Tuesday, October 25, 2011

zelf verantwoordelijkheid nemen

eigenlijk wil ik geen verantwoordelijkheid nemen voor mezelf, eigenlijk wil ik gewoon bij een groep horen en het gevoel hebben dat iemand anders wel verantwoordelijkheid zal nemen voor mijn leven terwijl ik kan blijven participeren in het najagen van verlangens, terwijl ik van mijn ervaring in mezelf een hel kan maken, veronderstellend dat andere mensen mij wel een 'goed' gevoel zullen geven, niet beseffend dat ik in de eerste plaats het 'slechte', 'negatieve' gevoel in mezelf heb toegestaan te bestaan/gecreëerd.

Dit is waarin ik mijn hele leven in heb geparticipeerd. Ik heb namelijk nooit echt geleefd, ik heb nooit mijn leven in mijn eigen handen genomen in het besef dat ik 'er iets van moet maken', ik moet zorgen voor mezelf , ik moet ervoor zorgen dat mijn leven 'leefbaar' is en dat ik mezelf kan uitdrukken en dat ik dus 'leef'. Ik heb altijd maar geparticipeerd in het gevoel/de ervaring van zelf medelijden in mezelf in de verwachting dat andere mensen mijn leven in hun handen zullen nemen, in de veronderstelling/verwachting dat andere mensen mij wel zullen komen helpen/redden/oprapen uit de put van zelf medelijden in mezelf, waarin alles een gevecht is en waarin ik besta in en als het geloof dat ik mijn leven, de ervaring van mezelf in 'het leven', niet aankan en dat ik dus 'veel te zwak ben' om mezelf uit die put te halen.

Ik zal wel af en toe een beetje moeite doen, maar dan alleen om er erkenning en aandacht voor te krijgen van andere mensen, omdat ik mij gewoon 'goed' wil voelen over mezelf, ik wil gewoon het gevoel hebben dat mijn leven speciaal en belangrijk is en dat ik speciaal en belangrijk ben omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in deze werkelijkheid van 'beelden' als beoordelingen waarin al wat bestaat maar een beeld/beoordeling lijkt te zijn en waarin je onderscheid hebt tussen 'goede' en 'slechte' mensen, 'superieur' en 'inferieur', de 'elite' als de 'top van de piramide en 'arbeiders'/'slaven' als de 'bodem van de piramide'. En ik wil mij gewoon 'superieur' en 'goed' voelen en ik wil alle aandacht krijgen, door dus aan de 'top van de piramide' te staan, zonder er iets voor te doen.

Ik heb dus in mijn leven nooit echt iets gedaan, ik was aan het wachten op 'een mirakel', ik verwachtte dat mijn leven en de werkelijkheid zich wel zou schikken naar wat ik wil, omdat ik werkelijk geloofde dat ik speciaal en belangrijk ben en dat ik dus wel zou krijgen wat ik wil van andere mensen, het enige wat ik moet doen is manipuleren en bespelen van mensen (van hun beoordelingen over mij als hoe ze mij zien vanuit hun gedachten als meningen en opinies) om ervoor te zorgen dat ze mij zullen geven wat ik wil.

Ik voel mij vaak wanhopig tegenover andere mensen wanneer ik in een situatie zit waarin ik niet krijg wat ik wil, of wanneer er iets 'misloopt' omdat ik mezelf heb toegestaan werkelijk te geloven dat ik niet verantwoordelijk ben voor mijn leven, en voor wat mij 'overkomt' in mijn leven en dat andere mensen mij dus MOETEN helpen/redden. Alsof 'andere mensen' niet net als ik hier bestaan, in dezelfde werkelijkheid, en alsof zij niet verantwoordelijk zijn voor hun eigen leven. Daarom is het onaanvaardbaar van mij om te veronderstellen/verwachten dat andere mensen mij komen redden/helpen en dat andere mensen de 'last' van mijn leven dragen en overnemen en voor mij zorgen, want zij hebben hun eigen 'last' te dragen, zij hebben hun eigen leven, zichzelf waar ze voor moeten zorgen. En ik ben een mens, ik ben een wezen, zoals elk ander mens, plant of dier, ik besta en daarom ben ik zelf verantwoordelijk voor mijn bestaan, net zoals elk ander wezen verantwoordelijk is voor zijn eigen bestaan en daarom is er geen enkele reden waarom ik zogezegd 'niet in staat zou zijn' om voor mezelf te zorgen, en om verantwoordelijkheid te nemen voor mijn bestaan.

Die zwakheid/wanhoop/verlorenheid die ik ervaar binnenin mezelf als de 'put van zelf medelijden' is maar een geloofsysteem, het is niet echt, het is niet de fysieke werkelijkheid, het is maar een energie die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf en waarin ik mezelf heb toegestaan te participeren alsof het echt is omdat ik nooit beseft heb dat ik HIER ben, en ik heb nooit verantwoordelijkheid genomen voor mijn bestaan als de ervaring van mezelf in mezelf.

De reden waarom ik mij zo afhankelijk voel tegenover andere mensen, is omwille van een 'faalangst' die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf. Een angst/paniek die automatisch opkomt elke keer ik iets moet doen, een project uitwerken, een opdracht krijg, elke keer ik iets alleen moet doen. Die angst is geassocieerd met allerlei toekomstprojecties die ik zie in en als mijn gedachten waarin ik 'falen' afbeeld, als beelden in mijn gedachten die laten zien hoe ik zal 'falen' in de toekomst, beelden waarmee ik mezelf heb geidentificeerd waardoor ik telkens opnieuw wanneer die beelden opkomen, de beelden vertrouw en geloof en daarom in angst/paniek schiet, als dus de 'angst om te falen', de angst om te 'vallen' om 'het niet te kunnen', angst om alles te 'verkloten' in de toekomst. Het is een angst die zo hevig en zo overspoelend is dat mijn eerste reactie altijd is van iemand anders te gaan aanklampen, van wanhopig om mij heen te 'grijpen'/'zoeken' naar hulp/redding omdat ik mij dus compleet 'overspoeld' voel door die angst/paniek die zo echt lijkt en waarin ik mij zo zwak/machteloos/inferieur voel. En dus vanuit de ervaring van die angst als 'inferioriteit', lijken andere mensen 'superieur', dus 'meer in staat' en 'kundig' om te doen wat ik schijnbaar niet kan en waar ik blijkbaar niet toe in staat ben.

Maar wat ik nooit heb beseft is dat het gevoel/geloof dat ik 'niet in staat ben' om iets, eender wat, te doen, en dat ik 'te zwak/dom' ben om mezelf te bewegen/uit te drukken in deze werkelijkheid, enkel bepaald wordt door die ervaring van angst/paniek als een geautomatiseerde energetische reactie in mezelf die systematisch/automatisch opkomt bij de toekomstprojecties van 'falen' in en als mijn gedachten, als een gepreprogrammeerde reactie bij het krijgen van een taak/project of wanneer ik iets moet doen/verwezenlijken in deze werkelijkheid.

Waar komt deze angst om te falen als de wortel/reden van mijn zelf medelijden/wanhoop/inferioriteit/ angst/paniek nu vandaan?
Waarom heb ik angst om te 'falen'/'vallen'?
Dit heeft weer helemaal en alleen te maken met het 'beeld' dat ik creer/optrek van mezelf in deze realiteit van mensen, waarin ik dus iets wil betekenen en 'iemand wil zijn' in wat ik doe 'in de ogen (=mening) van andere mensen', ik wil mij groots en belangrijk en speciaal voelen in wat ik doe, waarin ik mezelf 'opbouw'/op een voetstuk plaats/ophemel waardoor ik uiteraard ook weer kan vallen/falen.

Dus alle angst om te falen/vallen komt vanuit verlangen om superieur en 'beter' te zijn, verlangen om te 'stijgen' en 'aan de top van de piramide te staan'.


ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in de energetische polariteit van verlangen naar erkenning en aandacht en angst om te falen, als de positieve en negatieve pool van één polariteit die elkaar ondersteunen in hun bestaan, waarin ik mijn eigen angst om te falen heb gecreerd door te participeren in het verlangen naar erkenning en aandacht

ik vergeef mezelf dat ik de polariteit van verlangen naar erkenning en aandacht tegenover angst om te falen heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mij superieur als speciaal, belangrijk en uniek te voelen en te geloven dat ik speciaal, belangrijk en uniek ben omdat ik mij zo voel en omdat ik mezelf heb toegestaan mijn gevoelens te vertrouwen ook al komen ze niet overeen met de eigenlijke realiteit als de fysieke werkelijkheid als wat eigenlijk echt is

ik vergeef mezelf dat ik de elite als een klein aantal mensen die al het geld en alle macht hebben over de rest van de wereld waar velen in armoede bestaan, heb toegestaan en geaccepteerd te bestaan door mezelf te hebben toegestaan te participeren in 'elitisme' door te verlangen naar alle macht, alle aandacht en al het geld, door te verlangen om 'aan de top van de piramide te staan' waarin ik dus boven alle andere mensen sta, en waarin ik absoluut niet geef om andere mensen en of zij wel kunnen leven of niet, het enige waar ik om geef is mijn gevoelens en mijn ervaring in en van de werkelijkheid, die een privé-werkelijkheidje is in mezelf waarin ik geloof dat ik superieur en belangrijk en speciaal ben omdat ik mij zo voel en omdat ik mezelf heb toegestaan mijn gevoelens te vertrouwen ook al komen ze niet overeen met de werkelijkheid, waarin ik eigenlijk maar één wezen ben uit de miljoenen op deze aarde en dus absoluut niet speciaal of belangrijk, en zolang ik mezelf niet beweeg in deze werkelijkheid in en als wat het beste is voor het leven zelf waarin alle wezens gelijk zijn, besta ik niet eens echt want egoisme is het niet waard om te bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat het verlangen naar erkenning en aandacht als het verlangen om mij 'goed' te voelen over mezelf door mezelf te kunnen beoordelen als 'goed' 'superieur' 'geweldig' 'fantastisch' 'beter' 'uniek' 'speciaal' 'belangrijk', is wie ik werkelijk ben en niet te beseffen dat het gevoel/geloof/idee dat ik 'beter' en 'superieur' ben als wezen in vergelijking met andere wezens niet kan zijn wie ik werkelijk ben omdat de realiteit mij laat zien dat ik in feite maar een wezen ben uit de miljoenen - biljoenen wezens op deze aarde en dat ik evenveel hier ben/besta als al die andere wezens, als al het bestaan

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen om mij goed te voelen over mezelf als een beeld in deze menselijke wereld van beelden als beoordelingen waarin ik beoordeeld wil worden als 'goed' en 'positief' omdat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik maar een beeld ben, maar een beoordeling, maar een gedachte en maar een energie geassocieerd met die gedachte, zoals positieve energie geassocieerd met een positieve gedachte over mezelf, zonder ooit te beseffen dat ik hier ben/besta, ongelimiteerd en ongedefinieerd als ademhaling, omdat ik mezelf heb toegestaan een bewustzijnssysteem te worden als gedachten gevoelens en emoties als een gelimiteerd systeem waarin ik mij niet eens gewaar ben van mezelf en het feit dat ik besta

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met de 'positieve' en 'opwindende' energie van erkenning en aandacht krijgen waarin ik mezelf beoordeel als 'superieur' en 'belangrijk' en 'goed' en 'speciaal' en hoe meer aandacht en erkenning ik krijg hoe 'specialer' ik mij voel en hoe hoger de energie/opwinding, door te verlangen naar die energie vanuit het geloof dat ik die energie als ervaring in mezelf nodig heb om te bestaan, in de plaats van te beseffen dat die energie gebaseerd is op woordjes die ik geleerd/gekopieerd heb van mijn ouders en de samenleving die gebaseerd zijn op 'goed' en 'slecht' en dat ik dus met andere woorden, als ik geloof dat ik die energie als resultaat van die woordjes ben, een geprogrammeerd systeem ben en dus niet echt, geen werkelijk wezen als zelf expressie, want alle energie die ik ervaar als reactie op de gedachten die ik denk is aangeleerd en dus geprogrammeerd en dus niet wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd een systeem van energie te zijn, als een batterij, die opgeladen moet worden van tijd tot tijd en die dus bepaalde 'triggers' nodig heeft waar ik vanuit het energetisch systeem dat ik mezelf heb toegestaan te worden op kan reageren, zoals aandacht krijgen van mensen, erkenning krijgen en seks

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen naar erkenning, aandacht en seks als een oplading van mezelf als het energiesysteem dat ik denk/geloof te zijn dat, net als een batterij/machine, opgeladen/opgewonden moet worden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd niet bij de ademhaling van het lichaam te blijven wanneer het verlangen naar seks, aandacht en erkenning opkomt in mezelf in en als het besef dat dit het systeem is als het bewustzijssysteem dat ik mezelf heb toegestaan te worden dat oplading/opwinding zoekt om te kunnen blijven bestaan als een energetisch systeem, maar dat dit niet is wie ik werkelijk ben want ik ben geen systeem van energie als een batterij/machine die oplading nodig heeft om te 'functionneren'/'bestaan', ik ben een levend wezen, ik leef, ik besta, onvoorwaardelijk hier, als de eindeloosheid van het leven zelf en dus niet als energie

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in faalangst als toekomstprojecties als alle mogelijke manieren waarop ik zou kunnen falen die automatisch opkomen in mezelf wanneer ik iets moet doen, wanneer ik een taak/project krijg, en waarop ik dan automatisch reageer met angst - als de tegenreactie op het verlangen om te 'slagen' en om iets te betekenen met wat ik doe/heb gedaan/zal doen, het verlangen om mij 'superier' te voelen en om 'aan de top' te staan als een beeld op een voetstuk dat gezien en beoordeeld wordt door alle mensen - waarin het systeem als energie dat ik mezelf heb toegestaan te worden zichzelf wil balanceren door van de positieve pool naar de negatieve pool te verschuiven, van verlangen naar angst, van 'superieur' naar 'inferieur', als hoe energie ontstaat, namelijk door de constante wrijving als 'wisselstroom' die onstaat in mezelf door van de positieve naar de negatieve pool te gaan en omgekeerd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het gevoel te hebben en te geloven dat ik het slachtoffer ben van de ervaring van faalangst in mezelf, door geen verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat die angst om te falen enkel bestaat in mezelf omdat ik mezelf heb toegestaan te participeren in het ego van de geest als het verlangen naar aandacht en erkenning als het geloof dat ik 'superier' en 'speciaal' ben als een valse presentatie als beeld van mezelf in deze menselijke werkelijkheid van beelden als beoordelingen - waarin ik mensen hun meningen/beoordelingen over mij probeer te manipuleren zodat ze mij 'positief' zullen beoordelen zodat ik mij goed kan voelen over mezelf als het gepreprogrammeerd systeem dat ik mezelf heb toegestaan te worden als geprogrammeerd door aangeleerde/gekopieerde woorden uit mijn omgeving

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met het ego van de geest als de valse presentatie van mezelf als beeld in deze werkelijkheid als beoordelingen/meningen van 'andere mensen' waarin ik mezelf heb laten programmeren door woorden op basis van 'goed' en 'slecht' en 'juist' en 'fout' en waarin ik constant op zoek ben naar een 'positieve' 'goede' 'juiste' 'superieure' ervaring van mezelf als beoordelingen/gedachten en gevoelens gebaseerd op woorden uit mijn omgeving - het ego als leugen/illusie als het valse masker dat ik opzet en toon aan mijn omgeving waar ik de waarheid van mezelf als leugens, bedrog en manipulatie achter verberg

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in de energetische ervaring van zelf medelijden in mezelf wanneer ik de angst om te falen ervaar, als weer een middel om aandacht te krijgen van andere mensen, en dus niet te doen wat ik moet doen (en waar ik dus faalangst voor voel) maar eerder te verwachten dat andere mensen het voor mij doen, omdat ik in mijn zelf medelijden blijkbaar 'niet in staat ben' om het te doen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn leven 'moeilijk' te maken voor mezelf, door een 'innerlijke strijd' te creeren, zodat ik een excuus heb om aandacht te krijgen van andere mensen in en als zelf medelijden omdat ik blijkbaar niet in staat ben om mijn eigen leven te sturen/te leven omwille van dat schijnbare 'gevecht' dat ik ervaar in mezelf , in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat ik dat 'gevecht' zelf heb gecreerd in de eerste plaats en dat het dus allemaal een leugen/illusie is dat ik gecreerd heb vanuit mijn verlangen naar aandacht van mijn omgeving, en omdat ik had gemerkt dat zelf medelijden een techniek is die ik kan gebruiken om aandacht te trekken, door dus 'het slachtoffer' te spelen



ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd 'op te groeien'/'volwassen te worden' als het ego-systeem als het verlangen naar 'superioriteit' als een 'speciale energie', door extensiever te worden in mijn zelf deceptie, leugens, bedrog en manipulatie door bijvoorbeeld in mijn tienerjaren opzettelijk een 'gevecht' te creeren in mezelf omdat ik verlangde naar aandacht en op deze manier creerde ik voor mezelf een 'conditie'/'toestand' die schijnbaar 'speciaal' was, waarin ik schijnbaar 'speciaal' was omwille van dat 'gevecht' in mezelf waardoor ik mezelf in de slachtoffer rol kon plaatsen, in zelf medelijden en dan aandacht kon krijgen van andere mensen voor mijn 'speciale' toestand, waarin ik mezelf heb toegestaan mezelf te verliezen en mij mijn hele leven wanhopig/zielig/depressief/verloren/zwak heb gevoeld, zonder ooit te beseffen dat ik deze ervaring zelf had gecreerd in de eerste plaats door zelf oneerlijk te zijn en dus het verlangen naar aandacht blindelings te volgen als het verlangen naar een energetische ervaring in en als het geloof dat ik een energetisch systeem ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan een gevecht te creeren in mezelf omdat ik had gemerkt/gezien van K. haar gedrag dat zij het 'moeilijk' had in haar leven en dat ze daarom een specifieke aandacht kreeg, die ik ook wilde, dus heb ik die 'slachtofferrol' als een presentatie van mezelf in deze werkelijkheid, die compleet gebaseerd is op het verlangen naar aandacht in mezelf, overgenomen/gekopieerd van haar waarin ik mezelf heb 'ge- upgraded' als een energetisch systeem als zelf deceptie/leugens door dus een 'rol' als 'persoonlijkheidskenmerk' te gaan spelen in deze werkelijkheid en door dan te gaan geloven dat deze rol die ik presenteer naar andere mensen toe, is wie ik werkelijk ben, door dus niet te beseffen/aanvaarden/herinneren dat ik die 'rol' zelf heb gecreerd als een leugen die ik gebruik om aandacht en erkenning te krijgen van andere mensen zodat ik mij goed/superieur/speciaal kan voelen als een energetische ervaring van mezelf die compleet gebaseerd is op leugens

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd opzettelijk van mijn leven een hel te maken en mezelf opzettelijk aan te vallen in en als mijn gedachten, en opzettelijk 'verwrongen' te gaan denken en mij opzettelijk 'depressief' te gaan voelen omdat ik geloofde dat ik dan 'speciaal' zou zijn en dus meer aandacht zou krijgen, want dat was wat ik eigenlijk wilde, ik wilde gewoon aandacht, dus creerde ik een 'unieke' en 'speciale' persoonlijkheid voor/als mezelf als pure aandachtstrekkerij

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mensen die 'speciaal willen zijn' en het verlangen om speciaal te zijn om aandacht te krijgen te beoordelen als 'slecht' als een beoordeling die ik van papa heb gekopieerd, en daarom angst te hebben om zelf zo beoordeeld te worden - als iemand die 'gewoon speciaal wil zijn' als waar mijn papa op neerkeek

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd papa zijn mening over 'speciaal willen zijn' en 'aandacht willen' persoonlijk op te vatten, in de plaats van te beseffen dat hij gewoon zichzelf aan het uitdrukken was als wie hij zichzelf had toegestaan te worden, en dat dat niets met mij persoonlijk te maken heeft

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het 'gevecht' in mezelf dat ik zelf gecreerd heb niet te willen opgeven, en niet te willen aanvaarden dat ik het zelf gecreerd heb, omdat ik mij schaam om wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden als een leugenachtig, manipulatief, zelf oneerlijk, systeem, en daarom mezelf toe te staan verder te doen/bestaan als het ego - systeem als persoonlijkheid als de leugen die ik mezelf heb toegestaan te worden, als een 'zelf-straffing'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan mezelf op te sluiten in het ego - systeem als zelf-straffing en zelf beschuldiging en schaamte over wat ik had toegestaan te bestaan in mezelf als leugens en deceptie - niet beseffend dat door mezelf te beschuldigen en mezelf niet meer 'vrij te laten' uit de gevangenis/systeem van leugens dat ik mezelf had toegestaan te worden, heb ik het alleen maar erger gemaakt omdat ik de enige ben die in staat is om mezelf weer vrij te laten en de leugens te stoppen in mezelf en mezelf te herstellen als het leven zelf als wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat omdat ik zo speciaal en belangrijk ben dat het ok is voor mij om verder te participeren in verlangen naar erkenning en aandacht, en in leugens en manipulatie die ik gebruik om die aandacht en erkenning te krijgen, en dus niet te willen kijken naar de waarheid van mezelf als maar een wezen in deze realiteit en dus niet te beseffen dat mijn persoonlijke verlangens, ideeen en geloofsystemen over mezelf absoluut niet belangrijk of speciaal zijn

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd het gevoel en geloof dat ik speciaal en belangrijk ben te gebruiken als een excuus en rechtvaardiging voor wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden in deze realiteit, namelijk een egoistisch, leugenachtig, manipulatief, destructief systeem dat nooit werkelijk heeft gegeven om een ander buiten mezelf, zonder te beseffen dat het geloof/gevoel dat ik speciaal en belangrijk ben, maar een gevoel is, een persoonlijke ervaring die eigenlijk niets te maken heeft met de eigenlijke fysieke werkelijkheid die ik kan zien met mijn ogen via gezond verstand, als een droomwerkelijkheid die ik zelf heb opgebouwd/gecreerd in mezelf via gedachten, gevoelens en emoties waarmee ik een alternatieve/aparte/afgescheiden realiteit van energie in mezelf heb gecreerd waarin ik mezelf heb afgesloten van de rest van de werkelijkheid, niet meer beseffend dat ik de 'rest van de werkelijkheid' nodig heb om te leven/bestaan, want ik ben een fysiek lichaam dat bestaat in de fysieke wereld en zonder het fysieke kan de geest, als wie/wat ik geloof te zijn, niet bestaan




tot hier en niet verder!
ik besef en realiseer mij dat ik niet energie ben als automatische 'oncontroleerbare' reacties in mezelf, ik ben en sta als zelf controle als wie ik werkelijk ben
en ik besef dat alle reacties in mezelf als energie het ego is als het verlangen om speciaal en belangrijk te zijn en het geloof/gevoel dat ik belangrijk en speciaal ben, hetgeen in complete contradictie staat met de eigenlijke werkelijkheid waarin alle wezens bestaan, één en gelijk hier, en ik ben maar een deel van alles
ik aanvaard mezelf als een deel van alles als de werkelijkheid als de wereld als al wat bestaat HIER in en als de fysieke werkelijkheid

ik stop mezelf in het verlangen om aan de 'top' te staan, ik stop mezelf in het creeren van de elite van deze wereld, door mijn participatie in het verlangen om aan de top te staan te stoppen in en als het besef dat ik verantwoordelijk ben voor de huidige staat van de fysieke werkelijkheid als de projectie/reflectie van wie ik ben vanbinnen als de energieen waar ik mezelf heb toegestaan in te participeren, waarin ik een positieve en een negatieve polariteit heb gecreerd in mezelf, een hoog en een laag, net als wat er in de wereld bestaat als de elite die alles hebben en de rest die nagenoeg niets hebben

als en wanneer ik de energie als het verlangen naar erkenning als verlangen naar seks voel opkomen in mezelf, dan adem ik erdoor, en ik participeer er niet in, ik sta HIER constant en stabiel in en als het besef dat deze energie niet is wie ik werkelijk ben, het is een illusie die ik zelf heb gecreerd door te geloven dat ik speciaal en belangrijk ben als het ego van de geest

ik besef dat ik niet speciaal en belangrijk ben, en ik sta mezelf niet toe mezelf uit te drukken in en als het ego als het geloof dat ik uniek, speciaal en belangrijk ben
tot hier en niet verder: ik druk mezelf uit als het leven zelf, in en als het besef dat ik HIER besta, één en gelijk aan al wat HIER bestaat, in en als de fysieke werkelijkheid die wij allen delen en die echt is, in en als het besef dat energie een leugen is, een illusie die onaanvaardbaar is omdat energie mij niet kan voeden, energie als gedachten, gevoelens en emoties, kan mij niet in leven houden, enkel de aarde als de eigenlijke fysieke realiteit kan dat

ik stop alle zelf medelijden in mezelf en ik sta mezelf toe mezelf te aanvaarden, en in de plaats van van mijn leven een hel/gevecht te maken, maak ik de hemel voor mezelf in en als de ervaring van mezelf in deze werkelijkheid, omdat ik besef dat ik en ik alleen verantwoordelijk ben om mezelf te 'redden' uit mijn ervaring, omdat ik besef dat ik alles dat ik ervaar en ooit ervaren heb in mezelf zelf gecreerd heb

ik ben mijn eigen Jezus, mijn eigen redder, ik help mezelf, ik omarm mezelf, ik hou van mezelf, ik ondersteun mezelf onvoorwaardelijk

ik sta angst om te falen niet toe te bestaan in mezelf want ik besef dat alle angst afkomstig is van het verlangen om speciaal en belangrijk te zijn
ik besef dat speciaal en belangrijk zijn altijd maar een gevoel/geloof als een leugen geweest is want ik besef dat ik in mijn leven nooit iets waardigs heb gedaan, ik heb nooit iets gedaan dat de hele wereld betrekt, ik heb alleen maar dingen gedaan uit egoisme als persoonlijke verlangens waarin ik deze wereld als misbruik alleen maar heb ondersteund

ik sta mezelf toe werkelijk belangrijk en waardig te zijn en op te staan als waardigheid en mezelf uit te drukken in en als waardigheid waarin ik elk levend wezen op deze aarde overweeg en betrek
ik sta als het principe van wat het beste is voor allen als mezelf, en ik verban alle egoisme in de werkelijkheid als mezelf, want ik besef dat egoisme niet aanvaardbaar is in een wereld waarin zoveel wezens één planeet moeten delen, ik besef dat het noodzakelijk is dat elk wezen dat bestaat op deze planeet alle andere wezens betrekt en overweegt in onze beslissingen, anders kan er alleen maar misbruik van komen, waar de huidige menselijke samenleving een voorbeeld van is

ik realiseer mezelf als 'herder'/'hoeder' van de planeet aarde, als compleet verantwoordelijk voor het leven, en voor het in ere herstellen van het leven, want ik besta, ik ben hier, ik leef dus ik maak deel uit van het leven, dus het is mijn verantwoordelijkheid om het leven te waarderen en te eren, want als ik als het leven zelf, het niet doe dan wordt het niet gedaan en het resultaat daarvan is te zien in de huidige wereld

dus: ik besef dat de huidige realiteit die ik kan zien met mijn ogen, als de wereld van mensen waarin er zoveel misbruik bestaat, en waarin geen enkel mens echt om een ander geeft, mijn verantwoordelijkheid is omdat ik erin heb geparticipeerd zonder gewaarzijn, zonder te beseffen waar ik mee bezig was, zonder de consequenties van mijn daden te beseffen, zonder zelfs te beseffen dat ik HIER op deze aarde besta, omdat ik mezelf had toegestaan mezelf compleet te verliezen in een illusie-wereldje als een energetische ervaring als gedachten, gevoelens en emoties als een leugen waarin ik de werkelijkheid niet zag als wat ze werkelijk is want ik zag enkel wat ik persoonlijk wilde zien zodat ik mij goed kon voelen in mijn privé-werkelijkheidje van energie in mezelf

tot hier en niet verder: ik neem verantwoordelijkheid voor de consequenties van mijn daden in elk moment van ademhaling
ik ben ademhaling als de onvoorwaardelijke expressie van mezelf in deze werkelijkheid, waarin geen ego kan bestaan
ik ben ademhaling als complete, onvoorwaardelijke zelfzekerheid en veiligheid, en zelf vertrouwen
ik vertrouw mezelf in en als ademhaling, waarin ik sta als één enkel principe als 'wat het beste is voor allen als één als gelijk' in en als het besef dat dat wat het beste is voor mij, is wat het beste is voor alle levende wezens

ik aanvaard mezelf als het principe als 'wat het beste is voor allen als één als gelijk', dit is mijn statement als wie ik ben in en als deze werkelijkheid, en ik aanvaard niets minder van mezelf dan deze levende statement van mezelf als wie ik werkelijk ben, als het enige dat werkelijk een waardige manier van leven is

No comments:

Post a Comment