Het ontwerp van Beoordelingen - zelf vergeving

ik zal/wil schrijven over beoordelingen als datgene dat mijn hele leven heeft gedefinieerd en bepaald.
Met name het constante gevoel dat 'andere mensen mij beoordelen' en dat ik beoordeeld word door mensen die naar mij kijken/mij kunnen zien.
Het gevoel waardoor ik mezelf altijd al heb ervaren als enorm gespannen en ongemakkelijk wanneer ik bij mensen ben, vooral dan mensen die niet mijn familie en naaste vrienden zijn.

Het is een gevoel waar ik eigenlijk van overtuigd ben dat dat is 'wat de werkelijkheid nu eenmaal is', want 'mensen beoordelen nu eenmaal'. Kijk maar naar de wereld, naar de werkelijkheid als wat mensen doen: we beoordelen en alles van de menselijke samenleving is gecreerd en gebaseerd op het beoordelen van elkaar en beoordeeld worden.
Televisie bijvoorbeeld is het toppunt van dit construct/systeem in de mens van beoordelingen, want wat anders is televisie dan een toestel dat enkel de uiterlijke expressie/uitdrukking van mensen/de wereld laat zien zodat de kijkers die beelden als de uiterlijke expressie van de werkelijkheid kunnen beoordelen, waarom anders bestaat televisie dan voor dit doel?

De media in het algemeen, zoals tijdschriften en kranten, is compleet gebaseerd op het beoordelen van de werkelijkheid als beelden, alsof wij mensen maar beelden/een uiterlijk zijn en de beoordelingen die daarover geveld kunnen worden. Als het niet was om de werkelijkheid als beelden die wij zien met onze ogen te beoordelen, waarom zouden kranten en tijdschriften en televisie nog bestaan?

Dus mijn hele leven heb ik bestaan in en als dit geloof, de overtuiging dat ik als wie ik werkelijk ben als wezen, maar een beeld ben en alle mogelijke beoordelingen die er over mijn uiterlijk, als het beeld van mezelf in deze 'beeldenwerkelijkheid' als de menselijke werkelijkheid, kunnen bestaan en dat zijn er enorm veel. Deze beoordelingen die ik dan vel over mezelf in mijn gedachten als wat ik veronderstel dat 'andere mensen' over mij denken en hoe ik denk dat zij mij beoordelen komen van mijn omgeving als wat ik gehoord heb tijdens mijn leven, in het kijken naar televisie, lezen van kranten, luisteren naar mijn familie en vrienden en mensen om mij heen als hoe zij de rest van de wereld als 'andere mensen' en elkaar beoordelen, hoe zij het uiterlijk van 'andere mensen' beoordelen, want in feite gebeurt dit de hele tijd.

Mensen zitten elkaar de hele tijd te bekijken, of dat gevoel heb ik althans en dat is een gevoel dat ik vooral van mijn familie, voornamelijk van de kant van mijn vader, heb meegekregen, de idee en het geloof/gevoel dat 'andere mensen'/'de mensen' de hele tijd naar mij kijken, naar mijn gedrag en mijn uiterlijk, en mij daar ook constant op beoordelen en daar vanalles over denken. En ik heb dan geleerd dat ik daar rekening mee moet houden, dat ik daaraan moet denken en dat ik mij moet aanpassen aan wat 'andere mensen allemaal wel niet over mij zouden kunnen denken' om dan een positieve beoordeling te krijgen over mijn gedrag, zodat ik aanvaard zal worden als een 'goed' beeld in deze 'beeldenwerkelijkheid' en zodat ik gemakkelijk zal kunnen overleven als 'beeld' in deze 'beeldenwerkelijkheid', want dat is blijkbaar het allerbelangrijkste: Overleven in deze realiteit van mensen als beelden, als beoordelingen, als het ego/persoonlijkheid, met andere woorden, overleven als een persoonlijkheid dat eigenlijk een opeenstapeling/bijeenraapsel van beoordelingen over mezelf, als uiterlijk en gedrag, is.

Mijn vader en mijn opa (de vader van mijn vader) spraken mij vaak aan vanuit hun angst in verband met 'negatief beoordeeld worden door andere mensen', als een angst die blijkbaar van generatie op generatie doorgegeven geweest is, en die ik dan op mijn beurt ook heb gekopieerd. En ze hadden het vaak over 'wat de mensen wel niet zouden denken van mij', als hoe ik eruit zie en hoe ik mij gedraag, en 'ze zullen denken dat je raar/abnormaal/vreemd/dom bent', wat ze dan zeiden op een waarschuwende toon alsof dit heel erg zou zijn.

Deze expressie van mijn vader en grootvader (voornamelijk), als wat ik had gekopieerd van hen, vormde als het ware de fundatie van mijn 'persoonlijkheid', namelijk het geloofsysteem van: 'andere mensen denken de hele tijd vanalles over mij en ik moet mijn uiterlijke expressie in functie stellen/in het teken zetten van ervoor te zorgen dat ze altijd akkoord gaan met mijn expressie en dat ze mij dus steeds een positieve/goede beoordeling geven in hun gedachten, want ik heb dat nodig om te overleven'.

De fundatie van mijn persoonlijkheid, als wat ik had gekopieerd van mijn vader, werd dus het geloof dat ik 'beoordelingen' ben, dit betekent dat ik geloof dat ik ben wat andere mensen van mij denken, want beoordelingen komen altijd van 'andere mensen', nooit vanuit mezelf als wie ik ben, 'beoordelingen' is wat ik heb gezien/geleerd van mijn omgeving.
Gebaseerd op deze fundatie is televisie voor mij een soort 'upgrade'- machine geweest, omdat televisie in feite de presentatie is van alle mogelijke beoordelingen die kunnen bestaan over het uiterlijk van mensen, want daar is 'acteren' op gebaseerd, op het spelen van een 'rol' die bestaat uit definities en beoordelingen waarin die bepaalde 'rol' als 'personage' zich onderscheid/afscheid van de andere 'rollen'/'personages'.

Ik heb veel televisie gekeken, en heb daarin al die beoordelingen en definities gedownload in mezelf als het 'persoonlijkheid-systeem' dat ik mezelf had toegestaan te worden die gebaseerd/gefundeerd was op het geloof dat 'beoordelingen echt zijn'.
Gevolg was dat ik in mijn 'dagelijkse' leven, in interactie met mensen, alleen maar bezig was met het beoordelen van mezelf en mij beoordeeld voelen door andere mensen die naar mij keken omdat er zoveel beoordelingen bestonden in mezelf, en daardoor voelde ik mij enorm 'gevangen' in mezelf als die beoordelingen, gelimiteerd, alsof ik amper kon bewegen want elke beweging werd wel beoordeeld, elk detail aan mezelf, in elke kleine beweging kwamen er verschillende beoordelingen in mezelf naar boven, als associaties met beelden die ik had gezien op televisie en woorden die ik mensen ooit had horen uitspreken als beoordelingen over andere mensen of mezelf. Want dat geloof/de overtuiging bestond in mezelf dat mensen mij moeten 'goedkeuren', dat ze mij positief moeten beoordelen, ze moeten mij beoordelen als 'leuk', 'normaal', 'aanvaardbaar', 'goed', 'aantrekkelijk', 'grappig', 'aangenaam', 'sociaal', 'slim', enzovoort... als wat ik had geleerd/gekopieerd van mijn vader en zijn vader.

Het is fascinerend dat dit is waar de 'menselijke realiteit' constant op inspeelt, op onze beoordelingen, en dit is waar ik ook op heb leren inspelen, als een 'instinct'/'overlevingsmechanisme' om in de 'menselijke wereld/samenleving' te kunnen bestaan/leven/overleven, waardoor ik nooit werkelijk heb geleefd en ik heb mezelf nooit werkelijk uitgedrukt als wie ik werkelijk ben, omdat wie ik geloofde dat ik was, als beoordelingen, kwam nooit van mezelf, want beoordelingen zijn woorden/definities die ik van mijn omgeving als andere mensen heb geleerd/gekopieerd.

Wanneer ik bijvoorbeeld in de spiegel kijk, zie ik niet mezelf als wie ik werkelijk ben, neen, ik zie alleen hoe mijn beeld in de spiegel eruitziet in vergelijking met de beelden/het uiterlijk van andere vrouwen die gepresenteerd worden als 'modellen' voor 'hoe de perfecte vrouw er zou moeten uitzien' in magazines en op televisie. Dus ik zie mezelf in de spiegel dan vanuit beoordelingen met betrekking tot 'hoe goed ik eruitzie' in relatie tot 'het beeld van perfectie, als 'het model'', ik zie mezelf dan bijvoorbeeld als 'knap - onknap', 'aantrekkelijk - onaantrekkelijk', 'vrouwelijk - onvrouwelijk', 'sexy - onsexy', 'mooi - lelijk', enzovoort...
Deze beoordelingen zijn allemaal gebaseerd op het geloof dat de vrouwen die gepresenteerd worden op televisie en in magazines 'de norm' zijn en dus 'goed' en dat ik met andere woorden alleen maar 'goed'/'goed genoeg' ben als mijn uiterlijke expressie lijkt op die van hen.

Maar dit is niet wie ik werkelijk ben, neen, want dit zijn maar aangeleerde definities over het uiterlijk van 'de mens' die afkomstig zijn van 'het systeem' als 'de mensen', dat ik heb overgenomen/gekopieerd in mezelf vanaf het moment dat ik kon spreken.



zelf vergeving ivm beoordelingen:

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te identificeren met het woord beoordelingen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van het woord beoordelingen door mezelf als mijn leven te laten bepalen door het persoonlijkheidsconstruct van 'zelf beoordelingen als verlangen naar erkenning als overlevingsmechanisme', door mezelf te identificeren met dit construct en met het woord beoordelingen in en als afscheiding voor mezelf, als wat ik heb gekopieerd van mijn vader en heb geintegreerd in mezelf en geleefd alsof het is wie ik werkelijk ben

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te beoordelen ahv beoordelingen die ik heb geleerd van mijn andere mensen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd de energetische ervaring van opwinding als spanning in mezelf te associeren met de idee dat andere mensen die mijn expressie kunnen zien, mij beoordelen als wat ik heb geleerd/gekopieerd van mijn vader

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik een unieke persoonlijkheid heb/ben als in feite het tegenovergestelde van wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden, als een gekopieerd energetisch systeem als kloon van mijn vader, hetgeen in feite een leugen is waar ik mezelf achter kan verbergen zodat ik nooit zal realiseren/beseffen wie/wat ik mezelf heb toegestaan te worden als een bewustzijnssysteem als een kopie van mijn ouders

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen naar positief beoordeeld worden door andere mensen, als een overlevings mechanisme dat ik heb gekopieerd van mijn vader en moeder

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik ben 'wat andere mensen allemaal over mij denken en van mij vinden' als beoordelingen over mijn uiterlijke expressie als wat zij kunnen zien

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf af te scheiden van 'andere mensen' door een emotionele ervaring van angst te verbinden/associeren met de woorden 'andere mensen' en 'de mensen', als wat ik mezelf heb toegestaan te kopieren van mijn vader en grootvader

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik speciaal ben als beoordelingen als de woorden/definities die ik over mezelf vel, zogezegd gezien door de ogen van andere mensen, waardoor het lijkt alsof ik in het centrum van de wereld sta, waarin iedereen naar mij kijkt, en ik het allerbelangrijkste ben dat bestaat en alsof alles wat ik zeg en doe het allerbelangrijkste en heel speciaal is, in de plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor het feit dat ik beoordelingen heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als 'andere mensen' als mezelf gebaseerd op geloofsystemen over 'wie andere mensen zijn' die ik heb gekopieerd van mijn vader en grootvader

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen naar erkenning in en als mijn uiterlijke expressie waarin ik moeite doe om een bepaalde beoordeling te krijgen van andere mensen gebaseerd op mijn geloofsystemen in verband met wat 'cool', 'goed', 'interessant', 'aantrekkelijk', 'slim', 'grappig', 'leuk', ... is,
en ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer de energetische automatische reactie van schaamte te associeren en verbinden met de idee en gedachte dat iemand ziet dat ik dit doe, de gedachte dat iemand ziet dat ik eigenlijk helemaal niet 'cool, interessant, uniek, leuk en goed' ben maar dat ik alsof doe om aandacht te krijgen vanuit mijn verlangen om mij goed te kunnen voelen over mezelf als het ego dat ik mezelf heb toegestaan te worden als wat ik heb gekopieerd van mijn vader, in de plaats van te beseffen en verantwoordelijkheid te nemen voor het besef/feit dat de reactie van schaamte het ego is dat zichzelf 'in plaats probeert te houden' in en als de oneindige cycli van energetische reacties

ik vergeef mezelf dat ik mezelf toesta en accepteer mezelf te beoordelen in en als mijn gedachten, in en als afscheiding van mezelf, door mijn beoordelingen te projecteren op andere mensen, en te geloven dat zij het zijn die mij beoordelen, in de plaats van te beseffen dat ik beoordelingen heb toegestaan te bestaan in de werkelijkheid als mezelf en dat ik verantwoordelijk ben voor hoe ik mezelf vergelijk in relatie met 'andere mensen'

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mijn verantwoordelijkheid tegenover het bestaan van beoordelingen te abdiceren door te geloven dat het andere mensen zijn die mij beoordelen, in de plaats van te beseffen dat ik die beoordelingen in de eerste plaats heb toegestaan in mezelf en in de werkelijkheid/andere mensen als mezelf, door waarde te hechten aan beoordelingen gebaseerd op wat ik heb gekopieerd van mijn vader als een persoonlijkheidssysteem

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te verlangen om beoordeeld te worden, en mezelf af te scheiden van het verlangen om beoordeeld te worden door geen verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van beoordelingen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mezelf te definieren en te identificeren met het verlangen naar beoordeeld worden in en als afscheiding van mezelf, als een verlangen/construct dat ik heb gekopieerd van mijn vader

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij gevangen te voelen in de beoordelingen die ik ervaar over mijn uiterlijke expressie, waarvan ik geloof dat andere mensen mij zo beoordelen en dat ik er daarom niet aan kan ontsnappen

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor mijn reacties als emoties en gevoelens op beoordelingen als woorden door mij gevangen te voelen in beoordelingen als gedachten als woorden

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd geen verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van 'andere mensen' in en als het besef dat 'andere mensen' in en als mijn gedachten bestaan in en als afscheiding van mezelf gebaseerd op geloofsystemen die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf in verband met 'andere mensen' en wat andere mensen denken en wie zij zijn als wat ik heb gekopieerd/geleerd van mijn vader, als een overlevingsmechanisme waarin ik andere mensen wil gebruiken om mij veilig te kunnen voelen in en als mijn leven

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd beoordelingen toe te staan in mezelf in en als afscheiding met mezelf, die ik gebruik om andere mensen te manipuleren in en als afscheiding van mezelf, zodat ik hen kan gebruiken in mijn verlangen om te overleven, zodat ik mij veilig kan voelen, vanuit het gevoel/geloof dat 'andere mensen moeten mij aanvaarden/goed vinden en dan mag/kan ik bestaan in deze menselijke wereld' als wat ik heb gekopieerd van mijn vader en grootvader als een 'overlevingsmechanisme' dat van generatie op generatie doorgegeven geweest is

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in het 'spel van beoordelingen' waarin ik mezelf ervaar als een slachtoffer/slaaf mijn eigen emotionele/gevoels reacties op beoordelingen door geen verantwoordelijkheid te nemen voor het bestaan van beoordelingen als gedachten en voor de energie als reacties die ik heb toegestaan te bestaan in mezelf

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te participeren in en als de beoordelingen, en de energetische reacties op beoordelingen als woorden die ik heb gekopieerd van mijn vader en grootvader, door mezelf te identificeren met die gedachten gevoelens en emoties als beoordelingen en energetische reacties , in de plaats van te beseffen dat het een systeem is dat ik gewoon heb overgenomen en gekopieerd van mijn ouders vanuit mijn goedgelovigheid en naiviteit

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd mij speciaal te voelen en werkelijk te geloven dat ik speciaal ben omdat ik gedachten, gevoelens en emoties ervaar als energie binnen in mezelf, zonder ooit te beseffen dat de gedachten als woorden als beoordelingen, constructen zijn die ik heb gekopieerd/geleerd van mijn ouders/familie/leerkrachten en dat de energetische reacties op die woorden als beoordelingen ook gekopieerde, geautomatiseerde en gepreprogrammeerde reacties zijn die van generatie op generatie zijn doorgegeven als een systeem en dus ik vergeef mezelf dat ik mezelf nooit heb toegestaan te beseffen dat ik dus absoluut niet speciaal ben maar gewoon een systeem dat al voorontworpen was in en als en door de werkelijkheid van mensen waarin ik geboren werd

ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en geaccepteerd te geloven dat ik 'mezelf ervaar' wanneer ik mij beoordeeld voel, wanneer ik dus mezelf beoordeel in en als gedachten in en als afscheiding met mezelf door erop te reageren met emoties/gevoelens, omdat ik mezelf heb toegestaan mezelf te identificeren als gedachten, gevoelens en emoties als een 'persoonlijkheid' als gekopieerd van de menselijke werkelijkheid als voornamelijk mijn ouders zonder ooit te beseffen dat het maar een systeem is


tot hier en niet verder:

ik ben geen systeem!
ik ben het leven zelf, en sta mezelf niet to meer of minder te zijn dan wie ik werkelijk ben als onvoorwaardelijke zelf expressie

als en wanneer ik merk dat ik mezelf beoordeel in en als gedachten, vanuit en als de idee dat andere mensen mij aan het beoordelen zijn, dan stop ik in mezelf, ik adem en corrigeer mezelf als HIER in en als het besef dat beoordelingen en energetische reacties daarop een gekopieerd systeem zijn

ik realiseer mezelf als één en gelijk met het systeem van beoordelingen als gedachten en met de energetische reactie/ervaring van opwinding/spanning/angst en schaamte, want ik besef mijn verantwoordelijkheid tegenover de creatie en participatie in dit systeem, ik ben er dus niet door beinvloedbaar

ik vertrouw op mezelf als zelf expressie, en ik sta mezelf toe mezelf uit te drukken als onvoorwaardelijke zelf expressie, als vrijheid, in en als het besef dat de ervaring van mezelf in en als een 'gevangenis' als beoordelingen en angst/spanning zelf gecreerd was en volledig mijn verantwoordelijkheid als wat ik had toegestaan te bestaan in mezelf als de werkelijkheid

ik realiseer en aanvaard mezelf als de creator van mezelf als het bestaan als de ervaring van mezelf in en als het bestaan en ik sta op als het bestaan in en als eenheid en gelijkheid als wie ik werkelijk ben als het leven zelf als het levende woord