Wednesday, November 2, 2011

Het Moeder-construct en zelf vergeving

Weekend met mama: angst om te ‘staan’, angst van afkeuring krijgen van mama, verlangen om een ‘vriendin’ te zijn met mama, verlangen om mama haar beste vriendin te zijn, om haar ‘kammeraad’ te zijn, en het geloof dat dit is wie ik werkelijk ben, als het verlangen om goedkeuring te krijgen van mama, waardoor ik net als haar geworden ben, als het ‘verlangen naar vriendschap’, waarin ik ‘communiceer’ met mama vanuit wat zij leuk vind en wil als een kopie van haar.

Gebaseerd op het geloofsysteem dat ik ‘vrienden’ moet zijn met iedereen, en iedereen moet mij leuk vinden. + geloof dat mijn ‘zelf waarde’ afhankelijk is van wat ‘mijn mama’ van mij vind/denkt, het geloof dat mijn mama van mij moet houden, mij moet goedkeuren en valideren in ‘wie ik ben’ als mijn expressie/gedrag/woorden. Wat ik doe tegenover mama is letterlijk haar expressie kopieren om ‘goed genoeg’ te zijn voor haar, om aanvaard/goedgekeurd te worden door haar, zodat ze mij ‘leuk’ vind. Dus: Waarom houd mijn moeder niet onvoorwaardelijk van mij, wie ik ook ben?

Waarom moet ik een kopie worden van mijn moeder, en mij gedragen als hoe/wat zij wil en verlangt om haar liefde en aanvaarding te krijgen?

Waarom mag ik mezelf niet zijn om aanvaarding te kunnen ervaren?

Waarom is de liefde van mijn moeder voorwaardelijk? – en waarom is dit blijkbaar gezien als ‘normaal’?

Dit gedrag als mijn ‘persoonlijkheid’ van nu tegenover mijn moeder als hoe ik mij ervaar tegenover haar, namelijk als ‘vriendin’ waarin ik blijkbaar van mijn moeder ‘hou’ en haar ‘leuk vind’ is vreemd omdat het het compleet tegenovergestelde is van hoe ik haar zag en hoe ik mezelf ervoer tegenover haar in mijn puberteit – in mijn puberteit ‘haatte’ ik mijn moeder, ik kon haar niet uitstaan, de gedachte/idee om vriendinnen te zijn met haar was niet mogelijk. En dan, plots ben ik daarin veranderd. Plots heb ik de ‘beslissing’ gemaakt om mijn moeder te zien als een ‘beste vriendin’, plots ben ik mijn moeder wel ‘leuk’ gaan vinden, want ik hechtte ook plots meer belang/aandacht in en als mijn gedachten aan ‘vriendschap’ en ‘goed’ zijn en gezien/aanvaard worden door andere mensen/de samenleving als ‘goed’. Plots kon ik wel ‘communiceren’ met mijn moeder, plots kon ik haar wel begrijpen en had ik het gevoel dat zij mij ook begreep. Dat was ongeveer rond de periode dat ik ook de ‘beslissing’ heb gemaakt om ‘vriendelijk’ te zijn tegen mijn broer. Terwijl het daarvoor oorlog was, wilde ik dat we nu ‘vrienden’ zijn. Alsof ik in één moment omschakelde in mezelf naar een ‘goed’ persoon/persoonlijkheid, als ‘de vriendin van iedereen’, hoewel ik voordien mensen ‘haatte’ en dat ook openlijk uitdrukte door bijvoorbeeld iemand ‘neer te bliksemen met mijn ogen’. Nu was alles precies ‘goed’, en ik was ‘goed’ en ik was ‘goed’ voor iedereen als ‘lief’, ‘vriendelijk’ en ‘beleefd’, zoals alle volwassenen in deze realiteit.

Dat was zo rond mijn 17-18 jaar, in mijn twee laatste jaren van het middelbaar. Dat hele ‘goed’-zijn gedoe als vriendelijkheid was echter maar een leugen, want die ‘haat’ die ik daarvoor voelde/ervoer was er nog steeds in mezelf, alleen verdrongen/onderdrukt in mezelf. Alsof ik me plots realiseerde dat ‘mensen haten slecht is’, omdat ik het plots belangrijk begon te vinden wat mensen/volwassenen in deze wereld van mij denken, en dus ging ik mijn uiterlijke expressie/gedrag als wat andere mensen kunnen zien veranderen/aanpassen om ‘goedgekeurd’ en ‘aanvaard’ te worden door de volwassenen in mijn omgeving. Dus in zekere zin was mijn expressie van ‘haat’ die ik daarvoor niet wegstak, puurder en echter dan die ‘vriendelijkheid’ die ik presenteerde omdat ik de haat en ergernis en woede die eigenlijk bestond in mezelf wegstak/verborg achter een masker van ‘goedheid’ als vriendelijkheid en beleefdheid als ‘sociaal gedrag’. Dus nu ging ik mensen nog steeds haten, ik ergerde mij nog steeds aan mensen en ik beoordeelde mensen in mezelf, ik ging het gewoon niet laten zien, ik hield het verborgen zodat mensen een leugen over mij zouden geloven, zodat mensen GELOVEN dat ik ‘goed’ ben, wat dus duidelijk een regelrechte leugen is, omdat het enige wat ik gedaan heb is de waarheid van mezelf als ‘slechtheid’ als haat en woede en frustratie verborgen.

En vanaf dat moment is het enkel ‘erger’ geworden met de leugens van ‘goedheid’ waar ik de ‘echte ik’ achter verborgen hield, in functie van het bevredigen van mijn verlangens. Ik ging mij bijvoorbeeld bezig houden met ‘spiritualiteit’ als ‘het uitstralen van liefde en positiefheid’, wat dus een extreme vorm is die de leugens waarin ik mezelf had toegestaan te participeren hadden aangenomen, omdat ik achter die ‘positiefheid’ en ‘goedheid’ nog steeds beoordelend/veroordelend, gefrustreerd, kwaad, haatdragend was, ik besefte het gewoon al lang niet meer van mezelf omdat ik mij zo had verloren in die ‘ervaring’ van ‘positiefheid’ die dus in feite niets was dan een leugen die ik presenteerde van mezelf vanuit het verlangen om aanvaard/erkend en goedgekeurd te worden door mijn omgeving, mijn verlangen om erkenning/respect/aanzien te krijgen van ‘andere mensen’ als ‘de rest van de wereld’, waarin ik als ‘persoonlijkheid’ in en als het ‘bewustzijn’ van mezelf als ‘een persoon/mens in de wereld van mensen’, mijn ‘plaats in de wereld’ zocht, hetgeen uiteraard zo ‘hoog’ mogelijk moest zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder te ondersteunen in haar ego als verlangens, gewoon zodat ik mij persoonlijk goed kan voelen vanuit het ego dat ik mezelf heb toegestaan te worden, in de plaats van te staan als het levende voorbeeld in en als eenheid en gelijkheid met mijn moeder waarin ik verantwoordelijkheid neem voor mijn moeder en waarin ik werkelijk geef om mijn moeder, als niet maar de uiterlijke presentatie van ‘geven om’ die in feite enkel mijn ego als persoonlijke verlangens dient

ik vergeef mezelf dat ik mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder van mezelf af te scheiden door mezelf te laten preprogrammeren als het automatisch creeren van een relatie met 'mijn moeder' van bij de geboorte via de navelstreng, als de fysieke 'band' die schijnbaar onlosmakelijk is waardoor het lijkt alsof ik mijn moeder nodig heb om te leven/overleven/bestaan, waardoor ik mezelf heb toegestaan mij afhankelijk te voelen van mijn moeder en mij gedwongen te voelen om 'goed genoeg' te zijn voor haar en haar goedkeuring te krijgen vanuit het geloof dat mijn leven afhangt van mijn relatie met haar, dus die relatie moet 'goed' zijn zodat zij voor mij zal willen blijven zorgen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren tot het persoonlijk product van mijn moeder door te geloven in en als de onbewuste geest als wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden dat ik onlosmakelijk verbonden ben met mijn moeder en dat ik haar nodig heb om te overleven/leven in deze menselijke werkelijkheid omwille van die navelstreng waardoor ook mijn moeder het gevoel heeft en gelooft dat ze onlosmakelijk verbonden is met mij - en daarom het gevoel te hebben dat ze mij moet aanvaarden/goed genoeg vinden/goedkeuren zodat ze bij mij zal blijven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik als wezen in deze werkelijkheid van mensen, onlosmakelijk in relatie/verbinding sta met mijn ouders - en dat er niet zoiets bestaat als een mens die alleen bestaat - niet gebonden/verbonden, als een 'wezen' - want een 'mens' is per definitie een 'product' van andere mensen zoals ouders in en als relaties als de gevangenis van het bewustzijnssysteem als de geest als wat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'mijn ouders' te zien/gebruiken als een referentiepunt voor mezelf als mijn identiteit als 'wie ik ben in deze wereld', om te 'weten wie ik ben' in termen van 'goed' of 'slecht' gebaseerd op of mijn ouders mij al dan niet goedkeuren

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd twee beelden van 'mijn ouders' in mezelf te hebben 'opgeslagen' in en als het bewustzijnssysteem/de geest als wie ik mezelf heb toegestaan te worden, waarin ik continu door hun ogen naar mezelf kijk in alles wat ik doe - en mijn expressie de hele tijd beoordeel als 'goed' of 'slecht' gebaseerd op wat ik heb geleerd van mijn ouders - als de twee beelden in mijn gedachten (onbewuste geest) die 'op mij neer kijken' en mij beoordelen/veroordelen, als de 'politieman in mijn hoofd' waarin ik ervoor zorg dat ik een kopie/kloon blijf van mijn ouders als hoe ik mezelf heb laten programmeren door mijn ouders en als hoe ik mezelf heb geidentificeert als 'persoonlijkheid' en identiteit in en als relaties die ik mezelf heb toegestaan te creeren tegenover mijn ouders in en als afscheiding met mezelf als emotionele reacties zoals angst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten programmeren door mijn ouders door middel van angst als een voorgeprogrammeerde emotionele reactie als een 'instinct' waarin ik angst heb om te sterven/iets 'verschrikkelijks' mee te maken - als hoe ik reageerde wanneer mijn ouders op mij riepen, mij straften, mij sloegen, mij doorheen schudden, enzovoort - als een emotionele reactie die ik heb opgeslagen in mezelf als een herinnering waardoor ik besta in en als angst van die herinnering, angst om die angst/emotionele reactie nogmaals te ervaren, waardoor ik mezelf heb ontworpen/aangepast als een persoonlijkheid/identiteit die 'goed' is voor mijn ouders - om ervoor te zorgen dat ik nooit meer in zo een situatie terechtkom waarin mijn ouders mij afwijzen/afkeuren/kwaad worden op mij, hetgeen ik dus associeer met de emotionele ervaring van doodsangst

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben dat mijn moeder kwaad zou worden op mij, gebaseerd op herinneringen waarin ik mij angstig en inferieur en machteloos voelde tegenover haar omdat zij kwaad was geworden, waarin ik reageerde met die angst en het gevoel dat er iets verschrikkelijks aan het gebeuren was en dat ik compleet machteloos was

en ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd angst te hebben van die herinnering, als de ervaring van angst, inferioriteit, machteloosheid, verlorenheid, onveiligheid en onzekerheid door te geloven dat die ervaring als een energetische reactie op een situatie, namelijk mijn moeder die kwaad wordt en roept op mij vanuit de emotionele lading van woede, macht heeft over mij - omdat ik mezelf heb toegestaan geen verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van mezelf HIER in en als de werkelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten bepalen/sturen/leiden/programmeren door de herinnering waarin mijn moeder zichzelf uitdrukte in en als de emotionele/energetische lading van woede tegenover mij en waarin ik daarop reageerde in en als een automatische gepreprogrammeerde emotionele/energetische lading van angst, door angst te hebben van die herinnering, in de plaats van er verantwoordelijkheid voor te nemen in en als het besef dat die herinnering als een emotionele energetische ervaring in mezelf bestaat en enkel ik ben in staat om ze te vergeven/stoppen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder te beschuldigen van de ervaring van angst in mezelf, als de emotionele reactie van angst die ik ervoer als een automatische reactie op haar expressie van woede tegenover mij - door mezelf te hebben toegestaan mezelf te zien/definieren als het slachtoffer van mijn moeder, als zogezegd 'onlosmakelijk' verbonden met haar als haar expressie in de wereld als mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor de 'onlosmakelijke verbinding/relatie' die ik ervaar tegenover mijn moeder door te geloven dat dat 'nu eenmaal zo is' als 'de werkelijkheid', in de plaats van te beseffen/in te zien dat die 'relatie/verbinding' die ik ervaar in mezelf tegenover mijn moeder maar een gevoel en gedachte is en geen eigenlijke fysieke tastbare realiteit, het is maar de fictieve 'virtuele realiteit' in mijn hoofd als de geest/het bewustzijnssysteem dat ik mezelf heb toegestaan te worden - als energie, als een afscheiding van mezelf in mezelf gebaseerd op beelden en woorden/definities

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder te zien en te beoordelen als een groot 'monster', een 'boeman', een 'dreigende kracht' - vanuit de angst die ik had toegestaan te bestaan in mezelf als reactie op haar expressie van woede tegenover mij, omdat ik mezelf had toegestaan mijn gevoelens in mezelf te vertrouwen als de schijnbare 'werkelijkheid' - waarin ik geloofde dat de energetische ervaringen in mezelf zoals angst, mij 'overspoelen' en dus macht hebben over mij omdat het blijkbaar/schijnbaar 'de werkelijkheid' buiten mezelf is die mij 'overkomt', zonder ooit te beseffen/mij te realiseren dat het in feite de werkelijkheid BINNEN mezelf is als de ervaring van mezelf HIER in en als de werkelijkheid - waardoor/waarin ik mezelf heb toegestaan een 'binnen' en een 'buiten' werkelijkheid te creeren, gebaseerd op het geloof dat de beelden die ik zie, zoals mijn moeder, de 'buiten' werkelijkheid is - die schijnbaar macht heeft over mijn 'binnen' werkelijkheid zoals de emotionele/energetische ervaring van angst in mezelf, vanuit het geloof dat ik maar een beeld ben in een werkelijkheid van beelden en dat ik maar het slachtoffer ben van de beeldenwerkelijkheid als 'mijn omgeving' als mijn ouders

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer te geloven dat mijn moeder een monster is, een 'boeman' een 'dreigende kracht' omdat dat is hoe ze lijkt als gezien vanuit de angst die ik heb ervaren tegenover haar en die ik automatisch heb opgeslagen als een herinnering die ik heb geassocieerd met het beeld van mijn moeder en met het woord 'mama' en 'moeder', waardoor ik automatisch die angst ervaar, op onbewust niveau, elke keer ik mijn moeder zie of aan haar denk - en omdat ik mezelf heb toegestaan de energetische ervaring van angst in mezelf als een reactie op de expressie van mijn moeder te vertrouwen, waarin het lijkt alsof ik aangevallen ben door mijn moeder en alsof ik het slachtoffer ben van mijn moeder/de werkelijkheid, in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor de ervaring van mezelf HIER in en als de werkelijkheid als het wezen/bestaan dat ik werkelijk ben - in en als het besef dat ik de ervaring van angst als energie in mezelf heb toegestaan te bestaan, ik heb mezelf toegestaan erin te participeren door niet één en gelijk te staan met en als energie als angst en door niet één en gelijk te staan met en als de emotionele ervaring van woede in en als mijn moeder, omdat ik mezelf had toegestaan een relatie als afscheiding te creeren tussen mezelf en mijn moeder gebaseerd op het woord 'mama' en 'moeder' als hoe ik haar definieerde en 'Kim' als hoe ik mezelf definieerde

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het gevoel te hebben en te geloven dat er iets verschrikkelijks zal gebeuren met mij als ik niet doe wat mijn moeder van mij verwacht, als ik mij niet houd aan de 'regels' van mijn moeder - als een gevoel/ervaring die afkomstig is van herinneringen waarin mijn moeder op mij riep/kwaad werd/een drama maakte rond iets dat ik had gedaan/niet had gedaan vanuit haar geloofsystemen in verband met wat de wereld is, wat goed en slecht is en wat gedaan moet worden als wat belangrijk is in en als het leven als wat zij op haar beurt geleerd had van haar moeder en wat zij wil doorgeven aan haar kinderen zodat haar kinderen een 'goed' leven zullen leiden net als zij, volgens haar geloofsystemen in verband met 'goed' en 'slecht'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd dit gevoel dat er mij iets verschrikkelijk zal overkomen als ik niet zoals mijn moeder wordt/doe volgens wat zij 'goed' vind, te vertrouwen - in de plaats van te beseffen dat dit een geloofsysteem is dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mij te laten programmeren als het automatisch vertrouwen van mijn moeder en opkijken naar mijn moeder en haar te zien als 'god'/alwetend wezen - het is dus niet 'de werkelijkheid', het is maar een geloofsysteem dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat wanneer mijn moeder een 'drama' maakte rond iets door kwaad te worden en op mij te reageren en zichzelf uit te drukken vanuit woede - dat dat ook werkelijk 'een drama' was en dat ik werkelijk iets 'verschrikkelijk' had gedaan omdat mijn moeder zich zo aanstelde alsof ik werkelijk iets verschrikkelijk had gedaan - in de plaats van te beseffen dat mijn moeder mij op dat moment aan het programmeren was - ze probeerde mij te programmeren door dus te overreageren met het oogpunt op het instigeren van de emotionele reactie van angst in mij als 'haar dochter' omdat ik dan makkelijker programmeerbaar ben, omdat ik dan makkelijker/beter zal luisteren naar haar - vanuit haar ervaringen met haar moeder, die dat ook heeft gedaan met haar, waardoor zij ook makkelijk programmeerbaar was door haar moeder - als een techniek die van generatie op generatie wordt voortgezet waarin ouders hun kinderen programmeren via angst zoals ook zij geprogrammeerd geweest zijn door hun ouders

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het normaal is om geprogrammeerd te worden via angst - dus te geloven dat de ervaring van angst tegenover mijn ouders, als wat zij 'respect' noemen, 'normaal' is omdat dat door de wereld als mijn ouders, familie, leerkrachten en de samenleving aanvaard en gezien wordt als 'normaal'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat 'respect' te maken heeft met angst en te geloven dat ik 'respect' heb voor mijn ouders omdat ik bevreesd ben van hen, van wat ze met mij zouden kunnen doen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in deze werkelijkheid van mensen waarin 'respect' gezien wordt als iets dat afgedwongen kan worden via angst, en waarin kinderen zogezegd hun ouders moeten 'respecteren' wat dan wordt afgedwongen via angst - omdat mensen zichzelf niet respecteren als het bestaan, als echte wezens, dus proberen ze respect te 'krijgen'/af te dwingen van een ander

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de ervaring van angst tegenover mijn moeder waarin ik mijn moeder zie als een 'machtig wezen' als 'superieur'/sterker/beter/meer dan mezelf van waaruit ik een persoonlijkheid/identiteit heb opgebouwd waarin ik die macht/kracht/respect die ik heb 'weggegeven' aan mijn moeder probeer 'terug te krijgen' door mij dan te gaan gedragen als mijn moeder - zonder te beseffen dat ik hierin een ander aandoe wat mij 'aangedaan' geweest is en dat ik met andere woorden het mezelf dus aandoe

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te gedragen als mijn moeder vanuit het geloof dat kracht en macht in het uiterlijk ligt als wat ik zag in mijn moeder/wat ik geprojecteerd heb op het beeld van mijn moeder waarin ik mij machteloos/zwak/klein voelde - vanuit het verlangen om mijn kracht/macht die ik schijnbaar heb 'verloren' terug te krijgen door andere mensen te doen geloven dat ik sterk/machtig/zelf zeker ben net zoals ik geloofde dat mijn moeder sterk en machtig en zelf zeker is - zonder ooit te beseffen dat dit maar een uiterlijke presentatie is en dus niet werkelijk echt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd werkelijk te geloven dat mijn moeder beter/meer/sterker/machtiger is dan mezelf omdat ik mezelf heb toegestaan de ervaring van angst als automatische gepreprogrammeerde reactie op de expressie van mijn moeder te vertrouwen - door mezelf ervan af te scheiden en er geen verantwoordelijkheid voor te nemen, in en als het geloof dat het 'de werkelijkheid' is - waardoor ik nooit heb gezien/gerealiseerd/beseft dat mijn moeder een wezen is in deze realiteit, en dat zij zichzelf als wie zij zichzelf heeft toegestaan te worden, vanuit haar herinneringen/kindertijd/verleden, als gedachten, gevoelens en emoties, heeft uitgedrukt als het multidimensioneel wezen dat zij is - en dat haar expressie tegenover mij dus niet persoonlijk is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het gevoel te hebben dat mijn moeder mij 'respectloos' behandelt heeft en dat zij mij nooit gezien/erkend heeft als het wezen dat ik ben, één en gelijk met haar en dat zij dus verantwoordelijk is voor de ervaring in mezelf tegenover haar - zonder ooit te beseffen dat ik het juist ben die haar nooit gezien heb als het wezen dat zij werkelijk is, ik heb de werkelijkheid nooit gezien als wat ze werkelijk is, door alles persoonlijk op te vatten, door alles te zien vanuit een ééndimensioneel perspectief als 'mijn bestaan' en 'mijn verlangens/verwachtingen', als mijn emotionele reacties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn moeder te beschuldigen van mijn ervaring van mezelf HIER door niet te beseffen/aanvaarden dat ik mijn ervaring zelf gecreerd heb/heb laten creeren vanuit/omwille van mijn verlangen om te bestaan, mijn verlangen om speciaal en belangrijk te zijn - via woorden waarmee ik mezelf als mijn omgeving gedefinieerd heb, waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf af te scheiden van mijn moeder en geen verantwoordelijkheid heb genomen voor het bestaan van mijn moeder, door haar te definieren/beoordelen als 'mijn moeder', waarin/waardoor ik mezelf zie als afgescheiden via woorden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet te beseffen dat de enige reden waarom ik reageerde op mijn moeder met angst, en waarom ik mezelf heb laten programmeren door haar emotionele reactie/expressie tegenover mij, is omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te zien als een afgescheiden wezen/entiteit van haar, omdat ik mezelf heb toegestaan een relatie te creeren tussen mezelf en mijn moeder waarin ik haar zie als iemand/iets dat ik nodig heb om te kunnen overleven/leven - en omdat ik mezelf niet heb gezien/aanvaard als een wezen dat alleen staat/bestaat in en als mezelf, als zelf ondersteuning, zelf verantwoordelijkheid, zelf vertrouwen, als eenheid en gelijkheid als al wat bestaat HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de relatie die ik heb toegestaan te bestaan/heb laten creeren in mezelf tussen mezelf en mijn moeder als een beeld in mijn wereld/omgeving - waarin het lijkt alsof die relatie 'nu eenmaal de realiteit' is, zonder ooit te beseffen/aanvaarden/in te zien dat ik zelf verantwoordelijk ben voor het bestaan van die relatie en dus voor het bestaan van mijn moeder en van mezelf in relatie met mijn moeder

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van de relatie tussen mezelf en mijn moeder die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf door mezelf ermee te identificeren en door geen verantwoordelijkheid te nemen voor wat bestaat in de werkelijkheid als de ervaring van mezelf HIER

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik zwakker en machtelozer ben dan mijn moeder, en dat ik minder in staat ben om verantwoordelijkheid te nemen voor mezelf en de wereld dan mijn moeder, vanuit het geloof dat mijn moeder alles weet/alwetend is - omdat ze zichzelf ook zo heeft gepresenteerd tegenover mij, waarin ik maar werd geacht te luisteren en aan te nemen/te aanvaarden wat ze mij zegt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij nietig en klein en inferieur te voelen tegenover de kennis en informatie die mijn moeder heeft/had over de wereld/werkelijkheid en werkelijk te geloven dat mijn moeder alles weet omdat ze zichzelf ook zo uitdrukt tegenover mij - want zij had altijd gelijk in alles dat ze zei, dus ik moest gewoon luisteren en aanvaarden dat wat ze zei echt zo is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat 'moeder altijd gelijk heeft' als een voorgeprogrammeerd 'moeder construct' dat ik heb toegestaan te bestaan in mezelf - waarin ik automatisch opkeek naar mijn moeder voor bescherming en zorg/veiligheid in deze werkelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij geintimideerd te voelen door mijn moeder als haar kennis en informatie over de wereld/werkelijkheid door te geloven dat ik kennis en informatie nodig heb om te leven/overleven, als een geloofsysteem dat ik van mijn moeder heb gekopieerd - in de plaats van te beseffen dat het geloof dat ik kennis en informatie als gedachten nodig heb om te leven in deze werkelijkheid afkomstig is uit zelf onzekerheid en inferioriteit tegenover de wereld/werkelijkheid in en als het geloof dat ik een slaaf/slachtoffer ben van de wereld in de plaats van de creator

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik kennis en informatie over de wereld/werkelijkheid nodig heb om te bestaan in en als het geloof dat ik inferieur ben tegenover 'de wereld', als het geloof dat 'de wereld' zoveel groter is dan ikzelf - zonder ooit te beseffen dat ik de wereld zelf 'groter' heb gemaakt door kennis en informatie in mezelf toe te staan te bestaan over de wereld, in en als afscheiding met mezelf, waarin ik de illusie creer dat 'de wereld' één of ander groot monster is buiten mezelf, door geen verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat alles wat bestaat als mijn ervaring HIER in en als de werkelijkheid, bestaat in mezelf en dus mezelf is - ik ben maw niet klein of inferieur, ik ben de creator

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het geloof dat ik klein en inferieur ben tegenover 'de wereld' als wat ik zie met mijn ogen en dat ik daarom veel kennis en informatie nodig heb om te kunnen leven/overleven in deze wereld te hebben gekopieerd van mijn moeder door haar te vertrouwen en te verwachten/geloven dat zij mij effectief zal ondersteunen in deze werkelijkheid - en daarom te geloven dat mijn moeder beter/meer is dan ikzelf omdat zij meer kennis en informatie heeft en dus een betere kans heeft op leven/overleven in deze realiteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd zomaar de angsten van mijn moeder te hebben gekopieerd - angsten in verband met niet overleven in de wereld - zonder ooit in en als gezond verstand te kijken naar de wereld, mijn moeder en mezelf, en mezelf te vertrouwen in en als het besef/het feit dat sterven eigenlijk helemaal niet 'slecht'/'erg' is - het is maar een angst en een geloof dat ik van mijn moeder gekopieerd heb omdat ik mezelf heb toegestaan een relatie te creeren met mijn moeder waarin ik haar automatisch compleet vertrouw in en als het geloof dat zij te vertrouwen is, omdat ik nooit de eigenlijke realiteit van mensen heb ingezien/willen inzien, namelijk dat mensen bewustzijnssystemen zijn die niet werkelijk echt zijn en die zichzelf niet uitdrukken in en als eenheid en gelijkheid met/als het bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de angst om te sterven te hebben gekopieerd van mijn moeder door mezelf te hebben toegestaan mijn moeder te vertrouwen in en als de relatie die ik had gecreerd met haar, gebaseerd op het woord 'mama' en 'moeder' - en door dus te geloven dat alles wat mijn moeder mij vertelt, en al haar angsten, echt is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik inferieur ben tegenover mijn moeder en dat mijn moeder meer/beter weet hoe te leven in 'de realiteit'/'de wereld' - alsof ik dus niet eens besta, alsof ik maar een slaaf/slachtoffer ben van een wrede wereld waarin ik kennis en informatie moet hebben en moet bestaan in en als angst van 'andere mensen' en van allemaal dingen die mij zouden kunnen overkomen - waardoor ik dus blijkbaar net als mijn moeder moet worden om ervoor te zorgen dat ik kan overleven in deze hel van een wereld waarin ik niet eens mezelf kan zijn, waarin vrijheid blijkbaar niet bestaat

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik in en als angst moet bestaan tegenover de wereld/werkelijkheid - als hoe/wat ik van mijn moeder heb gekopieerd als zorgen/paniek/angst in verband met wat er mij allemaal zou kunnen overkomen in deze wereld - in verband met allemaal dingen die schijnbaar 'slecht' zijn en die mij nooit mogen overkomen en waar ik dus angst van moet hebben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat de emotionele ervaring van angst noodzakelijk is om in deze werkelijkheid te bestaan, om mezelf te beschermen van allerlei dingen die blijkbaar 'slecht' zijn, volgens mijn moeder en grootmoeder, en die mij blijkbaar niet mogen overkomen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik niet voor mezelf zou kunnen zorgen zonder angst - als wat ik heb geleerd/gezien van mijn moeder die ook de hele tijd in en als angst/zorgen/spanning bestond/bestaat, van waaruit zij zichzelf tegenover mij uitdrukt

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten beinvloeden/programmeren door de zorgen/angsten van mijn moeder die zij heeft uitgedrukt tegenover mij door werkelijk te geloven dat sommige dingen 'heel erg' zijn als ik ze doe/niet doe, vooral dingen die te maken hebben met 'een correcte burger' zijn ivm belastingen betalen en werken enzo, omdat ik mezelf heb toegestaan mijn macht en vertrouwen af te geven aan mijn moeder door een relatie te creeren met haar in en als het geloof dat ik haar nodig heb om te leven/overleven waardoor ik alles wat ze mij gezegd/verteld heeft over de wereld/werkelijkheid zomaar heb geloofd/gekopieerd als allemaal zorgen en angsten

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de energetische ervaring van angst van mijn moeder van waaruit ze zichzelf uitdrukte tegenover mij, te hebben gekopieerd omdat ik mezelf had toegestaan een relatie te creeren met mijn moeder, in en als het geloof dat wie ik ben gedefinieerd word/is door haar, waardoor ik de wereld en mezelf dus zie door haar ogen - in de plaats van te beseffen dat ik HIER ben, ik ben in essentie een wezen dat alleen bestaat, zelf verantwoordelijk want ik ben alleen geboren en ik zal alleen sterven - en ook al lijkt het alsof ik niet alleen ben in deze wereld van beelden, toch sta ik alleen in en als de ervaring van mezelf HIER

dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij te laten beinvloeden/programmeren in mijn visie op de werkelijkheid door te geloven dat ik niet alleen besta - door dus een relatie te hebben gecreerd met mijn moeder, door mezelf te identificeren als 'Kim', als 'de dochter van mijn moeder en vader', als blijkbaar obv die naam onlosmakelijk verbonden met die twee mensen als mijn ouders en alle generaties die hen zijn voorgegaan, als 'mijn bloedlijn' - waardoor ik mezelf dus heb toegestaan te geloven dat 'wie ik ben' bepaald en gedefinieerd is/wordt door de mensen waar ik schijnbaar 'aan vast hang' als mijn ouders en familie - en dat ik mezelf dus wel MOET aanpassen aan hun meningen/opinies/visie op de wereld/werkelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een kopie te worden van mijn ouders en familie door zomaar 'klakkeloos' hun meningen/opinies/visie op de wereld/werkelijkheid te hebben overgenomen vanuit het geloof dat dat de bedoeling is omdat dat van mij verwacht werd door hen als 'hun kind' en 'hun kleinkind', als blijkbaar hun eigendom, als wie ik mezelf heb toegestaan te geloven dat ik ben, door mezelf te identificeren met de naam 'Kim' die zij mij gegeven hebben - en met de woordjes/definities die zij mij aangeleerd hebben - waarin ik nooit heb bestaan als een echt wezen in deze wereld, enkel als een kopie/kloon van 'mijn voorgaande generaties' als schijnbaar deel van 'een familie' waar ik dan blijkbaar 'bijhoor' in en als complete afscheiding en compleet afgesloten van de rest van de wereld van mensen waarin ik blijkbaar hun meningen/opinies/visie over de wereld moet overnemen/kopieren om dus te bevestigen dat ik bij hen hoor als 'mijn familie'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in en als de gevangenis van 'familie' als 'generaties' en 'bloedlijnen' door de meningen/opinies/visie over de wereld van 'mijn familie' als mijn ouders en grootouders te kopieren/over te nemen - waarin ik mezelf heb toegestaan te geloven dat zij mij 'beschermen'/'veilig houden' van de werkelijkheid die schijnbaar 'slecht' en 'wreed' is, zonder ooit te beseffen dat het net 'mijn familie' is die de echte gevangenis is omdat zij degenen zijn die mij hebben gestraft/pijn hebben gedaan en die mij 'gedwongen' hebben om mij aan te passen aan hen, zodat ik hun kopie/kloon zou worden - en zonder te beseffen dat de wereld enkel 'wreed' en 'eng' lijkt omwille van wat mijn familie mij erover verteld heeft en wat ik geloofd heb - waardoor ik nooit de wereld/werkelijkheid vanuit/met mijn eigen ogen gezien heb, enkel vanuit de gekopieerde/geleerde kennis en informatie van mijn ouders/grootouders

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn ouders en grootouders als 'mijn familie' te beschuldigen dat zij zogezegd 'een gevangenis' zijn en mij 'gedwongen hebben' om hun meningen/opinies/visie op de werkelijkheid en hun angsten tegenover de werkelijkheid over te nemen door mij te straffen en kwaad te worden op mij, waardoor ik reageerde op hen met angst - in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat ik in deze wereld geboren werd en onmiddellijk automatisch een relatie gecreerd heb met mijn 'mama' en 'papa' in en als de verwachting/verlangen dat zij goed voor mij zouden zorgen en dat ik hen kan vertrouwen, waarin ik de eigenlijke realiteit van deze wereld niet (wilde) zien/aanvaarden, omdat ik geen verantwoordelijkheid heb genomen voor de wereld waar ik in geboren werd - waardoor ik mezelf heb laten beinvloeden/programmeren door de systemen in/van de wereld van mensen omdat mijn startpunt vanaf geboorte al zelf oneerlijk (systeem) was door niet te staan in en als absolute eenheid en gelijkheid/gewaarzijn met/van al wat bestaat in en als mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid tegenover het familieconstruct in deze werkelijkheid te abdiceren/af te schuiven op 'mijn familie' als ouders en grootouders door hen te beschuldigen voor hoe ik mezelf ervaar in en als angst van hen, waardoor ik mezelf gevangen blijf houden in en als het familie construct, door dus geen verantwoordelijkheid te nemen - in de plaats van mezelf in de schoenen te plaatsen van mijn ouders en grootouders en alle mensen in mijn omgeving/de wereld en te beseffen dat iedereen 'gevangen zit' in en als het familieconstruct omdat iedereen het kind is van twee ouders, net als ik - en iedereen zit 'gevangen' in en als beschuldiging tegenover hun ouders en grootouders voor de ervaring van zichzelf in de werkelijkheid - met andere woorden deze werkelijkheid is compleet systematisch dus niets van wat er gebeurt of hoe 'mijn familie' zichzelf uitdrukt tegenover mij is 'persoonlijk' op mij bedoeld - het maakt allemaal deel uit van het systeem als het familie-construct als wat ik heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te laten beinvloeden door mijn moeder haar expressie tegenover mij waarin zij zichzelf uitdrukte vanuit het geloof dat zij 'het allemaal beter weet' in en als het moeder-construct dat zij zichzelf heeft toegestaan te bestaan in zichzelf als 'moeder heeft altijd gelijk' op basis van haar ervaringen en kennis en informatie van/over de wereld/werkelijkheid als wat zij ook van haar moeder geleerd/gekopieerd heeft - door mezelf te hebben toegestaan een relatie te creeren met haar, waardoor ik werkelijk geloofde dat mijn moeder 'het allemaal beter weet', als dus een geloofsysteem dat ik had gekopieerd van haar

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'mijn familie' te zien als een kleine groep van mensen waar ik zogezegd verbonden mee ben, in en als complete afscheiding van de rest van de wereld - in de plaats van mezelf te realiseren als een 'wezen van de aarde' waarin 'mijn familie' elk levend wezen op aard is


tot hier en niet verder!

ik sta op in en als absolute zelf verantwoordelijkheid voor de werkelijkheid als de ervaring van mezelf HIER

ik sta op in en als verantwoordelijkheid voor al wat bestaat, in en als eenheid en gelijkheid met mijn moeder, mijn vader en mijn familie

ik realiseer mij en ik sta op in en als de realisatie dat mijn familie, de familie van de aarde is, als elk levend wezen - waarin ik geef om elk levend wezen één en gelijk - en mij niet beperk tot enkel het 'houden van' en 'geven om' maar een select groepje mensen in en als de systeem-definitie van 'familie'

tot hier en niet verder: ik stop de angst tegenover 'mijn familie' als moeder, vader en grootouders als de afscheiding waarin ik mezelf altijd zag als 'inferieur' - en ik sta op in en als eenheid en gelijkheid in en als het besef dat elk wezen in mijn familie hetzelfde is als ik, omdat zij ook net als ik geboren werden in deze wereld in en als het familieconstruct als de gevangenis van het bewustzijnssysteem

tot hier en niet verder: ik neem verantwoordelijkheid voor het bestaan van het familieconstruct als de gevangenis van angst - en ik stop mezelf als het familieconstruct in en als het besef dat het niet echt is, het is de illusiewerkelijkheid van het bewustzijnssysteem als gedachten, gevoelens en emoties als afscheiding - ik sta op in en als de realisatie dat 'mijn familie' alle levende wezens zijn want ik ben HIER, één en gelijk met al wat HIER bestaat als de aarde

tot hier en niet verder: ik besef dat ik niet kennis en informatie nodig heb om te overleven - ik aanvaard mezelf als één en gelijk met kennis en informatie als de creator als wie ik werkelijk ben, als absolute zelf verantwoordelijkheid voor al wat bestaat

ik aanvaard mezelf als één en gelijk met het moeder-construct, en als één en gelijk met alles wat ik zie in en als mijn moeder - ik aanvaard mezelf en druk mezelf uit in en als zelf zekerheid, zelf aanvaarding, veiligheid, zelf liefde, zelf ondersteuning, zelf verantwoordelijkheid, zelf intimiteit - in en als eenheid en gelijkheid als ALLEEN

ik ben zelf realisatie - als het zien van de werkelijkheid door mijn ogen als wie ik werkelijk ben als HIER in en als de werkelijkheid in en als zelf eerlijkhied als openheid in en als het besef dat de aarde mijn huis/thuis is en alle wezens op aarde mijn familie














1 comment: