwoordelijkheid heb genomen voor het bestaan van mijn moeder, door haar te definieren/beoordelen als 'mijn moeder', waarin/waardoor ik mezelf zie als afgescheiden via woorden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de enige reden waarom ik reageerde op mijn moeder met angst, en waarom ik mezelf heb laten programmeren door haar emotionele reactie/expressie tegenover mij, is omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te zien als een afgescheiden wezen/entiteit van haar, omdat ik mezelf heb toegestaan een relatie te creeren tussen mezelf en mijn moeder waarin ik haar zie als iemand/iets dat ik nodig heb om te kunnen overleven/leven - en omdat ik mezelf niet heb gezien/aanvaard als een wezen dat alleen staat/bestaat in en als mezelf, als zelf ondersteuning, zelf verantwoordelijkheid, zelf vertrouwen, als eenheid en gelijkheid als al wat bestaat HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de relatie die ik heb toegestaan te bestaan/heb laten creeren in mezelf tussen mezelf en mijn moeder als een beeld in mijn wereld/omgeving - waarin het lijkt alsof die relatie 'nu eenmaal de realiteit' is, zonder ooit te beseffen/aanvaarden/in te zien dat ik zelf verantwoordelijk ben voor het bestaan van die relatie en dus voor het bestaan van mijn moeder en van mezelf in relatie met mijn moeder

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de relatie tussen mezelf en mijn moeder die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf ermee te identificeren en door geen verantwoordelijkheid te nemen voor wat bestaat in de werkelijkheid als de ervaring van mezelf HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik zwakker en machtelozer ben dan mijn moeder, en dat ik minder in staat ben om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en de wereld dan mijn moeder, vanuit het geloof dat mijn moeder alles weet/alwetend is - omdat ze zichzelf ook zo heeft gepresenteerd tegenover mij, waarin ik maar werd geacht te luisteren en aan te nemen/te aanvaarden wat ze mij zegt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij nietig en klein en inferieur te voelen tegenover de kennis en informatie die mijn moeder heeft/had over de wereld/werkelijkheid en werkelijk te geloven dat mijn moeder alles weet omdat ze zichzelf ook zo uitdrukt tegenover mij - want zij had altijd gelijk in alles dat ze zei, dus ik moest gewoon luisteren en aanvaarden dat wat ze zei echt zo is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat 'moeder altijd gelijk heeft' als een voorgeprogrammeerd 'moeder construct' dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf - waarin ik automatisch opkeek naar mijn moeder voor bescherming en zorg/veiligheid in deze werkelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij geintimideerd te voelen door mijn moeder als haar kennis en informatie over de wereld/werkelijkheid door te geloven dat ik kennis en informatie nodig heb om te leven/overleven, als een geloofsysteem dat ik van mijn moeder heb gekopieerd - in de plaats van te beseffen dat het geloof dat ik kennis en informatie als gedachten nodig heb om te leven in deze werkelijkheid afkomstig is uit zelf onzekerheid en inferioriteit tegenover de wereld/werkelijkheid in en als het geloof dat ik een slaaf/slachtoffer ben van de wereld in de plaats van de creator

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik kennis en informatie over de wereld/werkelijkheid nodig heb om te bestaan in en als het geloof dat ik inferieur ben tegenover 'de wereld', als het geloof dat 'de wereld' zoveel groter is dan ikzelf - zonder ooit te beseffen dat ik de wereld zelf 'groter' heb gemaakt door kennis en informatie in mezelf toe te staan te bestaan over de wereld, in en als afscheiding met mezelf, waarin ik de illusie creer dat 'de wereld' één of ander groot monster is buiten mezelf, door geen verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat alles wat bestaat als mijn ervaring HIER in en als de werkelijkheid, bestaat in mezelf en dus mezelf is - ik ben maw niet klein of inferieur, ik ben de creator

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het geloof dat ik klein en inferieur ben tegenover 'de wereld' als wat ik zie met mijn ogen en dat ik daarom veel kennis en informatie nodig heb om te kunnen leven/overleven in deze wereld te hebben gekopieerd van mijn moeder door haar te vertrouwen en te verwachten/geloven dat zij mij effectief zal ondersteunen in deze werkelijkheid - en daarom te geloven dat mijn moeder beter/meer is dan ikzelf omdat zij meer kennis en informatie heeft en dus een betere kans heeft op leven/overleven in deze realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zomaar de angsten van mijn moeder te hebben gekopieerd - angsten in verband met niet overleven in de wereld - zonder ooit in en als gezond verstand te kijken naar de wereld, mijn moeder en mezelf, en mezelf te vertrouwen in en als het besef/het feit dat sterven eigenlijk helemaal niet 'slecht'/'erg' is - het is maar een angst en een geloof dat ik van mijn moeder gekopieerd heb omdat ik mezelf heb toegestaan een relatie te creeren met mijn moeder waarin ik haar automatisch compleet vertrouw in en als het geloof dat zij te vertrouwen is, omdat ik nooit de eigenlijke realiteit van mensen heb ingezien/willen inzien, namelijk dat mensen bewustzijnssystemen zijn die niet werkelijk echt zijn en die zichzelf niet uitdrukken in en als eenheid en gelijkheid met/als het bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de angst om te sterven te hebben gekopieerd van mijn moeder door mezelf te hebben toegestaan mijn moeder te vertrouwen in en als de relatie die ik had gecreerd met haar, gebaseerd op het woord 'mama' en 'moeder' - en door dus te geloven dat alles wat mijn moeder mij vertelt, en al haar angsten, echt is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik inferieur ben tegenover mijn moeder en dat mijn moeder meer/beter weet hoe te leven in 'de realiteit'/'de wereld' - alsof ik dus niet eens besta, alsof ik maar een slaaf/slachtoffer ben van een wrede wereld waarin ik kennis en informatie moet hebben en moet bestaan in en als angst van 'andere mensen' en van allemaal dingen die mij zouden kunnen overkomen - waardoor ik dus blijkbaar net als mijn moeder moet worden om ervoor te zorgen dat ik kan overleven in deze hel van een wereld waarin ik niet eens mezelf kan zijn, waarin vrijheid blijkbaar niet bestaat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik in en als angst moet bestaan tegenover de wereld/werkelijkheid - als hoe/wat ik van mijn moeder heb gekopieerd als zorgen/paniek/angst in verband met wat er mij allemaal zou kunnen overkomen in deze wereld - in verband met allemaal dingen die schijnbaar 'slecht' zijn en die mij nooit mogen overkomen en waar ik dus angst van moet hebben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de emotionele ervaring van angst noodzakelijk is om in deze werkelijkheid te bestaan, om mezelf te beschermen van allerlei dingen die blijkbaar 'slecht' zijn, volgens mijn moeder en grootmoeder, en die mij blijkbaar niet mogen overkomen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik niet voor mezelf zou kunnen zorgen zonder angst - als wat ik heb geleerd/gezien van mijn moeder die ook de hele tijd in en als angst/zorgen/spanning bestond/bestaat, van waaruit zij zichzelf tegenover mij uitdrukt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten beinvloeden/programmeren door de zorgen/angsten van mijn moeder die zij heeft uitgedrukt tegenover mij door werkelijk te geloven dat sommige dingen 'heel erg' zijn als ik ze doe/niet doe, vooral dingen die te maken hebben met 'een correcte burger' zijn ivm belastingen betalen en werken enzo, omdat ik mezelf heb toegestaan mijn macht en vertrouwen af te geven aan mijn moeder door een relatie te creeren met haar in en als het geloof dat ik haar nodig heb om te leven/overleven waardoor ik alles wat ze mij gezegd/verteld heeft over de wereld/werkelijkheid zomaar heb geloofd/gekopieerd als allemaal zorgen en angsten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de energetische ervaring van angst van mijn moeder van waaruit ze zichzelf uitdrukte tegenover mij, te hebben gekopieerd omdat ik mezelf had toegestaan een relatie te creeren met mijn moeder, in en als het geloof dat wie ik ben gedefinieerd word/is door haar, waardoor ik de wereld en mezelf dus zie door haar ogen - in de plaats van te beseffen dat ik HIER ben, ik ben in essentie een wezen dat alleen bestaat, zelf verantwoordelijk want ik ben alleen geboren en ik zal alleen sterven - en ook al lijkt het alsof ik niet alleen ben in deze wereld van beelden, toch sta ik alleen in en als de ervaring van mezelf HIER

dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten beinvloeden/programmeren in mijn visie op de werkelijkheid door te geloven dat ik niet alleen besta - door dus een relatie te hebben gecreerd met mijn moeder, door mezelf te identificeren als 'Kim', als 'de dochter van mijn moeder en vader', als blijkbaar obv die naam onlosmakelijk verbonden met die twee mensen als mijn ouders en alle generaties die hen zijn voorgegaan, als 'mijn bloedlijn' - waardoor ik mezelf dus heb toegestaan te geloven dat 'wie ik ben' bepaald en gedefinieerd is/wordt door de mensen waar ik schijnbaar 'aan vast hang' als mijn ouders en familie - en dat ik mezelf dus wel MOET aanpassen aan hun meningen/opinies/visie op de wereld/werkelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een kopie te worden van mijn ouders en familie door zomaar 'klakkeloos' hun meningen/opinies/visie op de wereld/werkelijkheid te hebben overgenomen vanuit het geloof dat dat de bedoeling is omdat dat van mij verwacht werd door hen als 'hun kind' en 'hun kleinkind', als blijkbaar hun eigendom, als wie ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik ben, door mezelf te identificeren met de naam 'Kim' die zij mij gegeven hebben - en met de woordjes/definities die zij mij aangeleerd hebben - waarin ik nooit heb bestaan als een echt wezen in deze wereld, enkel als een kopie/kloon van 'mijn voorgaande generaties' als schijnbaar deel van 'een familie' waar ik dan blijkbaar 'bijhoor' in en als complete afscheiding en compleet afgesloten van de rest van de wereld van mensen waarin ik blijkbaar hun meningen/opinies/visie over de wereld moet overnemen/kopieren om dus te bevestigen dat ik bij hen hoor als 'mijn familie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in en als de gevangenis van 'familie' als 'generaties' en 'bloedlijnen' door de meningen/opinies/visie over de wereld van 'mijn familie' als mijn ouders en grootouders te kopieren/over te nemen - waarin ik mezelf heb toegestaan te geloven dat zij mij 'beschermen'/'veilig houden' van de werkelijkheid die schijnbaar 'slecht' en 'wreed' is, zonder ooit te beseffen dat het net 'mijn familie' is die de echte gevangenis is omdat zij degenen zijn die mij hebben gestraft/pijn hebben gedaan en die mij 'gedwongen' hebben om mij aan te passen aan hen, zodat ik hun kopie/kloon zou worden - en zonder te beseffen dat de wereld enkel 'wreed' en 'eng' lijkt omwille van wat mijn familie mij erover verteld heeft en wat ik geloofd heb - waardoor ik nooit de wereld/werkelijkheid vanuit/met mijn eigen ogen gezien heb, enkel vanuit de gekopieerde/geleerde kennis en informatie van mijn ouders/grootouders

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn ouders en grootouders als 'mijn familie' te beschuldigen dat zij zogezegd 'een gevangenis' zijn en mij 'gedwongen hebben' om hun meningen/opinies/visie op de werkelijkheid en hun angsten tegenover de werkelijkheid over te nemen door mij te straffen en kwaad te worden op mij, waardoor ik reageerde op hen met angst - in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat ik in deze wereld geboren werd en onmiddellijk automatisch een relatie gecreerd heb met mijn 'mama' en 'papa' in en als de verwachting/verlangen dat zij goed voor mij zouden zorgen en dat ik hen kan vertrouwen, waarin ik de eigenlijke realiteit van deze wereld niet (wilde) zien/aanvaarden, omdat ik geen verantwoordelijkheid heb genomen voor de wereld waar ik in geboren werd - waardoor ik mezelf heb laten beinvloeden/programmeren door de systemen in/van de wereld van mensen omdat mijn startpunt vanaf geboorte al zelf oneerlijk (systeem) was door niet te staan in en als absolute eenheid en gelijkheid/gewaarzijn met/van al wat bestaat in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid tegenover het familieconstruct in deze werkelijkheid te abdiceren/af te schuiven op 'mijn familie' als ouders en grootouders door hen te beschuldigen voor hoe ik mezelf ervaar in en als angst van hen, waardoor ik mezelf gevangen blijf houden in en als het familie construct, door dus geen verantwoordelijkheid te nemen - in de plaats van mezelf in de schoenen te plaatsen van mijn ouders en grootouders en alle mensen in mijn omgeving/de wereld en te beseffen dat iedereen 'gevangen zit' in en als het familieconstruct omdat iedereen het kind is van twee ouders, net als ik - en iedereen zit 'gevangen' in en als beschuldiging tegenover hun ouders en grootouders voor de ervaring van zichzelf in de werkelijkheid - met andere woorden deze werkelijkheid is compleet systematisch dus niets van wat er gebeurt of hoe 'mijn familie' zichzelf uitdrukt tegenover mij is 'persoonlijk' op mij bedoeld - het maakt allemaal deel uit van het systeem als het familie-construct als wat ik heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten beinvloeden door mijn moeder haar expressie tegenover mij waarin zij zichzelf uitdrukte vanuit het geloof dat zij 'het allemaal beter weet' in en als het moeder-construct dat zij zichzelf heeft toegestaan te bestaan in zichzelf als 'moeder heeft altijd gelijk' op basis van haar ervaringen en kennis en informatie van/over de wereld/werkelijkheid als wat zij ook van haar moeder geleerd/gekopieerd heeft - door mezelf te hebben toegestaan een relatie te creeren met haar, waardoor ik werkelijk geloofde dat mijn moeder 'het allemaal beter weet', als dus een geloofsysteem dat ik had gekopieerd van haar

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'mijn familie' te zien als een kleine groep van mensen waar ik zogezegd verbonden mee ben, in en als complete afscheiding van de rest van de wereld - in de plaats van mezelf te realiseren als een 'wezen van de aarde' waarin 'mijn familie' elk levend wezen op aard is


tot hier en niet verder!

ik sta op in en als absolute zelf verantwoordelijkheid voor de werkelijkheid als de ervaring van mezelf HIER

ik sta op in en als verantwoordelijkheid voor al wat bestaat, in en als eenheid en gelijkheid met mijn moeder, mijn vader en mijn familie

ik realiseer mij en ik sta op in en als de realisatie dat mijn familie, de familie van de aarde is, als elk levend wezen - waarin ik geef om elk levend wezen één en gelijk - en mij niet beperk tot enkel het 'houden van' en 'geven om' maar een select groepje mensen in en als de systeem-definitie van 'familie'

tot hier en niet verder: ik stop de angst tegenover 'mijn familie' als moeder, vader en grootouders als de afscheiding waarin ik mezelf altijd zag als 'inferieur' - en ik sta op in en als eenheid en gelijkheid in en als het besef dat elk wezen in mijn familie hetzelfde is als ik, omdat zij ook net als ik geboren werden in deze wereld in en als het familieconstruct als de gevangenis van het bewustzijnssysteem

tot hier en niet verder: ik neem verantwoordelijkheid voor het bestaan van het familieconstruct als de gevangenis van angst - en ik stop mezelf als het familieconstruct in en als het besef dat het niet echt is, het is de illusiewerkelijkheid van het bewustzijnssysteem als gedachten, gevoelens en emoties als afscheiding - ik sta op in en als de realisatie dat 'mijn familie' alle levende wezens zijn want ik ben HIER, één en gelijk met al wat HIER bestaat als de aarde

tot hier en niet verder: ik besef dat ik niet kennis en informatie nodig heb om te overleven - ik aanvaard mezelf als één en gelijk met kennis en informatie als de creator als wie ik werkelijk ben, als absolute zelf verantwoordelijkheid voor al wat bestaat

ik aanvaard mezelf als één en gelijk met het moeder-construct, en als één en gelijk met alles wat ik zie in en als mijn moeder - ik aanvaard mezelf en druk mezelf uit in en als zelf zekerheid, zelf aanvaarding, veiligheid, zelf liefde, zelf ondersteuning, zelf verantwoordelijkheid, zelf intimiteit - in en als eenheid en gelijkheid als ALLEEN

ik ben zelf realisatie - als het zien van de werkelijkheid door mijn ogen als wie ik werkelijk ben als HIER in en als de werkelijkheid in en als zelf eerlijkhied als openheid in en als het besef dat de aarde mijn huis/thuis is en alle wezens op aarde mijn familie